Agenda లేని నీరాగార నివిష్ట పాంథులమవుదాం!

Weekend కావడంతో, evening walkకి Amarతో కలిసి అలా కాలువ గట్టుకి వెళ్లా. అంతా నడిచి ఊరి దగ్గరికి వచ్చేటప్పటికి ఒక interesting conversation నడిచింది. "మనిషి purest formలో ఎప్పుడు దొరుకుతాడు?" అని. 'Colleagues, relatives, neighbors, ఎరిగినవారు, చాలామంది friends కూడా ఏదో ఒక hidden agenda పెట్టుకొనే మాట్లాడుతున్న కాలమిది. మాటలెక్కడున్నాయి? అంతా Manipulation మయమే కదా. తెలిసినా తెలియనట్లు వ్యవహరించడం, కుదిరితే misinform చేసి ఇబ్బందికి గురిచేయడం, ఇందులో నాకేముంది అని ఆలోచించడం, వీలైనంత రాలగొడదాం అనుకోవడం, వాడు బాగుపడి పోతున్నాడే అని అసూయ, లేని బడాయిలు పోవడం, పబ్బం గడుపుకోవడానికి వీరి దగ్గర వారిని, వారి దగ్గర వీరిని తూలనాడటం, లేదా ఎవరి దగ్గర వారి భజన చేయడం, ఇవేకదా ఇవాళ జనాల మాటలు' అనుకున్నాం. "అవునన్నా, మనం నాగరికతలో ముందుకెళ్తున్నాం అనుకోడమేగానీ, actualగా ఇలాంటివన్నీ observe చేస్తే ఇంతేనా మన పరిపక్వత అనిపిస్తుందన్నా" అన్నాడు అమర్. 

సరదాగా ఎవరూ తెలీని ఊర్లోకెళ్లి, ఇంకా కుదిరితే, అక్కడి భాష తెలీని చోటికెళ్లి, టీకొట్టు దగ్గర టీనో, కాఫీనో తాగుతూ అక్కడ కూచున్న వాళ్లతో మాటకలిపితే, మనలోని స్వచ్ఛత బయల్పడుతుందేమో. వారెవరో, మనమెవరో. No hidden agenda. కాసేపటి తర్వాత జీవితంలో మళ్లీ కలిసే అవకాశమే ఉండదు. ఇంత చేయాలన్నమాట మనలోని స్వచ్చతని బయటకి తీయాలంటే. అప్పుడు మాట్లాడతాం మనిషిలాగా. ఉన్నది ఉన్నట్లు, అనిపించింది అనిపించినట్లు, దాయకుండా. అప్పు అడగరు కాబట్టి, మనం చేసే వ్యాపారంలో ఆదాయం ఎంతో చెబుతాం, వారికి దీని గురించి బయట ప్రచారం చేయాల్సిన పని ఉండదు కాబట్టి, ఆ వ్యాపారంలో మనం చేసే tricks గురించికూడా మాట్లాడతాం. రాసిపెట్టుకొని మళ్లీ మళ్లీ దీనిద్వారా వారిని exploit చేసే ఉద్దేశంతో కాకుండా genuineగా ఎదుటివారిమీది concernతో విషయాలు మాట్లాడతాం. తెలియని వాళ్లముందర బడాయికి పోవాల్సిన పనిలేదు, మరియు వాళ్లొచ్చి మనఊర్లో దండోరా వెయ్యరు కాబట్టి,  మన వృత్తిలోనో, సంసారంలోనో ఉన్న కష్ట నష్టాలు మాట్లాడటానికీ వెనుకాడం. ఎదుటివారి సమస్యలూ, ఆశక్తతల పట్ల  గెలిచేయాలని అనిపించదు, ఎత్తిపొడవాలని అనిపించదు.  Judge చేయాలనిపించదు, మనల్ని చేస్తారన్న consciousness ఉండదు. Ego ఊసే ఉండదు. కాళ్ళమీద పడదు కాబట్టి కాసేపు కడుపు చింపుకుంటాం. అసలక్కడ మనకి పేరే ఉండదు, శాస్త్రిగారు చెప్పినట్లు, అందరం, మనిషి అనే సంద్రాన కెరటాలైపోతాం. అప్పటివరకూ లోపల కప్పిఉంచిన మానవత్వంతో ఎగసిపడతాం. Rat race నుంచి relax అయ్యి, మనుషులమయ్యే ఆ కొంత సమయం కోసమే నేను మా జనాలని ప్రయాణాలు చేయడానికి, కొత్త చోట్లని, అక్కడి ప్రజలని, సంస్కృతులని తెలుసుకోడానికి తీసుకెళ్లేది. ప్రపంచంఎరిగిన వాళ్ళు, they don't hesitate to keep it real, కుంచించుకుపోయిన బుడగల్లాంటి ప్రపంచాల్లో బ్రతికేవారు they will end up living fake. అందువల్ల, సాటి ప్రజలతో deal చేసేటప్పుడు hidden agenda లేకుండా genuineగా జీవించడానికి ప్రయత్నిద్దాం. అందరం అందరితో, అలా టీకొట్టులో కలిసే జనాలతో ఉండేంత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం. 

Title గురించి:

శ్రీమద్భాగవతంలో,  ఒక సందర్భంలో, హిరాణ్యాక్షుడి శవం దగ్గర పడి ఏడుస్తున్న బంధు జనాలనుద్దేశించి, ఆయన అన్నగారైన హిరణ్యకశిపుడు ఇలా అంటాడు  

నీరాగార నివిష్ట పాంథుల  క్రియన్ సంసార సంచారుల్ వత్తురు, గూడి విత్తురు, సదా సంగంబు లేదొక్కచో !

నీరాగారము = చలివేంద్రము; నివిష్ట = ప్రవేశించిన; పాంథులు = బాటసారులు; క్రియన్ = లాగా; సంసార సంచారుల్ = సంసారాల్లోని జనాలు; వత్తురు=వస్తారు; కూడి = కలిసి; విత్తురు = విడిపోతారు; సదా = ఎల్లప్పుడూ; సంగము లేదొక్కచో = కలిసి ఉండరు;  

"చలివేంద్రంలో నీరు తాగడానికి వచ్చిన బాటసారులలాగా సంసారంలో మనుషులు కలుస్తారు, కాసేపు కలిసుంటారు, తర్వాత విడిపోతారు (చనిపోతారు), అంతేగానీ ఎల్లకాలమూ కలిసి ఉండరు" కాబట్టి ఇంక ఏడుపులు ఆపండి అంటాడు. కానీ, ఇంత చెప్పిన ఈ dirty fellow, అంతా అయ్యాక ఘోరమైన తపస్సు చేసి వరం అడుగుతాడు, ఏమని? మరణం లేకుండా. వీడి అసాధ్యం కూల! వీడు చెప్పిందేమిటి, చేసిందేమిటి? అది వేరే విషయం, మనమిప్పుడు చెప్పుకుంటున్న concept కొంచెం దూరం.

చెప్పొచ్చేదేంటంటే అధ్యక్షా, "నీరాగార నివిష్ట పాంథుల" లాగా మనం ఒకరితో ఒకరం మరింత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం. 

Konda Reddy Mopuri · Niragara-nivishta

ప్రపంచం 'పని'చేయడం మానేసి చాలాకాలమైంది

ఎందుకంటే అది డబ్బులు సంపాదించడంలో చాలా బిజీగా ఉంది. అవును, పేరుకు మాత్రమే మనం సమాజంలో వివిధ రకాల 'పనులు' చూస్తూ ఉంటాం, కానీ, మనమందరం ఒకే పని చేస్తూ ఉన్నాం: డబ్బులు సంపాదించడం, ఆస్తులు వెనకేయడం. ఇప్పుడు అదే అందరి పని, మోజు, లక్ష్యం. ఆ కిక్కులో మనం మన 'పనులు' (professions)  ఎలా చేయాలో ఎప్పుడో మర్చిపోయాం. దయచేసి నన్ను తప్పుగా అర్థం చేసుకోకండి, డబ్బులు సంపాదించడాన్ని,  సంపద పోగెయ్యడాన్ని నేను తప్పు పట్టడం లేదు, కేవలం, ప్రతీ వస్తు/సేవ వినిమయం దగ్గరా 24X7 పని చేసే complaint cells మరియు customer service ఎందుకు ఉన్నాయో ఆలోచించమంటున్నా, అంతే! 'విస్తరణ (expansion) మీదున్న importance, నాణ్యత (quality) మీద లేదేమో?' అంటున్నా. 

ఉదాహరణకి నాకే ఎదురైన ఒక సంఘటన చెప్పుకుందాం. మా అమ్మ కొన్ని సంవత్సరాల నుండి ఒక Mobile Phone వాడుతోంది. పల్లెటూరే అయినా tower ఉండటం వల్ల signals ఎప్పుడూ strongగా ఉండి అంతా సాఫీగా సాగింది, కొన్ని వారాల క్రితం వరకూ. కానీ, ఈ మధ్య calls వచ్చినపుడు మరియు చేసినప్పుడు ఒకటిరెండు rings అవగానే cut అవుతోంది, సరైన వివరణ లేకుండా. Restart చేయడం, SIM వేరే mobileలో వేయడం లాంటి అన్ని basic checks చేసి, issue SIMలోనే ఉందని తేల్చుకున్నాం. అయినా,  fix అవుతుందేమోనని కొన్నాళ్లు చూసి, అవ్వకపోవడంతో వేరే networkకి porting పెట్టా. పెట్టినరోజే source network వాడు call చేశాడు. చిత్రమేమిటంటే నేనేమీ చెప్పకుండానే, "sir, మీరు వాడుతున్న SIM card చాలా పాతది, ఏదో circuitry issuesఉన్నాయి, అందుకే మీ calls అన్ని automaticగా reject అవుతున్నాయి. కాబట్టి nearest storeకి వెళ్తే కొత్త SIM card ఉచితంగా ఇస్తారు, కావాలంటే మీరు onlineలో కూడా order చేయొచ్చు" అన్నాడు. 'మీకు ఇంకా ఏమైనా సమస్యలు ఉంటే solve చేసేందుకు ప్రయత్నిస్తాం చెప్పండి, అలానే porting requestని cancel చేస్కోండి' అని చివర్లో request చేశాడు. "అలాకాదు భయ్యా, నేనేమీ చెప్పకుండానే SIM కార్డు issues ఉన్నాయ్, అందువల్ల ఫలానా సమస్యలు వస్తున్నాయి అని చెబుతున్నావే, ఇదేదో ముందే చెప్పిఉండాల్సింది కదా, ఇందాకే వేరే networkకి port చేశా, already first recharge కూడా చేశానే" అన్నా. అంటే, మా SIM cardకి ఏదో problem ఉందని తెలుసుకోగలడు, కానీ కొన్నివారాలు ఊరికే ఉండగలడు. అయితే, వేరే networkకి port అవుతున్నామని తెలిసిన వెంటనే తనే call చేసిమరీ విషయం ఏంటో వివరిస్తాడు వెళ్ళొద్దని request చేస్తాడు. 

అంతా విన్నాక, నేను అసంతృప్తి చెందానని, కుదరదని చెప్పేశా. సారాంశం: customer (business)ని కోల్పోతున్నపుడు వాళ్లు పెట్టుకున్న RED ALERT, అదే customerకి service provide చేయడంలో (కొన్ని వారాల వరకూ) ఇబ్బంది కలిగినపుడు పెట్టుకోలేదు, priorities అలా ఉన్నాయంటున్నా! మళ్లీ adsలో మాత్రం మంచి విశ్వాసమున్న జంతువుని చూపిస్తారు.

ఇలాంటి ఇంకో సంఘటన మందుల కొట్టులో కూడా జరిగింది నాకే. వాళ్లకి వాళ్ల sales target reach అవడమే కావాలి, వచ్చినవాడికి correct medicine ఇవ్వడంవాళ్ల 'పని' అని మర్చిపోయారు. జాగ్రత్తగా చూడకుండా ఇంకో medicine ఇచ్చిపంపారు. రెండుసార్లు. వాళ్లకి తెలియాలి, "apple బదులు pine-apple ఇవ్వలేదు, ఒక medicine  బదులు ఇంకోటి ఇచ్చారు" అని. చూసుకోకుండా వాటిని వేసుకుంటే ఏమవుతుందో మనకంటే వాళ్ళకే బాగా తెలుసు కదా? దీనిగురించి ఒక Doctorతో discuss చేశాక తెలిసింది, Exactగా prescribed medicine లేకపోయినా, కాస్త అటుఇటుగా ఉందని (customerకి చెప్పో చెప్పకుండానో) వేరే medicine ఇవ్వడానికి కూడా వీళ్లు వెనుకాడరని. Again, priorities!

ఇవన్నీ target driven corporate worldలో common అనుకుందామన్నా, మనచుట్టూ ఉండే మాములు జనాల్లోకూడా కనిపిస్తోంది ఈ attitude.  

మన parents వయసున్న పెద్దలు, చుట్టాలబ్బాయి (లేదా, సహోద్యోగి కొడుకు) ఏం పనిచేస్తాడో చెప్పలేరేమో గానీ, ఎంత సంపాదిస్తాడో మాత్రం చెప్పగలరు. ఎందుకంటే prioritiesలో 'పని' ఎప్పుడో వెనకబడింది, అసలది అక్కర్లేదు. అందుకనే, ఎక్కడైనా కలిసినప్పుడు పలకరించగానే, పనిచేసే ఊరు, జీతం మాత్రం అడుగుతారు. 'పని' గురించి అడగరు, అవసరంలేదు. ఏదో సినిమాలో అన్నట్లు, అవార్డులు ఎవరికి కావాలీ?, రివార్డులే మన అజెండా. (కానీ, ఇంకా బుర్రలు పాడుకాని అమాయకపు పిల్లలు మాత్రం అడుగుతారు). ఈ priorities మారుతున్న క్రమంలోనే కొన్ని వృత్తులకి  సమాజంలో మునుపున్నగుర్తింపు ఇప్పుడులేదు, అలాగే  గర్హ్యమైన ఇంకొన్ని వృత్తులు ఇప్పుడు కొత్త favorites అనడం అతిశయోక్తి కాదు. అంటే, వృత్తులు వాటి విశిష్టతని కోల్పోయాయా? అవునో-కాదో, మంచిదో-కాదో కూడా నాకు తెలీదు, కేవలం ఒక పరిశీలన. మనం ఫలానా 'పని' చేయడానికి, ఆ 'పని'కన్నా ఏమైనా 'పనే'తర కారణాలు బలంగా పనిచేస్తూ ఉండటాన్ని గురించి ఆలోచిద్దాం అంటున్నా. Especially, మనలో చాలామందికి ఇప్పుడు survival పెద్ద matter కాదు కాబట్టి. 

Again, నన్ను అపార్థంచేసుకో వద్దని మనవి, packagesని రివార్డులని తప్పుపట్టడంలేదు. అవన్నీ మంచిదే. కానీ, ప్రోత్సాహకాలు (incentives) ఎలాంటివైనా, 'పని'లో సృజనాత్మకత (creativity)ని, ఉత్పాదకత (productivity)ని పెంపొందించేందుకు ఉద్దేశింపబడినవని, అంతేకానీ, వాటికోసం ఆ  'పని'నే పణంగా పెట్టే attitude మాత్రం వినాశకారి అని నా అభిప్రాయం. Now, మనిషి జీవితం అనేది ఒక 'పని'లా చూస్తే (ఈ భూమ్మీదకి మనం అందుకోసమే వచ్చాం కదా!),  దానికి మనం పెట్టుకున్న ప్రోత్సాహకాలు, జీవించడం అనే 'పని'నే వెనక్కుతోసేశాయేమో ఎవరికి వాళ్లే తేల్చుకోవాలి. అది మాత్రం గుర్తుచేస్తున్నా!