నా కథ, మొదటిది!

నేను రాసిన 'సెకండ్ ఇన్నింగ్స్ ' అనే కథ, కౌముది అనే web monthlyలో (November, 2020) ప్రచురించబడింది.

  

Agenda లేని నీరాగార నివిష్ట పాంథులమవుదాం!

Weekend కావడంతో, evening walkకి Amarతో కలిసి అలా కాలువ గట్టుకి వెళ్లా. అంతా నడిచి ఊరి దగ్గరికి వచ్చేటప్పటికి ఒక interesting conversation నడిచింది. "మనిషి purest formలో ఎప్పుడు దొరుకుతాడు?" అని. 'Colleagues, relatives, neighbors, ఎరిగినవారు, చాలామంది friends కూడా ఏదో ఒక hidden agenda పెట్టుకొనే మాట్లాడుతున్న కాలమిది. మాటలెక్కడున్నాయి? అంతా Manipulation మయమే కదా. తెలిసినా తెలియనట్లు వ్యవహరించడం, కుదిరితే misinform చేసి ఇబ్బందికి గురిచేయడం, ఇందులో నాకేముంది అని ఆలోచించడం, వీలైనంత రాలగొడదాం అనుకోవడం, వాడు బాగుపడి పోతున్నాడే అని అసూయ, లేని బడాయిలు పోవడం, పబ్బం గడుపుకోవడానికి వీరి దగ్గర వారిని, వారి దగ్గర వీరిని తూలనాడటం, లేదా ఎవరి దగ్గర వారి భజన చేయడం, ఇవేకదా ఇవాళ జనాల మాటలు' అనుకున్నాం. "అవునన్నా, మనం నాగరికతలో ముందుకెళ్తున్నాం అనుకోడమేగానీ, actualగా ఇలాంటివన్నీ observe చేస్తే ఇంతేనా మన పరిపక్వత అనిపిస్తుందన్నా" అన్నాడు అమర్. 

సరదాగా ఎవరూ తెలీని ఊర్లోకెళ్లి, ఇంకా కుదిరితే, అక్కడి భాష తెలీని చోటికెళ్లి, టీకొట్టు దగ్గర టీనో, కాఫీనో తాగుతూ అక్కడ కూచున్న వాళ్లతో మాటకలిపితే, మనలోని స్వచ్ఛత బయల్పడుతుందేమో. వారెవరో, మనమెవరో. No hidden agenda. కాసేపటి తర్వాత జీవితంలో మళ్లీ కలిసే అవకాశమే ఉండదు. ఇంత చేయాలన్నమాట మనలోని స్వచ్చతని బయటకి తీయాలంటే. అప్పుడు మాట్లాడతాం మనిషిలాగా. ఉన్నది ఉన్నట్లు, అనిపించింది అనిపించినట్లు, దాయకుండా. అప్పు అడగరు కాబట్టి, మనం చేసే వ్యాపారంలో ఆదాయం ఎంతో చెబుతాం, వారికి దీని గురించి బయట ప్రచారం చేయాల్సిన పని ఉండదు కాబట్టి, ఆ వ్యాపారంలో మనం చేసే tricks గురించికూడా మాట్లాడతాం. రాసిపెట్టుకొని మళ్లీ మళ్లీ దీనిద్వారా వారిని exploit చేసే ఉద్దేశంతో కాకుండా genuineగా ఎదుటివారిమీది concernతో విషయాలు మాట్లాడతాం. తెలియని వాళ్లముందర బడాయికి పోవాల్సిన పనిలేదు, మరియు వాళ్లొచ్చి మనఊర్లో దండోరా వెయ్యరు కాబట్టి,  మన వృత్తిలోనో, సంసారంలోనో ఉన్న కష్ట నష్టాలు మాట్లాడటానికీ వెనుకాడం. ఎదుటివారి సమస్యలూ, ఆశక్తతల పట్ల  గెలిచేయాలని అనిపించదు, ఎత్తిపొడవాలని అనిపించదు.  Judge చేయాలనిపించదు, మనల్ని చేస్తారన్న consciousness ఉండదు. Ego ఊసే ఉండదు. కాళ్ళమీద పడదు కాబట్టి కాసేపు కడుపు చింపుకుంటాం. అసలక్కడ మనకి పేరే ఉండదు, శాస్త్రిగారు చెప్పినట్లు, అందరం, మనిషి అనే సంద్రాన కెరటాలైపోతాం. అప్పటివరకూ లోపల కప్పిఉంచిన మానవత్వంతో ఎగసిపడతాం. Rat race నుంచి relax అయ్యి, మనుషులమయ్యే ఆ కొంత సమయం కోసమే నేను మా జనాలని ప్రయాణాలు చేయడానికి, కొత్త చోట్లని, అక్కడి ప్రజలని, సంస్కృతులని తెలుసుకోడానికి తీసుకెళ్లేది. ప్రపంచంఎరిగిన వాళ్ళు, they don't hesitate to keep it real, కుంచించుకుపోయిన బుడగల్లాంటి ప్రపంచాల్లో బ్రతికేవారు they will end up living fake. అందువల్ల, సాటి ప్రజలతో deal చేసేటప్పుడు hidden agenda లేకుండా genuineగా జీవించడానికి ప్రయత్నిద్దాం. అందరం అందరితో, అలా టీకొట్టులో కలిసే జనాలతో ఉండేంత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం. 

Title గురించి:

శ్రీమద్భాగవతంలో,  ఒక సందర్భంలో, హిరాణ్యాక్షుడి శవం దగ్గర పడి ఏడుస్తున్న బంధు జనాలనుద్దేశించి, ఆయన అన్నగారైన హిరణ్యకశిపుడు ఇలా అంటాడు  

నీరాగార నివిష్ట పాంథుల  క్రియన్ సంసార సంచారుల్ వత్తురు, గూడి విత్తురు, సదా సంగంబు లేదొక్కచో !

నీరాగారము = చలివేంద్రము; నివిష్ట = ప్రవేశించిన; పాంథులు = బాటసారులు; క్రియన్ = లాగా; సంసార సంచారుల్ = సంసారాల్లోని జనాలు; వత్తురు=వస్తారు; కూడి = కలిసి; విత్తురు = విడిపోతారు; సదా = ఎల్లప్పుడూ; సంగము లేదొక్కచో = కలిసి ఉండరు;  

"చలివేంద్రంలో నీరు తాగడానికి వచ్చిన బాటసారులలాగా సంసారంలో మనుషులు కలుస్తారు, కాసేపు కలిసుంటారు, తర్వాత విడిపోతారు (చనిపోతారు), అంతేగానీ ఎల్లకాలమూ కలిసి ఉండరు" కాబట్టి ఇంక ఏడుపులు ఆపండి అంటాడు. కానీ, ఇంత చెప్పిన ఈ dirty fellow, అంతా అయ్యాక ఘోరమైన తపస్సు చేసి వరం అడుగుతాడు, ఏమని? మరణం లేకుండా. వీడి అసాధ్యం కూల! వీడు చెప్పిందేమిటి, చేసిందేమిటి? అది వేరే విషయం, మనమిప్పుడు చెప్పుకుంటున్న concept కొంచెం దూరం.

చెప్పొచ్చేదేంటంటే అధ్యక్షా, "నీరాగార నివిష్ట పాంథుల" లాగా మనం ఒకరితో ఒకరం మరింత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం. 

Konda Reddy Mopuri · Niragara-nivishta

ప్రపంచం 'పని'చేయడం మానేసి చాలాకాలమైంది

ఎందుకంటే అది డబ్బులు సంపాదించడంలో చాలా బిజీగా ఉంది. అవును, పేరుకు మాత్రమే మనం సమాజంలో వివిధ రకాల 'పనులు' చూస్తూ ఉంటాం, కానీ, మనమందరం ఒకే పని చేస్తూ ఉన్నాం: డబ్బులు సంపాదించడం, ఆస్తులు వెనకేయడం. ఇప్పుడు అదే అందరి పని, మోజు, లక్ష్యం. ఆ కిక్కులో మనం మన 'పనులు' (professions)  ఎలా చేయాలో ఎప్పుడో మర్చిపోయాం. దయచేసి నన్ను తప్పుగా అర్థం చేసుకోకండి, డబ్బులు సంపాదించడాన్ని,  సంపద పోగెయ్యడాన్ని నేను తప్పు పట్టడం లేదు, కేవలం, ప్రతీ వస్తు/సేవ వినిమయం దగ్గరా 24X7 పని చేసే complaint cells మరియు customer service ఎందుకు ఉన్నాయో ఆలోచించమంటున్నా, అంతే! 'విస్తరణ (expansion) మీదున్న importance, నాణ్యత (quality) మీద లేదేమో?' అంటున్నా. 

ఉదాహరణకి నాకే ఎదురైన ఒక సంఘటన చెప్పుకుందాం. మా అమ్మ కొన్ని సంవత్సరాల నుండి ఒక Mobile Phone వాడుతోంది. పల్లెటూరే అయినా tower ఉండటం వల్ల signals ఎప్పుడూ strongగా ఉండి అంతా సాఫీగా సాగింది, కొన్ని వారాల క్రితం వరకూ. కానీ, ఈ మధ్య calls వచ్చినపుడు మరియు చేసినప్పుడు ఒకటిరెండు rings అవగానే cut అవుతోంది, సరైన వివరణ లేకుండా. Restart చేయడం, SIM వేరే mobileలో వేయడం లాంటి అన్ని basic checks చేసి, issue SIMలోనే ఉందని తేల్చుకున్నాం. అయినా,  fix అవుతుందేమోనని కొన్నాళ్లు చూసి, అవ్వకపోవడంతో వేరే networkకి porting పెట్టా. పెట్టినరోజే source network వాడు call చేశాడు. చిత్రమేమిటంటే నేనేమీ చెప్పకుండానే, "sir, మీరు వాడుతున్న SIM card చాలా పాతది, ఏదో circuitry issuesఉన్నాయి, అందుకే మీ calls అన్ని automaticగా reject అవుతున్నాయి. కాబట్టి nearest storeకి వెళ్తే కొత్త SIM card ఉచితంగా ఇస్తారు, కావాలంటే మీరు onlineలో కూడా order చేయొచ్చు" అన్నాడు. 'మీకు ఇంకా ఏమైనా సమస్యలు ఉంటే solve చేసేందుకు ప్రయత్నిస్తాం చెప్పండి, అలానే porting requestని cancel చేస్కోండి' అని చివర్లో request చేశాడు. "అలాకాదు భయ్యా, నేనేమీ చెప్పకుండానే SIM కార్డు issues ఉన్నాయ్, అందువల్ల ఫలానా సమస్యలు వస్తున్నాయి అని చెబుతున్నావే, ఇదేదో ముందే చెప్పిఉండాల్సింది కదా, ఇందాకే వేరే networkకి port చేశా, already first recharge కూడా చేశానే" అన్నా. అంటే, మా SIM cardకి ఏదో problem ఉందని తెలుసుకోగలడు, కానీ కొన్నివారాలు ఊరికే ఉండగలడు. అయితే, వేరే networkకి port అవుతున్నామని తెలిసిన వెంటనే తనే call చేసిమరీ విషయం ఏంటో వివరిస్తాడు వెళ్ళొద్దని request చేస్తాడు. 

అంతా విన్నాక, నేను అసంతృప్తి చెందానని, కుదరదని చెప్పేశా. సారాంశం: customer (business)ని కోల్పోతున్నపుడు వాళ్లు పెట్టుకున్న RED ALERT, అదే customerకి service provide చేయడంలో (కొన్ని వారాల వరకూ) ఇబ్బంది కలిగినపుడు పెట్టుకోలేదు, priorities అలా ఉన్నాయంటున్నా! మళ్లీ adsలో మాత్రం మంచి విశ్వాసమున్న జంతువుని చూపిస్తారు.

ఇలాంటి ఇంకో సంఘటన మందుల కొట్టులో కూడా జరిగింది నాకే. వాళ్లకి వాళ్ల sales target reach అవడమే కావాలి, వచ్చినవాడికి correct medicine ఇవ్వడంవాళ్ల 'పని' అని మర్చిపోయారు. జాగ్రత్తగా చూడకుండా ఇంకో medicine ఇచ్చిపంపారు. రెండుసార్లు. వాళ్లకి తెలియాలి, "apple బదులు pine-apple ఇవ్వలేదు, ఒక medicine  బదులు ఇంకోటి ఇచ్చారు" అని. చూసుకోకుండా వాటిని వేసుకుంటే ఏమవుతుందో మనకంటే వాళ్ళకే బాగా తెలుసు కదా? దీనిగురించి ఒక Doctorతో discuss చేశాక తెలిసింది, Exactగా prescribed medicine లేకపోయినా, కాస్త అటుఇటుగా ఉందని (customerకి చెప్పో చెప్పకుండానో) వేరే medicine ఇవ్వడానికి కూడా వీళ్లు వెనుకాడరని. Again, priorities!

ఇవన్నీ target driven corporate worldలో common అనుకుందామన్నా, మనచుట్టూ ఉండే మాములు జనాల్లోకూడా కనిపిస్తోంది ఈ attitude.  

మన parents వయసున్న పెద్దలు, చుట్టాలబ్బాయి (లేదా, సహోద్యోగి కొడుకు) ఏం పనిచేస్తాడో చెప్పలేరేమో గానీ, ఎంత సంపాదిస్తాడో మాత్రం చెప్పగలరు. ఎందుకంటే prioritiesలో 'పని' ఎప్పుడో వెనకబడింది, అసలది అక్కర్లేదు. అందుకనే, ఎక్కడైనా కలిసినప్పుడు పలకరించగానే, పనిచేసే ఊరు, జీతం మాత్రం అడుగుతారు. 'పని' గురించి అడగరు, అవసరంలేదు. ఏదో సినిమాలో అన్నట్లు, అవార్డులు ఎవరికి కావాలీ?, రివార్డులే మన అజెండా. (కానీ, ఇంకా బుర్రలు పాడుకాని అమాయకపు పిల్లలు మాత్రం అడుగుతారు). ఈ priorities మారుతున్న క్రమంలోనే కొన్ని వృత్తులకి  సమాజంలో మునుపున్నగుర్తింపు ఇప్పుడులేదు, అలాగే  గర్హ్యమైన ఇంకొన్ని వృత్తులు ఇప్పుడు కొత్త favorites అనడం అతిశయోక్తి కాదు. అంటే, వృత్తులు వాటి విశిష్టతని కోల్పోయాయా? అవునో-కాదో, మంచిదో-కాదో కూడా నాకు తెలీదు, కేవలం ఒక పరిశీలన. మనం ఫలానా 'పని' చేయడానికి, ఆ 'పని'కన్నా ఏమైనా 'పనే'తర కారణాలు బలంగా పనిచేస్తూ ఉండటాన్ని గురించి ఆలోచిద్దాం అంటున్నా. Especially, మనలో చాలామందికి ఇప్పుడు survival పెద్ద matter కాదు కాబట్టి. 

Again, నన్ను అపార్థంచేసుకో వద్దని మనవి, packagesని రివార్డులని తప్పుపట్టడంలేదు. అవన్నీ మంచిదే. కానీ, ప్రోత్సాహకాలు (incentives) ఎలాంటివైనా, 'పని'లో సృజనాత్మకత (creativity)ని, ఉత్పాదకత (productivity)ని పెంపొందించేందుకు ఉద్దేశింపబడినవని, అంతేకానీ, వాటికోసం ఆ  'పని'నే పణంగా పెట్టే attitude మాత్రం వినాశకారి అని నా అభిప్రాయం. Now, మనిషి జీవితం అనేది ఒక 'పని'లా చూస్తే (ఈ భూమ్మీదకి మనం అందుకోసమే వచ్చాం కదా!),  దానికి మనం పెట్టుకున్న ప్రోత్సాహకాలు, జీవించడం అనే 'పని'నే వెనక్కుతోసేశాయేమో ఎవరికి వాళ్లే తేల్చుకోవాలి. అది మాత్రం గుర్తుచేస్తున్నా!

बाप बाप होता है, बेटा बेटा होता है

ఎప్పటికప్పుడు తండ్రులని outsmart చేశాం అనుకుని పప్పులో కాలేసే కొడుకులు కొంతమందైతే, accidentalగా దొరికిపోయిన కొడులకి తామెంత స్మార్టో చూపించే తండ్రులు కొంతమంది, వెరసి, बाप बाप होता है, बेटा बेटा होता है. అలాంటి కొన్ని real-life smart stories .

------------------------------------------------------
"ఎన్నిసార్లు చెప్పా లక్ష్మీ నీకు! వడ్డించే ముందే నెయ్యి కాచిపెట్టుకోమని, తీరా అడిగిన తర్వాత వెళ్లి వేడిచేసి పట్టుకురావడం అలవాటయి పోయింది నీకు. అందాకా plateలోకి తొంగిచూస్తూ ఉండమంటావా మమ్మల్ని?" కరోనా విధించిన lockdownలో కూడా, మధ్యాహ్నం భోజనాల దగ్గర భార్యమీద తన అసహనాన్ని ప్రదర్శిస్తున్నాడు శ్రీనివాసరావు. Stove వెలిగించడానికి హడావిడిగా అగ్గిపెట్టె వెదుకుతున్న లక్ష్మికి సలహా ఇచ్చాడు, ఈమధ్యే M Tech పూర్తిచేసిన వాళ్ల ఒక్కగానొక్క కొడుకు అర్జున్, "ఒక lighter కొనుక్కోవచ్చుగా  mummy, stove దగ్గరే పడుంటుంది, అగ్గిపెట్టె కోసం అటూఇటూ వెళ్లకుండా".

"అందాకా, వీడి దగ్గర ఉన్న lighter తీస్కో లక్ష్మి, పనికొస్తుంది నీక్కూడా" నింపాదిగా అన్నాడు శ్రీనివాసరావు అర్జున్ ముఖంలోకి చూస్తూ.

తింటున్నది గొంతులో పడేసరికి, ఖల్లుమని దగ్గుతూ తండ్రివైపు షాకయ్యినట్లు చూస్తున్నాడు అర్జున్, తనకేం అర్థం కాలేదన్నట్లు.

"ఆపరా నీ నాటకాలు, పొద్దుటే నీ బ్యాగులో దొరికింది ఈ cigarette lighter. బ్యాగులన్నీ ఖాళీచేసి పైన cupboardలో పడేసినట్లు cutting ఇస్తే కనుక్కో లేరనుకున్నావా?" అని జేబులోంచి తీసి చూపించాడు.

అక్షరాలా తనదే. చేసేదేమి లేక, "అమ్మనా బాబోయ్, ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండాలనమాట నీతో" అనుకుంటూ, అమ్మకి అగ్గిపెట్టె వెదకడంలో సాయం చేయడానికి అన్నట్లు అక్కడి నుంచి లేచి వంటగదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
------------------------------------------------------
సంతోష్ convocationకి Vizag నుంచి బెంగుళూరు వచ్చిన  తన family అందరూ evening flightకి return అవుతున్నారు. పొద్దున Convocation అయ్యాక, అక్కడే భోజనాలు అవజేసుకొని, Campus అంతా తిరిగి, అన్నిచోట్లా photos తీసుకొని, Messలో టీ, snacks తీస్కొని హాస్టల్లో తన roomకి వచ్చి ఒక్కొక్కరే రెడీ అయ్యారు.

Winterలో Europe వెళ్లి PhD join అయ్యేదాకా,  తనిప్పుడు అదే campusలో Research  Assistant గా work చేస్తున్నాడు. కాబట్టి, అమ్మానాన్న, పెద్దక్క బావ, చిన్నక్క కలిసి మొత్తం ఐదుగురికి మాత్రమే tickets book చేసారు.  అందరూ కలిసి airportకి ఎలా వెళ్ళాలి అని ఆలోచిస్తూంటే, సంతోష్ వాళ్ళ నాన్న అన్నారు, "నేనూ సంతోష్ బండి మీద వస్తాం, మీరంతా Cab తీస్కొని వెళ్ళండి" అని. అలానే బయలుదేరారు అందరూ.

బండిమీద వెళ్తున్న  తండ్రీకొడుకులు దేవనహళ్ళి toll gate దాటేశారు. అప్పుడు, తండ్రి, "ఓసారి బండి ఆపరా !" అనేసరికి, side తీస్కొని కొద్దిదూరంలో ఆపేశాడు సంతోష్. ఏం జరుగుతోందో అర్థంకాక, "Flightకి time అవుతోంటే, ఇక్కడ ఆపమంటాడేంటి ఈయన?" అనుకున్నాడు సంతోష్. బండిదిగి, పక్కకివెళ్లి జేబులోంచి సిగరెట్, అగ్గిపెట్టె తీసి వెలిగించాడు తండ్రి. "ఓర్నీ, దీనికా!" అనుకున్నాడు సంతోష్.

ఓ ఐదునిముషాలు మెల్లిగా సిగరెట్ ఆస్వాదించిన తండ్రి, దాన్ని పడేసి, బండి దిగకుండా కూర్చున్న సంతోష్ దగ్గరికొచ్చాడు. Mobile phone jeans లోపల పెడుతూ, 'ఇంక బండితీనా?' అన్నట్లు చూస్తున్న సంతోష్ మొహంలోకి లోతుగా చూస్తూ, "ఇదిగో ఇదుంచు" అని ఇందాక అయన వాడిన అగ్గిపెట్టె చేతిలో పెట్టాడు. Flight ఎక్కేటప్పుడు ఇలాంటివి ఉండకూడదు కదా, అందుకని ఇచ్చారేమోలే అనుకున్నాడు సంతోష్. కాదన్నట్లు ఇంకా తీక్షణంగా చూస్తూనే ఉన్నాడు తండ్రి. 'ఏంటా?' అని దానివైపు చూసిన సంతోష్ ఇట్టే గ్రహించాడు, అది తన roomలో cricket kit అడుగున దాచిందని. కొన్ని క్షణాలు ఇద్దరూ మాట్లాడుకోలేదు. కానీ, అనాల్సినవన్నీ అనేసినట్లు ఒకరికి, వినాల్సిందంతా విన్నట్లు ఇంకొకరికి అనిపించింది. మెల్లిగా తండ్రిగారొచ్చి బండిమీద వెనకాల కూచున్నారు. బండి airport వైపు దూసుకెళ్లింది, సంతోష్ గుండెలమీద (జేబులో) ఉన్న అగ్గిపెట్టె మాత్రం తెగ అదురుతోంది.
------------------------------------------------------

పొద్దున్నే ఏడుగంటలయ్యి, మొహంమీద ఎండ పడేసరికి, మేడ మీద పడుకున్న చందు మెల్లిగా నిద్రలేచాడు. Lockdownకి ముందే చెల్లెలు engagementకని వచ్చి, తిరిగి Benguluru వెళ్ళలేక ఇంటినుంచే work  చేస్తున్నాడు. కళ్లు నులుముకుంటూ కిందకొస్తూ, మెట్లమీద కూచొని కాబోయే బావగారితో phoneలో మాట్లాడుతున్న చెల్లెల్ని దాటుకొని, కొత్తగా కొన్న plastic chairలో కూర్చొని దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్న నాన్నగారి ముందు, ఇంకో కుర్చీలో కూలబడ్డాడు. నిద్రమత్తులో ఉన్నా, తనవేపు కొత్తగా చూస్తున్న నాన్నగారిని గమనించాడు కానీ, ఏమీఅనలేదు. ఇంతలో, చట్నీకని కొబ్బరి తీస్తున్న అమ్మ చూసి, "లేచావా, coffee తెస్తా ఉండు" అని వంటింట్లోకెళ్లింది. వెనకాలే తనూ వెళ్లి అడిగాడు "ఏమైందమ్మా, నాన్నగారు ఎప్పటిలాగా Mobile phoneలో Jagan videos పెట్టుకోకుండా, పొద్దున్నే చిరాగ్గా అలా చూస్తున్నారు నన్ను?" అని. "అవునా, ఏమోరా తెలీదు, అడగకపోయావా?" అంది పాలు కాస్తున్న అమ్మ.  "ఏమోలే" అనుకుంటూ, గబగబా coffee తాగేసి, ready అవ్వడానికి bathroomలోకి దూరిపోయాడు. 

Tiffin అయ్యాక మేడమీది గదిలోకి వెళ్లి, teamతో daily objectives meeting కోసం TV పక్కన పెట్టిన తన laptop bag  తీస్కొని  మేడ ఎక్కేసాడు. ఓ పావుగంటయ్యాక, "అమ్మా, నా earphones కనపడట్లేదు, bagలోనే ఉండాలి తీసారా ఎవరైనా?" అంటూ కిందకొచ్చి వెదకడం మొదలు పెట్టాడు హడావుడిగా. "అవున్రా, మర్చిపోయా చెప్పడం, రాత్రి మీ నాన్నగారు పడుకునేముందు కూడా ఆ సోది వీడియోలు చూస్తూ విసిగిస్తున్నారని నేనే నువ్వు చెవిలో పెట్టుకునేవి తీసుకోమన్నాను. ఆ TV దగ్గరే పెట్టారేమో చూడు" అంది. "ఆ, దొరికింది లే" అని తీసుకోని వెళ్ళిపోయాడు మేడ మీదకి.

మధ్యాహ్నం భోజనాల టైమయ్యేసరికి అందరూ dining table దగ్గర హాజరవుతున్నారు. అమ్మ వంటింట్లోంచి ఒక్కోటీ table మీదకి సర్దుతోంది. ఇంతలో చందు water bottle తీసుకోబోతూ, పక్కనే ఉన్న వేడి రసం  గిన్నె తాకి "అబ్బా!" అని, ఉఫ్ఫుమంటూ  చెయ్యి ఊదుకున్నాడు. అంతా చూస్తున్న నాన్నగారు, "ఒళ్లు కాస్త దగ్గర పెట్టుకుంటే మంచిది" అన్నారు ఘాటుగా. 'అరే, ఇంత చిన్నదానికే అంతమాట ఎందుకబ్బా!' అనుకున్నారు మిగిలిన అందరూ, కానీ ఎవరూ ఏమీ అనలేదు. భోజనాలు నిశ్శబ్దంగా అయిపోయి, చందు fastగా మేడెక్కేసాడు.   

పొద్దున్నించీ ఈయనేంటి చిరాగ్గా ఉన్నాడు మనమీద, కొంపదీసి బడ్డీ కొట్టు దగ్గర సిగరెట్ కొంటున్నపుడు చూసిన ప్రభాకర్ uncle గానీ ఆపుకోలేక ఈయన దగ్గర పిత్తేశాడా? చెప్పేవాడైతే మొన్న పొద్దున్న walkingలోనే చెప్పేసేవాడేమో, ఇవాళ్టిదాకా ఎందుకు ఆగుతాడు? ఎందుకైనా మంచిది జాగ్రత్త పెంచాలి అనుకుంటూ, mobile charger కోసం laptop bagలో వెదుకుతున్నాడు. shampoo packet లాంటివి తగిలాయి, అవేంటో వెంటనే తనకి స్ఫూరించింది. కరెంటు షాక్ తగిలినట్లు, 'వీటిని చాలా లోపల ఉన్న చిన్న zipలో కదా దాచేది, బయటి zipలోకెలా వచ్చాయి?' అనుకున్నాడు. వెంటనే earphones గుర్తొచ్చాయి. 'కొంపదీసి, రాత్రి వాటిని తీసుకునేటప్పుడు నాన్నగారు వీటిని చూసేశారా? గుండె వేగం కొంచెం పెరిగింది. అయినా, ఒకే సరంగా ఉండాలి కదా, ఇలా మూడు separateగా ఉన్నాయేంటి?  F***, దొరికిపోయాం. చూసేశానని చెప్పడానికి, ఇలా వీటిని separateగా చింపేసి తన సంతకం వదిలాడనమాట, మన బాబు. Benguluruలో ఎక్కడైనా దొరుకుతాయి కదా, ఇలా bagలో maintain చేయాల్సిన కక్కుర్తి ఎందుకురా?' అని అప్పుడెప్పుడో వీటిని bagలో దాచిన సంగతి గుర్తొచ్చి, తనని తానే తిట్టుకున్నాడు. 'పోన్లే, చేసేదేముంది, చెల్లెలి పెళ్లయ్యాక, late లేకుండా రమ విషయం బయట పెడదాం. కానీ, ఈలోపు ఈయన మనల్ని తిరుగుబోతు అనుకోకుండా ఉంటే చాలు' అనుకున్నాడు.

------------------------------------------------------------------

ఇంకొన్ని ఇంకో రోజు. 

మా బానుమతి ఆంటీ కరోనా కష్టాలు (Episode-2)

(అన్ని Episodes ఇక్కడ దొరుకుతాయి.)

 

బిడ్డ పెండ్లి ఆలబము వచ్చినాల ముంచి, మా ఆంటీకి నిద్దర్రాడంల్యా. సందులోండే అందరికీ జూపిచ్చి, "బిడ్డా అల్లుడూ బాగొచ్చినార్లే" అనిపిచ్చుకోవల్లని ఇంతవరకూ ఆశగా ఎదురుజూచ్చా ఉన్న్యాది. పా.....పం, తీరా వచ్చినాక, ఎవురికి జూపీడానికీ కాడంల్యా. ఏమంటే, కరోనా. ఎవురూ యాడికీ పోగుడ్దని గవర్నమెంటోళ్లు మొత్తుకొని జెప్తాండారు.

పాపం, ఈ కాయలా వచ్చి మా ఆంటీకి కాళ్ళూచేతులూ కట్టేసినట్టుండాది. యవ్వారాలన్నీ ఏటికిబోయినాయి. పొద్ధచ్చం ఇంట్లోనే ఉండల్ల. అల్లుడు జెప్పినాడని పనిమంచినిగూడా రావాకన్న్యారు. ఇంగెవురికి జెప్పుకుంటాదీ వాళ్ల బడాయి? ఆయ్మ సావు సెప్పలేం. కడుపుబ్బి పోతాంటాది ఈమంతన.

ఎట్టుండేది; ఎట్టైపోయింది ఆంటీ! అప్పట్లో, ఆరుబయట సాయంత్రం యవ్వారం మొదులుబెడితే, పొద్దుగునికి ఇంటాయన పిల్చినా పట్టిచ్చుకునేది కాదు. ఆయప్ప సావు ఆయప్పదే, ఈయమ్మ యవ్వారం ఈయమ్మదే. ఎప్పుడో ఆయప్పకున్న సుగరు సంగతి గుర్తొచ్చే, "రైసు కుక్కరు ఆన్ జెయ్ బ్బ అట్ట"  అంటుంది. ల్యాకుంటే, అయప్పే రొండు సెపాతీలు తిరగేసుకుంటాడు. ఇంకొన్నిసార్లు, బాగా లేటయితే బయటికిబొయ్ ఇడ్లీలు కట్టిచ్చక రమ్మంటాది, అంతేగాని, యవ్వారం దగ్గర కాంప్రమైజే కాదు. "మొగుడు దొడ్డమంచి గాబట్టి ఈయమ్మ యవ్వారాలు సాగుతానయ్" అనుకున్న్యారు సందంతా.

మరిప్పుడో, పొద్దన ముగ్గేసే టైములో ఎవురన్నా కనబడితే యాడ మాట్టాడాల్సి వచ్చుందోనని బెరిగ్గెన ముగ్గుగీకి లోపలికి పోతాది. ఖర్మగాలి ఎవరన్నా ఎచ్చరిచ్చే, రొండు మూడు పొడి మాటలు, అంతే. "మాయల్లుడు జెప్పినాడు" అనుకుంట మూతికి కొంగు అడ్డం పెట్టుకుంటాది ఆ మాట్లాడిన రోంచేపూగుడ. ఎప్పుడన్నా సాయంత్రం, బిడ్డా అల్లుడు వీడియో కాల్ జేచ్చే, సందంతా ఇనపడాలని కావాలనే కాంపౌండు లోకొచ్చి గెట్టిగా మాట్లాడతాది. ఒక్కోరోజు, మిద్దెక్కి మాట్లాడతాది, ఎక్కువమందికి ఇనపడతాదని. జగనన్న ఇంటింటికీ మాస్కులిచ్చినాక, అల్లుణ్ణి impress జెయ్యడానికి ఓరోజు ఇంకా పొద్దుండగానే మిద్దెక్కి మాస్కు కట్టుకొని మాట్లాడతాంటే, జగ్గుగాడు చూసి నవ్వినాడంట. అంతేనా, సందంతా అంటిచ్చినాడు. బైటికిపోతే పెట్టుకోవల్లగాని, మిద్దెపైనగూడ పెట్టుకుంటే నగరామల్ల! మరుసటిరోజు పొద్దన ముగ్గేచ్చా, బయటికి పోడానికి బండితీచ్చున్న జగ్గుగాణ్ణి నిలబెట్టి అడిగింది ఆంటీ. మాస్కు మ్యాటర్ కాదులే, దుబాయిలో ఉన్న జగ్గు అక్కాబావల గురించి. బాగున్నారని జెప్పి, అడగకపోతే బాగుండదు గాబట్టి, ఆంటీ వాళ్ల బిడ్డ అల్లుడి గురించి జగ్గు అడిగినాడు రివర్సులో. ఎన్నాళ్లనుంచో ఊదుకొని ఉందేమో కడుపు, "వాళ్లకేం, లెస్సగుండారు! మాయల్లుడు తెల్లార్దాన్నే లేసి రొంచేపు ఆఫీసు పంజేసుకుంటాడు, మల్ల రడీ అయ్యి, అక్కనిలేపి కార్ను ఫ్లేక్సు కలిపిచ్చాడు టిఫిన్ జెయ్యమని" అని దినచర్య మొత్తం జెప్పడానికి రడీ అయ్యింది. ఆంటీ సంగతి బాగా తెల్సుగాబట్టి, జగ్గుగాడు, "ఇడ్లి, దోశ ఏసేది నేర్సుకోమను ఆంటీ బావను, ఎన్నాళ్లని తింటాది అక్క కార్ను ఫ్లేక్సు, పాపం బోరు గొట్టదూ?" అని కిక్కుకొట్టి సర్రన వచ్చినాడంట ఆన్నుంచి.

సాయంత్రం సందుచివర క్రికెట్టు ఆడతా, మాకుజెప్పి భయపడినాడు పాపం, ఆంటీ వానిమింద కచ్చకట్టింటాదని. మొత్తానికి, మా జగ్గుగాడు వాళ్ల కారుని బుడ్డ కారు అన్నందుకు ఆంటీమింద ప్రతీకారం తీర్చుకున్న్యాడు. ఆంటీ మాత్రం ఎప్పుడు lockdown ఎత్తేచ్చారా, ఎప్పుడు యవ్వారాలు మొదలుపెడదామా అని ఎదురు జూచ్చాంది. సందులో జనమేమో lockdownలో కాలుష్యం, రొద ల్యాక బాగుపడ్డ సిటీల మాదిరి ఆయ్మ బెదడలేక బా...గుండారు. 

నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు

"ఏమిరా, ఏంజేచ్చానవ్ ?" phoneలో నా ప్రశ్న.

స్నేహితుడి సమాధానం, "ఏం జెప్పమంటావ్ లేరా, ఈ lock down వల్ల రాత్రి దూల తీరింది. motor cycle మీద కాసేపు, highway లో lorry మీద కాసేపు, private busలో ఇంకాసేపు, ఆ తర్వాత అర్ధరాత్రి mobile flash వెలుగులో రెండు గంటలు కాలినడక చేసి తెల్లవారుఝామున ఎప్పుడో ఇల్లు చేరారా నాయనా! పులుసు కారిపోయింది. ఇదిగో ఇప్పుడే లేశా."

"ఏమిరా అయ్యా, అంత వరకూ ఎందుకున్నావ్? college కూడా నడవడం లేదుగా, ముందే పోవాల కదా ఇంటికి!" మావోడూ సదువుజెప్పే ఉద్యోగమే.

"పొయ్యి ఉండాల, కానీ పోలేదు, ఇలా అవుతుందని అనుకోలేదులే."

"అయినా రెండు గంటలేగారా ఇంటికి ? అంతసేపు ఎందుకు పట్టింది?"

"మన ఇంటికి కాదురా, home minister ఇంటికి వచ్చా!" సిగ్గైపోయినాడు మనోడు. Cabinet minister అనుకునేరు, కాదు, వాడితో కాపురంచేసే minister.

"ఓ...హో! అదీ సంగతి. పోతావ్, నడ్సుకుంటూ అయినా  పోతావ్, దేక్కుంటూ అయినా పోతావ్! భరించలేని విరహం అసుమంటిది మరి."

 "ఆపరా రేయ్, కుక్కలు తోలుకుంటూ నడిసినా రా రాత్రి, bypass నుంచి ఇంటికి, పెద్ద సాహసమే చేశా."

"అవునా, 'చెలియా, చెలియా చెయ్ జారివెళ్లకే' అంటూ నాగార్జున లాగా పాట పాడుకుంటూ వెళ్ళావ్ అనమాట!"

"అంత లేదు, అదృష్టం బాగుండి ఏమీ కరవలేదు, safeగా చేరా, ఏమైనా అయ్యుంటే ఈ lock down timeలో పెద్ద ఇబ్బందయ్యేది. తెల్లవారుఝామున ఇల్లుచేరి door కొట్టేంతవరకూ కుదురులేదు ప్రాణానికి"

"ఎవరి ప్రాణానికో?"

"చెప్పకుండా వచ్చాగా, నా ప్రాణానికేలే. చెప్పుంటే ఇలా ఎందుకు రానిస్తారు ?"

"ఆ..హా! కొంచెం surprisinguu, ఇంకొంచెం thrilluu .... పులుపు తగ్గలేదురా నీకు, ఐదు quarterలయ్యాక కూడా (తాగేవి కాదులే) బానే maintain చేస్తున్నావ్."

"పూలుపూ సలుపూ కాదులేరా, lock down వల్ల అన్ని పనులూ వాయిదా పడ్డాయిగా, చేసేదేం లేదింక. "

"అందుకని వచ్చానంటావ్ అత్తారింటికి? నేనింకా, చాన్నాళ్లయిందిగా, చూడకుండా ఉండలేక వచ్చావ నుకున్నాలే; అదే, మీ అత్తమామల్ని."

"ఏడిశావ్ లే గానీ, నీకంతా బానేఉందా లేక అంటుకుందా ఈ కరోనా?"

"ఇప్పటికైతే no symptoms. Right timeలో వచ్చేసాం, ఈ రెండు వారాలు అక్కడ (UKలో) ఇరుక్కొని ఉండుంటే అంతే సంగతులు."

"హ్మ్, ఎక్కడున్నావ్ మనింట్లోనేనా? జాగ్రత్తగా ఉండరోవ్, పెద్దోళ్ళకి దూరంగా ఉండు కొన్నాళ్లు"

"మనింట్లో కాదుగా నేనుండేది" నేనైతే సిగ్గుపడలేదు.

"ఓ..హో! అంతా అత్తారిల్లే అనమాట! సర్లే, మొత్తానికి అలా plan చేశాం ఇద్దరం ఈ  lock down period. అత్తారింట్లో అల్లుళ్ళకి ఉండే treatment అసుమంటిది మరి. అయినా, నా సంగతి అటుంచు, మేము పాతబడి పోయాంలేగాని, నీకెలా సాగుతోందో చెప్పరా కొత్తపెళ్ళికొడకా? ఇలాగన్నా అల్లెం తినే అవకాశం దొరికిందిలే, enjoy చెయ్. లేకపోతే jobలు, projectలు అనుకుంటూ ఈ ముచ్చట్లేవి అయ్యేవికాదు, మొత్తానికి ఈ కాలానికి సుడిగాడివే, కరోనా కలిసొచ్చింది నీకలాగా."

"బాగుందిరోవ్, తిండి ఎక్కువ అవడం ఒకటి, home quarantine వల్ల బయటికి వెళ్లలేక పోవడం ఒకటి తప్ప rest all రమ్యంగా ఉందిరా అబ్బాయ్"

"ఉంటుందుంటుంది. అలాకాదూ, home quarantineలో కూడా ఒక roomకే పరిమితం అయ్యి, అందరికీ దూరంగా ఉండట్లేదా, government instructions అనుసారం. ఇలాంటి over action బానే చేస్తావుగా నువ్వు"

"ఎక్కడా? వీళ్లు, 'ఆఁ , ఏముందిలే, నువ్వు గిలి గట్రా ఏం పెట్టుకోవద్దు. ఏమేం కావాలో మొహమాట పడకుండా అడిగి చేయించుకో హాయిగా!' అని పిచ్చ light తీసుకున్నారు. రెండు మూడు రోజులు resist చేసే ప్రయత్నం చేశాగాని, అబ్బే, కుదర లేదు, విష్ణు అవతారం ఎత్తించారు మనచేత"

"విష్ణు అవతారమా?"

"ఆ, నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు, అని శ్రీమహావిష్ణువుకు పోతన వాడిన ఒక adjective.

నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు --> నవ + ఊఢ + ఉల్లసత్ + ఇందిరా + పరిచరిష్ణు
నవ = కొత్త, ఊఢ = వివాహిత, ఉల్లసత్ = ఉల్లసించు, ఇందిర = లక్ష్మీదేవి, పరిచరిష్ణు = పరిచరించ బడేవాడు[1]

కొత్త పెళ్ళికూతురికి మల్లే నిత్యం ఉల్లాసంగా ఉండే లక్ష్మీదేవిచేత  పరిచరించ (సేవించ) బడే వాడు అని అర్థం. ఆరకంగా, ఆయన భూలోకంలో అవతారాలు తీసుకోవడం కాదు, మనమే పెళ్ళైన కొత్తలో నవ వధువూ and family చేసుకునే సేవలందుకోవడం ద్వారా ఆ కొన్నాళ్ళూ ఆయన అవతారం స్వీకరిస్తాం అనమాట."

"దేవుడా! ఇంకేం, మొదలుపెట్టు నీ అవతార ప్రయోజనం. sorry, already పెట్టావ్ కదూ, కొనసాగించు సాగినన్నాళ్లు." అని కర్తవ్యబోధ చేసి call cut చేసాడు.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] కొంతమంది "పరిచరించే వాడు" అనే అర్థం అన్వయిస్తారు, అయినా ఆ పద్యం భావంలో పెద్ద తేడా ఉండదు. ఎందుకంటే, ఈ సందర్భంలో సేవల స్వభావాన్ని (nature of the services) అర్థం చేసుకుంటే, సేవించడం, సేవించబడటం రెండూ సుఖదాయకములే, కాబట్టి అర్థం చెడదు.

యోగః కర్మసు కౌశలం!

అవి BTech అయ్యాక, కొత్తగా IITలో చేరిన రోజులు. Kharagpurలో అన్నిటికంటే ముందు appreciate చేసినది high speed internet and huge LAN sharing (ఆ, అదే అదే, DC++!). అవునుమరి, నా BTech పూర్తయ్యేసరికి నేను internet illiterate అనే చెప్పుకోవాలి. మొత్తం BTech అంతా కలిపి చూసినా 2-3 గంటలకంటే internet వాడిఉండను, ఆ రకంగా నా పట్టా (degree) offlineలోనే పూర్తి అయినట్లు. ఇదంతా చదివి ఎప్పుడో భూమిపుట్టినపుడు చేశానని అనుకునేరు, కాదు, మొన్నామధ్య వైస్సార్ CM అయిన తర్వాతే మొదలయ్యింది నా BTech . అప్పటికి నాకున్న internet craze వల్ల Kharagpurలో full time onlineలోనే బతికేసే వాణ్ణి. Orkut, facebook, blogging అన్నీ అక్కడే మొదలు.

వీటన్నికంటే, విపరీతంగా ఆకట్టుకున్నది అక్కడి LAN sharing, DC++.  అంటే ఏంటంటే, Simple గా, campusలోని computersని connect చేసి, అందరూ తమ తమ computersలో నుంచి, ఎంపిక చేసిన సమాచారం (files) అందరితో పంచుకునే ఒక వెసులుబాటు. ఈ వ్యవస్థ అప్పటికే చాలా పకడ్బందీగా నడుస్తూ ఉండేది. అలాగే, కొన్ని సంవత్సరాలుగా accumulate అయిన వివిధ రకాల సమాచారం sharingలో ఉండేది. ఎంత ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించిందంటే, అక్కడలేనిది ఏమీ లేదనేంత rich database అనమాట అది. అన్ని భాషల నవలలు, కథలు, సినిమాలు (national, international, regional) , పాటలు, పాఠ్య పుస్తకాలూ, documentaries, pdfలోకి మార్చబడిన ప్రాంతీయ మేగజైన్లు (చందమామ నుంచి స్వాతి వరకు దాదాపు అన్ని తెలుగు magazines, అన్ని సంచికలు దొరికాయి నాకు అక్కడ), cricket videos, cartoons, video lectures, ఇంకా ఎన్నెన్నో లభించేవి. సినిమాల మీద PhD చేసే ఒకాయన అక్కడ ఉన్న తన friend hostel roomలో unofficialగా ఉంటూ, తనకి కావాల్సిన సినిమాలని collect చేస్కుంటూ కొన్ని నెలలు campusలోనే  ఉన్నాడంటే అర్థంచేసుకోవచ్చు అక్కడి collection size గురించి. వీటన్నికన్నా ఎక్కువ porn కూడా దొరికేది, అది వేరే విషయం. నిజానికి ఇన్ని ఉన్నపుడు ఏం చేయాలో, ఎక్కడినుంచి మొదలు పెట్టాలో తెలియక తబ్బిబ్బయినంత పనైంది. సినిమా అంటే ఉన్న ప్రత్యేకాభిమానం వల్ల world cinemaలోకి తొంగిచూసే కిటికీ దొరికినందుకు సంతోషించి, వాటితోనే మొదలు పెట్టా. IMDB top 200 listతో మొదలైన ఆ సినిమోత్సవం రెండేళ్ల తర్వాత Kharagpur నుంచి వచ్చేవరకూ కొనసాగిందనే చెప్పాలి. అలా ఒకరోజు నేను ఎంపిక చేసి చూసిన సినిమా Philadelphia. USAలో జరిగిన కొన్ని యథార్థ సంఘటనల ఆధారంగా తీసిన సినిమా అది. Unfairగా fire (wrongful dismissal) చేశారని ఒక lawyer (Andrew) తాను పనిచేసిన law firm మీద caseపెట్టి గెలుస్తాడు. చాలా అద్భుతమైన, తప్పకుండా చూడాల్సిన సినిమా.

ఇలాంటి హత్తుకునే సినిమాలు చూసినప్పుడు intensityని బట్టి కొంత సమయం కోల్పోతూ ఉంటాను, ఆ spell అంతా పోయి తిరిగి మాములు మనిషిని  అవడానికి 1-2 రోజులు కూడా పడుతుంది ఒక్కోసారి. "అబ్బా! ఏమన్నా చెప్పాడా? అంతకన్నా గొప్పగా నటించాడుగా!" అనుకుంటూనే మరుసటిరోజు Embedded systems labకి వెళ్ళా. 3 గంటల తర్వాత కూడా ఆవాల్టి experiment పూర్తవలేదు. తీసుకున్న components అన్ని return చేస్తున్నపుడు అక్కడి lab technician అన్నాడు, "రేపు ఉదయం 11 నుంచి lab ఖాళీగా ఉంటుంది, నేను కూడా freeగానే ఉంటాను. కావాలంటే అప్పుడు వచ్చి పూర్తి చేస్కోండి" అని. అరే, ఈయన గమనిస్తూ ఉన్నాడన్నమాట. అయినా, experiment పూర్తిచేస్కోడానికి మేము ఆయన్ని అడగాలి కదా, ఎప్పుడు వచ్చి extra time చేస్కోవచ్చు అని, కానీ, ఆయనే చెబుతున్నాడు అడగకుండానే. ఆయనకేంటి అవసరం, అయన కేవలం technician, కావాల్సిన electronic componentsని studentsకి ఇవ్వడమే ఆయన బాధ్యత. అప్పటివరకు నేను చూసిన lab technicians అందరూ వాళ్ల బాధ్యతలే సరిగ్గా నిర్వర్తిస్తారని చెప్పలేని రకం. సాధారణంగా labs మధ్యాహ్నాలు ఉంటాయి. కాబట్టి, అయ్యేసరికి, ఈ technicians ఇంటికెళ్లే హడావుడిలో అందర్నీ తొందర పెడుతూ ఉంటారు. Experiment పూర్తయినా, కాకపోయినా, తొందరగా componentsని return చేయడమే వాళ్ళకి కావాలి. కానీ ఈయన మాత్రం differentగా ఉన్నాడు. Time అయ్యాక మేమే return చేసేవరకూ ఉండి, తర్వాత కూడా extra time మాకోసం ఇస్తా అంటున్నాడు. చెప్పడంకూడా ఎలాగ, సంతోషంగా నవ్వుతూ చెబుతున్నాడు. "తన jobని మరీ ఇంత seriousగా తీసుకుంటున్నాడేంటి ? ఈయన కూడా an excellent lab technician కదా!" అనుకుంటూ hostelకి బయల్దేరా. cycle తీసుకుంటూ ఆలోచిస్తున్నా, what makes us good at something? అని.  Am I a good _____? ఏదైనా సరే, Am I a good Son? Am I a good Engineer? Am I a good Farmer? Am I a good boyfriend? Am I a good Cricketer? Am I a good Scientist? Am I a good citizen? Am I a good Plumber? Am I a good Student?
 How to answer?

ముందురోజు చూసిన సినిమాలోని సన్నివేశం ఒకటి గుర్తొచ్చింది. Wrongful dismissalకి సంబంధించిన వాదప్రతివాదాల్లో, కింది సంభాషణ జరుగుతుంది. case పెట్టిన వ్యక్తి Andrewకి, తన తరపున వాదించే lawyer Joeకి మధ్య (courtలో అందరి ముందు) నడుస్తుంది.

Joe: Are you a good lawyer, Andrew?
Andrew: I am an excellent lawyer. (చాలా ధీమాగా, తృప్తిగా చెబుతాడు.)
Joe: What makes you an excellent lawyer? (అంతే ఇష్టంగా అడుగుతాడు Denzel Washington, భవిష్యత్తులో ఈ సన్నివేశాన్ని అసంఖ్యాకులు పదే పదే చూస్తారని ముందే తెలిసినట్లు!)
Andrew: I love the law. (small silence). I know the law. (small silence). And I excel at practicing it. (తప్పకూండా చూడండి, Academy Award వచ్చింది ఆ పాత్ర వేసిన Tom Hanksకి. ఈ scene మాత్రం కావాలంటే ఇక్కడ చూడొచ్చు)

Competent అయినప్పటికీ వేరే కారణం (Homosexuality and AIDS ) వల్ల unfairగా fire చేశారని నిరూపించేలా, చాలా సామాన్యమైన సన్నివేశంలా అనిపించినా, చాలా సార్వత్రికమైన సందేశం ఉన్నట్లు అనిపిస్తుంది నాకు. తాను law studentగా సాధించిన ఘనతలు, medals, grades, ఆ తర్వాత careerలో గెలిచిన గొప్ప caseలు, సాధించిన achievementsని అర్హతలుగా చూపించి తానొక గొప్ప lawyer అని చెప్పుకోకుండా, అంతకంటే చాలా fundamental ingredients వల్ల తనకా యోగ్యత ఉందని చెప్పుకుంటాడు Andrew.

అవును,  ఆ lawyer సమాధానంలో స్పష్టంగా ఉంది, అన్ని ప్రశ్నలకి సమాధానం. మొదట మనం చేస్తున్న పనిని ప్రేమించాలి. అంతేకదా!, ఇష్టంలేకుండా చేస్తున్న పనిలో గొప్ప achiever అవడం చాలా కష్టం, అరుదు. కేవలం ఇష్టం ఉన్నా సరిపోదు. చేస్తున్న పని గురించి పూర్తి అవగాహనా ఉండాలి. బాధ్యతలనెరిగి నడుచుకోవాలి. అప్పుడే ఆ పాత్రని సమర్థవంతంగా పోషించగలుగుతాం. ఇష్టమూ, అవగాహనా ఉన్నా సరిపోదు, అనుభవం పెరుగుతన్న కొద్దీ, ఆపనిలో మన నైపుణ్యం మెరుగవుతూ ఉండాలి కూడా. ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే అన్నట్లు ఉండకుండా, దినదిన ప్రవర్ధమానం చెందాలనమాట.  అప్పుడే, one can become good at something, in fact anything. ఆ lab technician కూడా, తన పనిని ప్రేమించబట్టి proactiveగా ఉండి మమ్మల్ని గమనించడం, పిల్లలు మొహమాట పడే అవకాశముంది అని, extra time and help తానే offer చేయడం అనేవి automaticగానే అలవడి ఉండొచ్చు. అవే ఆయన్ని ఒక మంచి lab technicianగా (కనీసం నాకు) గుర్తుండిపోయేలా చేశాయి.

అలా ఆలోచించుకుంటూ hostel వైపు వెళ్తున్న నాకు, ఒకవారంలో జరగబోతున్న స్నాతకోత్సవం (convocation) కోసం ఏర్పాటుచేసిన పెద్ద posterలో, IIT Kharagpur logo ఎదురయ్యింది. అప్పటికే తెగ చూసేసి మురిసిపోయి ఉన్నా, ఈసారి  కిందున్న motto "యోగః కర్మసు కౌశలం" ఒకసారి అలా తళుక్కున మెరిసింది. ఆహా! "చేసే పనుల (కర్మల) యందు కుశలత (skill, నైపుణ్యము) కలిగిఉన్నవాడే యోగి" అని భగవద్గీతలో పెద్దాయన చెప్పే ఉన్నాడుకదా అని గుర్తొచ్చి, "అయితే ఇవాళ అలాంటి ఒక కర్మయోగిని కలుసుకున్నా అనమాట" అనుకున్నా. ఆ mottoని అర్థంచేసుకోడం కోసం అప్పుడెప్పుడో ప్రయత్నం చేసినా, ఇప్పుడీ దెబ్బతో బాగా అర్థమైందనమాట. ఇంతకీ, "అప్పుడంటే ఎప్పుడు?" అనుకుంటున్నారా, ఎప్పుడంటే, offline  పట్టా రోజుల్లో. ఎందుకంటే, నా previous university motto కూడా చాలా యాదృశ్చికంగా అదే!

           

సిట్టింగులో సొరకాయ!

*****
హెచ్చరిక: పెద్దల మాటలు ఎక్కువగా దొర్లుతాయి కింద, కాబట్టి పిల్లలు చదవకపోతేనే మంచిది, పెద్దయ్యేదాకా.
****

మా సిట్టింగ్ సెట్టింగుల్లో చాలా తక్కువ మంది పిల్లలు మాత్రమే పానీయప్రియులు. maximum membersకి, అక్కడ చోటుచేసుకునే మాటల్లో munchingలా మాత్రమే పానీయాలతో పని. అంతేగానీ, lockdown సమయంలో ఎర్రగడ్డలో join అయ్యేంత పానీయోన్మాదం (addiction) లేదు. కానీ, already close friends మధ్య కూడా ఉండే చిన్న చిన్న inhibitionsని సైతం చెరిపెయ్యడంలో మాత్రం పానీయం పనితీరు భేష్. ఒక్కోసారి, ఆటలో అరటిపండులా 7up పట్టుకుని కూర్చునే participants కూడా పనికొస్తారు Infotainment (Information + Entertainment )కి.

ఇంత అనుభవం లేని కొంతమంది యువ మిత్రులు, అలాంటి ఒక అరటిపండు మిత్రుని గురించి ఒక వారం నాతో అన్నారు, "ఏంది మచ్చా నీకు ఆ'యప్ప' అంటే అంత లవ్వు? ఎప్పుడు కూచున్నా పట్టుకొస్తావు. ఆయనేమో బిజీ బిజీ అని పోజుకొడుతున్నా invite చేస్తావు. cool drink, stuff, బిర్యానీ పెట్టి girlfriend treatment ఇస్తున్నావ్. మనకవసరమంటావా ఈ పానకంలో పూడక ?" అని.

అప్పుడు చెప్పా వాళ్లతో, ఒక light fix చేస్తూ, "అరే, మీరు సరిగ్గా చూడ్డం లేదురా భయ్, ఆయన పానకంలో పూడక కాదు, మన సిట్టింగులో సొరకాయ! " అని. అర్థంకాక నావైపు చూస్తున్న వాళ్ళకి చెప్పా,"Actually మన అరటిపండు మచ్చా దగ్గర చాలా matter ఉంది, సమయం వచ్చినపుడల్లా చెప్పుకుందాం" అని.

ఆతర్వాత ఒకానొక వారం....

అప్పటికే celebration start అయ్యి ఓగంట (అనగా, రాత్రి 8 కావస్తోంది). "ఏంది మచ్చా ఈ చందుగాడు, సాయిగాడు? ఒక్కోసారి వీళ్ల statusలు చూస్తే *మోగాళ్ళేమో అనిపిస్తుంది నాకు" తలుపు తోసుకొని, mobile చూసుకుంటూ లోపలికొస్తున్న మా అరటిపండు మిత్రుడు ప్రశ్నిస్తున్నాడు, లోపలున్న మమ్మల్ని.

"అయితే మాత్రం నీకేమైంది మచ్చా! ****, నిన్నేం పట్టుకోడం లేదుగా వాళ్ళు. మరింకేంటి నీబాధ?" అని మా మిత్రునికి బాగా అలవాటైన అక్షింతలు వేశాడు Shan, మాలో ఒకడు. "f ***ing *మోఫోబిక్ మచ్చా!" అంటూ మిత్రునివైపు point చేస్తూ, మిగిలిన మా అందరి వైపు చూసి confirm చేశాడు.

"అరే, మరిట్లా పెట్టుకుంటారారా ఎవరన్నా status? నాకేం ఫోబియాలు లేవురా నాయనా, just out of curiosity అడుగుతున్నా అంతే" అన్నాడు మా మిత్రుడు. "అయినా ఏంది మచ్చా ఈ shan గాడు, నేననేసరికి భుజానేసుకొని వస్తాడు?" అంటూ నాకు complaint చేశాడు bag పక్కనపెట్టి, plateలో ఉన్న chicken ముక్క తీసుకుంటూ.

"అదేం లేదులే మచ్చా, shanది tough love అంతే. పిల్లల్లే మచ్చా, light తీస్కో" అన్నాన్నేను.

"వీళ్లు పిల్లలేంది మచ్చా? పిచ్చాపాటీకి రావట్లేదుగా నీదగ్గరికి, పీపాలు పట్టుకొని వస్తున్నారు. mehiగాడేమోగాని, shan గాడు మాత్రం పిల్లోడుగాదులే మచ్చా, పెద్ద పెద్ద పనులే చేస్తున్నాడని talk వచ్చింది campusలో" ఓరకంట చూస్తూ, sound రాకుండా నవ్వుతూ, tease చేస్తున్నాడు మిత్రుడు.

"Thanks మచ్చా!" glass పైకెత్తుతూ Mehi కృతజ్ఞత చూపించాడు, పిల్లోడు అన్నందుకు.

"అమ్మాయి,అబ్బాయి కలిసి కనిపిస్తే చాలు మచ్చా, చిల్లర start చేస్తారు నీలాంటోళ్లు. F***king hypocrites మచ్చా! ఇలాంటి campusలో ఉంటూ కూడా ఇంత scrapలాగా ఎలా think చేస్తారు మచ్చా మీరు? I pity you మచ్చా" అంటూ ఆవేశంగా glass ఖాళీచేశాడు shan.

"ఒరే, అందులో ఏం కలపలేదురా" అంటూ చేయెత్తి ఆపబోయాడు Mehi, కానీ, వాడికాసంగతి తెలిసే ఉంటుందని గుర్తొచ్చి ఆగిపోయాడు.

ఇంతలో మళ్ళీ shan, "నువ్వే better మచ్చా, మెల్లిగా వెనకాల నుంచి cycle bell కొట్టి acknowledge చేసావ్ చుసాన్రోయ్ అని, అదో సరసం" నాకు compliment. "కానీ ఇదేంది మచ్చా, scrap behavior. స్కూల్ పిల్లలు better మచ్చా, బొక్క లాగా" మా మిత్రునికి మళ్ళీ అక్షింతలు.

"అపరా రేయ్! దొరికిపోయినప్పుడల్లా గట్టిగా అరిసి cover చేస్తాడు మచ్చా వీడు. Good offence is the best defense మచ్చా వీడికి" అని నాకూ, shanకూ ఇద్దరికీ ఒకేసారి మా మిత్రుని సమాధానం.

"ఇయన్నీ కాదుగానీ, నీ romantic achievements గురించి చెప్పు మచ్చా, మొన్నే తెలిసింది sachinలాగా చాలా earlyగా అరంగేట్రం చేసావని" Mehi అడిగాడు మా మిత్రుణ్ణి, comedy tensionని clear చేస్తూ.

"నాకేముంటాయ్ లేరా, local college మాది. మీలాగా మెట్రోల్లో చదవలేదు మేము" అని మిత్రుని తోసిపుచ్చుడు.

"ఇదిగో, ఈ పుచ్చిపోయిన సమాధానాలే మానుకోమనేది, మర్యాదగా పిల్లలు అడిగినప్పుడు, చెప్పేదానికేమైంది మచ్చా?" నా చిరాకు.

"over action మచ్చా, scrap behavior ఎక్కడికిపోతుంది మచ్చా?" shan support నాకు. "అయినా, మొన్నటి story మీరందరూ నమ్మినా, నేను నమ్మడం లేదు మచ్చా. Ribbon cutting చేశా అంటాడుగానీ, ఏం చేశావ్, ఎలా చేశావ్ అంటే చెప్పడం లేదు. ఏదో అలా అయిపొయింది లేరా అని దాటేస్తున్నాడు. చేసినోడైతే చెప్పాలిగా మచ్చా. I am telling you, you are all fooled మచ్చా, అంతా fake".

"నీ ఇష్టంరా భయ్. నమ్మితే నమ్ము, లేకుంటే లేదు; అందుకే మచ్చా ఈ నాయాళ్లకి ఏం చెప్పకూడదు" మళ్ళీ మా ఇద్దరికీ మిత్రుని సమాధానం.

"లేదులే మచ్చా, I believe you. నీమీద కన్నా నాకు అమ్మాయిలమీద నమ్మకం. C Centersలోనే  numerous bold episodesకి అవకాశం ఉంది మెట్రో నగరాల్లో కంటే ." మరోసారి  భరోసా ఇచ్చా మన మిత్రునికి.

"సర్లే మచ్చా, ఇంకేమైనా ఉంటే చెప్పు adventures. ఇది జరిగి చాలా రోజులైందిగా, తర్వాత anymore girlfriends?" మళ్ళీ Mehi గారం గుడుస్తున్నాడు.

"లేదురా, ఈ long distance workout అవ్వక, light తీస్కున్నప్పటి నుంచి, Jio పుణ్యమా అని, dataనే అన్నీ" మిత్రుని నిరుత్సాహం.

"నువ్వు దుప్పటి కప్పుకొని CBN పచ్చ videos చూడటానికే సరిపోదేమోగా daily limit" నేను.

"నువ్వు మరీ మచ్చా, *****!" మిత్రుని అసహనం.

"అవన్నీ కాదు మచ్చా, let's focus, we were looking for some adventures" నా మార్గదర్శనం.

"ఇప్పుడు కాదు మచ్చా, రాజధానిలో ఉన్నపుడు adventures అంటే. మా friendగాడు ఒకడు ఉండేవాడు మచ్చా. మాంచి summerలో ప్రతివారం marketకి వెళ్లి కొనేవాడు మచ్చా సొరకాయ. కానీ, ఎప్పుడూ సొరకాయ కూర మాత్రం వండేవాడు కాదు మచ్చా roomలో. ఏమయిందిరా అంటే, ఎప్పటికప్పుడు ఏదోటి చెప్పేవాడు మచ్చా, పురుగు పట్టిందనో, చిన్నది కదా నేను officeకి వెళ్ళినప్పుడు ఒక్కణ్ణే వండుకొని తినేసాననో, కోస్తూ కింద పడేసాననో, ముదిరి పోయిందనో, ఇలాగా ఏదోటి చెప్పేవాడు. నాకేమో doubt వచ్చేది, వీడి వ్యవహారమేదో తేడాగా ఉందే కొంచెం అని. తర్వాత ఓ weekend మెత్తగా దువ్వి, encourage చేస్తే చెప్పాడు మచ్చా, వాడి summer scam. తల దగ్గర cut చేసి వాడుకునే వాడంట మచ్చా ఒంటరిగా ఉన్నపుడు relax అవ్వడానికి." case solve చేశాక media ముందుకొచ్చి చెప్పే CID DSP లాగా కళ్లు గర్వంతో మెరుస్తుండగా చెప్పాడు మా మిత్రుడు.

pin drop silenceలో, చేస్తున్న పని ఆపేసి మరీ వింటున్నాం మేమంతా. "F*** మచ్చా, truly original మచ్చా" Mehi కితాబు, glass పైకెత్తి. "Yes మచ్చా, it f***ing deserves a toast మచ్చా" అంతవరకూ silentగా ఉన్న BBTకూడా కదిలిపోయాడు episodeలోని creativityకి. "Good one రే" Shan నుంచికూడా  compliments. ఇంక మిగిలింది నేనే అన్నట్లు అందరూ నావైపే చూస్తున్నారు నా response కోసం.

"ఏంటో మచ్చా, ఇలాంటి తుత్తర episodes అన్నింటిలోనూ, చెప్పేవాడి friend గాడే heroగా  ఉంటాడు, it doesn't look like a coincidence to me" నా అనుమానం.

ఒక్కసారిగా అందరూ, భుజం మీదకి తలవాల్చి, దుబాయ్ శీను సినిమాలో రవితేజ లాగా "దొరికిపోయావ్ మచ్చా" అన్నట్లు మా మిత్రుని వంక చూసేసరికి, "obviously, it's an open secret" అని తేల్చేశాడు మా మిత్రుడు విజయ గర్వంతో నవ్వుతూ. "ఇంక బిర్యానీలు open చెయ్యండి. late అవుతోంది" అని తొందరపెట్టాడు.

"ఏదేమైనా మచ్చా, I like your curiosity, essential for a scientist, keep it up!" Shan genuine complimentకి తబ్బిబైపోయాడు మా మిత్రుడు.

"చెప్పానా, మనమిత్రుడు ఆటలో అరటిపండూ కాదు, పానకంలో పూడకా కాదురా భయ్, sittingలో సొరకాయ అని" పిల్లల అనుమానాన్ని నివృతి చేశాన్నేను.

"ఓహో, నీకీ adventure ముందే తెలుసా?" BBT ఆశ్చర్యం.

"నిన్ను నమ్మకూడదు మచ్చా,  ఎప్పుడూ ఇలాగే ఇరికిస్తావ్, ****" మా మిత్రుని అక్షింతలు నాకు.

అదీ, సిట్టింగులో సొరకాయ story.

మా బానుమతి ఆంటీ బడాయి (Episode-1)

(అన్ని Episodes ఇక్కడ దొరుకుతాయి.)

 

 మా సందులో ఒగ ఆయ్మ ఉండాది, ఆయ్మ పేరు బానుమతి. మేమంతా బానుమతి ఆంటీ అంటాం. ఆయ్మ బడాయి బండ్లమీద పోతాదనుకో. అంటే, ఆంటీ శానా బడాయి పడ్తాది అని అర్తం.  గోరోజనం అంటారుజూడు అది. ఈపుద్దు ఆయ్మ కత జెప్తా, బో... కామెడీగుంటాది. తులసి సిన్మాలోండే  కోకాపేట ఆంటీకి యామాత్రం తగ్గదు మాంటీగూడ. జీవిత చెరిత్ర మాదిరిగాకుండా, నాకు మతికుండే తమాసలు మాత్తరం మాట్టాడుకుందాం.

ఈమద్యనే వాల్ల పెద్దబిడ్డ  రింకూ రెడ్డి పెండ్లి ఐంది. ఓయ్మ! సెప్పవట్టదులే ఆయ్మ సెకలూ, ఆయ్మ బిడ్డ సెకలు.  ఓ రెణ్ణెల్ల ముందర మాసందులో ఇంగో పాప పెండ్లిగుడక ఐంది. ఆ పాప పేరు బుజ్జి. ఇంగజూడు, వాల్ల దగ్గరకే పొయ్ వీల్ల పెండ్లి గురించి బడాయి పడ్తాంది. ఆంటీ వాల్లు బానే ఉన్నోల్లేగాని, బుజ్జి వాల్లు ఇంగా రొంత ఎక్కువ ఉన్నోల్లు, కాబట్టి పెండ్లి గ్రాండుగా జేసినారు. బుజ్జి పెండ్లిలో బాగా పిల్సుకున్న్యారు గాబట్టి దగ్గరదగ్గర ఓ మూడువేల మంది కల్సినారు. అంతగాకపోయినా రింకూ రెడ్డి పెండ్లికి కూడా బానే వచ్చినారు జనం. ఐనాగాని, బానుమతి ఆంటీ "బుజ్జి పెండ్లి కంటే మా రింకూ పెండ్లికే బాగా వచ్చినారుగదా!" అని బుజ్జి వాల్లనే అడుగుతుంది. మరి తెల్సి అడుగుతుందో, తేలీక అడుగుతుందోగానీ, ఆంటీకి గట్స్ ఎక్కువేబ్బ. 'ఆయ్మతో ఎందుకులేబ్బా, తలకాయ నొప్పి' అని, "వచ్చిన్న్యారులే ఆంటీ" అని సెప్తారు.

ఆఁ, అసలీ సంగద్దెలిస్తే బానుమతి ఆంటీ ఎంత కామెడీ విలనో అర్తమైతాది మీకందరికి.  బుజ్జి పెండ్లి ముందురోజు ఇంటికొచ్చిన బందువులతో "రిసెప్షన్ లో  ఏస్కోడానికి గిల్టు నగల సెట్టు తెచ్చుకుంటాననిందే బుజ్జి, తెచ్చుకుందా?" అని అడిగిందట. అసలు విసయమేందంటే, ఆ పాప, పెండ్లికని బెంగుళూరుకుబొయ్, పద్నాలుగు లచ్చలు పెట్టి డైమండ్ నెక్లెస్, మ్యాచింగ్ కమ్మలు, గాజులు తెచ్చుకుందని తెలిసి, ఓర్సలేక, ఎట్టైన గబ్బుపట్టిచ్చాలని పతకం పడిందనమాట ఆంటీ. సూసినారా, పెద్ద కంచు గదా!

జగ్గూ వాల్లక్క మొగుడు దుబాయిలో పన్జేచ్చాడు, రింకూ మొగుడు అమెరికాలో జేచ్చాడు. దాన్నిగూడ వదల్లేదు ఆంటీ. "బొంగులే, దుబాయేముంది, ద.....గ్గెర, అమెరికాకు పొయ్యే ఇమానాలన్నీ దుబాయిమీదనే పోవాలంట" అని సందులో వాల్లకు ప్రపంచపటం జూపిచ్చింది. అల్లుడు ఎంత దూరంలో పన్జేచ్చే అంత గొప్ప, మా ఆంటీకి.

తల్లే అనుకుంటే, బిడ్డ ఇంగొగాకు ఎక్కువే సదివింది, బడాయిలో. మొగం మీదుండే గుల్లలు దాసిపెట్టడానికి దిన్నం బెత్తెడెత్తు ఏస్కుంటుంది మేకప్పు. సందులోకి వొచ్చిందంటే గుప్పున కొట్తాది సందంతా సెంటువాసన. మొన్నటిదాకా హై హీల్స్ ఏసుకుంటాన్న్యాది, రొంత ఎత్తు తక్కవలే. పెళ్లికి ముందు సడెన్గా ఓరోజు సందులోకొచ్చి "హై హీల్స్ ఆరోగ్యానికి మంచివి కాదంట, మానేద్దామనుకుంటాన" అనింది. 'ఈమ్మికి ఇంత సడెన్గా ఆరోగ్యమెందుకు గుర్తొచ్చిందబ్బా?' అని ఆలోచిస్తే తెల్సింది మరుసటి రోజు, 'రింకూ రెడ్డేగాదు, కాబోయే మొగుడుగూడ పొట్టేనని'. 'ఓరి నీ ఏషాలో!' అనుకున్నాం మా సందంతా.

ఆంటీ వాల్ల కుండేది సిన్న ఆల్టో కారు. జగ్గూ వాల్ల కారు పెద్ద SUV. అయినాగాని మన అంటీ, "ఆఁ, మన కార్లేముందిలే జగ్గూ, బుడ్డ కార్లు!" అని మూడు లచ్ఛల ఆల్టోని, పదమూడు లచ్చల SUVని  ఒకగాటికే కట్టేసింది. జగ్గూ గానికి యాన్నో కాలిందిగానీ, పాపం ఏమంటాడు, "నీకు బాతెల్సు ఆంటీ కార్ల గురించి" అని ఊరకున్న్యాడు.

పాపం, ఆ మద్య మాసిన్నమ్మ బిడ్డ రమ్య, డ్రస్ మెటీరియల్ తెచ్చుకోంటే సూసి, "ఇంగా ఎవరేసుకుంటానారు రమ్యా ఇట్లా, ఇప్పుడందరూ టాపులేసుకుంటాంటే!" అనింది. 'అందరూ' అంటే ఆయ్మ కూతుర్లు అని అర్తం. ఇట్లుంటాయి మా బానుమతి ఆంటీ లీలలు.

ముద్దుగా మా సందులో "News channel" అని పిల్చుకుంటారు మా బానుమతి ఆంటీని. ఎందుకంటే అందరి యవ్వారాలు ఆయ్మకే గావల్ల. అంతేనా, నాన్స్టాపుగా నస కూడా పెడ్తాంటాది కాబట్టి.

మీసందులో గుడక ఓ బానుమతి ఆంటీ ఉండాది గదా! 

నాకు భయమేస్తోంది, రేపు నాకు పెళ్లి !

చిన్నప్పుడు ఇంట్లోనో, బళ్ళోనో చెప్పినపని చేయకపోతే, "నీకుందిలే, మీ అమ్మ నీకు పెళ్లి చేస్తుంది!", "సోషల్ ఐవారు నీ పెళ్లి చేస్తాడు!"  అని భయపెట్టేవాళ్లు. కానీ ఇప్పుడు, 'కావాలి, కావాలి!' అనుకొని మరీ చేసుకుంటున్న పెళ్లి వల్ల వేస్తోంది భయం.

అవును, పెళ్లంటే ఎవరి నిర్వచనాలు వాళ్లకున్నా, అందరూ నిర్ద్వందంగా  అంగీకరించేది, 'అదొక పెద్ద మార్పు' అని. ఉదాహరణకి, ఇకమీద ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు, ఏదిపడితే అది తినలేం. ఇంకొకరు తిన్నారోలేదో తెలుసుకొని కూచోడం ఇంతవరకూ అలవాటు లేని పని.

అప్పుడెప్పుడో Steve Harvey చెప్పాడు, "మగవాళ్ళకి పెళ్లయ్యాక, I like *** కాస్తా , we hate *** అవుతుం"దని.  ఆ dashలో ఏ బుజ్జిముండని కుర్చోపెట్టాలో అని తలచుకుంటేనే భయమేస్తోంది. "నన్నొద్దు, please, నన్నొద్దు!" అని మనకున్న అన్ని మాం....చి అలవాట్లు, ఇష్టాలు, tasteలు, preferenceలు వేడుకుంటున్నాయ్.

కాళ్ళు చేతులు ఆడటం మొదలైనప్పటి నుంచి ఆడుతున్న Cricketని ఆపాల్సివస్తే? ఇంకేమన్నా ఉందా, ball తగిలి వేళ్ళు విరిగినప్పుడు కూడా ఆపలేదే!

మీసం రాకముందటి నుంచే మొదలైన మరో hobby, 'సౌందర్యారాధన' సంగతేంటి?

పనికిమాలిన పరిచయాలనుంచి, పనిగట్టుకొని మరీ పలకరించే friends వరకూ అన్నీ affect అవుతాయిగా.

అన్నదమ్ముల అనుబంధం సినిమా కాస్తా, దాయాదుల పోరై, కురుక్షేత్రంగా convert అవుతుందా?

వీణపాటలు వినడం కుదరక పోతే? మామ feel అవడూ?

మనకి నచ్చే సొరకాయ, బీరకాయలే వాళ్ళకి నచ్చాలని లేదుగా!

"తల్లా, పెళ్ళామా?" సినిమాకి రోజూ tickets కొన్నట్లే కదా పెళ్లంటే! కాదా?

Sitting settingలకి, సంభాషణలకీ ఇక సెలవా? దేవుడా! సగం జీవితం వాటితోనే కదా మన romancing; మిగిలిన సగం జీవితానికీ సరిపడా promise చేస్తుందా ఈ పెళ్లి? అబ్బే, అనుమానమే సుమా!

నంజుకోడానికి సరైన మాటలు లేకపోతే మనకి టీ-కాఫీలు కూడా సహించవే, ఇకమీద మనం తినే సగంపైగా భోజనాలు కేవలం ఒకే వ్యక్తితో కదా, manage చేయగలమా?

కొండలూ గుట్టలూ ఎక్కలేమా, No more trekking ? Oh my God! మన "Heights are Healthy" ఉద్యమం ఇక ముందుకు నడవదా?

Cycleకి, Bikeకి bye-bye చెప్పాల్సిందేనా? మనకి కారుల్లో ప్రపంచం సరిగా కనపడదే! గాలి తగలందే soul చిక్కదే!

కొన్ని కొన్ని conversationsలో replacement సాధ్యపడని బూతుల సంగతేంగానూ? కొన్నాళ్లే అయినా, వాడకుండా ఉండగలమా? weekend శివగాడో, KKనో call చేస్తే, చాటుగానే మాట్లాడాలా? లేక censor చేయాలా? నా మాటలకి నేనే కత్తెరేయాలా?

హతవిధీ! ఎంతటి కాలము దాపురించునో కదా! వైవాహికములనిన మావంటి స్వేచ్చా జీవులకి వెరపు గాక ఇంకేమి!