దశాబ్ద కాలానికి తీరిన ఓ దాహం!

అంతగా ఆమోదయోగ్యంకాని ఈ నా అనుబంధానికి (నాకు, "తన"కి) అప్పుడే పదేళ్లునిండాయంటే కొంత ఆశ్చర్యమే. కానీ, త(న)ద్వారా పొందిన చాలా by-products, కొన్ని side effects తలుచుకుంటే కొంత విస్మయము, ఇంకొంత ఆనందమూనూ. దాన్నే జీవితం అంటారేమో (మా జనాలు). అయినా, "అతి సర్వత్ర వర్జ్యయేత్" అన్న పెద్దల మాట (కొంతమంది) పట్టించుకోక గానీ, లేకపోతే నా(మా) మోదానికి ఆమోదం లేకపోవడమేంటి? నాలాంటోళ్లు ఎంత సాధరణమంటే (common), సనాతనమైన (ancient) నా(మా) ఈ బంధం, సార్వకాలికము (eternal) మరియు సార్వజనీనము (universal). చరిత్రలు నాలాంటి "ఉన్మత్తులని" ఎందరినో ఎరిగి ఉండవచ్చుగాక, నా ఈ కథ పాతదే అయిఉండొచ్చుగాక, కానీ కొత్త సీసాలాంటి నాది కూడా ఓ చిత్రమైన ప్రెజెంటేషన్. మరొక ముఖ్య గమనిక, నా ఈ కథ చదివాక, మీరు నా అనుబంధాన్ని appreciate చెయ్యొచ్చు లేదా అసహ్యించుకోవచ్చు (మీ పూర్వాభిప్రాయాలకి భిన్నంగా!). ఇక మీఇష్టం.

మా మొదటి పరిచయం, simple, short and sweet అంటాను. నాకప్పటికి  (ఇప్పటికి దాదాపు పదేళ్ల క్రితం, కాకినాడ నాకింకా కొత్తగా ఉన్నపుడు) ఓటు హక్కు కూడా రాలేదు, అయితేనేం అనుభవైకవేద్యమైన "ఆ" అనుభవాన్ని ఆనందించగలిగాను. ఆస్వాదనానంతరం నాలో చోటుచేసుకున్న రసాయనిక చర్యల్ని ఇప్పటికీ గుర్తుంచుకోగలిగానంటే, అది కేవలం నా రసజ్ఞత మాత్రమే అనలేను, "తన" స్పర్శలోని పరిమళం, పనితనమూనూ. In fact, రసావిష్కరణకి "తన"కన్నా ఉత్ప్రేరకం (catalyst) (ఉందేమో!?) నాకైతే ఇంకా పరిచయం కాలేదు. "తనతో" అలా మొదలుపెట్టిన ఈ ప్రయాణం, దశాబ్దకాలంగా కొనసాగుతూ...నే ఉంది. నాగమల్లితోట జంక్షన్‌లో ఒకానొక శుక్రవారం సాయంత్రం, కాలేజ్‌కి కూడా తీసుకెళ్లని bagని, "తన"కోసం వీపున తగిలించుకుంటే, ("తన" కోసం తగిలించుకున్నానని తెలియక, వీడు వీకెండ్ కూడా చదువుకుంటాడేమో అనుకుని)  "అబ్బో!" అని ఆశ్చర్యపోయిన మా క్లాసు అమ్మాయి చూపులు నాకింకా గుర్తే. "తన"కోసం వెళ్లడానికే seniors దగ్గర (నడపటం రాకపోయినా) bike తీసుకునెళ్లి, వేసిన skids కూడా గుర్తే. ప్రశాంతంగా ఉండే రమణయ్యపేట-విశాలంగా ఉండే second floor terrace-చల్లగా ఉండే వేసవికాలపు సాయంత్రం-తుళ్లి వీచే బంగాళాఖాతపు సమీరము-చిక్కని వెన్నెల-వేడిగా యతి రొయ్యల బిర్యాని-నచ్చే company, perfect date కాదనగలమా! "fashionగా ఉండటం కోసం, hipగా కనిపించడం కోసమే ఈ affair" అని చాలామంది అన్నా, అనుకున్నా, "తన"తో నా అనుబంధం మాత్రం వీటన్నికీ అందని ఓ passionగా, ఇంకో పిపాసగా రూపాంతరం చెందుతూ వచ్చింది. నెలకో, మూడు పక్షాలకో ఒకసారి "తన"ని ఇలా కలుసుకోవడం నా అలవాటయ్యింది.

అటునించి వచ్చేశాక, వంగదేశాన నా ఈ వ్యవహారం ముదిరి పాకాన పడింది. అనగా, నేను "తన" సాహచర్యాన్ని అత్యంత ఆనందదాయకంగా, ఆత్మీయంగా, ఇవన్నీ కాదు ,చాలా అద్భుతంగా అనుభవించడం అలవరుచుకున్నది అక్కడే అనమాట. ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యము కారణంగా, ఋతువుకి తగ్గట్టు, చిత్తవృత్తి (mood) ననుసరించి, "తన"లోని పలు పార్శ్వాలను ప్రయత్న పూర్వకంగా పలుకరించి, పలవరించీ మరీ నా ప్రేమని వ్యక్తపరచ గలిగాను. ఆ సమయంలోనే ఈ నా అనుబంధానికి అనుబంధంగా వచ్చిన by-products కొన్ని, జీవితాన్ని స్నేహపురితం చేశాయనగలను. "తన"తోటి సాగించిన ఆ స్వల్ప వ్యవధి సాహచర్యంలోనే, ఎన్ని కామెడీలు, ఎన్ని cricket కబుర్లు, (ఎన్ని అందమైన!? కబుర్లు), ఎన్ని teasingలు, ఎన్ని interviewలు, ఎన్ని పంచులు, ఎన్ని సారీలు, ఎన్ని జలసీలు, ఎన్ని congratsలు, ఎన్ని పాటలు, ఎన్ని సినిమా రివ్యూలు, ఎంత పొయెట్రీ, ఇంకెన్ని ప్రబోధాలు- జీవితం ఓసారి గిర్రున తిరగలేదూ!? దాంతో మా కలయిక పౌనఃపున్యం (frequency) పక్షానికో, పదిరోజులకో ఓసారికి పెరిగింది. తాజ్ బిర్యాని (బినా ఆలూ) విత్ మటన్ ఖీమా, tech market నించి వంకాయ బజ్జీలు, పైన చెప్పుకున్న మంచింగ్ మాటలు, అంతా అయ్యాక చల్లగాలిలో బ్ల్యాక్‌లు, scholars' avenue వెంబడి late night patrols, ఇవి, తనతో నేను రాసుకున్న Midsummer nights. (ఎంత ఆర్థిక స్వాతంత్ర్యమున్నా, ఒక్కోసారి మా వారాంతపు వేడుకలకి విరాళల కోసం సాగించిన వేటలు ఓ మధుర జ్ణాపకం. "డబ్బులదేముందిరా, కుక్కని కొడితే రాల్తాయి, సరైన కుక్కని పట్టుకోవడమే మన talent", ఒక wolf of winestreet.)

ఆ తర్వాత ఇటొచ్చి ఈ కన్నడ రాజ్యాన పడ్డాక....
పాలో కొయిలోకి వత్తాసా అన్నట్లుగా, మా ఈ అనుబంధపు తీవ్రతకి, ఇక్కడి పరిసరాలు (అనగా మట్టికాదు, మనుషులే)
కూడా దాన్ని మరింత బలోపేతం చేయడానికి గూడుపుఠాణీ (conspire) చేశాయనడనంలో ఆశ్చర్యమేమీ లేదు. తద్వారా పెరిగిన సంఘవృత్తపు (social circle) వ్యాసంలో ఇమిడిన పరిచయాలు, పంచుకున్న భావాలు, పెంచుకున్న (అ!?)జ్ఞానం, సమర్పించుకున్న సమయం, అవగొట్టిన ఆరోగ్యం, వాయిదా పడ్డ పనులు, పొందిన ఫలితాలు....ఇవి, జీవితపు పుస్తకంలో పదే పదే పునరావృతమైన పాఠాలు.

When did I fall so deeply under "తన" spell ? మొదలయ్యానని తెలుసుకునేలోపే, మధ్యలో ఉన్నానని అర్థమవుతోంది. ఇంతా జరగడానికి కారణమైన ముహూర్తం, ప్రదేశం, పరిసరాలూ ఏవీ నా ఊహకందడం లేదు. What a blind fool I was! కానీ ఒకటి మాత్రం చాలా స్పష్టంగా iterate అవుతోంది. మనిషి చాలా diligentగా acquire చేసుకునే wealth is health and అంతే carefulగా invest చేసుకునే wealth is time. అంటే, ఇప్పుడేదో నా healthకి or wealthకి తీరని నష్టం వాటిల్లిందని కాదు, for I don't want to suffer an immortal wound (ఈ మధ్యనే Pride and Prejudice చదవడం పూర్తిచేశా!).

దశాబ్ద కాలంగా తీరని ఒక దాహం వల్ల కోల్పోయినదాన్ని వెనక్కి తీసుకురాలేనన్న కఠినమైన నిజాన్ని ఎదుర్కొంటూ... మరియు, ఈసారి, సుసంపన్నం (enrich) చేయు మరో తృష్ణని వెదుక్కుంటూ....
మరదేగదా జీవితం!

నేనే.