నా కల

నాకు పుట్టిందే. నా రక్తమాంసాలు తిని బతుకుతుంది.
కానీ, నన్ను బ్రతికిస్తుంది.

కల

ఏది నేనో?, ఏది కానో?

నాదేదో?, కానిదేదో?

తెలుసుకోడానికి ఇరవయ్యేళ్లు నిజంగా సరిపోతాయా?

నాకైతే ఇప్పటికీ అనుమానమే,

నాకేం కావాలో?, నేనేం ఇవ్వగలనో?

ఇండియాలో ఇంజినీరయ్యాకే

జనాలు ఏదోటి అవ్వాలని అనుకోవడం మొదలెడతారంట!

నేను ఇంజినీరయి అఫిషియల్‌గా ఆరోఏడు.

కాలిబాటనొచ్చానో,

గాలివాటునొచ్చానో

ఇంకా వెదుక్కుంటున్నా,

నాలోపలే, చీకట్లో. 

ఇంతలో,

అల వైకుంఠపురంబులో, ఆమూల సౌధంబులో..,

అన్న చందంగా,

ఎప్పుడో సంచరించినట్ల నిపించిన ఏదో మూలన,

నూనెలేనట్లు అలమటిస్తున్న దీపమొకటి అగుపడితే, అటెళ్లా.

నే వెలిగించినదే, నేనూ గుర్తు పట్టా.

గుర్తొచ్చింది, తరచూ ఇక్కడికి వస్తూ ఉన్నట్లుగా.

కానీసారి కొత్తగా,

ఆ దీపం బాధపడింది, మళ్లీ వచ్చేసరికి తానుండదేమోనని; 

నాకు భయమేసింది. 

అంతలోనే మెలకువొచ్చింది, కానీ భయమాగలేదు.

(తెలుగు తోట 2015లో ప్రచురించబడింది)