Tuesday, November 7, 2017

దేవుడి బొమ్మ - ఇది నా రామాయణం!


రిలీజ్ రోజునే సినిమా చూడ్డం మానేసి కొన్నేళ్ళయింది, పెద్దోళ్లం అయిపోయంగా. కానీ ఈ మధ్యనే ఆ పనిచేసి మళ్ళీ బాల్యంలోకెళ్ళొచ్చా. అంతా ఆ దేవుడి దయ!

అందరూ కేరళ వెళ్లి FBలో post చేస్తారు, "Landed in God's own country!" అని. కానీ, నేను, Mumbai వెళ్ళినపుడు చెప్పా, "God's own cityలో ఉన్నా" అని. ఈపాటికి అర్థమై ఉంటుంది మీకు, ఆ నా  దేవుడు సచిన్ టెండూల్కర్ అని.

ఇప్పటికే చాలామంది చెప్పేసున్నారు, ఆయనెందుకు దేవుడో. కానీ ఈ రోజు నేను కూడా చెబుతా. మరి మనకి కొన్ని వందల రామాయణాలున్నాయిగా, ఎవరి భక్తి వారిది. సరే ఇలా మొదలుపెట్టాం కనక, ఇలానే continue అవుదాం. Sachinకి, రాముడికి చాలా దగ్గర పోలికలు ఉన్నాయని నా గట్టి నమ్మకం. మొన్నే ఓ friendతో అంటే, "అవునా, ఎలాగా?" అని వేళ్ళు మడిచి, లెక్క పెట్టడానికి ready అయిపోయాడు, వెటకారంగా. అప్పుడే చెప్పా,  "నువ్వు కంగారుపడకు, పెద్ద article రాసి మరీ చెబుతా!" అని. ఇది నా రామాయణానికి పీఠిక.

నామటుకి, sachin ఈ యుగంలో పుట్టిన రాముడే. అక్కడా అంతే, రాముడిలాంటి ఓ అద్భుతం జరగడానికి ఓ పెద్ద కాన్స్పిరేషనే జరిగింది. దేవదేవుడు దిగిరావడం అంటే మాటలా? దేవతలంతా directగా, indirectగా  కిందకొచ్చి అంతా సిధ్ధం చేశారుకదా! ఇక్కడా, రెండున్నర దశాబ్దాల పాటు చోటుచేసుకున్న ఓ అద్భుతం కోసం జరిగిన arrangements చర్చించి, నాకు నేనే promotion ఇచ్చుకుంటా.

రాముడికి ఎన్నో పేర్లున్నా, దాశరథి అంటేనే ఇష్టపడతాడు, అది ఆయనకి తండ్రి మీద ఉన్న భక్తి, ఇష్టం. sachinకి కూడా అంతే, 50గానీ, 100గానీ అయిన వెంటనే, ఆకాశం వంక చూసి, తన తండ్రికి అంకితమిస్తాడు. ఎన్నిసార్లు? ప్రతీసారి. అది మన సచిన్ "రమేశ్ " టెండూల్కర్.

రాముణ్ణీ, సోదరుడు లక్ష్మణున్నీ విడదీసి చెప్పడం వీలుకాదంటే అతిశయోక్తి కాదు. దశరథుడు చనిపోయాడని తెలిసాక, అడవిలో ఉన్న రాముడు, లక్ష్మణుడితో అంటాడు "తమ్ముడూ , నీకింక తండ్రి లేడు!" అని. మరి ఆయనకో? లక్ష్మణుడు ఉన్నాడుగా, తండ్రిలాగా కాపాడుకోవడానికి. సచిన్ లాంటి ఓ అద్భుతాన్ని create చేసిందీ, అన్ని సమయాల్లో తోడుండి ముందుకి నడిపింది, సోదరుడు అజిత్ టెండూల్కర్. కోచ్ దగ్గరికి తీసుకెళ్లడం దగ్గరి నుంచి, పాకిస్థాన్ పేస్ బౌలింగుకి ముక్కు చితికిపోయినప్పుడు, career ని దెబ్బతీసే గాయాల బారినపడినప్పుడ్డు, ఇలా ఎన్నోసార్లు. వీళ్ళని కూడా లోకంలోని సోదరులకు ఆదర్శం అనడంలో అతిశయోక్తిలేదు.

ఇప్పుడు అమ్మవారి గురించి. ఈ part నాపాలిటి "సౌందర్యలహరి". అంజలి. నిజంగానే దండం పెట్టాలి, తల్లికి. "మన పెళ్లి గురించి మా ఇంట్లో నేను మాట్లాడలేను, నువ్వే వెళ్లి అడగమంటే", వెళ్ళిపోయి అడిగేసిందంట, "మీ అబ్బాయీ , నేను పెళ్లి చేసుకుందాం అనుకుంటున్నాం " అని. అలా....ఒప్పేసుకున్నారు, మరెందుకు ఒప్పుకోరు? మాలక్ష్మి, తానే,  "మీ ఇంటికొద్దామనుకుంటున్నాను" అంటే. ఈ particular సంగతి వినగానే, నాకు వనవాసం ముందు scene గుర్తొచ్చింది. కైకమ్మ మందిరం నుంచి వార్త తెలుసుకొన్న రాముడు, సీతమ్మ దగ్గరకి వచ్చి, "నేను వనవాసం కోసం వెళ్తాను"  అని చెబుతాడు. "సరే పదండి, నేనూ వస్తాను" అంటుంది. "నువ్వెందుకు ? అక్కడ చాలా కష్టం, క్రూర మృగాలు కూడా ఉంటాయి, వద్దు" అని వారిస్తాడు. "క్రూరమృగాలా?, మా నాన్న, నన్ను ఒక మగాడికిచ్చి చేశాడనుకున్నానే ?" అంటుంది. "అనగలుగుతుంద"నమాట. సాక్షాత్తూ, వాల్మీకి మహర్షే ఇలా రాశాడని చెబితే మనలో చాలామంది నమ్మలేరేమో.

"రామో విగ్రహవాన్ ధర్మః" అన్నాడు రాక్షసుడైన మారీచుడు, రాముడి గురించి. 'రా'తో మొదలయ్యే పదం వినపడగానే, భయపడిపోయేవాడు. ఎంతో విధ్వంసకరంగా batting చేయగలిగిన batsmen చరిత్రలో చాలా మందే ఉన్నా, ఇలాంటి సంఘటనలు మాత్రం సచిన్ గురించే చెప్పుకున్నాం, shane warne సహకారంతో. Hayden ఐతే, ఏకంగా "ఇండియా వెళ్లి దేవున్ని చూసొచ్చాను, 4లో batting ఆడుతున్నాడు అక్కడ" అన్నాడంట.

ఆ కాలంలో, పూర్వభాషి అని చెప్పుకున్నా, సత్యమే పలికాడని చెప్పుకున్నా, దయాళు అన్నా, పరాక్రమశాలి అన్నా, ఏకపత్ని కలిగిన రాజు అన్నా, ఈ కాలంలో Alcoholని endorse చేయకుండా చాలా నష్టపోయాడనుకున్నా, controversy లేకుండా క్రమశిక్షణతో సుదీర్ఘమైన careerని కట్టుకున్నాడన్నా, ఉదాత్తమైన నడవడితో ఆదర్శంగా నిలిచాడన్నా, కాలాన్ని, కదిలే రైళ్లని, పెరిగే వయసుని (తనది, మనది కూడా) ఆటతో ఆపాడన్నా, వేరు కాదేమో!

మనిషి అనే ప్రక్రియకి, జీవితం అనే processకి, రాముడు ఒక ప్రమాణం. ఎలాగా? "ఔను మరి, ఈయనో శ్రీరామ చంద్రుడు", ఎన్నిసారు వినలేదు ఈమాటని? సచిన్ కూడా అంతే. ఇక మీద బాగా ఆడగలిగిన, ఆడుతున్న cricketers అందరికీ, ఈ దేవుడే ప్రమాణం. For example, ఈమధ్య, కోహ్లికి, సచిన్‌కి రోజూ జరుగుతున్న పోలిక మనకు కొత్తదేం కాదు.


Tuesday, October 17, 2017

"ఇది" ఐ లవ్యూ కాదు; అంతకు మించి!

ఎన్నిసార్లు చెబుతారు? "I Love You" అని. Bore కొట్టడం లేదా? ఇంకేం చెప్పలేమా? కొత్తగా, ఇంకొంచెం మెత్తగా, హత్తుకునేలా?

మరదే కదా జీవితం. కాదా ?
పార్కులా పరిమితంగా కాకుండా, అడవిలా అమితంగా జీవించాలన్నారుగా పెద్దాయనొకరు. కొత్తగా, creativeగా చెబుదాం.

ఓసారి seriousగా ఏడుద్దాం, (పర్లేదు, మనం కూడా ఏడొచ్చు). ఏడుపు చివర్లో చెబుదాం, ఇది కూడా "I Love you" లాంటిదేనని. కాదు, కాదు, అంతకన్నా ఎక్కువని. మరి మనం ఎవరి దగ్గర ఏడ్చాం గనక. ADలు ఏడెనిమిది ఏశాక, close friends దగ్గర కూడా ఏడవలేదే. మరది, మనం చెబుతున్నది.

Camp కెళ్లిన రోజు, reach అయ్యాక call చేసి చెప్పలేదని, మనమే call చేసి కోప్పడదాం. అవసరమైతే, కొట్లాడదాం. అంతా అయ్యాక, పడుకునే ముందు, "Bore కొడుతోంది, తొందరగా వచ్చేయ"మని message పెడదాం. Poetry లేకుండా, చాలా plain పదాలు వాడినా, పని జరిగిపోద్ది. Feeling అలాంటిది.

Youtube చూసి, కొత్త వంటలు నేర్చుకోమనడమే కాకుండా, జీవితానికి ఉపయోగపడే శానా సమాచారం వైపు చూసేలా encourage చేద్దాం. ఆ టూబేదో మనమే చూసి, ఎప్పుడన్నా పండక్కి, ఓ తాలింపు వండి తినిపిద్దాం. అంత శ్రమపడకపోయినా, simpleగా, ఓ Sunday, గోదావరిలాంటి సినిమా పెట్టి, ఆనంద్ లాంటి కాఫీ కలిపిద్దాం.

(ఇది ఆడోళ్లకి)
ఎప్పుడూ, జీతాలు పెంచే జంపులెయ్యమనడమే కాకుండా, జీవితాన్ని ఆస్వాదించేలా సహకరిద్దాం. ఆ జీతాలు తగలేసే Shoppingలు తగ్గించుకుందాం. Seriousగా ఓ Saturday, match ఆడమని అడుగుదాం. చూడ్డానికి మానమూ వెళ్దాం.

ఇలాగే అని కాదు, ఏలాగైనా.

కళ్లు ముసుకుని, మనసు తెలుసుకొని చూడాలేగానీ, సహస్రం దొరుకుతాయి, సరికొత్త మార్గాలు.

అదనమాట, ఆ నా "ఇది".

Tuesday, August 8, 2017

Simple and Charming - 9



ఈ seriesలో "ఇదో" outlier అవుతుందేమోనని అనుమానమున్నా, ఎవరో ఒకరు చదువుకునేలా, కనీసం ఇక్కడన్నా రాయకపోతే, రాయైపోతానేమోనని రాస్తున్నా.

అంత సింపులేం కాదు, కానీ మంచి శార్మింగ్. ఈపాటికే ఎన్ని "కొండ"లెక్కేసిందోననే అనుమానం కలిగేలా అ(క)నిపిస్తుంది. ఏం మంత్రమో వేసేసింది. (ఏం మంత్రమో తెలీదనేం కాదు). లేకపోతే ఇదేంటి? ఇలాగ అరెష్టయి పోతున్నాను, వరష్టుగా.

పక్కనెవరు కూర్చుంటారో నాకు తెలీదా, కానీ ఎందుకు అడుగుతున్నాను? ఎందుకు పదే పదే పిల్లోన్నైపోతున్నాను? పనెందుకు బాగా చేస్తున్నాను? పొద్దున్నే పరిగెడుతున్నాను (I mean jogging). పనికేసుకెళ్లడానికి puma shoes కొన్నాను.

సింపుల్‌గా పిచ్చెక్కించేంత శార్మింగ్. చెప్పుకున్నాంగా ఆ మంత్రం, బెంగుళూరులోనే బేలూరు చూపించేస్తుంది ఈ బాలిక. ఆపై, నే శిలనైపోయి, ఇలా అక్షరాలు చెక్కుకోవడమే.

బాగా off the trackవెళ్లకుండా, ఈ పూటకి ఇక్కడే ఆగిపోదాం.

చెన్నకేశవా!

Friday, April 14, 2017

మంచింగ్ మాటలు - మూడో పొట్లం !!!



ఒకడు    :  ఓరి బాబో, next week నుంచి వీణ్ని పిలవద్దురా. "అమ్మాయి", "అమ్మాయి" అని అస్తమానం bore కొడుతున్నాడు.

ఇంకోడు :  భయ్యా, నీకర్థం కావడం లేదు భయ్యా!

ఇప్పుడూ, అమ్మాయి లేని జీవితం అంటే, tune చేయని lyric లాంటిది; నీకంత రసం లేదుగదా!
పోన్లే, సచిన్ లేని cricket లాంటిది భయ్యా; నీకదిగూడా తెలీదు కదా!

అయ్యో!
ఇలాగాదుకానీ, water కలపని పెగ్‌లాంటిది భయ్యా, అమ్మాయి లేని జీవితం.

ముందోడు : ఇదిగో ఇలాంటి సొల్లు చెప్పుకోడానికి తప్ప ఇంకెందుకూ పనికిరారు భయ్యా అమ్మాయిలు. వాళ్లు బొక్క భయ్యా అంటే వినరేందిరా మీరు!

అందరూ ఒకేసారి: next week నుంచి వీణ్ని రానివ్వద్దురా.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------1

"ఎర్ర జాబిలి చేయి గిల్లడాలూ", "పిల్ల గాలి బుగ్గ నిమురడాలు" మీకున్నట్టే, "గళ్లసొక్కాలు గుండె నొక్కడాలు" మాకూ ఉంటాయ్.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------2

ఒకడు     :  ఏరా, ఆ పిల్లతో మాట్లాడతా అన్నావ్ గా, మాట్లాడావా?
నేను       :  ఆ, మాట్లాడారా.
అందరు :  మాట్లాడావా? ఏం మాట్లాడావ్?

నేను :  హాయ్!
తను :  హాయా? ఎవరు మీరు? ఏం కావాలి?
నేను :  నేనా, నేను, నేనో స్వరపరచని సిరివెన్నెల సాహిత్యాన్ని, మీలాంటి ఓ మాంచి మెలడి కోసం వెయిటింగ్.

అందరు   :  ఆ, తనేమంది ?
నేను         :  ఏమంటుంది, నన్ను పైకి, కిందకి చూస్తూ వెళ్లిపోయింది.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------3

అవునా?

దేశ భాషలందు తెలుగు లెస్స!

ఎన్నోసార్లు విన్నా, అన్నేసార్లు గర్వంగా చెప్పుకున్నా (జనాలకి). అసలింతకీ, అది నిజమేనా? లేక, కావ్యానుసారంగా చెప్పినదేనా?  ఆ చెప్పిన కృష్ణదేవరాయలకైనా దేశంలోని అన్ని భాషలూ తెలుసా? ఆయన దేశంలో నాలుగైదు కంటే ఎక్కువ భాషలు లేవనుకుంటా, కానీ ఇప్పుడో? ఇప్పుడు లోకమంతా ఒకే భాషనుకుంటాగా! ఇప్పుడు కూడా తెలుగు భాషే లెస్సా? ఎవరి మాతృభాష వారికి తీపి కాదా?


అసలు, ఏ భాషైనా ఎందుకు గొప్పదవుతుంది? మిగిలిన భాషలు నాకెన్ని తెలుసనీ, వాటి గురించి నాకేంతెలుసనీ, నేనిన్నాళ్లు గర్వంగా చెప్పుకున్నా? ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు తెలుసుకోవడం వల్ల నాకేంటి ఉపయోగం, లేకపొతే ఏంటి నష్టం? తెలుగు చదివేంత, తెలుగు సినిమాలు చూసేంత మరియు తెలుగు రాష్ట్రాల్లో బ్రతకడానికి సరిపడేంత తెలుగు తెలిస్తే చాలదా? పండితుడు అనిపించుకునేంత తెలియాలా? కాలానుగునంగా, మారుతున్న అవసరాలకి తగ్గట్లు, తెలుగు కూడా మనకేమైనా ఉపయోగపడగలదా? లేదా, ఇంగ్లీషు రాని తెలుగువారితో మాట్లాడేందుకేనా? ఇంతకీ, ఇవాళ మన జీవితాల్లో తెలుగు పాత్ర ఎంత? అది క్రమేనా తగ్గుతోందా?


ఒకవేళ ఏ కారణం చేతనైనా, తెలుగు వాడకం నశించి, ఒక నాలుగైదు దశాబ్దాల తర్వాత తెలుగు మాట్లాడేవారే ఉండరనుకుంటే, అప్పుడు కలిగే నష్టాలేంటి? ప్రంపంచంలోంచి ఒక సంస్కృతి మాసిపోతుందా ? కొంత(ఎంత?) సాహిత్యం చనిపోతుందా ? మన భావితరాల మనుగడకేమైనా ముప్పు వాటిల్లనుందా? ఎందుకీ ప్రభుత్వాలూ, నేతలు, భాషావేత్తలూ మొత్తుకుంటున్నారు? అదంతా ఏంలేదు నాదంతా అక్కర్లేని కంగారా?


శోధించడమే జీవన విధానంగా అలవరచుకుంటున్న మనం, ఈ ప్రశ్నలకి జవాబులు సాధించగలమా?  తెలుగు భాష గొప్పదనాన్ని నిలదీయటం మా ఉద్దేశం కాదు, దాన్ని ఎరిగి ఉండటం మన బాధ్యత అని గుర్తుచేయడమే మా ఉద్దేశం.

(తెలుగుతోట 2017 సంపాదకీయం, TSS, IISc, Bangalore)