Best scrap

"మనలోని వెధవని వెలికితీసి చూపించేవాళ్లే మన best friends" అని ఒక పెద్దాయన ఎపుడో చెబితే విన్నట్టు గుర్తు. ఆ వెధవని మనకే చూపిస్తారనుకున్నా, కాని, బయటి ప్రపంచానికని తెలీలేదు. Thanks to some of my scrap friends, నాకు బాగా కావాల్సినవారి ముందు (మరి వారేగా మన ప్రపంచం) బాగా embarrass అయిన సందర్భాలు కొన్నున్నాయి. అందులో కొన్ని comedyగా ఉన్నవి చెప్పుకుందాం.

సన్నివేశం-1

ఆ మధ్య PhD రోజుల్లో, ఏదోపని మీద బెంగుళూరొచ్చిన మా అన్న నన్ను కలిసి, ఒక రాత్రి IIScలో నాతో ఉండి పొద్దున్న ఇంటికి వెళ్లేలా plan చేసుకున్నాడు. అందరు తెలుగు యువకుల్లాగే, రాత్రి భోజనానికి దగ్గర్లోని మంచి బిర్యానీ దొరికే restaurantకి వెళదామని KKకి call చేసి రమ్మన్నా, మా home restaurant Akshaya Deluxeకి వెళదామని. బండేసుకుని వచ్చాడు. ముగ్గురం కలిసి, BEL roadలో traffic వాళ్ళకి కట్టిన చలానాలు బాగా గుర్తుండటం వల్ల, మత్తికేరే సందుల్లోంచి వెళ్ళాం, అదో సరదా.

అందరూ, ఆ వయసులో chic magnet అవ్వాలనుకుంటారు, అదేంటో నేను cop magnet అయ్యా. బెంగుళూరులో bike trip వెళ్లిన 90+% సమయాల్లో నేను నడిపిన బండిని traffic cops ఆపారు, (కనీసం) అన్ని వందలూ వదిలాయి, అంత కన్నడ practice కూడా అయింది. 5-6 bikes కలిసి వెళ్లినా, అందరూ తప్పించుకున్నా, నాకు మాత్రం hi చెప్పితీరే వాళ్లు మామలు.  అన్ని సరిగ్గా ఉన్న సందర్భాల్లో కూడా, insurance expire  అయిందని కొన్నిసార్లు,  అది కూడా సరిగ్గా ఉన్నపుడు, bike history check చేసి ఇంతకు ముందు మన వెధవలు చేసిన signal jumpsకి నాతో కట్టించుకునే వాళ్ళు fine. తిరుపతి దేవుడిలాగా  క్రితం జన్మలో ఏ cop దగ్గరో, అప్పుచేసి ఏదో ఘనకార్యం చేసినట్లున్నా, దాని వడ్డీ ఇప్పుకూడా కట్టించుకుంటున్నారు. అలా నేను మా జనాల్లో notorious అయ్యా, cop magnet లాగా.

Akshayaకి reach అయ్యి, ఎముకలు ఉండే బిర్యానీ, లేని బిర్యానీ, మిరియం chicken order చేసి కూచున్నాం. ఇంతలో మనవాడు KK మొదలు పెట్టాడు. మా అన్న doctor అని తెలిసి ఆ directionలో సంభాషణ మొదలుపెట్టడం మంచిదే, ఒక విధం. కానీ, మన వాడికి వాళ్ల నియోజక వర్గం doctor గారి అక్రమాలు, దారుణాలు పూనాయో ఏమో కానీ, ఇవాళ్టి సమాజంలో doctors చేస్తున్న మోసాలు, medical expenses మధ్య తరగతి సమాజంపై గుదిబండలా మారిన తీరు గట్రా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు. అక్కడికి, మా అన్నే వెనకుండి అంతా నడిపిస్తున్నట్లు.  Hospital chains తో (నిస్సహాయ స్థితిలో కూడా కావొచ్చు) doctors కుమ్మక్కై జనాలని ఎలా ఇబ్బందికి గురిచేస్తున్నారో ఒక అర్ణబ్ గోస్వామి rangeలో దేశసేవ చేస్తున్నవాడిలా  feel అయ్యి వివరిస్తున్నాడు ఆయనకే.

"ఏందిరా అయ్యా ఇది, మొదటిసారి lifeలో కలవడం ఆయన్ని; మొదటి మాటలు  గొప్ప encouragingగా, memorableగా లేకపోయినా పర్లేదు, కానీ, పనిలేని TV channel వాళ్ళు పిలిచి చేసే పనికిమాలిన interviewకి ఏమాత్రం తీసిపోకుండా ఉందేంది సామి నీ పనితీరు" అని నేను  భయపడుతున్నా. అయినా, మన వాడు మెదడు ఇందాక వచ్చేప్పుడు labలోనే పెట్టివచ్చినట్లు  రెచ్చిపోతున్నాడు ferformanceతో. ఆపుదామని conversation divert చేస్తున్నా, మళ్ళీ మళ్ళీ అక్కడికే వస్తున్నాడు. అక్కడికి మా అన్నేదో ఇటీవలే అక్రమమేదో చేసి పట్టుబడినట్లు class పీకుతున్నాడు. Food వచ్చినా, నేను గిచ్చినా, వినే స్థితిలో లేడు. అసలు మేము కలిసేదే సంవత్సరానికి ఏ 3-4 సార్లో (PhD మరియు medicine పుణ్యమా అని). అలాంటిది, plan చేస్కోకుండా కుదిరింది కదాని కలవడానికి వస్తే, ఇదీ నా ద్వారా  ఆయన పొందిన welcome.

అప్పుడప్పుడే PG గట్రా అవజేస్కొని, "హమ్మయ్య! ఇప్పటికి కొంచెం free అయ్యాం" అనుకుంటూ పాపం మాములు సమాజంలోకి వస్తున్న time ఆయనకి. మనదేముంది భయ్యా, EAMCET రాస్తే చాలు Engineer అయిపోయినట్లే, అన్ని కాలేజీలు, సీట్లు, reimbursements. మధ్య తరగతిలో పుట్టి, Open categoryలో government medical seat సంపాదించి, doctor అవ్వాలంటే ఎంత కష్టమో ఎలా మరిచిపోయాడో మన scrap మచ్చా అని ఆలోచిస్తున్నా. అవునులే, 21 ఏళ్లకే డిగ్రీ తెచ్చుకొని, ఏ branchలో BTech చేసినా వచ్చే 30వేల software ఉద్యోగం ఒకటి తెచ్చుకుని, హైదరాబాద్, బెంగుళూరుల్లో ఆఫీసుల్లో కూచుని FBలో pics upload చేస్కుంటూ మర్చిపోయామేమోలే అనుకుంటున్నా. వెనక పుట్టిన పిల్ల బచ్చాగాళ్లందరూ engineering చేసి ఉద్యోగాలు చేస్తూ, పండగలకి ఇంటికొచ్చినపుడు పల్లెల్లో touch screen phonesతో హడావుడి చేస్తున్నా, పాపం ఆరేళ్ళ డిగ్రీ అవజేసుకుని, దానివల్ల గొప్ప పని (surgery), సంపాదన కుదరదని, కోటి రూపాయలు పోసి private PG seat కొనలేక, సమాజాన్ని, కుటుంబాన్ని, వెలివేసి, హైదరాబాద్ పద్మారావు నగర్లో తలుపులేసుకుని, entranceకి prepare అయ్యి seat కొట్టి, మూడేళ్ళకి ఆ torture కూడా అవజేసుకొని ఇంకో సంవత్సరం rural service పేర మళ్ళీ సమాజానికే almost free సేవ చేయడానికి రెడీ అవుతున్న అయన మనల్ని చూడటానికి వచ్చి, బిర్యానీ ఒకటి పెట్టించరా అంటే, నేనేమో మాంచి scrapని serve చేస్తున్నానా, ఛీ దీనమ్మ జీవితం! అనుకుంటున్నా. అబ్బే, మచ్చా ఇవేమి పట్టించునే స్థితిలో లేడు. అదేదో అమ్మాయి ముందర impression కోసం కష్టపడుతున్నట్లు లేని జ్ఞానాన్ని ప్రదర్శిస్తూ పరువు తీస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, ఆ మధ్య health center కెళ్లడానికి G బద్ధకం వల్ల, 'మచ్చా మీ అన్నని అడిగి prescription కనుక్కో మచ్చా' అన్నపుడు మాత్రం ఈ so called doctors చేసే అక్రమాలు గుర్తురావు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే మచ్చా చేసిన చిల్లర చాలానే ఉంది, but point అర్థమైంది కదా!

సన్నివేశం-2

ఇంకొన్నాళ్ళకి, PhD చివరి రోజుల్లో, సరదాగా friendsని తీస్కుని ఇంటికి వెళ్దాం, సీమ చూపిద్దాం అనిపించి, దగ్గరే (200 Kms) కాబట్టి,  one dayకి zoom car ఒకటి book చేసి రచ్చ చేద్దాం అని decide అయ్యాం. అప్పటికి మా gangలో ఒక pro driver (BBT), ఒక amateur driver (Mehi), ఇంకో trainee driver (Shan), మరియు నేనూ ఉన్నాం.  ఒకానొక ఆదివారం అంతా సిద్ధం చేసుకొని, అనంతపురం మీదుగా వెళ్లాలని పొద్దున్నే start అయ్యాం. ఎందుకంటే, అప్పటికి అనంతపురం General Hospitalలో పనిచేస్తున్న మా అన్నని కూడా ఎక్కించుకొని, అందరం కలిసి మధ్యాహ్నం భోజనం timeకి మాఊరెళ్ళొచ్చని. హమ్మయ్యా, ఈసారి మన KK మచ్చా లేడులే అని కంగారులేకుండా వెళ్తున్నాం. అంతా బానే ఉంది, highwayలో lightగా మబ్బుకప్పిన environmentలో memorable trip సాగుతోంది. Pro-driver, amateur-driver ఎక్కువగా నడుపుతున్నారు, కొద్దిగా attitude ఉన్న trainee driver (shan) just కాసేపు నడిపి నాతో కలిసి ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తున్నాడు. మిగిలిన drivers rideని enjoy చేస్తున్నారు. ఇంతలో అనంతపురం వచ్చాం. అప్పుడేదో flyover construction జరుగుతోంది, రోడ్డుమీద traffic గట్టిగా ఉంది, ఇలాంటి conditionsలో practice చేస్తేనే improve అవుతాం అని Mehi కొంచెం risk ఉన్నా తానే drive చేస్తున్నాడు. పెద్దవాడు కాబట్టి, సాహసం కంటే consequence గుర్తొచ్చి BBT కొంచెం ఇబ్బంది పడుతున్నాడు. కానీ, మేమందరం Mehiని support చేస్తూంటే కాదనలేక uncomfortableగానే ఒప్పుకున్నాడు. ఎటువంటి incidents జరగకుండానే hospital చేరుకున్నాం. Parkingలో car పెట్టి, మా అన్న luggage carలో నింపుకున్నాం. అంతా అయ్యాక, driver seat లో ఉన్న Mehi దగ్గరికొచ్చి BBT "ఇంక లే మచ్చా, నేను తీస్తా car" అని అడిగాడు. "లేదులే మచ్చా, నేనే continue చేస్తా బానే తీస్తున్నా కదా!' అన్నాడు Mehi. car parking నుంచి reverse చేస్తే guide చేయాలని అందరం బయట ఉన్నాం, ఇదంతా చూస్తూ. అక్కడ మొదలైంది రచ్చ. "కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడ"నే చందాన driver seatలో settle అయిన Mehi excitedగా drive చేయాలనీ,  "ఇందాక cityలో driveచేయనివ్వడమే చాలా ఎక్కువ నీకు" అన్న ఉద్దేశంలో BBT, ఒకరంటే ఒకరు నేనే drive చేస్తా అని గొడవ start చేసారు. చిన్నపిల్లలు కొట్టుకున్నట్లు seriousగా పోట్లాడుకుంటున్నారు మాటలతో. బయటున్న trainee driver shan "come on Mehi, తగ్గొద్దు అస్సల!" అని serious గా encourage చేసి, కామెడీగా నా వైపు చూస్తూ, "సమ్మగుందా?' అని నాలుక బయటపెట్టి తల అడ్డంగా ఊపుతున్నాడు, silent గా నవ్వుతూ.

చూస్తుండగానే వాతావరణం వేడెక్కింది. ఇద్దరి దగ్గరికెళ్లి, వీలైనంత మెల్లిగా సర్ది చెప్పడానికి try చేశా. పిచ్చ light తీసుకున్నారు ఇద్దరు నన్ను. "అంతా చూస్తున్న అన్న ముందర Already  వీళ్ల పిల్లతనం వల్ల మన పరువు పోయింది, ఇప్పుడు సర్దిచెబుదాం అని వెళ్లి విఫలమై ఇంకా అయ్యాం" అని బాధ పడటం తప్ప అక్కడ నేను చేయగలిగేదేం లేదని అర్థమైంది. వీళ్ళు మాత్రం రచ్చ ఆపడం లేదు, ఉన్న పరువునైనా కాపాడుకోవాలంటే ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తున్నా, shan మాత్రం encourage చేస్తూ ఇద్దరినీ ఎగదోస్తున్నాడు. ఇంతలో driver door దగ్గరున్న BBT carకి ఉన్న keys లాక్కొని Mehiని దిగమంటున్నాడు. "నువ్వు keys తీసుకుంటే మాత్రం నేను దిగుతాననుకున్నావా, పిచ్చ light, తీస్తే నేనే తియ్యాలి, లేకుంటే నువ్వు  keysతో, నేను steeringతో ఆడుకోవాల్సిందే" అంటున్నాడు Mehi. "ఓర్నీ పాసుకూలా, ఇదేం బేరం రా నాయనా! మిమ్మల్ని బెంగుళూరు నుంచి తెచ్చిమరీ మా సీమలో వెధవని అవుతున్నా" అనుకుంటూ ఓసారి మా అన్న వైపు చూసా, ఏ భావాలూ లేకుండా blank గా ఉన్నాడు, "మీరే తేల్చుకోండి" అన్నట్లు.  అప్పుడే, లోపల parkingలో ఉన్న car తీసుకోడానికి senior doctor ఒకాయన ఈ sceneని చీల్చుకుంటూ వెళ్తూ మా అన్నకి Hi చెప్పాడు. మిగిలిన వాళ్ళమెవరం అది పట్టించుకునే స్థితిలో లేము, అయన car బయటికి వెళ్ళడానికి మా car అడ్డంగా ఉంది, so మాదాకా వచ్చి wait చేస్తున్నాడు, తీస్తామని. మనవాళ్ళు coolగా "ఇంకా చర్చలు కొలిక్కిరాలేదు, నీ ఖర్మ, చావు అలాగే!" అన్నట్లు వదిలేసారు ఆయన్ని. ఇప్పటి వరకూ నన్నే ఇబ్బంది పెట్టారు, ఇప్పుడు మా అన్నని కూడా పెడుతున్నారు.  "ఏంది మచ్చా, ఇప్పుడేం చేయాలి?" అని shanని అడిగితే, "మనకున్న best chance Mehiనే" అన్నాడు. So, fastగా Mehi దగ్గరికెళ్లి, "మచ్చా, తప్పదు, పరిస్థితిని అర్థం చేస్కో"  అనంగానే, చాలా చిరాగ్గా driver seat లోంచి లేచి, fastగా వెనక్కెళ్ళి కూచున్నాడు పాపం. నా ఆరేళ్ళ పరిచయంలో, తనని అంత చిరాగ్గా నేనెప్పుడూ చూడలేదు. Sittingలో 9:45PMకి ఉన్నసరుకు సరిపోక ఇంకా తీసుకురావడానికి బయల్దేరుతున్నపుడు వద్దని ఆపినప్పుడు కూడా, ఉన్నదాన్నే మెల్లిగా తీసుకుందాంలే అనుకున్నాడు గానీ, ఇంత చిరాకు పడలేదు పాపం. మొత్తానికి, BBT car reverse చేసి ఆ doctorని పంపించాడు. అందరం car ఎక్కి కూచున్నాక మా ఊరికి ప్రయాణమయ్యాం. అన్న "దున్నపోతుల్లా ఎదిగినా పిల్ల చేష్టలు పోలేదు, ఎదవలకి" అనుకుంటున్నాడేమో అనుకుంటూ నేను BBTని guide చేస్తున్నా. ముందే మా అన్నముందు ఏమీ censor చేయాల్సిన అవసరంలేదని తెలుసుకున్న shan, ఇందాకటి గొడవ గురించి ఇద్దర్ని దొబ్బడం మొదలుపెట్టి sadistic pleasureని enjoy చేస్తున్నాడు. కాసేపటికి city దాటాక BBT car ఆపి, Mehi ని drive చేయమనేసరికి "హమ్మయ్యా, ఇద్దరి మొహాలు చూడలేకపోయాం, పోన్లే ఇప్పటికైనా రాజీ పడ్డార"ని ఉపిరిపీల్చుకున్నాం. వెనకాల చేరిన BBT, మగవాళ్ల సమస్యలైన prostate cancer గురించి చర్చించడం మొదలుపెట్టేసరికి, "నీకవసరమేలే మచ్చా" అని చురకేశాడు shan.

అరగంట ప్రయాణం తర్వాత ఇంటికి చేరుకొని, చికెన్, మటన్, సంగటి, పూరీ, పులావ్ అన్నీ దొబ్బితిని, మాడీ (మేడ) పైకెళ్లి, పుచ్చకాయలు తినేసి, వెంటనే పక్కేసాం. అలసిపోయి ఉన్నాడేమో BBT తొందరగానే నిద్రపోయాడు. ఇంతలో మా family friend ఒకాయన వచ్చి, "పొలాల్లో కుంటలు అన్నీ నిండుగా, కళ కళ లాడుతున్నాయి, ఈత కొడతారా?"అని అడిగేసరికి, మాకు sugar ఆగలేదు. మరి BBT చూస్తే నిద్రపోతున్నాడు, ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తుండగా, return ప్రయాణం ఆరోజు రాత్రికే కాబట్టి, ఒక active driver అవసరం అనుకొని, ఆయన rest తీస్కోడమే మంచిదని, పైగా, BBTకి ఈత రాదని మాకు ఇదివరకే తెలుసు కాబట్టి, మేము మాత్రమే పొలాల్లోకి వెళ్లిపోయాం మా అన్నతో కలిసి. అరగంట తర్వాత మా family friend bike మీదనుంచి BBT ఆవేశంగా దిగుతూ కనిపించే సరికి, సర్లే చూద్దామని వచ్చాడేమో అనుకున్నాం. మగ సూర్యకాంతంలాగా మీదపడి మాటలతో కరిచేస్తున్నాడు. "ఏంది మచ్చా, నన్ను పడుకోబెట్టి మీరు మాత్రమే ఇలా enjoy చేయడానికి వచ్చేస్తారా?" అని కడిగేస్తున్నాడు. మేమనుకున్న reason చెప్పి, disturb చేయకుండా వచ్చాంలే అని చెబుతున్నా వినకుండా అవసరంలేనంత అల్లరి, scene create చేస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, తాను కూడా ఈత కొట్టడానికి, పెద్ద తాడు కూడా తెచ్చుకున్నాడు. 5 feet లోతులో నిల్చుని, మమ్మల్ని (particularగా నన్ను) ragging చేస్తున్నాడు. "సర్లే మచ్చా, మర్చిపో ఇంక, వచ్చావ్ గా happyగా enjoy చెయ్" అంటే వినడే, అరగంట దాకా, "నన్ను మోసం చేసారు, వదిలేసి వచ్చారు, నేనంటే మీకు లెక్కేలేదు, మీరంతా కుమ్మక్కయ్యారు" అంటున్నాడు. అందరూ కలిసి holidayకి friend ఊరికి వచ్చారు, వాళ్ళ ఊళ్ళో, వాళ్ళ జనాల ముందు,  ఇంత రచ్చ బాగోదనే ఆలోచనే లేకుండా, సావగొట్టాడు. Hospital దగ్గర చిల్లర, ఇక్కడ అల్లరి కలిసి, మొత్తానికి, అన్న అనేసుకుని ఉంటాడు "వీడూ, వీడి friends, బాగున్నారా బాబు" అని సిగ్గుతో సచ్చిపోయినంత పనైంది నాకు. చివరికి, "మచ్చా, నన్ను క్షమించు, నీ కాళ్ళమీద పడమంటావా? అప్పుడైనా ఆపుతావా?" అంటే, అప్పటికి, అరవడం ఆపేసి, లోపల గొణగడం మొదలు పెట్టాడు మా నానమ్మ లాగ. అక్కడ కాసేపు ఆడుకొని, ఇంకో scenery దగ్గరికెళ్లి అక్కడ కూడా భవిష్యత్తులో post చేయడం కోసం ఇంకొన్ని pics తీసుకున్నాక కాస్త normal మనిషి అయ్యాడు. ఇంటికెళ్లి, coffee తాగుతూ, car hire duration extend చేసుకొని, మిగిలిన వంటలు దార్లో తినడానికి pack చేసుకొని కుండపోత వర్షంలో start అయ్యాం. 30Kms వరకూ, అస్సలు visibilityయే లేకపోయినా, BBT wonderfulగా drive చేసాడని Mehiనే compliment ఇచ్చాడు. అప్పటికి ఆ కథ సుఖాంతమైంది.

కానీ, నాకు మాత్రం 2008లో TCSలో select అయినప్పుడు, offer letter ఇస్తూ HR అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి. "Welcome to TATA family, ఇవాల్టినుంచి మీరందరూ members of the TATA family. వీధిచివర అంగట్లో పాల pocket కొన్నపుడు, busలో conductor చిల్లర ఇచ్చినపుడు కూడా thanks చెప్పడం దగ్గర్నుంచి, professional and personal lifeలో మన valuesని reflect చేయాలి మీ behaviour" అన్నాడు. మరి మేమేం చేసాం, భారతదేశంలోనే ప్రతిష్టాత్మకమైన పరిశోధనా సంస్థగా జనాల్లో తెలిసిన TATA Instituteని (IISc పాత పేరు) represent చేస్తూ కూడా చాలా scrapగా behave చేశామ్, చిల్లర రచ్చ చేశాం. ఇదంతా చెప్పాననుకో, "ticket ఇవ్వకుండా తక్కువ డబ్బులు తీస్కొని వాళ్ల జేబుల్లో వేసుకునే బెంగుళూరు conductorsకి చెప్పలేదేమోగానీ, complimentaryగా ఉంచుకోమని whiskey గ్లాసులిచ్చిన మత్తికేరే spirits వాడికి చెప్పాంలే మచ్చా Thanks!" అంటారు మావాళ్లు.

ఇంతకీ, best friends గురించి పైన చెప్పిన పెద్దాయన ఎవరోకాదు, మా అన్నే. So, problem లేదు, ఆయనకి తెలుసు best friends అంటే ఎలా ఉంటారో.

మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ రెండూ మేలే!

నీతులూ సూక్తులూ చెప్పడం నాకూ ఇష్టముండదు, వీలైనంత వరకూ హాస్యం రాయడానికే  తపిస్తాను, కష్టం కూడా కాబట్టి. అయినా, కొన్నిసార్లు జీవితం కూడా comedyతో కప్పి చెప్పలేనంత serious అవుతుంది, తప్పదు, మరి మిగిలిన రసాలని కూడా ఆస్వాదించాలి కదా!

ఎక్కడో చదివానో, ఎవరో చెబితే విన్నానో, లేదా, నా ఆలోచనల ఫలితంగా మనసులో రాసిపెట్టుకున్నానో, తెలీదు కానీ, "మనం జీవితంలో మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ కూడా మేలే" అని ముద్రపడి పోయింది. కొంచెం confusingగా ఉంది కదా, ఇంకొంచెం వివరంగా చెప్పుకుందాం.

మొన్నామధ్య, ఒకానొక important conferenceకి work submit చేద్దామని, team అందరం బాగా కష్టపడుతున్నాం. Servers సచ్చిపోతున్నాయ్, జనాలు రాత్రుళ్లు కూడా work చేస్తున్నారు, deadline వరకూ కొంచెం relaxedగా ఉండటం వల్ల  last minuteలో అందరం కొంచెం హడావుడి పడాల్సివచ్చింది.  Anyway, నేను కూడా బాగా burnout అయ్యి ఉన్నా. శనివారం  పొద్దున, officeలో ఉండగా,  program run చేసి, gapలో Facebook check చేస్తున్నా. ఇంతలో ఒక message వచ్చింది, గుర్తుపట్టా, కాకినాడలో junior, మా branch కాదు, పెద్ద పరిచయం కూడా లేదు. ఈ messageకి ముందు ఎప్పుడు మాట్లాడానో అని చూస్తే, last message 2010లో, దాదాపు దశాబ్దం గడిచింది. "ఏంటబ్బా, ఇంత suddenగా ఈ message?" అనుకొని reply ఇవ్వడం start చేశా.  సారాంశం ఏంటంటే, తను ఈ weekendకి Edinburghలో ఉన్నట్లు, ఇక్కడ తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారేమో అని Facebookలో check చేస్తే, నేను దొరికాను, so, నాకు వీలైతే కలుద్దామని. తానున్న hotel మా officeకి కొంచెం దగ్గరే, కానీ, ఎక్కడైనా మంచి Biryani దొరికే చోట lunchకి కలుద్దాం అని అడిగాడు.  సర్లే, మనం కూడా ఎలాగూ lunch తెచ్చుకోలేదు, officeకి దగ్గర్లో ఉండే Tanjore restaurantకి రమ్మని చెబుదాం అనుకొని location share చేశా. Time fix చేసుకున్నాక, bye చెప్పి, తన profile చూడటం మొదలు పెట్టా. Amazon Germany(Berlin)లో work చేస్తున్నాడు, అంతకు ముందు Amazon  India, ఇంకా ముందు IIT Madrasలో CSE MTech, ఆ ఇంకా ముందు కాకినాడ JNTU CSE BTech. Impressive అనుకొని, పెద్దగా పరిచయంలేని వాడుకదా, అసలే wifeని వెంటబెట్టుకొని Scotland చూద్దామని వచ్చాడు, meeting awkwardగా ఉంటుందేమో అని కొంచెం అనుమానపడ్డా. అయినా, తనే propose చేసాడు కదా కలుద్దామని, so పర్లేదులే అనుకొని convince అయ్యా. Time అయ్యాక office నుంచి వెళ్లి restaurantలో కలిశా.

సీమవాడు కూడా అవ్వడం చేత, ఇంకొంచెం connectivity పెరిగి, బాగా తొందరగానే comfort zoneలో  పడింది conversation. ఏదో తెలీని welcoming తెలుస్తోంది నాకు ఇద్దరి body languageలో. Abroadలో ఉన్నారు కదా, మన జనాలు కనిపించేసరికి కొంచెం connect అయ్యారేమోలే అనుకున్నా. అసలే Berlinలో Indian food దొరకడం లేదంట, మొహం వాచి ఉన్నారు ఇద్దరు. chicken, lamb, biryani, masala dosa, నా prawns, ఇలా order చేసిన list పెద్దగానే ఉంది. "Green sauce, red sauce తిని తిని నాలుక చచ్చిపోయిందండి, UK చాలా better, ఇక్కడ Indian foodకి ఇబ్బందే లేదు, మా దగ్గర అస్సలు దొరకడం లేదు, వేరే cityకి వెళ్లి తిని వస్తూ ఉంటాం అప్పుడప్పుడు" అన్నారు. జగన్ policies నుంచి, Europeలో living వరకూ ఏదీ వదలకుండా discuss చేసాం, particularగా, పెళ్లయ్యాక వాళ్లు Germanyకి move అవడం, ఆ అమ్మాయి ఉద్యోగం, difference in life style, working conditions,etc.

అన్నీ అయ్యాక, "సార్ (కాకినాడలో juniors, seniorsని ఆలా పిలిచేవాళ్ళు) మిమ్మల్ని ఇవాళ కలవడానికి ఒక particular reason ఉంది" అన్నాడు.

"అవునా, చెప్పు, ఏంటది!"

"ఇంత suddenగా వీడెందుకు message చేశాడు, కలుద్దాం అంటున్నాడు, మనకి ఆమాత్రం పరిచయం కూడా లేదే అని అనుకోలేదా మీరు?"

"In fact అనుకున్నా, but, వేరే countryలో ఉన్నాం కదా అని, weekend, కలవడం కూడా easy కదా, Benguluruలో లాగా 2 గంటలు ప్రయాణం చేయక్కర్లేదు అని పిలిచావేమో అనుకున్నా"

"Actually, నా BTech final yearలో మీరు నాకు చాలా పెద్ద help చేసారు, అప్పటినుంచీ మీకు Thanks చెప్పడం కుదరలేదు నాకు. మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకి, ఇక్కడెక్కడో, ఇలా unexpectedగా కలిసి చెప్పే అవకాశం దొరికింది"

"ఓ!"

"నేను 2010లో GATE రాసినప్పుడు, నా hall ticketలో పేరు తప్పుగా వచ్చింది. Sadly, examకి 2 days ముందు realise అయ్యా నేను. అసలే నేను panic party, అందులో, నా friends కొంతమంది rank వచ్చినా కూడా ఈ issue వల్ల admission అప్పుడు ఇబ్బంది అవుతుంది అని భయపెట్టారు. ఒక్కసారి, కష్టపడి prepare అయ్యిందంతా waste అని బాధపడ్డాను. ఏం చేయాలో తెలీలేదు."

"ఓ, అవునా!"

"మన కాకినాడ Kharagpur administration zoneలోకి  వస్తుంది కాబట్టి, అక్కడి officeని reach అయ్యి, correct చేస్కోవచ్చు అని తెలిసింది. Phone ద్వారా try చేశా, కుదరలేదు. అక్కడ నాకు తెలిసిన వాళ్ళుకూడా ఎవరూ లేరు. RR Nagar friend ఒకడు, వాడికి తెలిసిన senior ఉన్నాడని చెప్పి, రోజంతా నానా చాకిరీ చేయించుకొని, hand ఇచ్చాడు. వాడితో పని అవ్వదని decide అయ్యి, ఏంచేసినా ఒక్కరోజే ఉంది  అని బాధపడుతూ ఉంటే, మా classmate, మీ junior, kamalakar reddy (మా junior ఎలా అయ్యాడో అర్థమైందనుకుంటా) విషయం తెలుసుకొని వాడే నా దగ్గరికొచ్చి Kharagpurలో ఉన్న మీ contact ఇచ్చాడు. మీకు call చేసి, help అడగ్గానే, అక్కడి office కెళ్లి, మాట్లాడి, forms చూపించి correct చేసిన hall ticket ఆ రోజే mail చేయించారు."

"Really! caste గ్రూపులు ఇలాకూడా ఉపయోగపడ్డాయన్నమాట!"

"ఆ! కొత్త hall ticket చూసుకొని, ప్రశాంతంగా పడుకున్నా ఆరోజు. Next day exam కూడా సరిగ్గా రాయగలిగా"

"Honestly, నాకివేమీ గుర్తులేవు, ఇంత జరిగిందా?"

"నేనేం ఆశ్చర్యపోను, మీ వరకూ just ఒక గంట పని, Kharagpur GATE officeకి వెళ్లి explain చేసి correct చేయించి ఉంటారు, అంతే, ఆ తర్వాత మర్చిపోవచ్చు. నేను కదా అక్కడ sufferingలో ఉన్నది, ఆ తర్వాత బయటపడినది. కాబట్టి, నాకు అది పెద్ద విషయం. ఆ correction వల్లే GATE rank వచ్చింది, ఐఐటీఎం లో చదివాను, amazonలో place అయ్యాను, తర్వాత Germany వచ్చాను అని చెప్పడం లేదు, అసలు అది admission అప్పుడు issue అయ్యేదోలేదో కూడా confirmగా తెలీదు. మహా ఐతే, next year రాసేవాణ్ణేమో, but, ఆ panic momentలో, కలిగిన reliefకి value ఉందిగా. పరిచయం లేకపోయినా, మీ junior చెప్పాడని help చేసారు, నేను కూడా నావైపు story, మరియు నా కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోవాలి కదా, దేశంకాని దేశంలో, అనుకోకుండా ఇప్పటికి, ఇలా కుదిరింది."

"You are welcome!"

అనుకొని, దగ్గర్లో ఉన్న మా officeకి తీసుకెళ్లి, అక్కడి నుంచి కొన్ని దర్శనీయ ప్రదేశాలవైపుకి guide చేసి, next day కూడా ఇక్కడే ఉంటారు కాబట్టి, మళ్లీ కలవడానికి decide అయ్యి, వీడ్కోలు తీసుకున్నాం ఆవాళ్టికి.


అవును, మనం జీవితంలో ఎప్పటికీ మర్చిపోకూడనిది, "మనం పొందిన మేలు", వెంటనే మర్చిపోవాల్సింది "మనం చేసిన మేలు". ఇదన్నమాట పై confusionకి వివరణ.  Also, చిన్న helpయే కదా, మనం చేయకపోయినా పర్లేదు, ఇంకెవరైనా చేస్తారులే , పెద్ద farak పడదు అనుకోకూడదన్నమాట, ఏమో, అవతలి వాళ్లకి అది ఎంత పెద్దదో!  కాబట్టి, వీలైనంత చేద్దాం మేలు!

ప్రపంచం పెద్దదే, కానీ, మన ప్రపంచమే చిన్నది!

సాయంత్రం 7, UKలో. Indiaలో దాదాపు అర్ధరాత్రి. ఏం తినడమో తెలియక, తేల్చుకుంటుండగా phone మోగింది. చూసి, ఇప్పుడప్పుడే అయ్యేది కాదులే అనుకొని, earphonesతో answer చేసి వంటగదిలోకి బయల్దేరా.

'ఏం రా, ఏం జేచ్చానావ్?' అని మా శివగాడు మొదలు పెట్టాడు. ఆ మధ్య వాడికి పెళ్ళైపోయినప్పటి నుంచి, వాళ్ళ home minister పడుకున్నాక, ఇలా అర్ధరాత్రి మాత్రమే, దొంగగా ఇంటి బయటికొచ్చాకనే కుదురుతుందట పాపం వాడికి. Affair నడపటానికి కాదు, call చేయడానికి. మరి మావి sprintలు కాదుగా,  marathonలు. 'ఏం జేచ్చాం రా? ప్రపంచం పెద్దదే, కానీ, మన ప్రపంచం చిన్నది' అనుకున్నాం.

కుశల ప్రశ్నలు, చిన్న చిన్న comedyలు ఐపోయాక, 'ఏం రా, ఇంతకీ మచ్చున్న పిల్ల దొరికిందా?' అని వేట గురించి వాకబు చేశాడు. నా గురించి అనుకుంటున్నారేమో, కాదు. ఇంకో friend, కొంచెం entertainer, అయన గురించిన enquiry ఇది. 'అప్పుడేనా? time పడ్తాదిరా, మొన్న మాట్లాడినప్పుడు, "మనల్ని చేసుకోవాలంటే ఒకటి కాదు, minimum మూడు మచ్చలు ఉండాలి bro" అన్నాడు' అని చెప్పా.

'అంతేలే, ఉంటే ఉగాది, లేకుంటే శివరాత్రి' అని తమాషా చేసాడు మావోడు.

అర్థం కాలేదా, బాగా జరుగుతూ ఉంటే ఉగాది పండగ జరుపుకున్నట్లు ఆరు రుచులతో ఆర్భాటంగా రచ్చ చేస్తాం, జరగకపోతే, simpleగా "శివరాత్రి కదా, ఉపవాసం ఉంటున్నాం, ఏమీ వండుకోలేదు" అని cover చేస్తాం! అంటున్నాడు.

మరి మనం కూడా వనితావేటలోనే ఉన్నాం కదా, అందువల్ల, 'ఈ మధ్య master pieceలు ఏమన్నా తగిల్నాయా?' అని అడిగాడు.

'ఆ! మొన్నొకటి తగిలింది రోయ్, అద్భుతం' 

'ఇంగేం late, కానీ చెప్పు, ఏమంటా ఆ పాప ఏషాలు?'

'మనం తట్టుకోలేం రేయ్. Phone చేసారు మాట్లాడాలని. అబ్బే, మొగమాటమే లేదు పిల్లకి. మాటవరసకైనా మొదటిసారి కూడా మీరు అనడం లేదురా ఆయమ్మి. 'నీ' hobbies ఏంటి, 'నీ' job ఎలా ఉంటుంది, అన్నీ, నీ నీ నే. ఓపక్క, నేనేమో, 'మీ' hobbies ఏంటి, 'మీ' familyలో ఎంతమంది ఉంటారు? అంటూ, మీ మీ అని ఒత్తి పలుకుతాన్యాగాని tube ఎలగడం లేదురా సామి!'

'already, profile చూసేసి దగ్గర ఐపోయిందేమోలేరా, indirectగా చెప్తాంది, నీకు అర్థమై చావడంలే'

'ఆ, అయ్యా, శానా ఖాళీగా ఉండాం ఈడ, రావొచ్చు'

'సర్లెరా, ఇయన్నీ సిన్న సిన్న విషయాలు, continue'

'పెద్ద విషయాలు గూడ మాట్లాడింది రోయ్. hobbies అంటే ఏం చెప్పిందో తెల్సా, "hobbies అంటే పెద్దగా ఏం లేవు, shopping చేస్తా" అనింది. సరదాగా పొద్దుపోనప్పుడల్లా hobby లాగా shoppingలు చేస్తే, తండ్రులు, boyfrineds, మొగుళ్లు, మొన్న కనిపించావు ******చావు అని పాడుకోవాల్సిందేగా ఇంక!'

'సరేలేరా, ఈ కాలం పిలోల్లు ఉద్యోగాలు జేచ్చా  సంపాదిచ్చానారు, ఖర్చుపెట్టుకుంటారు, మాములే'

'అయ్యా, ఈయమ్మి ఉద్యోగం జెచ్చాందని ఎవుర్జెప్పినారు? ఖాళీగానే ఉంది ఇంటికాడ, shoppingలు చేసుకుంటూ'

'ఓహో! qualifications ఏమిటో?'

 'BTech Civil'

'ఓ, ఐతే కష్టమేలే, but, govt. jobs ఉండాయిగారా, ప్రయత్నించలేదంటా?'

'బెంగుళూరులో ఒక సంవత్సరం software engineering చేసిందంట Accentureలో, నచ్చక వదిలేసి, రెండేళ్లగా ఇంటికాడే ఉందంటబ్బా' 

 'బాగా బలిసిన familyనా?'

'అంటే, job మానేసి ఇంటికాడ ఉంటే బలిసినోళ్ళేనా?'

'అట్ట కాదులేరా, just కనుక్కుందామని అడిగా. అయ్యా, అమ్మా ఏం చేస్తారంట?'

'అయ్యా అమ్మ ఇద్దరు working అంటరా. మంచి positionలోనే ఉండారు. ఇంకోటి గుర్తొచ్చింది ఉండు. వంట వచ్చా అని అడిగితే. ఉహు, రాదు, అమ్మే వండుతుంది, అని కిల కిల నవ్వుతోందిరా బాబు'

'రేయ్, నువ్వు మరీ లేరా. ఈ కాలంలో వంట వార్పు ఎంతమందికొస్తాయి.'

'రెండేళ్ల బట్టి ఇంటికాన్నే ఉంది ఖాళీగా. అయ్యా అమ్మ ఇద్దరు పొద్దన్నే officeకి పోవాల అని తెలుసు. వంటలో help జేస్తే అమ్మకి easyగా ఉంటుందని తెలీట్లేదురా ఆయమ్మికి, ఇవి interest ఉండదు కానీ, shopping ఐతే hobbyలాగ చేస్తారు. what is the point of higher education?'

'hmm, ఏం ఉద్యోగాలు వాళ్ళవి?'

'అయ్య CA, అమ్మ LICలో  సేచ్చానారంట. Busyగానే ఉంటారని చెప్పారు మరి'

'ఓ, wait, పాప BTch చేసినేది యాడ?'

'CBIT'

'పాపకి CA చేస్తోన్న సెల్లెలుందికదా?'

'అవున్రా, నీకెట్ట తెల్సు?'

'పాప extraordinary height ఉందా?'

'ఓరినీ పాసుకులా! అవున్రోవ్ 5 9' అంట'

<< ఆపకుండా ఓ నిమిషం నవ్వు>>

'రెండేళ్లప్పుడు నాకు తగిలింది ఈ ఆణిముత్యం. Railwaysలో చేస్తున్నపుడు govt. job అల్లుడు కావాలని contact అయ్యారులే. height మరీ ఎక్కువని light తీసుకున్నాం. అదృష్టం బాగుంది, miss ఐంది. అంటే ఇంకా marketలోనే ఉందన్నమాట.'

మావోడు, ఇలాంటి అల్లరి చాల చేసినవాడు. ఇంకా చేస్తున్న వాడు. పెళ్ళైపోయి మూడు quarterలు అయినా, ఇంకా matrimony account maintain చేస్తున్నాడు. ఎందుకా, ముఖ్య కారణం మన parents generationలో పిల్లల మధ్య ఎక్కువ ఎడం పాటించనందుకు (తమ్ముడుగాడి కోసం అని చెబుతున్నాడు; ఎండాకాలం రాగానే ఏడాది మారిందని class పుస్తకాలు తమ్ముడికో చెల్లెలికో ఇచ్చినట్లు, వీడి పెళ్లి అవగానే అదే accountలో చినబాబుకి కూడా కానిచేద్దామని). కానీ, అసలు కారణం entertainment కోసం, అని నా అనుమానం. LOL. 

మొత్తానికి, నిజమే భయ్యా! ప్రపంచం పెద్దదే, కానీ, మన ప్రపంచమే చిన్నది!

మనసు మీద వయసుకున్న అదుపు చెప్ప తగునా!

మొన్నామధ్య సామజ వరగమనా పాట వింటుంటే, "మనసుమీద వయసుకున్న అదుపు చెప్ప తగునా!" అనే expression వినగానే, ఒక తృప్తి అనుభవించినట్లినిపించి, సహజమైన చిరునవ్వు లాగా వ్యక్తమయ్యా, నాకు నేనే. మరి conceptకి connect అయితే అంతే కదా!

దేనిగురించైనా, "చెప్పనలవికాదు!" అనడమే దానిగురించి గొప్పగా చెప్పడం. అదో అలంకారం. ఆరకంగానే, "చెప్పడం అవుతుందా?" అని అడగటం కూడా. ఇదంతా day-to-day కవిత్వం.

శాస్త్రిగారి భావం, "చెప్పలేమురా నాయనా, it's immense" అని అర్థమైనా, "అలాంటివి చెప్పడమే కదా కవిత్వం!" అని సరదాగా challenge స్వీకరించి చేస్తున్న సాహసమిది.


అపుడెపుడో, ఓ పాత పాటలో, "మా ఇంటికేమి తెచ్చావమ్మా చెప్పమ్మా" అని అడిగితే, "అద్దమంటి మనసు ఉంది, అందమైనా వయసు ఉంది" అని మహానటి అభినయించగా, 'అందమైన వయసా?' అని అలోచించి, అదేదో  అర్థమైనట్లుగా అనిపించినప్పుడు కలిగిన కుదుపుతో మొదలైన 'ఆ' అదుపు చేసిన అల్లరి అంతా ఇంతా కాదు. అంటే, ఎంతో చెప్పడం కుదరదని అర్థం, అయినా కొంత చెప్పుకుందాం.

శ్రీచైతన్య నుంచి విడుదలయ్యాక, engineeringలో, అమ్మాయిలంటే కచ్చి ఉన్న ఒక maths lecturer, classలోని top-3 beautiesలో ఓపిల్లని board దగ్గరికి వచ్చి లెక్కచేయమంటే, ఆరోజు బోర్డుముందర సాక్షాత్కరించిన geography, తద్వారా నాలో కట్టలు తెంచుకున్న chemistry, 'మనసు'లో దాచుకునేందుకు, తొలకరి 'వయసి'చ్చిన ఒకానొక చెరిగిపోని జ్ఞాపకం!

కొత్తగా ప్రపంచం పరిచయం అవుతున్న కాకినాడ రోజుల్లో, phoneలో మాట్లాడిన ప్రతిసారి, పెట్టేసేముందు, నాన్నకి దూరంగా వచ్చి, లోగొంతుకలో "సక్కగ దార్లోపోయి, సక్కగ దార్లో రా, పక్క సూపులు సూడకుండా!" అని అమ్మ ఇచ్చే regular warningలో వినిపించేది కూడా 'ఆ' అదుపు పట్ల భయమే!

"మహా మహా ఋషులకే తప్పలేదు జీవితం reset చేసుకోవడం erotic episodes తర్వాత. ఇక మనమెంత" అనుకుంటూ handsetలో history clear చేసిన ప్రతిసారి 'ఆ' అదుపేగా మనల్ని ఆడించేది.

"Engineeringలో stamp (just pass marks) కోసం చదవడానికి కూడా దొరకని time, స్వాతిలో వచ్చే సరసమైన కథలనుంచి, కాళిదాసు కుమార సంభవం వరకూ మళ్లీ మళ్లీ చదవడానికి మాత్రం ఎలా దొరికేదో?" అని ఆలోచిస్తే అర్థమవదా 'ఆ' అదుపు!

ఇంతెందుకు, నర్తనశాల సినిమా చూస్తూ, "పతివ్రతల పొందుకోరి పాపాగ్నిలో పడి భస్మం అవ్వొద్ద"ని ఉదాహరణలతో పాంచాలి హెచ్చరిస్తే, "ఏడిశావ్!అయినా సరే, భరించరాని ఈ విరహాగ్నికన్నా, మాకా పాపాగ్నే సమ్మతము" అని కీచకుడు అప్పుడే చెప్పేశాడే 'ఆ' అదుపు గురించి. అదంతాచూస్తూ, "ఔరా!" అనుకున్నప్పుడే అర్థమైందిగా అందరికీ అదేంటో.

ఒకానొక timeలో "ఏం రాస్తున్నావ్ రా, articles నిండా, నువ్వూ , నీ కామం తప్ప. మనసుని divert చెయ్ కొంచెం" అని ఒక స్నేహితుడి honest feedback. ఇదైతే, అదుపుతప్పుతున్నావేమో చూసుకోమని, 'ఆ'యొక్క అదుపు గురించి అరిచిమరీ చెప్పడం. నిజమేమరి, "నవరసాలా?అన్నెందుకు?" అని 'వయసు'కి నచ్చిన రసరాజం ఒక్కటే జీవితాన్ని రసవత్తరం చేసేదని 'మనసు'ని నమ్మించిన 'ఆ' అదుపుని గురించి ఎంత చెప్పినా చెప్పినట్లు కాదేమో!

First Interview - The Face off

ఇంతలో, welcome చెబుతున్న uncleని చూసి , "మరీ అంచు పంచెలు expect చేయలేదులేకానీ, ఇలా night pants, T-shirtని కూడా expect చెయ్యలేదే" అనుకున్నా, బాగా... chill అవుతున్న అయన్ని చూసి. "సర్లే, అవంత important కాదులే, uncle అంటే ముసలాడనుకున్నా, పర్లేదు" అనుకొని, hallలో ఉన్న sofa setలో (sofa కాకుండా, oppositeలో) విడిగా ఉండే (రెండింటిలో) ఒక chair మీద కూచున్నా. అయన నాకెదురుగా sofaమీద కూచున్నాడు, మధ్యలో teapoy ఉంది. ఒకట్రెండు నిముషాలు కుశల ప్రశ్నలూ, పొద్దున్న జరిగిన defence గురించి అడిగి, kitchenలో నుంచి వచ్చిన తన భార్యని పరిచయం చేశాడు. నవ్వుతూ వచ్చి, ఆవిడ నాకు కొద్ధి దూరంలో left side, మా ఇద్దరినీ face చేస్తూ కూచున్నారు. ఇంతలో, లో...పలి నుంచి ఇంకో జంట వచ్చారు. "వీళ్లెవరో?" అనుకుంటూ చూస్తుండగానే, uncle పరిచయం చేశాడు, వీళ్లు తన అక్కాబావలని. అనగా, candidateకి అమ్మానాన్నలు అనమాట. పైకి లేచేందుకు ప్రయత్నిస్తూ "నమస్కారం అండి!" అని పైకని, "ఆహా!, చేశాడుగా uncle మనల్ని గట్టిగా!" అని లోపలనుకున్నా. "పర్లేదు బాబు కూచోండి" వాళ్ళ reply. వాళ్లు మరీ chill బట్టలు కాకుండా, officeకి వేసుకెళ్ళేవే కట్టుకున్నారు.

"Candidate వాళ్ల family APలో ఉంటుంది, వాళ్లంతా ఎందుకు, ముందు తను నీతో మాట్లాడాలంటోంది, బెంగుళూరులో మా ఇంట్లో కలిసి మాట్లాడుకోండి, పెద్దోళ్ల కథ తర్వాత చూద్దాం అని simpleగా tempt చేసి పిలిపించి, అందరి ముందు పడేసి, అడ్డంగా book చేశావుగా uncle" అనుకుంటున్నా. ఇంతలోనే అంతా వినిపించినట్లు ఓ నవ్వు నవ్వి, "నీకు తక్కువ time ఉంది కదా, పెళ్లికి attend అయ్యి వెళ్ళిపోతా అన్నావని, వీళ్లు కూడా వస్తామన్నారు నిన్న; ఇవాళ పొద్దున్నేreach అయ్యారు" అని సంజాయిషీ ఇచ్చాడు uncle. ఏమంటాం, "ఓహో!" అని ఊరుకున్నాం. ఇంతలో ఇంకొకరొచ్చారు hallలోకి, "తను వీళ్లబ్బాయి" అని అతణ్ని కూడా పరిచయం చేశాడు uncle, "ఈయన (candidateకి తమ్ముడు) ఈ రాష్ట్రంలోనే  చదువుకుంటున్నాడు, పొద్దుటే వచ్చాడు" అని. Uncle లాగే night dressలో chill కొడుతున్న brotherకి కూడా ఓ హాయ్ చెప్పేసి, ఇంకెవరైనా వస్తారేమోనని చూస్తుండగా,  uncle పిల్లలిద్దరూ వచ్చారు. వాళ్ళు మరీ చిన్నపిల్లలు, పాపం, అందుకని పరిచయం చేయలేదు. "పోన్లే భయ్యా, బామ్మలు, తాతయ్యలు కూడా వస్తారేమో అని భయపడ్డా. మొత్తానికి, మాంచి sketch వేసి, నన్ను బోనులోకి లాగి అందరూ చుట్టుముట్టారుగా, let's get started" అని దీర్ఘశ్వాస ఒకటి తీసుకున్నా. నా ఎదురుగా sofa మీద, uncle, అయన పక్కన candidate వాళ్ళ నాన్న, hallకి కొద్దిగా దూరంగా, dining table దగ్గర వాళ్ళ అమ్మ, నాకు ఎడమపక్కన uncle భార్య, ఆమె పక్కన candidate వాళ్ళ brother కూచున్నారు.  అందరూ నన్నే చూస్తున్నారు, చూడటంకాదది, తినడం అన్నా తక్కువే. "VIP treatment భయ్యా, అడిగావుగా, enjoy మాడి!" ఎవరో వెటకారిస్తున్నట్లు వినిపించింది. కొత్తగ్గా వయసొచ్చిన కాకినాడరోజుల్లో, అప్పుడప్పుడూ కొద్దిగా insensitiveగా చేసిన సౌందర్య అన్వేషణ మరియు ఆరాధన యొక్క కర్మఫలమేమో అనుకున్నా.

ఇంతలో uncle instruction మీద refreshments arrangements మొదలయ్యాయి. వాళ్ళావిడ మంచినీరూ, T తేవడానికి వెళ్లారు, దాంతోపాటు రవ్వలడ్డు కూడా (తెచ్చాకే తెలిసాయిలెండి items ఇవని). "హ్మ్, మీ ప్రస్థానం ఏమిటో మాట్లాడుకుందామా?" అని నన్నే మొదలుపెట్టమన్నాడు uncle. "ఉండు, మన family గురించి చెబుదాం, పరిచయాలకి continuation లాగా ఉంటుంది" అని వాళ్ల బావగారు కల్పించుకొని వాళ్ల వంశం రెండువైపులా (అనగా, వారిది, వాళ్ళావిడ వాళ్ళది) చెప్పుకుంటూ వచ్చారు. మాంచి హుషారుగా ఉన్నాడాయన. అటువైపు, ఇటువైపు కూడా ఉద్యోగస్తులమే, పేరుమోసిన వాళ్ళమేనన్న కించిత్ 'ఇది' ధ్వనించింది. తప్పేంకాదు, చెప్పుకోడానికే కదా కలుసుకుంది, కాబట్టి, అంతా attentiveగా విన్నా. అలా పెద్దలగురించి అయ్యాక, పిల్లల దగ్గరికొచ్చేసరికి, "ఇద్దర్ని వేరే రాష్టాల్లో చదివించాం" అని ఈసారి ఇంకొంచెం 'ఇది'గా చెప్పేసరికి, చాలా సహజంగానే అనుమానమొచ్చింది, "బహుశా EAMCETలో మంచి seat రాలేదేమో ఇద్దరికీ" అని. అక్కడికే వస్తున్నా అన్నట్లు, "ఇద్దరికీ seat వచ్చినా, మంచి చదువులకోసం, communication skills కోసం (నేనూ, మీరూ కూడా సరిగ్గానే విన్నాం) అని అలా plan చేశా" అన్నాడు. Particularly అబ్బాయి medical seat గురించి, "సీమలోని famous private collegeలో government seat వచ్చినా, బయటే prefer చేశాం" అన్నాడు.  "సర్లే భయ్యా! seriousగా తీస్కోవద్దు, ఏదో కాలం బాలేదు,  ఇప్పుడంతా మితిమీరిన marketing నడుస్తోంది కదా అని, ఎవర్ని నమ్మాలో నమ్మకూడదో తెలీక అనుమానించా అంతే!" అనుకున్నా, పైకి ఊకొడుతూ. ఏదేమైనా, ఈ setup అంతేలా ఉంది. తప్పదు ఎవరికైనా. Generalగానే జనాలు personal brandingకి పరాకాష్ఠ చూపిస్తున్నారు. ఇదంతా అర్థమైనట్లు uncle వారి బావగారిని ఆపేసి, ఇంక నా గురించి చెప్పామన్నారు.

నా స్వార్థపూరిత ప్రయోజనం నడిపిస్తుండగా, నేనేమీ జంకకుండా (#NoFilters), సంక్షిప్త సుందరంగా, సమాచారం మాత్రమే వెల్లడయ్యేలాగా (show-offలా కనపడకుండా) CV బయటపెట్టా, వ్యక్తిగతము, వృత్తిగతమూనూ. నాకంటే రెట్టింపు ఉత్సాహంగా విన్నారు అందరూ, I liked it. విజయవాడ శ్రీచైతన్యలో, "లెక్కలు చేయడం ఒక art" అంటూ blackboard, chalk piece రెండూ తానే అయ్యి class చెప్పే KSగారి period అంత animatedగా (+ve గానే; uncle గారి బావగారి వల్ల) నడిచింది ఆ episode. అపుడు మరోసారి, పొద్దున్న KK అడిగిన questions కనిపించాయి కళ్ళముందు. "మరేం పర్లేదు, process important participants అందరికీ" అనుకొని proceed అయ్యా.

ఇలాగా family విషయాలు, professional plans గట్రా మాట్లాడుకున్నాక, ఒకట్రెండు నిమిషాల pause వచ్చేసరికి, నాకేదో అర్థమైనట్లుగా "main round interview ఎక్కడై ఉంటుందబ్బా!, పెరడూ గట్రా ఉండవుకదా ఇలాంటిచోట్ల!" అనుకుంటున్నా. మరి మనకేమో కొత్త; సినిమాల్లో అలాగే చూపిస్తారు కదా, పెరట్లోనో, balconyలోనో అవుతాయి meetings అని expect చేస్తున్నా. తనకోసమే ఈ Pre-planned pause అన్నట్లు, దగ్గర్లోవున్న bedroom నుంచి అంతా follow అవుతున్న candidate, మేమంతా ఉన్న hallలోకి enter అయ్యింది. ఓహో! అంటే అన్నిసార్లు ఈ ఆడంగులే లోపలికెళ్ళి  తీసుకురావాలనేం లేదన్నమాట అనుకుంటుండగా, "మీరిద్దరూ మాట్లాడుకోండి, మేము అలా పక్కకెళతాం" అంటూ uncle అనేసరికి అందరూ లేచి dining వైపు వెళ్తున్నారు, ఒక్కరు తప్ప, uncle wife. ఆవిడ అక్కడే కూచున్నారు. పక్కనున్న brother వెళ్లిపోగా, ఆ placeలో కొత్త శాల్తీ settle అయ్యింది. "అనగా, మనకి లభించే maximum privacy ఇంతే అనమాట!" అని అర్థంచేసుకుంటూ, dining table దగ్గర, చెవులిటు పడేసి వాళ్ళల్లో వాళ్లే ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నట్లు కనిపించిన జనాన్ని చూసి, "This is cheating భయ్యా! మరీ రోడ్డుమీదకి కాకపోయినా, కొంచెం దూరమైనా వెళ్లాలిగా"  అనుకొని, వెంటనే, "wait, ఈ pre-meditated షాట్లే ఆడకూడదు, let's face it! ఇవాల్టికి బెంగుళూరే గ్వాలియర్, మనమే దేవుడు; స్టెయిన్, పార్నెల్ పిచ్చ light; ఓ అద్భుతానికి అవకాశమో, సాక్ష్యమో ఇచ్చినట్లు feel అయిన కల్లిస్ లాగా uncle కూడా feel అవ్వాల్సిందే ఈ పూటకి," అనుకొని, హాయ్ చెప్పా.

"చదువుకోడం కాకుండా ఇంకేమైనా చేస్తారా మీరు?" మొదటి ప్రశ్న. అంచనా లేని pitch కదా, ఈ unexpected bounceకి కొంచెం surprise అయ్యాం. Offend అయ్యాం అనుకున్నారో ఏమో, "అంటే, అలా కాదు, మీకున్న illustrious academic careerకి కొంచెం ఎక్కువ dedication కావాలేమో కదా! అందుకని other hobbiesకి time దొరకదేమో అని అలా అడుగుతున్నా" damage control exert చేశారు. (కంగారు పడకండి, exact language ఇది కాదు, భావం చెడిపోకుండా నేను అందమైన పదాలతో decorate చేశా, ఎంతైనా మనగురించి కదా!) .

"అలా ఏం లేదు, in fact నేనింకా, నా career కోసం ఇవ్వాల్సినంత time ఇవ్వడంలేదని feel అవుతుంటా" అన్నా.

"Seriously, with a PhD, you are saying you don't study enough?" అన్నట్లు చూసేసరికి,

"Damn Yes, I am not kidding. మనకున్న cotton businessల వల్ల research output is taking a toll. కవిత్వం చదవాలి, cricket ఆడాలి, రోడ్డుమీద పడి రాచకార్యాలు చేయాలి, cycling, biking, కొత్తగా zoom-car-ing, trekkingలు చేయాలి, friendships కావాలి, dark sides చూడాలి, simpleగా, nuclear science నుంచి nude woman దాకా అన్నీ నాకే కావాలి, ఇంకెప్పుడు careerకి ఉపయోగపడే పనులుచేసేది. నోట్లో స్పూను, దాంట్లో నిమ్మకాయ పెట్టుకొని, Balance Balance అంటూ పరుగెత్తడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాం", కంగారు పడకండి, ఆవేశంగా అన్నీ లోపలే అనుకున్నా, పైకి ఏమీ అనలేదు.

"I mean, చిన్న చిన్న hobbies గట్రా ఉంటాయి కదా" అని, పైనున్న listలోంచి, చెప్పుకోగలిగినవి మాత్రమే, చెప్పాల్సిన విధంగా చెప్పడం జరిగిందనమాట.

Suddenగా ఇంకో విషయం గుర్తొచ్చింది, Indiaకి వచ్చేముందే శర్మగారని, ఒకానొక  wise friendతో పెళ్లి గురించి కొంచెం gyan ఇవ్వమంటే, "పెద్ద పెద్ద shockingలకి ready ఉండు" అన్నారు. "ఎందుకని?" అంటే, చెప్పారు, "మీ(family) దగ్గరికి pilot profile కానీ, సినిమాలో పనిచేసే assistant director profile కానీ, జిల్లా కలెక్టర్ (IAS) profile కానీ వచ్చిందనుకో ఎలా feel అవుతారు?" అని అడిగారు. నా surprise cum shockని అర్థంచేసుకొని, ఆయనే అన్నారు మళ్లీ,  "కొద్దిగా uncomfortableగా feel అయ్యి, match అవ్వమేమోలే అని hesitate చేస్తారు కదా, అలానే, నీలాంటి, SEEMINGLY studious, PhD profile చూస్తే, typical family, ఇంకా particularగా, BTech and software engineer అమ్మాయిలు అలానే feel అవరంటావా?" అన్నారు.

"నిజమేనేమో, మనం కొంచెం కొత్తగా, unfamiliarగా అనిపించొచ్చేమో. Ultimateగా,  academic jobని, లేదా, కంపెనీల్లో scientist jobని కూడా దూరంగానే feel అవుతారా?"

"నీ చేతుల్లోనే ఉంది, IITలు, IIScలు, scientist, research papers, academic conferenceలు, postdocలు గట్రా అంటూ భయపెడితే  వాళ్లకి తెలీని కొత్త ప్రపంచం అనుకొని risk feel అవ్వొచ్చు మరి, familyలో ఇవి తెల్సిన వాళ్లు ఉంటే, no problem. కొద్దిగానైనా తెలిసిన జీవితంలోకి అడుగుపెట్టాలని అనుకుంటారు కానీ, పూర్తిగా unfamiliar terrain కోరుకోరుగా. Anyway, play it simple, Good luck!" అని కొంచెం జ్ఞానదానం చేశారు. In this case, it seems, he was close.

Back to Gwalior...

ఆ తర్వాత, interestలు, likingలు, time passలు, friends,  అలవాట్లు, వేషధారణలు, professional plans అబ్బో, అన్ని variations ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చింది. Workshop paperలో మన researchని beautify చెయ్యకుండా, disadvantagesని cover చేయడాలు గట్రా పెట్టుకోకుండా, pros cons అన్నీ వీలైనంత  nakedగా చూపించినట్లే చర్చలు నడిచాయి. Entertainment value మెండుగా ఉందని గుర్తించినా, పాఠకులు నిరుత్సాహపడతారని తెలుస్తున్నా, కొన్ని limitations వల్ల ఈ విషయం ఇలా తెగ్గొట్టాల్సి వస్తోంది. కానీ, రుచి తెలుసుకోవడం కోసం ఒక మెతుకు చూద్దాం. నేనడిగిన ఒక ప్రశ్నకి నా దగ్గరున్న జనాలు "దానిగురించెందుకు నీకెందుకు?" అన్నట్లు చూశారు, dining table దగ్గర జనాలు అందరూ "ఏం చెబుతాడో విందాం" అన్నట్లు silent అయిపోయారు. వాళ్లు initialగా ఇచ్చిన informationతో నాకు సమాధానం దొరకలేదు, అందుకే particularగా అడగాల్సి వచ్చిందీ ప్రశ్న: "మీ parents పెళ్లి మేనరికమా?" అని.  మనకెందుకా? నేను next generationకి ఇచ్చే ఆస్తిపాస్తులంటూ పెద్దగా ఏమీ ఉండదు, ఆరోగ్యం, చదువు మాత్రమే ఇవ్వాలని అనుకుంటా. అక్కడ మాత్రం రాజీపడను, అందుకోసమే అడిగా. మరి ఆరకంగా, candidate ఆరోగ్యం కూడా మనకి important కదా! Genuineగానే అనిపించిందేమో, జనాలెవరూ Affect అయినట్లు అనిపించలేదు.

మంచి పరిణామమేంటంటే, "At least కొంతమంది candidates homework చేసి వస్తున్నారు interviewsకి. వాళ్లకేం కావాలో స్పష్టత ఉన్నట్లుగా ఉంటోంది" అని బయట talk. People would like to believe that nothing is obvious, అందువల్ల, "ఫలానా వేషధారణ మీకేమైనా అభ్యంతరమా?", "నేను Job చేయడం గురించి మీ expectations ఏంటి, మీ family expectations ఏంటి?", "నాకున్న ఫలానా interest గురించి మీ అభిప్రాయమేంటి?" లాంటి ప్రశ్నలు అవలీలగా అడిగేస్తున్నారు. In fact, అందరూ ఉండటం వల్ల అడగలేకపోయిన ఒకానొక ప్రశ్నని (అదేమిటో మీ ఊహకి వదిలేస్తున్నా), తర్వాత uncle ద్వారా message చేయించి మరీ అడిగారు నా caseలో, అదీ మరి పరిస్థితి.  Completeness కోసం concluding remark: semi-privateగా నడిచినందువల్ల ఈ గంట timeకి, U certificate మాత్రమే సాధ్యపడింది. అనగా, old ball వల్ల వచ్చే reverse swingని face చేయాల్సిరాలేదు.

ఆవిధంగా, diplomaticగా కార్యక్రమం ముగించుకొని, dinnerకి late అవుతోందని సెలవు తీసుకునేందుకు ready అయ్యా. ఈమాటు మాత్రం వారికోరికని మన్నించి, వారి వాహనంలోనే  వెనుదిరుగ వలెనని నిశ్చయించుకొని బయలుదేరితిమి. వారి చోదకుడు తెలుగు నెరిగినవాడు, మరియు, మా సందర్శనార్థము బహు చక్కగా ఎరిగిన వాడునూ అవడంచేత,  మమ్ములను మిక్కిలి గౌరవముతో వ్యవహరించినాడు. వారి రెడ్ల (యజమానుల) యెడల ఆతని సానుకూల్యతని, స్వామిభక్తిని వ్యక్తపరిచినాడు. సర్లెమ్మని, మా ఆలోచనలని మరోవైపు మళ్లించడం కోసం, "music ఏమైనా ప్లే చేస్తారా" అని రిక్వెస్ట్ చేస్తే, "తప్పకుండా" అని, జేబులో ఉన్న, personal collection pen-drive insert చేస్తూ, "కొంచెం పాత పాటలు, పర్లేదా!" అన్నారు పాపం నొచ్చుకుంటూ, "అయ్యో దానికేముంది, నేను కూడా వింటా ఆనందంగా" అన్నా.

"ఇన్నాళ్లు ఏ మబ్బుల్లో దాక్కున్నావో వెన్నెల గువ్వా, వెన్నెల గువ్వా, ఇవ్వాళే చూశా నిన్ను వెన్నెల గువ్వా, వెన్నెల గువ్వా " అంటున్నారు ఇంకో రెడ్డిగారు పాటలో. "అయ్యో, లేదండి (SV)కృష్ణారెడ్డిగారు, మనకి ఇంకా time ఉంది ఈ పాట పాడటానికి" అనుకుంటూ ఆ journey కొనసాగించాం New BEL roadకి.


PS: పనులుచేస్తేనే పొరపాట్లూ జరుగుతాయి. కాబట్టి, ఏమైనా పొరపాటుగా అనిపిస్తే, వాటివెనకాల ఉన్న "పనిచేయాలన్న నా పట్టుదలని" పెద్దమనసుతో అర్థంచేసుకొని, పొరపాట్లని క్షమిస్తారని (anonymous participantsతో సహా) ప్రజలందరికీ మనవి. విచ్చలవిడిగా వాడుకోనిచ్చినందుకు KKకి ధన్యవాదాలు. 

First Interview - Gradual Building up

అలా 9:30కి తయారవ్వడం మొదలుపెట్టి, అయ్యాక, ఎక్కువ time లేదు కాబట్టి, ఈ పూట ప్రకృతిలో coffee skip చేసి, directగా department దగ్గర దిగేసరికి 10:30. 

"ఏంది మచ్చా, నీకన్నా ఆడోళ్లు నయం, గంటసేపు ready అయ్యావ్" time చూస్తూ KK విసుక్కున్నాడు.

"మా మతం భోజనాన్ని ఆస్వాదించడాన్ని తప్పుపట్టిందేమోగాని, స్నానాన్ని ఆస్వాదించమనే చెప్పింది మచ్చా" అన్నా.

"ఇట్టాంటివి బాగ చెబుతావ్ సామి నువ్వు!" అనుకుంటూ నన్ను వదిలిపెట్టి labకి వెళ్ళిపోయాడు. ఆయన ఏడుపు మయాంక్ దగ్గర attendanceకి late అయ్యిందని. అనవసరంగా acknowledge చేశా thesisలో, campusలోనే ఉండి, colloquiumకి, defenceకి రెంటికీ రాలేదు, ఏం ఉపయోగం?  

ఇంతలో, Mr. Kanhar "ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಿರಾ Sir?" అనుకుంటూ security postలోంచి బయటికొచ్చాడు నవ్వుకుంటూ. "ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಿನಿ Sir, ನೀವು ಹೇಗಿದ್ದಿರಾ?" అని క్షేమసమాచారం పంచుకొని, late అవుతోందని, తర్వాత మాట్లాడదాం అని చెప్పి తొందరగా departmentలోపలికి బయలుదేరా. "ಸರಿ sir, ಆಮೇಲೆ ಮಾತಾಡೋಣ" అంటూ ప్రసన్నంగా departmentలోకి సాగనంపాడు.

ఆయనెవరా? అయన SERC/CDS దగ్గర security guard, కనీసం 3-4 ఏళ్లుగా, అప్పటికి. PhD రోజుల్లో Late nights roomకి వచ్చేముందు కా...సేపు మాట్లాడితే చాలు, పాపం, తెగ సంబరపడిపోతాడు. ఒడిశా నుంచి వచ్చి, నెలకి కేవలం 8వేల జీతానికి పనిచేస్తూ, అందులోనే ఎంతోకొంత మిగిల్చి ఇంటికి పంపాలని బాగా ఇరుకు గదుల్లో ఉంటూ, ఏదో తింటూ, చాలామందే (post-office వెనకాల) బతుకుతున్నారని చెప్పేవాడు. ఏదోరకంగా సాయపడాలనే చిన్న ఇది వల్ల, friend చేసుకున్నా. అడిగి మరీ, నా institute wifi credentials share చేశా, అవసరమైతే తన friends (other guards) కూడా share చేయమని చెప్పా. IPL season అప్పుడు అయన ఆనందం చూడాలి (MSD fan). Security guard కాబట్టి ప్రతిరోజు న్యూజ్ (అయన యాసలో News) చూడాలి, workout చేయాలి అనేవాడు, చేసేవాడునూ. ఒకానొక శనివారం సాయంత్రం చీకటిపడ్డాక lab meeting ముగించుకొని ఆత్రంగా hostelవైపు (ఇంకో meetingకని) వెళ్లబోతుంటే duty చేస్తూ కనిపించాడు. Shift (second) అయిపోయాక M-blockలో నా room దగ్గరికి రమ్మని చెప్పా. 10:15కి, roomలో, మనోళ్లందరూ మూడు-నాలుగు రౌండ్స్ అవగొట్టి, మాంచి రచ్చరచ్చగా ఉన్నపుడు door కొట్టాడు. Open చేసిన మనోళ్లు, noise ఎక్కువై, securityకి అనుమానమొచ్చి check చేస్తున్నాడేమో అనుకొని కంగారుపడ్డారు. ఇప్పుడీయన గడ్డము పట్టుకొని బతిమాలుకోమన్నట్లు cornerలో ఉన్న నావైపు చూసారు, మరది నా రూమ్ కదా! కంగారు పడొద్దని చెప్పి, door వేయమని, ఆయన్నికూడా మాతో కూచోబెట్టుకొని, order చేసిన extra paradise single mutton biryani ఇచ్చి తినమన్నా. మా చేతుల్లో ఉన్న గ్లాసులు చూసి, security అయ్యిఉండి students చేస్తున్న ఇంత రచ్చలో involve అవడానికి ఆయనకి భయమేసి, just 2నిముషాలు కూచుని వెళ్తా, ఇంటికెళ్లి తింటా అన్నాడు పాపం. సరే అని ఇచ్చి పంపించాం, అందరూ relax అయ్యారు. ఆ తర్వాత జరిగిన IDCCలో security teamకి, practiceకి kit, matchesకి bats ఏ team supply చేసిందో మీరు easyగానే guess చేయొచ్చు.

సరే, back to present(ation)...

MRC దగ్గర తమిళ్ T తాగుతూ ఇదంతా చూస్తున్న మా lab-mate Ramగాడు, తాగడం అవజేసి, నా వెంటరాగా department లోపలికి enter అయ్యాం. Guideని కలవడం కంటే ముందు, officeలోకెళ్ళి, staff కోసం తెచ్చిన chocolates ఇవ్వడం చూసి, "మెట్ల దగ్గరినుంచి, మాట్లాడే మైకు దాకా మంచి కర్మ మూటగడుతున్నట్లు ఉన్నావ్!" అన్నాడు మావాడు. "మంచిదేగా" అనుకుంటూ ముందుకెళ్ళాం.

మన exam time తెలిసినందువల్ల "Good luck with your presentation!" అని సాయంత్రం కలవాల్సిన (interview) జనాల దగ్గరినుంచి message. కంగారు పడకండి, candidate నుంచి కాదు, వాళ్ళ uncle దగ్గరినుంచి (వాళ్ళ ఇల్లే interview location). comedy వరకు OKకానీ, అంత romance promise చేయలేం storyలో; just to set the expectations right. 

ఉన్న అరగంటలో slides చూడటం గట్రా పెట్టుకోలేం అని, తొందరగా guideకి ఓసారి కనిపించి, presentationకి set-up arrange చేస్తా అని చెప్పి, labలోకెళ్లి lab-matesకి కేవలం కనిపిం(చాననిపిం)చి అట్నుంచటే auditoriumకి బయలుదేరా. నావెంటే మా lab సైన్యమంతా వచ్చింది, అది rule, lab presentationsకి attendance mandatory. Laptop, projector set చేస్కుని మన శ్రేయోభిలాషుల ఆశీస్సులతో  దివ్యంగా కార్యక్రమం ముగించుకొని, guide, examinerతో faculty clubలో భోంచేసి, మళ్లీ departmentలో submit చేయాల్సిన forms అన్ని చేసి, hostelకి వచ్చేసరికి 3PM.

"ఛ! Interviewకి ఖచ్చితంగా lateగానే వెళ్లే"దని decide అయిపోయా. Immediateగా బయలుదేరినా easyగా 4 దాటేస్తుంది, మరి మనం స్నానం చేసి వెళ్దాం అనుకుంటున్నాం. ఇంతలో మళ్ళీ వాళ్లే, ఈసారి call, వాళ్ళ vehicle పంపిస్తాం location share చేయమని. ఇదిగిదిగో, ఇదే VIP treatment అంటే. సెలవులకి ఇంటికెళ్తూ, "అర్ధరాత్రి bus ఉంది మచ్చా, bikeలో Hebbal police station దగ్గర దింప"మని అడిగే అలవాటుపడిన మనకి (Uber/Olaకి ముందు; పదిదాటాక బెంగుళూరులో city బస్సులు ఉండవని అలవాటు పడిన జీవితాలు), pick-upకి car పంపిస్తామంటే, "ఈ చిన్న చిన్న ఆనందాలే కదా జీవితమంటే" అనుకుంటాం. ఇదివరకే, మనమిచ్చే talks/tutorials కోసం company vehicles hostelకొచ్చి మరీ pick-up చేసుకున్న సందర్భాలున్నాయి. Concept same అయినా, context వేరబ్బా! Convince అవ్వండి.

స్వభావరీత్యా చాలా అల్పసంతోషులం కాబట్టి, అదేంవద్దని, "almost start అయిపోయా" అని సొల్లుచెప్పి, ready అవ్వడానికి సిద్ధమవుతున్నా. అవుతూనే ఆలోచిస్తున్నా, "అయినా, ఈ uncle ఏందీ, ఆయనేమో American citizen అంటాడు, candidate ఏమో కొంచెం modern అంటాడు, మొదటి round interviewకి family రచ్చ లేకుండా, సుబ్బరంగా ఏ cafeలోనో arrange చేయొచ్చు కదా! మనకి ఏ anxiety లేకుండా ఉండేది" అనుకుంటున్నా. "అయినా, ఇదే betterలే, మనకి జనాలతో అనుభవం అయినట్లు ఉంటుంది, పైగా, only aunt and uncle అన్నాడుగా, పెద్ద జనాలు ఉండరు కాబట్టి OK" అనుకుంటూ cab ఎక్కేసరికి 3:45PM. బెంగళూరు trafficలో ఈదుతూ interview locationకి వెళ్లేసరికి 4:35PM. Rich gated community, ఇంటిముందు Audi car, దానిపక్కన safari dressలో driver, ఇంటిలోపల తళతళలాడుతున్న furnishing, ఓడియమ్మ, uncle రచ్చ చేసాడుగా,  అవున్లే, green card అంటున్నాడు, companyకి GM అంటున్నాడు, ఈ మాత్రం శబ్దం చేస్తాడులే అనుకుంటున్నా. ఇంతలో....

(సశేషం)

First Interview - Prologue

ఏం, తొలిప్రేమలే చెప్పుకోవాలా? తొలి interview మాట్లాడుకోకూడదా?

సాగరసంగమం సినిమా గురించి మాట్లాడుతూ, త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్ గారు ఇలా అన్నారు ఓచోట "అదొక failure story. Success storyని ఎవరైనా చెబుతారు. పోనీ, hero failure అని చివరిదాకా దాస్తారా అంటే, సినిమా మొదటి sceneలోనే ప్రేక్షకులకి అర్థమైపోతుంది, hero పెద్ద failure అని. K. విశ్వనాథ్ గారు, ఆ failure storyనే ఎంతో గొప్పగా చెప్పి hit చేశారు. అంతేనా, సంవత్సరాలు గడిచినా, మళ్ళీ మళ్ళీ చూసేలా చేశారు" అని. అలాగే, నేను కూడా ముందే చెబుతున్నా, నాకు ఇదే చివరి interview కాదు. అయినా, మొదటిది ఎంతైనా ప్రత్యేకం; కనీసం, నాకు.

February 14, ప్రేమికుల దినోత్సవం, తెల్లవారుఝామున 5, Mekhri circle, lightగా చలి, phoneలో మాట్లాడుతున్నా "బుద్ధి బుర్ర లేవు మచ్చా నీకు, airport నుంచి వస్తున్నా అని తెలుసు, junctionలో,  RT nagar వైపు ఉన్నా అని చెప్పినా, సావగొడుతున్నావ్ ఎక్కడ, ఎక్కడ అని".

"సర్లే మచ్చా, నిద్దట్లో ఉన్నా, పొద్దున్నే మొదలు పెట్టావ్" అంటూ, నేను ఉన్నవైపు వచ్చాడు KK తన bike మీద.

రెండు పెద్ద bags మధ్యలో వేసుకొని బండి start అయ్యింది, IISc campus వైపు. విశాలమైన ఆ road మీద వెళ్తోంటే బెంగుళూరులో ఉన్నప్పుడు enjoy చేసిన road trips, ఆ early morning empty roads, చలి,..... ఆ సమయాలు అన్నీ గుర్తుచేసుకునే లోపే hostel వచ్చేసింది, దిగి, KK గది లోపలికెళ్ళి ఫటాఫట్ కాలకృత్యములు తీర్చుకొని, హడావుడిగా, మళ్ళీ బండివేసుకుని బయలు దేరాము, ఈసారి నేను తీసా. త్రివేణి టీకొట్టు దగ్గర ఆగి, ఇంకా చీకటి ఉండగానే పనులకి వెళ్లే వాళ్లతో కలిసి T తాగితే, ఆ feel వేరబ్బా, try చేయండి, highly recommended, యశ్వంతపూర్ soul చిక్కుతుంది ఆ timeలో అక్కడ. ఇప్పటికీ, ఆ టీకొట్టు వల్ల ఆ roadకి (triveni road) పేరొచ్చిందో, ఆ road వల్ల కొట్టుకి పేరొచ్చిందో తెలీదు, ఒకరిద్దరిని అడిగినా, "అవునా, good observation" అని పులిహార కలిపారే తప్ప, వివరం చెప్పలేదు. ఆ కొట్టువాన్నే అడుగుదామంటే, వాడు ఎక్కడలేని busy, very unwelcoming. అందువల్ల ఎప్పుడూ కుదరలేదు.

"ఏంది మచ్చా నువ్వు, 11కి Thesis defence అంటున్నావ్, 4కి first interview అంటున్నావ్? Night friendsతో dinner అంటున్నవ్, ఇప్పుడీ match ఆడటం అంత అవసరమా? Scotland నుంచి 12 గంటల flight తీస్కొని  వచ్చావు హాయిగా rest తీస్కొని freshగా కనిపించకుండా, నిద్రా, పాడు లేకుండా, match ఆడేసి, defence అవజేసుకొని, నిద్దర మొఖంతో ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వడం, ఇంత అల్లరి ఎందుకంటావ్?" అన్నాడు KK.

"హ్మ్, defend చేసుకున్న thesisకి సార్థకత చేకూరాలంటే, అంకితమిచ్చిన teamకి ఈ match ఆడాల్సిందే! అయినా ఓసారి ఆలోచించు మచ్చా, సరిగ్గా, external examinerకి వీలయ్యేలాగా మరియు మనం match ఆడే working day (Thursday)నే defence plan చేసి, అంతేనా, సాయంత్రం schedule చేసిన interview participantsకి కూడా set అయ్యేలా కుదిరి, వీటన్నిటినీ meet అయ్యేలా, airindia flight plan చేసి, ఇదంతా చూస్తుంటే మనపాలిటి దశావతారం cinema story లాగా కనపడట్లా నీకు?" అనేసరికి,

"అవును మచ్చా , కొంపదీసి ప్రకృతి కూడా సహకరించి సాయంత్రం interview set అవుద్దంటావా? పనిలో పని, మీవోడి పెళ్లి అయ్యాక నువ్వు కూడా చేసుకొని తీసుకెళ్తావా ఏంది?" అని KK ఆశ్చర్యపోయాడు.

"ఏడిసావ్, logic miss అయ్యావ్, సరిగ్గా చూడు, events అన్నీ, మనం plan చేసినవే, butterfly effects ఏం లేవిక్కడ, నీతో comedy చేస్తున్నా అంతే. Actually, సాయంత్రం interview కూడా నాకు net practice లాంటిది, serious interview కాదు. వాళ్ళ సంగతేమోగానీ, నాకు ముందే తెలుసు నేను రిజెక్ట్ చేస్తానని, అయినా, ముఖ్యంగా అనుభవం కోసం మరియు కాసేపు VIPలాగా feel అవ్వడం కోసం ఈ exercise" అన్నా.

"దారుణం మచ్చా నువ్వు, ఆమాత్రం దానికి ఇంటర్వ్యూ attend అవ్వడం దేనికి, అంతమందికి time బొక్క" అరిచాడు KK. "అరె, చెప్పాగా, experience and  VIP treatment. నావరకూ నాక్కావలసినవి దొరుకుతాయి, నో failure. For 50% parties, it is success. in fact, at least 50% parties అనాలి, వాళ్ళకి కూడా కలిసి మాట్లాడాక దాని ఉపయోగం పట్ల సంతృప్తి కలగొచ్చు. మనం నచ్చడమో నచ్చకపోవడమో జరుగుతాయి కదా!" అనగానే,

"కరెక్టేప్పా, నువ్వేమో నీ సరదా తీర్చుకోడానికి వెళ్లి, వాల్లేమో seriousగా నిన్ను కావాలనుకుంటే, అప్పుడేంది పరిస్థితి, అనవసరంగా వాళ్ళకి time and effort బొక్కకదా! " intelligent ప్రశ్నయేగా అన్నట్లు teasingగా చూశాడు నావైపు, T గ్లాసు మూతికి అంటించుకుంటూ.

"see, this is all part of the game! process మీద concentrate చేద్దాం, result మీద కాదు, వాళ్ళైనా, మనమైనా. ఏమో, నా preliminary feeling అలా ఉంది, చూద్దాం, అనుకున్నదానికంటే differentగా ఉంటే, practiceని matchలాగా మార్చేద్దాం."  అని vivaలో questionకి సమాధానం చెప్పినట్లు చెప్పా.

"ఇంతకీ, already ఎందుకు డిసైడ్ అయ్యావ్ reject అని, candidate చూడటానికి నచ్చలేదా, profile బాలేదా?"

"candidate అందం కంటే ఆరోగ్యం ముఖ్యం మచ్చా మనకి. On the positive side, family looks interesting"

"ఏంది మచ్చా, profileలో medical reports కూడా పెడతారా! " ఈసారి వెకిలి నువ్వుకూడా add చేసాడు teasing చూపుకి.

"అదే మరి; photos, bio-data share చేస్తారు కదా మచ్చా! కేవలం వాటితోనే ఆగిపోకుండా, profileలోని detailsతో internet మీద, మన contacts మీదా పడిపోతే, ఎంతోకొంత unedited, raw information దొరకబట్టొచ్చనమాట! "

 "అక్కడ పచ్చి నిజాలు దొరుకుతాయంటావ్!"

"దొరికే chance (మాత్రమే) ఉంది అంటున్నా, అంతే. ఎందుకంటే, interviewకి కూచునే ముందే, అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ online జీవితాలని, గట్టిగా edit చేసి, colouring ఇస్తారు, part of the homework." ఇప్పటికి ఇది చాలు, time అవుతున్నట్లు ఉంది, పద అని మళ్ళీ campusలోకి పయనమయ్యాం.

NBH వెనకాల bike park చేసి, gymkhana వైపు bridge మీదకి పరుగుపరుగున వెళ్ళాం. అప్పటికే ఆరుంబావు దాటేసి పావుగంట అయ్యింది. Matchకి lateగా వెళ్లడం తప్పలేదు ఆవాళ్టికి. Match అయ్యాక, A-messలో కలిసి పొంగల్ తింటానని friendకి ఇచ్చిన మాట గుర్తున్నా, for old times sake, teamతో C-messలో omelette, అందాలు నంజుకుంటూ breakfast తీరిగ్గా అవజేసి, hostelకి వచ్చేసరికి 9:30 అయ్యింది.

 (సశేషం)

వేరు మూలాలు

మూలాలకి కట్టుబడి batting చేయాలి అని test cricket గురించి చాలా చిన్నప్పుడు news paperలో ఎవరో చెబితే చదివినట్టు గుర్తు. 'మూలాలు' (Fundamentals), చాలా ప్రత్యేకమైన మాట అనిపిస్తుంది నాకు. Cricket లాంటి  sportsలోనే కాదు, తర్వాత రాసిన చాలా పరీక్షల్లో  problems solve చేస్తూ over action వల్ల చేతులు కాల్చుకున్నప్పుడు, researchలో అంతుచిక్కని ప్రశ్నలకి సమాధానాలు వెదుకుతూ తెల్లవారుఝాముల్లో తల బద్దలు కొట్టుకున్నప్పుడు, బంధుమిత్రుల దగ్గరినుంచి సమాజంలోని పలురకాల వ్యక్తులతో వ్యవహారాలు చక్కబెట్టాల్సి వచ్చినప్పుడు, ఇలా జీవితంలో అన్ని సందర్భాల్లోనూ, సమస్య ఎదురైనప్పుడల్లా, fundamentals నుంచి సమాధానం కోసం వెదకడం బాగా సహాయపడింది నాకు. Clarity వచ్చి, ముందుకెళ్లడం సాధ్యపడింది చాలాసార్లు. So, ఆరకంగా, జీవితం మొత్తాన్ని కూడా ఒక ప్రశ్నలాగానో, ఒక gameలాగానో, ఒక ప్రక్రియలాగానో అనుకుంటే, same సూత్రం దీనికి కూడా వర్తిస్తుంది కదా! జీవితంలో ఏ సమయంలోనైనా, "ఏం చేస్తున్నా? ఎక్కడ నిలుచున్నా? సరిగ్గానే సాగుతోందా ప్రయాణం?" ఇలాంటి ప్రశ్నలు ఉదయించినపుడు, వెంటనే, ఒక్కసారి "అసలు ఇపుడు ఎటువైపు వెళ్తున్నా? దేనికోసం అని వెతుకుతున్నా? ఎటు వెళ్లాలని అనుకున్నా?  అటువైపే వెళ్తున్నానా?" అని నన్ను నడిపించే (నా జీవిత) మూలాల్ని మరొక్కసారి గుర్తుచేసుకోవడం అలవాటు అయ్యింది.

I think, మనలో చాలామందికి, చిన్నప్పటినుంచే, మనకి జీవితంలో ఏం కావాలో,  ఆలోచించడం మొదలు పెడతాం. అంటే, నా ఉద్దేశం 'మన జీవిత పరమార్ధం ఏమిటి?' అని కాదు. ఎప్పటికప్పుడు, మనకి ఏదోటి నచ్చేసి, నాకిది కావాలి, నేను కూడా ఇలా చేస్తాను, నేనెప్పటికైనా ఇది అవ్వాలి,అనిపించే ఆలోచనలమాట. స్పష్టత లేకపోయినా, అవే ఆ తర్వాత నచ్చకపోయినా, ఇంకేవో ఎక్కువగా నచ్చడం మొదలైనా, వాటిని పొందడానికి మనం ప్రయత్నించక పోయినా, ఇలాంటి ఆలోచనలు కలగడం ఐతే సామాన్యమే (అనుకుంటున్నా). కానీ, కొంతమందికి చాలా చిన్నప్పుడే, జీవితం చివరి వరకు నడిపించేంత గట్టి ఇష్టాలు ఏర్పడినా ఆశ్చర్యం లేదు. మనం చాలా మంది interviews చూసినప్పుడు, ఎంతవరకూ నిజమో తెలియదు కానీ, వారి ఇప్పటి స్థితికి, చాలా చిన్నప్పుడే పడిన బీజాల గురించి చెబుతూ ఉంటారు. ఈ మూలాలు అంతటి అమూల్యమైనవి అనమాట. నేను celebrityని కాకపోయినా, interview ఇవ్వకపోయినా, మనందరం మన జీవితాలని నడిపించే మూలాలని ఎప్పటికప్పుడు గుర్తుచేసుకోవడం మంచిదని అనిపించి, పైగా, ఇవాళ అలాంటి ఒక అవకాశం, అవసరం వచ్చింది కాబట్టి, ఆ పని చేస్తున్నా. 

చాలా చాలా తక్కువమందికే దక్కే అదృష్టం, అవకాశం నాకు దక్కింది. అదేంటంటే, నాకు మా నాన్న, వాళ్ళ నాన్న, అంటే మా అబ్బ కూడా చదువు చెప్పారు, నా చిన్నప్పుడు. మా ప్రాంతంలో, తండ్రివైపు తాతని అబ్బ అంటారు. అవును, నేనంటోంది, జీవితంలో పాఠాలు కాదు, తరగతి గదిలోపాఠాల గురించే. నేను మాఊరి high school (ఉన్నత పాఠశాల)లో చదువుకున్నపుడు మా నాన్న, primary school (ప్రాథమిక పాఠశాల)లో ఉన్నపుడు మా అబ్బ (ప్రయివేటు masterగా) నాకు చదువు చెప్పినవాళ్లే. నేను పుట్టిన 3 రోజులు అటుఇటుగా మా అబ్బ మా ఊరి ప్రాథమిక పాఠశాల ప్రధానోపాధ్యాయునిగా పదవీవిరమణ చేసాడంట (verify చెయ్యలేదు, చిన్న జ్ఞాపకం అంతే). So, బడిలో పాఠాలు చెప్పలేదు, కేవలం ప్రయివేటులోనే. దాదాపు పాతికేళ్ల నా సుదీర్ఘమైన academicsలో, నాకు చాలా మంది మంచి ఉపాధ్యాయులు ఎదురుపడ్డారు, అది ఇంకో అదృష్టం, ఇంకెప్పుడైనా చెప్పుకుందాం. మళ్ళీ, distract అయ్యేలోపే, మూలాల దగ్గరికి వద్దాం. విషయం ఏంటంటే, నేను ఉహించుకుంటున్న, తద్వారా నిర్మించుకుంటున్న నా జీవితానికి, మూలాలు, నాకు చదువు చెప్పిన ఉపాధ్యాయులు మరియు వారు నాపై వదిలిన ముద్రలు. అలా నన్ను ప్రభావితుణ్ణి చేసిన చాలామంది ఉపాధ్యాయుల్లో, మొదటివాడు మా అబ్బ. అవును, నేనోదో sentimentalగా  ఉంటుందని చెప్పడంలేదు, నిజంగానే అయన నన్ను influence చేసిన teacher. మా అబ్బ అవడంవల్ల తరగతి పాఠాలతో పాటు, బయటకూడా నేను ఆయనతో గడిపిన సమయం గుర్తుండి పోయింది. ఇవాళ భారతదేశంలో ఉపాధ్యాయ దినోత్సవం, కాబట్టి, నా బాధ్యతగా నా గురువుల్ని తలచుకొని, నాకు ఒకానొక ఆత్మీయ గురువు, ఇంకోరకంగా, తొలి గురువు లాంటి మా అబ్బని మరింత దగ్గరగా (zoomలో) తలుచుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నాను.

చిన్నప్పటి నుంచి, మావూళ్ళో మరియు చుట్టుపక్కల ఒకటి రెండు దగ్గరి పల్లెల్లో కూడా, మా cousins అందరికి గుర్తింపు, 'భైరవ కొండా రెడ్డి ఐవారు మనవళ్లు'గా, మా అబ్బ పేరుమీదే.  అప్పట్లో, కొన్నిచోట్ల ఇప్పటికి, teachersని అయ్యవారు (ఐవారు) అనేవాళ్లు, గుళ్లో పూజారుల లాగ. మరియు, సమాజానికి teachers అంటే భయభక్తులు సమపాళ్లలో ఉండేవి. నా పేరుకూడా అయన పేరుమీదే రావడం (పెట్టడం కాదు) జరిగింది, అదంతా ఒక పెద్దకథ (కొంచెం ఇక్కడ ఉంది). అయన ఏమి చదువుకున్నారో నాకు తెలీదు, కానీ, నాకు తెలుగు, లెక్కలు చెప్పారు, English కూడా (నేను ఉన్నత పాఠశాలకి వచ్చాక). ఆ తర్వాత 'తెలుగు పంచాంగానికి primer' లాగా, పంచాంగం అంటే ఏంటి, ఎలా చూడాలి లాంటి చిన్న చిన్న విషయాలు కూడా నేర్పించాడు. అయన పెళ్లి ముహుర్తాలు నుంచి, శంకుస్థాపనల వరకు చాలా చేయగలడు. మా ఊర్లో, గొల్ల అన్నదమ్ములు కట్టుకున్న పెద్ద మేడలకి శంకుస్థాపన చేస్తున్నప్పుడు, పడమటి దాని ఆయుస్సు (97 సంవత్సరాలు అని జ్ఞాపకం) calculate చేసింది నేనే, అయన సమక్షంలో, అప్పుడు నా వయసు ~10. చెప్పానుగా, he was my teacher in many ways. నాకు Englishలో articles (a, an, and the) విశదీకరించి చెప్పింది కూడా ఆయనే. ఎక్కడ శంకుస్థాపన, ఎక్కడ ఆంగ్ల వ్యాకరణం. ఇలాంటివి చాలానే. 

తెలుగులో చల్దులారగించుట అనే పాఠం ఒకటి ఉండేది. అందులో, శ్రీమద్భాగవతం నుంచి శ్రీకృష్ణుని బాల్యంలోని కొన్ని లీలలు ఉండేవి. ఆ సందర్భంలో కింది పద్యం వచ్చింది 

ఓయమ్మ నీకుమారుడు 
మాయిండ్లను పాలు పెరుగు మననియడమ్మ, 
పోయెదమెక్కడికైనను 
మాయన్నుల సురభులాన మంజులవాణి

చాలా సులభమైనదే, అంతా అర్థమైనట్లే ఉంది, సురభి అంటే ఆవు అని, ఆన అంటే ఒట్టు అని, కానీ,   'మా అన్నుల' సురభులు దగ్గర ఆగిపోయా, అక్కడే నాకు మా అబ్బకి చర్చ start అయింది. ఎక్కడనుకున్నారు, ఇంటి బయట, మా చిన్నాన్న park చేసిన ఎడ్లబండి కాఁడిమ్రాను మీద నేను seesaw ఆడుతూ ఆయనతో వాదిస్తున్నా, ఆ చివరి పాదం గురించి. ఆయన నడవలోనుంచి, "కాదురా, అన్నల ఆవులు, తమ్ముళ్ల ఆవులు కాదు, అన్నుల సురభులు అంటే, ఇష్టమైన ఆవులు అని అర్థం" అంటున్నాడు నవ్వుతూ. అబ్బే, నాకు పూర్తిగా అర్ధమైనట్లు లేదు (వాళ్ళ అన్నల ఆవుల మీద ఒట్టువేయ్యడం ఎందుకు? వాళ్ళకి ఆవులు ఉన్నాయిగా అనే ఆలోచిస్తున్నా, kiddish :-) ). అలానే ఉండిపోయింది. చాన్నాళ్ళకి, చంటి సినిమాలో 'అన్నుల మిన్నల, అమ్మడి కన్నులు గుమ్మడి పువ్వులులే' అనే పాట వినేప్పుడు, ఓరినీ, ఇదేకదా అప్పట్లో, అర్థంకాలేదు అని అనుకున్నా, అయన చాలా కష్టపడ్డాడు పాపం చెప్పడానికి అని. ఆ తర్వాత, ఆ పదం ఎక్కడ వచ్చినా,  ఈ సన్నివేశం గుర్తుకొస్తుంది నాకు. 

చాలామందే చదువుకునేవారు అయన ప్రయివేటులో. అందరం math puzzles, పొడుపు కథలు, ఇలా చాలానే నేర్చుకున్నాం. మా జేజి (నాయనమ్మ) అంటే మాత్రం పిల్లలకి హడలు, నెల మొత్తం ఎవర్నో ఒకరిని ఫీజు అడుగుతూనే ఉండేది, నన్ను కాదులెండి, మిగిలిన వాళ్లనే. 

మా అన్నకి, కదిరిలో coaching తీసుకున్నాక, లేపాక్షి నవోదయ schoolలో seat వచ్చాక, నాకు (రాములయ్యగారి ప్రసాద్ గాడితో కలిపి) తానే, ఇంటి దగ్గరే coaching ఇచ్చి, exam crack చేయించాలని గట్టిగానే ప్రయత్నం చేశాడు పాపం. మాకున్న matterతో అదో సాహసమే అని చెప్పుకోవాలి. అయినా, ప్రయత్నించిన అయన సాహసం గురించి నేను మర్చిపోలేను. ఉత్తమ ఉపాధ్యాయునిగా ఆయనకి ఇంకెవరో అవార్డు ఇవ్వడం ఎందుకు, నేనుప్పుడో ఇచ్చేశా, ఆయనకున్న అంకితభావానికి. పులివెందులలో ఆ పరీక్ష రాస్తుంటే, this is true story, no kidding, ఆ invigilator, hall ticketలో నా పేరు చూసి (ఇంటి పేరుతో కూడా ఉంటుంది కదా) ఊరిపేరు అడిగికనుక్కొని, 'ఐవారు మనవడివా?' అని అడిగాడు. Exam అయ్యాక, రోడ్డుమీద ఆయన మమ్మల్ని చూసి, దగ్గరికొచ్చి పలకరించాడు మా అబ్బని, తెలిసిన వాడంట. ఇవన్నీ కేవలం accidents ఎందుకు కాదంటే, వాటి ప్రభావం అంతటితోనే మాసిపోకుండా, ఇన్నేళ్ళుగా నాలో ఇంకా బ్రతికే ఉన్నందుకు.

మనిషి వయసొచ్చాక చాలావాటి వెంట పరిగెత్తినా, ప్రపంచం తెలియని పసివయసులో మనమందరం వెంటపడేది 'ఏంటో ఇది, తెలుసుకుందాం' అనే జ్ఞానంకోసం. చుట్టూ అంతా కొత్తదైన సృష్టిలో, తెలియజెప్పి, మనలోని కుతూహలాన్ని (curiosity) తృప్తి పరచి, ప్రపంచం ఎంతో తెలిసిందనిపించి, ఇంకొంచెం తెలుసుకుందామనే కోరిక రగిలించే ఉపాధ్యాయులందరూ ధన్యజీవులే, మా అబ్బతో సహా!

ఏ స్థాయిలో విద్యగరిపినా, ఉపాధ్యాయులందరూ ధన్యజీవులే, కానీ, మూలాలు ఏర్పర్చిన ప్రాథమిక గురువులు ప్రత్యేకంగా ప్రాత:స్మరణీయులు కదా!

ఆ తర్వాత్తర్వాత మానాన్నతో కలుపుకొని, నిన్నమొన్న video lecturesలో బోధించిన పరిచయమేలేని ఆచార్యుల వరకూ ఎందరో మహానుభావులు, అందరూ గొప్పవారే నాకు. వారందరూ నా కలల జీవితానికి మూలాలు. నామటుకు, ఒక వయసు వచ్చాక తారసపడిన, విశ్వవిఖ్యాత విశ్వవిద్యాలయాల్లో లోతైన విషయాలు బోధించే ఆచార్యులకన్నా, ఎక్కడో ఒక సాధారణ గ్రామంలోని ప్రభుత్వ పాఠశాలలో చదువు చెప్పిన ఉపాధ్యాయులే నా జీవితాన్ని ఎక్కువ ప్రభావింపజేయ గలిగారేమో. ఎందుకంటే, వీరు పైనుండే శాఖల లాంటి వారు, మరి వారేమో వేరు మూలాలలాంటి వారు.

చికిత్స లేని రోగం

ఇదివరకే ఎన్నోసార్లు బాధించింది.

ఎన్నిసార్లు వచ్చిపోయినా, మరోమారు సంక్రమించదని పూచీ లేదు.
ఎందుకంటే, ఇది మనపై మనమే ఎక్కుపెట్టుకునే సుపరిచిత ప్రతిజీవి.

వింతేమిటంటే, ప్రతిరక్షకము కూడా సుపరిచితమే.
అయినా, ఏం చేయలేం. అలవాటైన అశక్తత; కదూ!

అవును, ఇదొక, టీకా, చికిత్స, ఏవీ లేని రోగం. 
ఇంతకీ, ఆ రోగమేమిటంటారా?

ధూర్జటిని బాధించిన శ్రీవిద్యుత్కలితాజవంజవ మహాజీమూత పాపాంబు ధార (సంపదలనెడి మెఱుపుతీగెలతో గూడిన సంసారమనెడి మేఘముల నుండి కురిసిన, పాపములనెడి నీటిధార) నుంచి, Officeలోపని చేస్కుంటుండగా, ఉన్నట్లుండి ఇలాంటిదేదో రాసుకోవాలని పీడించే నా అన్యమనస్కత వరకూ, ఈ రోగాలు పలురకాలు. 

Draft Clearance

యండమూరి వారిని, వారి 'వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల' ఓ లేఖ రాయమంటుంది తనకి. తీరా రాశాక, Final Draft కంటే, ఆ ప్రయత్నంలో Dustbinలో పడిపోయిన చిత్తు కాగితాల్ని ఇష్టంగా పట్టుకెళ్తుంది.
అలాగే, నిన్ను(అంటే ఈ Blogని) చేరలేక, నాలోపలే దాగిపోయిన stockని ఇక్కడ present చేస్తున్నా,  పరికించు.

1. నీకిచ్చే గిఫ్టా!
    నేనే!
    రోజుకింత చొప్పున, ఓ జీవితకాలం నాకు పడిపోతూ...నే ఉండేందుకు readyగా ఉండు!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2. Oh, you want to know the aftermath?

    All that I could remember after our first meeting is, myself  Googling 'How to become a good Husband'.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3. ఓ, మీరు వెజిటేరియన్సా!
    పర్లేదులెండి.

    అన్నీ మానేసి, రోజూ మిమ్మల్ని తింటూ బతికేస్తాను!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

విగతంబయ్యె నొక్క వర్షకాలపు weekend!

దానవాధికృతయైన దివిజపురియట్లు,
మొగులుగప్పిన మార్తాండునియట్లు,

దాశరథిని వీడిన దశరథునియట్లు,
పచ్చదనమింకిన పర్యావరణంబట్లు,

చినుకుజాడలేని సీమచేలయట్లు,
విపన్నని గావగలేని విజయుని వీరంబట్లు,

ఎంత పనిచేసావ్ మచ్చా, ShanLanj!

మచ్చా ,
ఎంత పనిచేసావ్ మచ్చా!

"అన్న, తమ్ముడు, బావ, బామ్మర్ది, ఏంది భయ్యా ఇదంతా?
KR అనేస్తా ఎంచక్కా, పిచ్చ light!" అన్నోడివి, ఆనాటినుంచి నన్ను KRని చేసినోడివి, open mindedగా ఉండాలన్నోడివి, ఉన్నోడివి,
ఇంత పిచ్చి పని, అసలు ఎవరికీ నమ్మకమే కుదరడంలేని పని, ఎలా చేసావ్ మచ్చా ?

ఆరేళ్లుగా, అత్యంత సన్నిహితంగా, తిన్నాం-తిరిగాం, cricket ఆడాం-కబుర్లూ ఆడాం, కూర్చున్నాం-ఖాళీ చేసాం, సినిమా కెళ్ళాం-సైకిల్ తొక్కామ్, బైక్ రైడ్ కెళ్ళాం-hikeలు trekలు చేసాం, ఈతకొట్టాం-eager గా wait చేశాం, పనికొచ్చే పనులు-పనికిమాలిన పనులూ చేసాం, publications గురించి మాట్లాడుకున్నాం-police station experience గురించీ comedy చేసుకున్నాం, సమాజం గురించి చర్చించాం - substance abuse చేసాం, భవిష్యత్తు గురించి-బాధల గురించీ బొచ్చెడుసార్లు మంతనాలు జరిపాం, hot stuff-cold stuff తేడాలేకుండా share చేసుకున్నాం, ఇంకా కలిసి ఏం చేయలేదని నాకు చెప్పుకోకుండా ఇలాంటి పనిచేసావ్ మచ్చా నువ్వు?

అయినా నువ్వు గొప్పోడివి మచ్చా. నువ్వు కలిసి మనందరి timeని happy time చేసావ్, కలిసి లేనప్పుడు, నీ happy timesని share చేసి మమ్మల్ని సంతోష పెట్టావ్. కానీ, నువ్వు బాగాలేవని మాత్రం, ఒక్కసారి కూడా ఎందుకు చెప్పలేక పోయావ్ మచ్చా ?
మేము బాధ పడతామనా ?
అయితే ఇప్పుడేం చేసావో చూడు; ఒకేసారి అందర్నీ గొప్ప దుఃఖంలో తోసేసావ్.

"No free lunch భయ్యా!" అనేవాడివి; కానీ, నువ్వు మాకందరికి చాలా easyగా దొరికేశావే అనుకున్నాం. ఆ price ఇప్పుడు pay చేస్తున్నాం, నువ్వింక లేకుండా పోయాక;
నువ్వు కూడా postpaid plan లాంటోడివే మచ్చా, always hated them.

మొన్నటికి మొన్న, మూడు గంటలు call మాట్లాడి, stone అయ్యి చేసిన తుంటరి experiments కూడా చర్చించుకున్నాక, చెప్పుకోడానికి ఇంకేం లేవని పెట్టేసాం అనుకున్నా కానీ, చెప్పుకోలేక పెట్టేశావ్ అనుకోలేదు మచ్చా.

ఆర్నెల్లప్పుడే, A-Mess పైన, dry day అయినా కూడా, యశ్వంతపూర్ లో shutter కొట్టి సాధించుకొచ్చిన cheapest liquor తాగలేక తాగుతూ, నువ్వు మాట్లాడిన మాటలు ఇప్పుడు నాకు అర్థమవుతున్నాయ్ మచ్చా, అదంతా నువ్వు చెప్పలేక చెప్పుకున్న అంతరంగమని. ఇంకొంచెం తెలివిగా ప్రవర్తించాల్సిందేమో అనిపిస్తున్నా, ఇప్పుడిక ఏమీచేయలేను.

 2012లో, ఇంకా పిల్లబచ్చాగా ఉన్నపుడే,  football groundలో, నిక్కరేసుకొని నా teamలో cricket  ఆడినప్పుడు వర్మని మింగడంతో start చేసిన మన రచ్చ, ఆ మధ్య మా ఊర్లో గడిపిన holiday, ఇంట్లో తిన్న సంగటి-సీలు, కుంటలో కొట్టిన ఈత, నిన్న మొన్న European winter nightsలో share చేసుకున్న పొగ పరిమళం వరకూ అన్నీ పచ్చిగానే ఉంటాయి నాకు, ఎప్పటికీ.

జ్ఞాపకం వచ్చాక నన్నింతగా కదిలించిన బ్రతుకూ, చావూ రెండూ నీవే మచ్చా.

(To one of our best friends, from the rest of the pack)

మనందరి అంజి!

 "ఆగు తమ్ముడూ"  అన్నా, "అదేంటన్నా" అన్నా,   మన అంజి ప్రయివేటు చెప్పడానికి సిద్దమవుతున్నాడని అర్థం. ఇంక, చెయ్యెత్తి "నువ్వుండ్రా క్రాంతి" అన్నాడంటే, నాయాల్ది, క్రిష్ణంరాజు లెవెల్లో, KK ని 'కిందేసి కొడతా'డన్నమాటే.

Comedy కాసేపు పక్కన పెడితే, మన TSS clubకి, గొప్ప ఆస్తి మన అంజి. One of the most  important  veterans అని చెప్పుకోవచ్చు.  వెనకటి రోజుల్లో, అనగా, అంజి బాగా flatగా ఉన్న రోజుల్లో, అలవాటు లేక (నేను) first spell లో వాడుకోలేదు గాని, అడగ్గానే wicket ఇచ్చే slow bowler మనకి. Peak formలో ఉన్నపుడు (ఆ అదృష్టం captainగా నాకే దక్కింది, మాంచి primeలో ఉన్న అంజిని మీరు చూడలేదేమో అని నా feeling), matchకి రెండు కన్నా తక్కువ wickets ఎప్పుడూ లేదు, ఐదు నిముషాల్లో అవగొట్టే వాడు over, (అందులోనే, అప్పుడప్పుడు umpireకి ఒకట్రెండు జోకులు కూడా చెప్పేసే వాడు, I mean ప్రయివేటు) అంతటి మోసంచేశాడు అవలీలగా, opponent batsmenని.

Fieldingలో అయితే, తన signature  క్యాచ్ taking మనందరికీ సుపరిచయమే. Reverse cup లాగా, ఆ శైలిని 'అంజి take' అని గుర్తించాలి. కాలక్రమేణా, మెల్లగా, 30 yards లోపలికి వచ్చేసినా, అంజి బలమైన ఫీల్డర్.

Organiserగా, మనకి ఎనలేని సేవలందించాడు మన అంజి. అసలు, ఏ announcement కైనా, first respond అయ్యేది మన అంజి. Tournamentsని, Clubని బాధ్యతగా నిర్వహించడం దగ్గరినుంచి, అందరం ఒంట్లో కొద్దిగా భయం (discipline) ఉంచుకునేలా చేయడం వరకు (నేను కూడా :-P), TSS cricket అనే industryలో, చాన్నాళ్లుగా, చాలా పాత్రలు పోషించిన character artist మన అంజి. భవిష్యత్తులో మన club, ఒకవేళ lifetime achievement awards ఇవ్వాల్సి వస్తే, గుర్తుంచుకొని మరీ గౌరవించుకోవాల్సిన member అనమాట. White and white outfit, ముక్కుసూటి మనస్తత్వం, అమీర్ ఖాన్ లాంటి perfectionism, guideకే rules నేర్పించే తెగింపు (సింహస్వప్నం సుమీ), అన్నీ వెరసి, మన అంజి మర్చిపోలేని స్ఫురద్రూపి.
(On Hemanjaneyulu's birthday, on behalf of the TSS Cricket Club, IISc Bangalore)

మా బుల్లి ముత్యానికి!

గౌతమ్; అనగానే ఈగలు తోలే యవ్వారమేలే అని light తీస్కుంటారేమో, ఆగండి, చాలా struggle ఉంది ఇక్కడ. లేకపోతే, బొంగులో beamer boyని పట్టుకుని, Indiaకి దేవెగౌడని PM చేసినట్లు,  TSSకి captain అయ్యేలా  చేసిన king maker ఆయన. అంతేకాదు, మనపాలిట Mitchel Johnsonని కూడా చేశాడంటే మామూలు విషయం కాదుకదా! అంతేనా, ఆదిమ మానవుడి అంత కష్టపడకుండానే దొరికిన fireని బహుబాగా వాడుకున్న 'బాహుబలి'. (ఇక్కడ బాహుబలి cinemaలో పరదాలకి నూనెపూసి opposition మీదకి వదిలే scene వేసుకోండి అందరూ).  మరి, limited  resources ఉన్న teamని గెలిపించడంలో మిగిలిన వాళ్ళకంటే 'మనవాడు' గౌతమ్ దే ముఖ్యపాత్ర అన్నది అందరికి తెలిసిందే. On the field encourage చేయడంలో చుపించే creativity, mind blowing కాదనగలమా? ఒక్కోసారి, తెలుగు industryని ఇంకా "పంచులు వాడుకోవడం"  ద్వారా బతికిస్తున్నాడేమో అనే అనుమానం రాకపోదు. మరి సొంతంగా ప్రయోగించే పంచులు (e.g. 180 strike rate, nothing but the best, bro, నువ్వు English లో మాట్లాడొద్దు bro etc. లాంటివి) KK కొంచెం అతిగా enjoy చేసినా (ఏ కారణం చేతనైనా :- ), అవికూడా తక్కువేమి కాదు.

మరి తనకున్న enthusiasm గురించి, తన Youtube video ఎంత చెబుతుందో, KKని గెలిపించడంలో (Rohiతో కలిసి ఆడినపుడు తననికూడాలే) అంతకంటే ఎక్కువే చూశాం కదా! అలాంటి శ్రద్ధ ప్రదర్శించినపుడే, పరిస్థితులు కూడా ఆ rangeలో cooperate చేస్తాయేమో కదా! (నేను రోడ్లమీద ప్రదర్శించే దాని గురించి చెప్పడంలేదు). లేకపోతే, TPLలో ఆ David wicket ఏంది భయ్యా అది? అక్కడ fielder పెట్టడం ఏందీ, వాడు అక్కడికే catch ఇవ్వడం ఏందీ. Umpiring చేస్తున్న నేనేం feel అయ్యానో ఇప్పుడే కాదు, ఎప్పుడూ అడగొద్దు. Tournament నడపడానికి అందించిన సహకారం (civil వాడేలే, మనం పని కల్పించాంలే, అయినా సరే) గుర్తుంచుకోవాల్సిందే.  అంతా తానై నడిపించాడు అనకుండా ఉండగలమా? ఇక్కడ రాసుకున్న ఒకటీ, రెండే కాదు, ఎన్నో, ఎన్నెన్నో memories ని మనందరికీ పంచిన 'మనవాడు', మన 'ముత్యం' గౌతమ్ కి, we wish nothing but the best on his birthday!

(on Gautam Mutyala's birthday, on behalf of TSS Cricket Club, IISc Bangalore)

పేరు, ప్రపంచం, फरक: ఓ పే....ద్ద కథ!

High Schoolలో ఉన్నప్పుడు, మా seniorsకి, Hindiలో ఒక పాఠం ఉండేది, "नाम में क्या है?" అని. క్లుప్తంగా కథ ఏంటంటే (నాకు గుర్తు ఉన్నంత వరకూ), ఒక బాల యువకుడు (young adult) గురుకులంలో చదువుకుంటూ ఉంటాడు. అతనికి, ఒక గొప్ప పేరు పెట్టుకోవాలనిపించి, గురువుగారితో చెబుతాడు. అప్పటికే పేరు ఉందో లేదో నాకు గుర్తు లేదు, ఉందనే అనుకుందాం, కానీ, నచ్చలేదో ఏమో, ఇంకో గొప్పపేరు పెట్టుకుందాం అనుకున్నాడు పాపం. అదివిన్న గురువుగారు, 'ఓహో అలాగా! అయితే, అలా వెళ్లి, దేశంలో తిరిగిరా, నీకేమైనా నచ్చేపేర్లు వినిపిస్తాయేమో చూద్దాం' అని పంపిస్తారు. మనవాడు, చాలా ఉత్సాహంగా బయల్దేరతాడు. అలా వెళ్తున్న వాడికి, ఒకానొక ఊర్లో, గౌతమబుద్ధునికి కనిపించినట్లే, శవాన్ని శ్మశానానికి తీసుకెళ్తున్న ఒక గుంపు ఎదురవుతుంది. సరే చూద్దాం అని, ఒకరి దగ్గరికి వెళ్లి అడుగుతాడు, 'ఆ చనిపోయిన ఆయన పేరేంటని?' ఆయన పేరు అమర్ (अमर) అని తెలుస్తుంది. 'ఓహో' అని ముందుకెళ్తాడు. ఇంకోచోట, కడుదీనావస్థలో ఉన్న ఒక బిచ్చగత్తె కనిపిస్తే, ఆమెనీ అడుగుతాడు, తన 'పేరేంటని?' ఆమె, 'దౌలత్ (दौलत)' అని చెబుతుంది. ఇలాగా, ఇంకొన్ని సన్నివేశాలు అయ్యాక, ఆలోచించడం మొదలు పెడతాడు. అంటే, మరణం లేనివాడు (అమరుడు) అని పేరున్న వాడు కూడా చనిపోతాడు. సంపద (దౌలత్) అని పేరున్న మాత్రాన, ఆవిడకి అడుక్కునే అవస్థ తప్పలేదు. అప్పుడు, మనవాడికి మబ్బులు విడిపోయి, వెనక్కి తిరిగి, గురుకులం చేరుకుంటాడు. గురువుగారికి, తన అనుభవాలు విన్నవించుకొని, 'అబ్బే, పేరులోనేమీ లేదండి' అంటాడు. (సరిగ్గా గుర్తులేదు, కథ ఇలా ముగుస్తుందనే జ్ఞాపకం.)

ఇప్పుడు నా కథ. భాషమీదున్న మమకారం వల్లనో ఏమో, చిన్నప్పటి నుంచి, నాక్కూడా, నాపేరంటే కొంచెం అసంతృప్తి, 'ఏదైనా, అర్థం ఉండి ఏడిస్తే బావుండేది' కదా అని. అయినా, మనమేం చేస్తాం, అలీ ఏదో సినిమాలో అన్నట్లు, నేనప్పుడు బాగా చిన్నవాన్ని అవడం వల్ల, నాకు తెలీకుండా జరిగిపోయింది, ఆపలేక పోయాను. మా జిల్లాలో ఉన్నంతవరకూ, నా అసంతృప్తి మినహా, పెద్ద బాధలేం పడలేదు. కానీ, పది పాసయ్యి, ప్రపంచంలో మన పరిధి పెంచుకోవడం మొదలుపెట్టినప్పటినుంచి, మొదలయ్యాయి మన సన్నివేశాలు.

బెజవాడ శ్రీచైతన్య కళాశాలలో, అడిగిన వాళ్లలో సగానికి పైగా వాళ్లకి, రెండు కంటే ఎక్కువసార్లే చెప్పాల్సివచ్చింది నా పేరు. అలా అని, నా పేరేదో Tongue twister అనుకుంటారేమో, అబ్బే, ఒత్తులు గట్రా ఏమాత్రం లేని, చాలా simple పదం. దీనికంటే, ఆశ్చర్యం కలిగించిన విషయం ఏంటంటే, అలాంటి పేర్లు, మూడు తెలుగు ప్రాంతాల్లోనూ ఉంటాయి. సరేలే, ఈ English Medium high schoolsలో, modern పేర్ల మధ్యలో, ఎక్కడా తగల్లేదేమో అనుకొని, light తీసుకున్నా. పైగా, General Knowledge లేకుండా సాగిపోయిన వాళ్ల బాల్యాన్ని చూసి కొంచెం జాలిపడ్డ మాట వాస్తవం. అంటే, నా పేరేదో GK bitకి answer అనుకుంటారేమో. కాదు, నా ఉద్దేశం, Newspapers, కథలు, చదవడం, news, movies, చూడటం, etc.ల వల్ల ఎక్కడైనా ఇలాంటివి ఎదురయ్యి, పరిధి పెరిగి ఉండేది కదా అని. (ప్రతి తెలుగు కుటుంబంలో కనీసం ఒక్క శీనుగాడు (శ్రీనివాస్) అయినా ఉంటాడు కదా, ఆ rangeలో కాకపోయినా, నా పేరు మా areaలో world famous, అనగా, సర్వసాధారణం.) పోనిలే, వీళ్లకి అదేదో (పరిధి పెరగడం), చివరికి నా పరిచయం వల్ల జరిగింది అనుకొని సర్దుకున్నా. 

అలా, ప్రపంచంలో ఇంకొంచెం ప్రయాణం చేసాక, కాకినాడలో ఆగాల్సి వచ్చింది. అసలు problem అక్కడ ఎదురైందండి, ఆయ్! ప్రపంచం పెద్దది అవడం వల్ల ఎదురయ్యే సమస్య ఒకటి, నా General knowledgeని బాగా.... పెంచేసింది. ఒకే భాషలోని పదాలే అయినా, ఒక్కోసారి, కొన్ని పదాలకి, వేర్వేరు ప్రాంతాల్లో వేర్వేరు అర్థాలు ఏడుస్తాయన్నమాట. అలా, నా పేరుకి కూడా, కోస్తాలో, మరీ అంత గర్వపడలేని అర్థం ఒకటి ఉంది. బెజవాడలోనే అటువంటి knowledge కలిగినా, కాకినాడలో మరీ ఎక్కువ అనుభవంలోకి వచ్చిందన్నమాట. అందువల్ల, కొండకచో, embarrassment feel అవ్వాల్సివచ్చింది. అదన్నమాట మదీయ వేదన. అదలా ఉంచితే, ఒకసారి, ఒకానొక ఘనుడు, నా పేరు చెప్పగానే, 'ఏంటీ, గూండా రెడ్డా?' అన్నాడు. 'ఓర్నియయ్య, ఏమడుగుతున్నావో తెలుస్తోందా నీకు?' అనాలని ఉన్నా, 'కాదు, *******' అని మళ్ళీ repeat చేస్తే అర్ధమైనట్లు ఊకొట్టాడు. కాబట్టి, నేను కొట్టకుండా తప్పించుకున్నాడు. ఇలాంటి కారణాల వల్ల, నా పేరులో 'నా' వివరాలన్నీ cut చేస్కొని, కేవలం Reddy అని, ఒక 'పేరుకాని పేరు'తో చెలామణి అయ్యాను (అంతేగా మరి, అది నా ఒంటి పేరు కాదు, ఇంటి పేరు కూడా కాదు). కొంతకాలం క్రితం వరకూ నా Facebook పేరు 'Mopuri K Reddy'. ఇప్పటికీ, ఈ blog పేరు M K Reddy's Blog, mail IDతో పాటు, అన్ని usernames, mkreddy***. అది మరి, నాపేరంటే నాకుండిన ఇష్టం. అవన్నీ జీర్ణం చేసుకుంటూ అలా ఇంకా ముందుకెళ్లడం మూలాన, ఈసారి West Bengalలో  halt వచ్చింది.

మన previous encounters దృష్ట్యా, బాగా అలోచించి, ఈ కొత్త ప్రపంచంలో, మనకి మనమే నామకరణం చేసుకొని, కొత్త lifeనే start చేయొచ్చని అలోచించి, so called గొప్ప పేర్లు (కనీసం ఇబ్బంది పడని అర్థాలున్నవి) వెదకడం ప్రారంభించా. కానీ, పూర్వజన్మ వాసనలాగా, కాకినాడ నుంచి మన జాన్ జిగిరి అయిన యశ్వంత్ గాడు కూడా నాతోపాటు వచ్చాడు west bengalకి. ఇలా అని నా ఆలోచన గురించి చెప్పాక, 'రేయ్, ఎందుకురా ఇదంతా! చెబుతున్నా విను, బొక్కరా ఇవన్ని' అని వాడిదైన వైరాగ్యంతో అనేసరికి, అలాంటి ప్రయత్నమేమి చేయకుండా ఆగిపోయా. కానీ, ఎప్పుడూ లాగుతూ ఉండేది, అలాంటిది ఏమైనా చేసిఉండాల్సింది అని.

ఆతర్వాత, బెంగాల్ నుంచి బెంగుళూరుకి మకాం మార్చాక, ఒక సంవత్సరం వరకూ, నా ఈ plans ఏవీ execute చేయలేకపోయాను. ఇందుకు కారణం, ఇంకో BTech వాసన, శివ గాడు, నా అప్పటి room-mate, ఇక్కడికొచ్చాక Flat-mate. అందువల్ల, నేను అనుకున్న పేరు కేవలం (నా చాలా accountsకి) password లాగానే మిగిలిపోయింది. మరి మనకి లవ్వయినా, పువ్వైనా, అన్నీ మనమేగా. అలా ఉండగా, IIScలో seat వచ్చింది. అనగా, కొత్త జీవితం ఆరంభించడానికి ఇంకొక కొత్త అవకాశం వచ్చింది. ఈసారి 'ఎవరిమాటా వినేదిలే' అని fix అయ్యి, నన్ను నేను సిద్ధం చేసుకున్నా. తర్వాతి రోజు reporting అనగా, ముందురోజు సాయంత్రమే cabలో luggage అంతా వేసుకొని campusకి వెళ్ళా. Hostel ముందు దిగి, joining order hostel securityకి చూపించి, luggage move చేస్తున్నా. ఇంతలో ఎవరో ఎదురయి, 'new admission ఆ?' అనేసరికి, 'అవును, హాయ్, I am *****' అన్నా, నాకు నేను పెట్టుకున్న కొత్తపేరుని. ఇంతలో, వెనకనుంచి 'పెహ్' మని నవ్వులు వినిపిస్తే వెనక్కి తిరిగి చూశా. నన్ను drop చేయడానికి మరియు luggageతో help చేయడానికి వచ్చిన, మా నిమ్మగడ్డవారు, కాకొల్లు వారి పరిస్థితి ఇదిగో కిందిలా ఉంది.

మరి, యశ్వంత్ గాడూ, శివ గాడేమో నా క్రితం జన్మ వాసనలై తే, వీళ్ళు నా latest జన్మలో add అయిన వాసనలు, నాకు West Bengalలో  తోడైన జాన్ జిగిరీలు. నాయొక్క అనుభవాలని, previous attemptsని ఎరిగిన వాళ్ళు. 'ఛీ, జీవితం!' అనుకొని, స్వీయనామకరణ ప్రయత్నాన్ని మరోసారి విరమించుకున్నా. 

ఆ తర్వాత, ఇంకొన్నాళ్ళకి, పరిధి ఇంకొంచెం పెంచుకొని, ఖండాలు దాటేసి, వేరే దేశంలో పనికోసం వచ్చా. ఇక్కడ, నేను కూడా చాలా మంది పేర్లని మళ్ళీ చెప్పమని అడిగా. effect of globalisation; భాష, సంసృతి, etc. differences ఉన్నాయిగా, తప్పదు. correctగా పలకాలంటే, స్పష్టంగా వినేవరకూ, పదే పదే repeat చేయమనాల్సిందే. మనకి (కాకినాడ, etc. లలో) ఎదురైన differencesకి చాలా రెట్ల difference అనమాట. కానీ, 'ఏంటీ, గింటీ'ల్లాంటి వేషాలేమీ వెయ్యకుండా, ఓపిగ్గా మరియు genuineగా మళ్ళీ చెప్పమని అడగటమే. ఇన్ని అనుభవాలు, ప్రయత్నాల తర్వాత, ఇప్పుడిక, ఒక నిర్వికార, నిశ్చలమైన, పూర్తి acceptance modeలో operate అవుతున్నా. Happyగా, ఇంటిపేరు, మరియు ఇందాక అనుకున్న 'పేరుకాని పేరు', అన్నీ పక్కన పెట్టి, కేవలం, ఒంటిపేరునే, విపరీతంగా వాడుతున్నా. In fact, ఆ 'పేరుకాని పేరు'ని, పేరునుంచి పెకలించి, ఒంటి పేరు, ఇంటిపేరు మాత్రమే కొనసాగిస్తున్నా. Because, now I don't care any more. అంటే, నేనుకూడా, ఇందాకటి కథలో శిష్యుడిలా, 'పేరులో పెద్దగా ఏమీ లేనట్లే'నని చెబుతున్నా అనిపించొచ్చు. కానీ, నేను అనుభవించిన అసౌకర్యం మాత్రం, ఒక్కొక్కరికి ఒక్కోలా అనిపించవచ్చు. నామటుకు, నేను రాజీకి వచ్చేసా. నచ్చే పేరు కలిగి ఉండటం మంచిదే, అదృష్టం ఉంటే అలా జరగొచ్చు కూడా. కానీ, ఎప్పుడన్నా, 'ఏంటీ, రాంబాబా? ఎబ్బే, లాభంలేదు. Vibration లేదే!' అనే మాటలు వినిపించొచ్చు, లేదా మనసులోనే అనేసుకోవచ్చు, లేదా, ఇంకొంతమందికి funnyగా అనిపించొచ్చు. లేదూ, ఆశ్చర్యంగా, " కొత్తదనంలో కొట్టుకుపోకుండా, సంస్కృతి, చరిత్రలతో సంబంధం ఉన్న పేరులా ఉందే" అని rareగా appreciate చేసే జనాలూ తగలొచ్చు. ఏదేమైనా, in the end, పెద్ద फरक పడక పోవచ్చు అంటున్నా.

Confusion పొయ్యేలా, summary ఇచ్చే ప్రయత్నం చేస్తా, చుడండి: World is a bigger place, నీకు weird అనిపించింది ఇంకొకరికి సర్వసాధారణం అయిఉండొచ్చు (e.g. మన arranged marriages గురించి మా Russian flat-mateకి చెప్పా, సచ్చిపోయాడు ఎదవ!). నీకు world famous అయినది, ఇంకొకరు అసలు వినే ఉండకపోవచ్చు. కాబట్టి, ఇలాంటివి ఎదురైనప్పుడు, 'ఛీ ఛి ఛి ఛి ఛి! అలా ఎలాగా?' అని వేషాలు వెయ్యకుండా, 'ఓహో, ప్రపంచము బాగా పెద్దదనమాట' అని మన పరిధి పెంచుకోవాలన్నమాట.

కాబట్టి, పిల్లలకి పేరు పెట్టేటప్పుడు, కొంచెం, ఇవన్నీ మనసులో పెట్టుకోండి, లేదా, ఖలేజా సినిమాలోలాగా, 'చిచు' లాంటి పేరు పెట్టారేంటని పెద్దయ్యాక పిల్లలు నిలదీసే అవకాశముంది.

(అ)సంపన్న దాతృత్వం ?

సన్నివేశం 1: ద్వాపర యుగం, ద్వారక

శ్రీ కృష్ణుడు తన సిరిసంపదలతో, భార్యలతో ద్వారకానగరంలో విలాసవంతమైన జీవితం గడుపుతున్నపుడు, తనని కలవడానికి, బాల్యస్నేహితుడు, నెచ్చెలి, సహపాఠి, సద్బ్రాహ్మణుడు అయిన కుచేలుడు (సుదాముడు) వచ్చాడు. ఆ సమయంలో కుచేలుడు అత్యంత కఠినమైన దారిద్య్రంతో సతమతమౌతూ ఉన్నాడు. ఇంట్లో ఉన్న పసిపాప(ల)కి పెట్టడానికి కూడా సరిపడనంత మిక్కిలి లేమిలో ఉన్నాడు. సాయం కోసం, తన భార్య, స్నేహితుడైన శ్రీకృష్ణుని దగ్గరకి వెళ్లమని చెప్పడంతో (అడగడంతో?) అక్కడికి వచ్చాడనమాట. ధరించడానికి సరైన బట్టలుకూడా లేని కుచేలుడు, చిరిగిన బట్టలతోనే శ్రీకృష్ణుని కలవడానికి కాలినడకన వచ్చాడు. ద్వారందగ్గర ఉన్న భటులు ఆపితే, తాను వారి స్వామికి బాల్యమిత్రుడని చెబుతాడు. వారికి అనుమానమొచ్చినా, లోపలికి వెళ్లి, రుక్మిణీదేవి శయన మందిరంలో ఉన్న వారి యజమానికి (బయటినుంచే) విన్నవించారు. పేరు వినగానే, చయ్యన ద్వారం దగ్గరికి వెళ్లి, తానే స్వయంగా కుచేలుణ్ణి సాదరంగా పట్టుకొచ్చి, తానూ, రుక్మిణి తప్ప, అన్యులకి ప్రవేశంలేని శయన మందిరంలోకి తీసుకెళ్లి, తీసుకెళ్లడమేమిటి, అక్కడున్న 'వారి' పాన్పుమీద కూర్చోబెట్టి, అన్నీ తానై,సపర్యలతో మిత్రుడికి సేదతీర్చి మురిసిపోతున్నాడు. శ్రీకృష్ణుడంతటి వాడేమిటి, అన్నీ ఆపేసి, ఇలా ఒక పేదవాణ్ణి కూచోబెట్టి, ఎక్కడ? ఎవరికీ అనుమతిలేని పట్టమహిషి శయన మందిరంలో, ఇతర భార్యల సమక్షంలో; పాదాలుకడిగి, గంధంపూసి, విసనకర్రతో విసరడమేంటి; అసలు, సేవలు చేయించు కోవడం తప్ప, చేయడం ఎరగని ప్రభువు ఇలా ప్రవర్తించడమేంటి అని అక్కడున్న అందరూ నోళ్లు వెళ్ళబెట్టుకొని ఆశ్చర్యపడుతున్నారు. ఇంతా పొందడానికి ఈ కుచేలుడు చేసుకున్న పుణ్యవిశేషాలేమిటో  అని ఆలోచిస్తున్నారు. ఇంతలో, శ్రీకృష్ణుడు మిత్రుడైన తనకోసం ఏం తెచ్చావని కుచేలుణ్ణి అడుగుతాడు. పేదవాడైన కుచేలుడు ఏం తేగలడు? వస్తూ, వస్తూ తన భార్య మూటగట్టిన అటుకులు గుర్తుతెచ్చుకున్నాడు. కానీ, ఇంత సిరిసంపదలతో తులతూగుతున్న మిత్రునికి కేవలం అటుకులివ్వగలనా అని తెగ మథనపడతున్నాడు.  నీళ్లు నములుతున్న మిత్రునిచూసి, చొరవతో, శ్రీకృష్ణుడు కుచేలుని అంగవస్త్రంలోనున్న ఆ మూట చేతపుచ్చుకొని ఏముందోనని విప్పుతాడు. బయటపడిన ఆ అటుకులని చూసి ఆనందంతో ఒక పిడికెడు నోట్లోపోసుకొని తృప్తిగా నములుతాడు. ఈ సన్నివేశాన్ని బమ్మెర పోతన భాగవతంలో ఇలా వర్ణించాడు.

మురహరుడు పిడికెడటుకులు గరమొప్పగ నారగించి కౌతుకమతియై (కౌతూహలియై  ?)
మరియును (మరియొక ?) పిడికెడుగొన దత్కర మప్పుడు బట్టె గమల కరకమలములన్

భావం: శ్రీకృష్ణుడు, పిడికెడు అటుకులని తిని, ఇంకొన్ని తిందామని మరో పిడికెడు తీసుకుంటుండగా, ఇంక చాలు, వద్దని రుక్మిణి తనచేత్తో, శ్రీకృష్ణుని చెయ్యిపట్టుకొని ఆపింది.

అరెరే, అదేమిటి, ఇంకొన్ని తింటే ఏమౌతుంది, పాపం మిత్రుడు ప్రేమగా తెచ్చాడు, తిననివ్వాల్సింది, రుక్మిణి ఎందుకలా చేసింది అని ఆలోచిస్తున్నారా? లేక, already, పరిస్థితిని అర్థం చేసుకుని, పేద మిత్రునికి శ్రీకృష్ణుడు మరీ ఎక్కువ సాయం చేసేస్తాడేమో అని, కఠినంగా, వారిద్దరినీ విడదీయడానికి అలా చేసిందని అనుమానిస్తున్నారా?

సన్నివేశం 2: ప్రస్తుతం, బెంగుళూరు

ఆమధ్య PhD అయిపోతున్నపుడు, మా జనాలు చిన్న సైజు farewell party తీసుకుంటూ, 'KRతో కాసేపు' (tag line - 'order చేసిన బిర్యానీలు వచ్చేదాకా') అని ఒక ముఖాముఖి entertainment plan చేశారు. అప్పుడు ఒక interesting question అడిగారు. 'జీవితంలో సాధించలేనేమో అనిపించే ఆశయాలు ఏమైనా ఉన్నాయా?' అని. దానికి జవాబుగా, చాలా రోజులుగా నాలో ఉన్న ఒక ఆలోచన గురించి బయట పెట్టా.

నా అభిప్రాయంలో, దాతృత్వము అనేది చాలా గొప్ప మానవీయ అభివ్యక్తి (Manifestation of Humanity). మన పురాణాలు, ఇతిహాసాలు కూడా దాతృత్వాన్ని ఉదారమైన లక్షణంగా, శీలాలంకారిగా చెప్పడం మనకు తెలుసు. తరువాతి తరాలు (యుగాలు అనాలేమో) కూడా అప్పటి సుభాషితాల్లో, తత్వాల్లో మొదలుకొని, ఇప్పటి ప్రవచనాల దాకా, శిబి చక్రవర్తి, బలి చక్రవర్తి, దధీచి, మొ||వారిగురించి గుర్తుచేసుకోవడం విన్నాం. ఇప్పుడైతే ప్రేమజీ, Tatas, బఫెట్, బిల్ గేట్స్, షకీరా, సచిన్, నానా, etc.ల దాతృత్వం గురించి చూస్తున్నాం. ఏకంగా గ్రామాలనే దత్తత తీసుకునే Reel-life శ్రీమంతులని, real-life శ్రీమంతులనికూడా చూస్తున్నాం (వాటి వెనకాల కారణాలు ఏమైనా, దానం జరగడం చూస్తున్నాం). పురాణేతిహాసాలను పక్కన పెడితే, ఈ కాలానికి గొప్ప దాతలని ఓసారి గమనిస్తే, అందరూ (at least చాలామంది) సుప్రసిద్ధ శ్రీమంతులే. ఇంకోరకంగా, చాలామంది ఏదో ఒక రంగంలో ప్రతిభ ప్రదర్శించి (వ్యాపారంలో కూడా ప్రదర్శించాలనే అనుకుంటున్నా), పేరు గడించి, తద్వారా సంపద గడించినవాళ్ళే. సంపద అంటే సామాన్యమైన మొత్తంలో కాదు, మధ్యతరగతి వర్గం ఊహించనంత అసాధారణమైన సంపద అనమాట. అనగా, కొన్ని వందల కోట్లు (వందల కోట్లు అయినపుడు, రూపాయలు అయినా, డాలరులు అయినా పెద్ద తేడా ఉండదుగా). ఇలా గొప్ప సంపన్నులు కొంతమంది, వాళ్ల సంపదలో కొంతభాగం (కొంత మంది చాలా భాగం) దానధర్మాలకు వెచ్చించడం అనేది వాదన అవసరంలేని మంచిపని. కానీ, ఎక్కువ పరిశోధన కూడా అవసరం లేకుండా గమనించగలిగే విషయం ఏంటంటే, వీళ్లలో చాలామంది (అందరూ?) క్రీడలు, వ్యాపారం, వినోదం లాంటి వేగంగా సంపద పోగేయగల వృత్తుల వాళ్లే. Notice my reader, నెలజీతాలవాళ్ళు లేరు. అనగా, జీతానికి పనిచేసే సాధారణ ఉద్యోగులు అనమాట. (కొంతమంది అసాధారణ నెలజీతగాళ్ళు ఉన్నారనుకోండి, వాళ్ళు ఇందాక చెప్పుకున్న వేగంగా సంపద పోగెయ్యగల వారయివుంటారు. ఉదాహరణకి, ముకేశ్ అంబానీ నెల జీతం, 21వ శతాబ్దపు మొదటి దశకంలో, దాదాపుగా 3M USD). కొంచెం అనుభవం తర్వాత ఆరంకెల జీతం తీసుకున్నా, సాధారణ నెలజీతగాళ్ళు విపరీతమైన సంపద పోగెయ్యడం చాలా కష్టం అని నా అభిప్రాయం. మహా అయితే, అయిదో, పదో కోట్లు గడించగలరేమో, అంతే. అది కూడా అనుమానమే. ఒకవేళ సాధ్యపడినా, ఎప్పుడో జీవితం చివరిలో తప్ప, యవ్వనంలోనే పోగెయ్యగలరు అని చెప్పడం కూడా కష్టం.

ఇటువంటి సందర్భంలో, సమీప భవిష్యత్తులో, ఒక నెలజీతగాడిగానే కనిపిస్తున్న నేను, బాధ్యతాయుతమైన గృహస్తుగా ఉండికూడా, ఒక పెద్దమొత్తం (ఉదా|| ఒకటి రెండు కోట్లు) దానం చేయగలనా అనేదే ఇందాకటి నా ఆలోచన. సంపన్నులుగా ఉండి, ఉదారంగా దానం చేయడం ఒకటి, ఖచ్చితంగా గొప్పదే, అనుమానమేం లేదు; కానీ, సాధారణ జీతాలు, జీవితాలతో కూడా అలాంటి అనుభవాలు సాధ్యమేనా అన్నదే నా ఆలోచన. నాకూ ఒక రుక్మిణి వస్తుంది (ఒక్కతేలెండి); తప్పకుండా ఇలాంటి నా ఆలోచనలని దివ్యదృష్టి లాంటివేం లేకుండానే తెలుసుకుంటుంది (మనం చెప్పేస్తాం). మరప్పుడు (ఆలోచన తెలుసు కున్నప్పుడే), చేత్తో ఆపేస్తుందో, కాళ్ళు చేతులు విరిచేస్తుందోనని కొద్దిగా అనుమానం. ఆవిడ సంగతి పక్కన పెట్టినా, అసలు, ముందు నేను అంత నిస్వార్థంగా ఉండగలనా, almost impossible. అందుకేగా, సాధించలేనేమో అనే ఆశయాల్లో దీన్ని archive చేసింది. తెలుగులో అసంపన్న అనే పదం లేదేమో(?) (నా searchలో నాకు దొరకలేదు). ఈ ఆలోచన ఆచరించడం ఎంత అసంభావ్యమో సూచించడానికే అన్నట్లు, అలాంటి పదం వాడానేమో!

సన్నివేశం 3: ద్వాపర యుగం, ద్వారక  

(శ్రీకృష్ణుని చెయ్యిపట్టుకొని తినకుండా ఆపేసిన సన్నివేశం)

అవును, రుక్మిణి నిజంగానే, పరిస్థితిని అర్థంచేసుకుంది (ఆవిడ ఎవరు? మనం ఇంతసేపూ చర్చించుకున్న "సంపద"; లచ్చిందేవి). ఇక్కడ ఒక్క పిడికెడు అటుకులు తిన్నందుకే, అడగక పోయినా, దరిద్ర పీడితుడైన కుచేలునికి అక్కడ (కుచేలుని ఇంటి దగ్గర) కొన్ని తరాలు తిన్నా తరిగిపోని ఐశ్వర్యాన్ని ప్రసాదించాడు శ్రీకృష్ణుడు. ఇంకొన్ని తింటే, మమ్మల్ని (భార్యల్ని), తనని కూడా దాసులకింద ఇచ్చేస్తాడేమో అని భయపడి, శ్రీకృష్ణుడు తినకుండా ఆపేసిందన్నమాట. అంతేకానీ, పాత సినిమాలో సూర్యకాంతం, ఛాయాదేవి లాగా కాదన్నమాట.
(అలా శ్రీకృష్ణుడు తినగా మిగిలిన అటుకులని అక్కడున్న మిగిలిన వాళ్ళందరూ ప్రసాదంలాగా పంచుకున్నారు. తర్వాత ఇవన్నీ ఏమీ తెలియని కుచేలుడు, శ్రీకృష్ణుని ఏమీ అడగకుండానే మిత్రుని దగ్గర సెలవు తీసుకొని ఇంటికి తిరుగు పయనమవుతాడు. దారిలో, వచ్చిన పని నెరవేర్చుకోకుండానే తిరుగుపయనం అయ్యానే అని కొంచెం చింతిస్తాడు, కానీ, తర్వాత ఇంటికెళ్లి విషయం తెలుసుకొని సంతోషిస్తాడు.)

నాకివేమీ వద్దు

నాకీ స్పర్శలూ, ముద్దులూ, ఏ...వీ వద్దు. మాటలైతే మరింకొద్దు.
ఒకేసారి హత్తుకోవాలి; గాలికి కూడా చోటులేనంత, మనసులు మాటాడుకునేంత, ఇవేం సరిపోవు.
ఎంతంటే, నువ్వు నాలోకి వెళ్ళిపోయేంత. కాదు, నేనే నువ్వయ్యేంత;
ఇక అంతటితో నువ్వు-నేను అని రెండు లేవు,  అసలు నువ్వు కాని నేను వద్దు నాకు; నన్ను మొత్తం తీసేసుకొని నువ్వైపోవా, please.
ఎముకలు విరుచుకుంటూ, మాంసం చీల్చుకుంటూ నీలోకి వచ్చేస్తాను; నువ్వైపోతాను.
తీగలకే, పెనవేసుకోవడం నేర్పుదాం; ఊహుం, సరిపోదు; అనంతానికే ఐక్యం అవ్వడం నేర్పుదాం.

ఆకాశ వీధిలో అలవాటులేని అడుగులు

New year మొదలయ్యాక, ఈ సంవత్సరం చేయాల్సిన అతిముఖ్యమైన పనులేంటా అని ఆలోచిస్తుండగా, "ఇంతవరకూ మోగించిన single hand చప్పట్లు చాలు, జీవితంలోకి Eastmanని invite చేయాల్సిన సమయం ఆసన్నమైంది, ఎదురుగా కనిపిస్తున్న speed breaker దగ్గర ఆగి, పక్క seat fill చేసుకుందాం" అని అంతర్వాణి,  అంతర్వేదిలో గోదావరిలాగా ప్రసన్నంగా వినిపించింది. పూర్తిగా convince అవడానికి పెద్దగా time పట్టలేదు. అనుకున్నదే తడవుగా, మరింక ఆలస్యం చేయకుండా, ఇంటికి phone చేసి, పెద్దలకి inform చేసి permission తెచ్చుకొని, నా ఈ ప్రయాణం సుఖమయం అవడానికి అవసరమైన సలహాలకోసం, అటువైపు వెళ్లిన నా friends కొంతమందితో మాట్లాడటం మంచిదని, ఆ పని కూడా అవజేసి, నన్ను నేను సిద్ధం చేసుకున్నాను.

అలా, one fine day, విశ్వామిత్రుల వెంట మిథిలకి పయనమైన రాములోరిని తలుచుకొని, 'వెడలెను కోదండపాణి' అని పాడుకుంటూ, అందాల తారలుండే ఆకాశవీధిలోకి అడుగుపెట్టాను. అదేదో అమ్మాయిల college అనుకునేరు. కాదు, కాదు. కన్యామణులుండే రాయాలనాటి సీమ, పరిమళములు వెదజల్లు పుష్పవ్రజంబు నెలవైన పూదోట, కాంతులీను తారకావళి వసించు గగన తలము. అర్థం కాలేదు కదూ! What I mean is,  the Matrimony website. All that I did is creating a profile in a regional matrimony website. Timeతో పాటు దానిమీద మన అభిప్రాయం మారే అవకాశం మెండుగా ఉందికావున, అదేంటో ఏమీ తెలియని రోజున నాకున్న feeling, పై linesలో record చేసి ఉంచాను. చూద్దాం, భవిష్యత్తులో నాకెలాంటి  అనుభవాలు ఎదురవనున్నాయో, నా అభిప్రాయం ఎలా మారుతుందో. సరే, ఆ రకంగా, అందాల తారక కోసం, online వీధిలోకి visa తీస్కొని enter అయ్యానన్నమాట. 

చాలా carefulగా, selectiveగా interest express చేస్తున్న రోజులు. There is no time for bullshitting  కదా!  ఇంకో fine day, ఒకానొక profile నన్ను ఆకట్టుకుంది. ఎలా అంటే, ఇంచుమించు ఇలాగ. ఎందుకంటే ఏం చెబుతాం? పైగా మిమ్మల్నె అడుగుతాం, 'గాడ్పేల విసరు? పరిమళములేల చిమ్ము పుష్పవ్రజంబు? సలిలేమేల పారు?' అని.  అంతే, అలా సహజంగా జరిగిపోతాయి. చదుకున్న పిల్ల, ఉద్యోగం చేసుకుంటోంది, మధ్య తరగతి background, చూడగానే ఆకట్టుకునే కళ్ళు, ముఖ వర్ఛస్సు ఇలాంటివేవో కలిసి అలా పన్జేస్తాయి. So, ఆలస్యమెందుకని interest express చేశా. 2-3 రోజులైనా ఎలాంటి reply రాకపోవడంతో ఇక బ్రహ్మాస్త్రం ప్రయోగించాల్సిందేనని decide అయిపోయా. మరి, ఆ pull అటువంటిది. ఈ ఆకాశంలో, తారలేకాదు, చందమామలు కూడా ఎక్కువగానే ఉంటారు, కాబట్టి మరీ ఆలస్యం కూడా చేయకూడదు. పైగా, మన message వాళ్లు చూడలేదేమో అనే అనుమానం లేకుండా confirm చేసుకుని (దానికి కూడా కొన్ని సౌకర్యాలు ఉంటాయి ఈ software ఆకాశంలో), ఇక అస్త్రం ప్రయోగించాల్సిందే అనుకున్నా. ఇంతకీ బ్రహ్మాస్త్రం అంటే ఎంటనేనా మీ అనుమానం. నేను premium memberని కాబట్టి, కొంతకాలం లోపు, కొన్ని profiles యొక్క contact numbers తెలుసుకోవచ్చనమాట.  ఇదే అవసరం, అవకాశం కాబట్టి నాల్గవ రోజున తన contact తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేశా, but to my surprise, ఆ పిల్ల తను కావాలనుకుంటే మాత్రమే మిగిలిన జనాలు తన contact తెలుసుకోగలిగేలాగా బిగించేసింది. You see, simplest of software engineering. So, చేసేదేమీ లేక, అంతర్జాలంలో అన్ని రకాలుగా వెదికి వెదికి అలసిపోయాక, కేవలం తను పనిచేస్తున్న company మరియు ఊరు మాత్రమే సంపాదించగలిగాను. కానీ, సుఖమెంటంటే, ఆయొక్క companyలో మనకి 'జాన్ జిగిరి' ఒకడున్నాడు. మొన్నామధ్యే క్రిస్మస్ కి రెండు వారాల సెలవులు నాతోనే  spend చేశాడు. అప్పుడు మేము చేసిన అల్లరి గురించి ఇంకెప్పుడైనా చెప్పుకుందాం. One అల్లరి at a time. వాడిముందు ఈ విషయం ఉంచితే, ఒకే company కాబట్టి internal portalలో contact (mail, number, etc) దొరకవచ్చు. ఇంకా luck ఉంటే, తనని తెలిసిన వారే దొరకవచ్చు అని నా ఆలోచన.

సరే అనుకుని, మా వాడికి call కొట్టి, ఇది భయ్యా matter అని, వాణ్ణి, గమ్యం సినిమాలో అల్లరి నరేష్ లాగా చూపించా వాడికే (కమలిని కోసం వెదుకుతున్న శర్వానంద్ కి help చేస్తాడు కదా).  అంతే, పది నిముషాల్లో నాకు whatsapp చేసాడు తన number. 'పండగ జేస్కో' అని ప్రోత్సాహం కూడా.  అలవాటు లేని పని కదా, ఓసారి అలోచించి దూకుదాం అని కళ్ళు మూసుకుని ఒక 5 deep breaths తీస్కొని, ఆలోచించడం మొదలు పెట్టా. Already, something unethical చేసేశా, తను నా మెసేజ్ చూసి కూడా, interest లేక neglect చేసి వుండొచ్చు అని తెలిసి కూడా, తన number, తన permission లేకుండా ఎక్కడినుంచో దొంగిలించా. Breach of privacy.  తర్వాత మీడియాలో చెప్పుకోడానికి, పుస్తకాల్లో రాయడానికి, సినిమాల్లో చూపించడానికి  బావుంటాయని temptingగా ఉన్నా, ఇలాంటి విషయాల్లో consult అయ్యే ఇంకో friendకి call చేసి, 'మచ్చి, ఇదు దాన్ ప్రచ్న, ఎన్న పన్రదు?' అని  మొత్తం చెప్పుకుంటే, వాడు గట్టిగ నవ్వేసి, "బావుంది, but, ఇలాగ office portalsలో దొరికే numbers updated ఉండవు, and more importantly, మనం ముందు తనకి తెలిసిన వారి ద్వారా నీ profile introduce చేసే ప్రయత్నం చేద్దాం. అది better, direct call చేసి deal చేయడం కంటే" అని, "ఈలోపు రేపు ఓసారి నేను wrong call లాగా ఆ numberకి call చేసి నీకు confirm చేస్తాను అది correct అవునో కాదో" అన్నాడు. వాడు, నేను, ఇందాకటి అల్లరి నరేష్, తన wife (తను కూడా same companyలో work చేస్తోంది) అందరం ప్రయత్నించాం, mutual friends ఎవరైనా దొరుకుతారేమోనని. అబ్బే, ఉపయోగం లేదు, రక్తాభిషేకం జరగాల్సిందే అన్నాయ్ పరిస్థితులు. అలాంటి వారెవరు దొరకలేదు. So, మా మచ్చాని ముందుకెళ్ళమన్నా. "ఇంకోసారి ఆలోచించుకో" అన్నాడు. "ఏం పర్లేదు, ప్రపంచంతో యుద్ధాలు చేయలేకపోయినా, తనకోసం comfort zone బయటకొచ్చి, కనీసం ఇలాంటివైనా  చేయాలికదా" అన్నా. Achillis next day చంపబోయే Hectorతో చెప్పినట్లు,  "నీ energy నాకు నచ్చింది,  నేడు పోయి, రేపటికి  readyగా ఉండు" అన్నాడు.   

మరుసటి రోజు నిద్రలేచి, phone తీస్కుని చూడగానే, మచ్చా నుంచి message, 'Dude, call me, urgent!' అని. వామ్మో, వీడేదో పెంట పూశాడు నాయనో అనుకుంటూ call చేశా. మచ్చా చెప్పడం మొదలు పెట్టాడు, "నిన్న తనకి call చేసి, నేను నీ relationship manager లాగా introduce చేసుకున్నా" అన్నాడు. Relationship manager అంటే, నాలాంటి youngsters (male and female) ఇలాంటి విషయాలు deal చేసేటప్పుడు, other partiesని contact అవడానికి, information gather చేస్కోడానికి, మనల్ని గొప్పగా చూపించుకోడానికి, మొహమాట పడకుండా ఆ పనులని outsource చేసుకుని మనకోసం చేసిపెట్టే matrimony website వాళ్ళ service provider అనమాట. "వీడి అసాధ్యం కూల! నాతో చెప్పిందేమిటి, వీడు చేసిందేమిటి" అనుకుంటుండగా. "నమ్మకం కోసం Broadband కోసం పెట్టించుకున్న landline నుంచి call చేశాలే" అని talent చూపించాడు. నిజమే, వీడి talent నాకు తెలుసుకాబట్టే ఇంత కార్యాన్ని, కర్ణుని నమ్మినట్లు నమ్మి అప్పగించా.  "ఇంతకీ తనేమందో సొల్లు మచ్చా", అని ఇష్టంగా విసుక్కుంటే,  మొదలు పెట్టాడు, నాకు మొదటి lesson, "తనకి ఇప్పట్లో పెళ్లి చేస్కునే interest లేదంట" అని, "ఏయ్, ఏం మాట్లాడుతున్నావ్, 26F నువ్వు, తెలుస్తోందా" అన్నా ఆవేశంగా. "ఓహ్, ఓహ్!" అనగానే, "సారీ, నిన్ను కాదులే, తననే. సొల్లు చెబుతోంది" అన్నా. "అవును, అందుకే, కొంచెం press చేసిచూశా, మంచి profile, ఓసారి చుడండి, మళ్ళీ మళ్ళీ రాకపోవచ్చు, మీ interest మారొచ్చు, నచ్చక కాదు, interest లేక అంటున్నారు కదా, ఇలాగ" అన్నాడు.  "మరేమంది?", "convince అవలేదు, So, మీకేమైనా relationship manager ఉంటే చెప్పండి నేను ఓసారి discuss చేస్తా" అనికూడా అన్నా.  "లేదు, అలా ఎవరూ లేరు" , "పోనీ, మీ పెద్దలతో మాట్లాడతా, చెప్పండి మీ profile ఎవరు manage చేస్తారు?" "మా అక్క, but, వద్దులెండి, I will get back if I want to" అని calmగానే చెప్పిందన్నాడు. హ్మ్, ఇంకేముంది, clarity వచ్చిందిలే అనుకుని, గజినీని గుర్తు తెచ్చుకుంటూ ఉండగా, చెప్పాడు మచ్చా, "నా profileలో ఈ contact number పెట్టలేదుకదా మీకెలా దొరికింది" అని అడిగిందంట. మావాడు ఘటికుడు కాబట్టి, తడుముకోకుండా, "అవును, profile primary contactలో వేరే number ఉంది, but, secondary contact లాగ మా recordsలో ఉంది" అని confidentగా cover చేశా అన్నాడు. But, I think it's clear, we were busted. Doesn't matter now. "Obviousగా, reason ఏంటి అనేది చెప్పలేం, but we did our job" అన్నాడు మచ్చా. అలా,  ఆకాశ వీధిలో నా మొదటి వాహ్యాళి అలవాటులేని అడుగులతో సాగిందన్నమాట. 

To my OBSESSIVE and dear friend!

I started to think, "What comes to my mind when I think about you as the captain of our sweetheart, the TSS cricket team?". Believe me, "Obsession" is all that you painted before me.

ఆ రోజుల్లో, TSSకి captain కావాలన్న నీ sheer obsession నాకింకా గుర్తే. ఎన్ని sittingsలో మనం దీనిగురించి వాదించుకున్నామో, అప్పటి captainని నువ్వు ఎంత శాస్త్రీయంగా (scientific, if you will) ఖండించావో (censored :-)) స్పష్టంగా గుర్తుంది మచ్చా. మీ DESE జనాలముందు నువ్వు prove చేస్కోవడం and  మీ తురకపాలెం whatsapp groupలో share చేస్కోవడం అనే aspects పక్కన పెడితే, I must say, your approach towards that was very new and a bit intense, and that is where I started to see your 'obsession'. కారణం ఏమైనా, కొద్దిగా ఆలస్యమైనా, eventually, you led us, and lead us to multiple victories. See, I told you, ఇవన్నీ మీడియాలో చెప్పుకోడానికి బావుంటాయి మచ్చా అని, చూశావా!

Next thing is, your obsession to try out new things on the field, of course, we ended up doing it off the field too. ఎంత సేపూ, non-aggressive, routine, safe, defensive field setకి అలవాటు పడిన teamకి కొత్త రక్తం తెచ్చావేమో, stay on the ground, I am not finished yet. Slipsలో tight field, aggressive pace bowling, just కొన్ని ఉదాహరణలే. అసలు, limited oversయే అయినా, runs restrict చేయడం కంటే, opponent గురించి ఆలోచించకుండా, all-out చేయడం గురించి TSS ఆలోచించడం నీ నాయకత్వంలోనేనేమో. Now, I suppose it has become a habit to us. Again, full credit to your obsession. 


 అలా నువ్వు బాగా ప్రోత్సహించిన ఇంకో ఆసక్తికరమైన అంశం 'sledging'. I was initially sceptical about it. అంతకు ముందువరకు, cricket is gentlemen's game, మా heros (సచిన్,ద్రావిడ్,కుంబ్లే,లక్ష్మణ్,శ్రీనాథ్ etc.) were all less aggressive with on field talking, etc. ఇలాంటివి చెప్పుకుని,we did not practice it. రోహిత్ లాంటి young bloodని చాలా సార్లు (వేరే teamsతో ఆడేప్పుడు) control చేసేవాళ్ళం. కానీ, game evolves, I think, you brought that fire (:-P) with you. You remember, from behind the stumps how we got MCB Bharath out, not just once, but on multiple occasions. We did Lachith also that way. And the peak of that was, of course in KK-KR. Barring some small issues, that was one memorable tournament to cherish for a lifetime, again, must say, you did play a vital role among others to make it what it is.


Team composition was one thing, I as a captain and many other leaders, sort of given less importance to. బహుశా, మా కారణాలు వేరు, at least, in my case, winning was not the main motive, so, easy to understand. Players availability was also another reason, I guess, you had a luxury of options. ఏదేమైనా, teamకి best ఇవ్వడానికి తపించడం నేను చూశాను. ప్రకృతిలో ఒక వంద టీలు దానిమీదే ఖర్చుపెట్టాం అంటే అతిశయోక్తి కాదు.

I think you handled the seniors and juniors in the team very well. Many of us think that respect means listening to or obeying the seniors. But, no, I think respect means the courage to genuinely discuss the issues and to act with bigger picture in mind. Of all the people, I think,  I am the one who can best endorse you on that :-).

Another one of your obsessions is to celebrate on the field. You showed, at least to me, how to celebrate our hearts out. Of course, its just your expression, but yes, what is the whole point of sports, if you hold the expressions of joy that come out of an exceptional display of sporting skill. Having said that, I am gonna warn you about getting carried away with your dances, because we have uncles playing in the opposition :-P (I mean, one who plays in Praveen's team).


Captain గా చేయగలిగిన, చేయాల్సిన ఏకైక పని, players అందరి నుంచి best performanceని రాబట్టుకోవడం. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, many of us enjoyed their successful game during your time, if not their best. రోహిత్ ఐతే almost allrounder అయిపోయాడు, (this is one way to see the top order failure :-P).  వివేక్ ఐతే KK-KR లో super star with bagging the legend more than 4 times, if i am not wrong. గౌతమ్ ఫేర్ఫార్మెన్స్ చూసి అనిల్ కి డౌట్ వచ్చి ఉంటుంది, వరంగల్ నుంచి బెంగుళూరు కి వచ్చేలోపు ఏదోఅయిందని. CM was always a strong addition, provided he practices and plays. I know, how much you went after him to play. అలాంటి commitment ఉన్నపుడే IPL (IISc వాలా) లాంటి విజయాలు సాధ్యమవుతాయి, అనుమానమే లేదు, it was our commitment to team that made us the champions. You were most successful in making all of us (even the non playing lot) to own the team. I couldn't imagine the publicizing we did, sorry, YOU MADE US to do, over mails, FB walls, noticeboards, what not, every where. Whatsapp statusల గురించి చెప్పోద్దులే. And, it played,  played big time!

You are a perfect example of the modern day 'David-Golliath'. And, you proved that not just once, but twice: KK_KR and the IPL. Honestly, I think I speak not just for me but for all, when I say we had no idea that you will win the KK-KR or that we will win the IPL. Its just your Obsession to win. Seriously. We had no Ajays, no Naveens, no Karthiks. If we look back, all that we had was a shaky batting order backed by a decent bowling and a stronger fielding, if you will. Not the tools you would wish to have to be champions. But, then we had one extraordinary thing, your obsession to win. Be it, begging Bharath UG to play, making the legend to come back (I am sure, he was more than happy to do that) from Hyderabad to play the matches just days before his international travel, the professionalism that was inculcated into the team and manifested in many ways such as practising, learning, sharing, enjoying the games, etc. And, guess what, it was no anti-climax, we did! Of course, we hadn't done it in style, but thats it, most of the exceptional things happen in that fashion. I am pretty sure on that day we won not just the championship but a lot of respect and love in the campus as well.

  

(At the end of Karmel Kranthi (KK)'s captaincy term for the TSS Cricket Club, IISc Bangalore, on behalf of the club.)