बाप बाप होता है, बेटा बेटा होता है

ఎప్పటికప్పుడు తండ్రులని outsmart చేశాం అనుకుని పప్పులో కాలేసే కొడుకులు కొంతమందైతే, accidentalగా దొరికిపోయిన కొడులకి తామెంత స్మార్టో చూపించే తండ్రులు కొంతమంది, వెరసి, बाप बाप होता है, बेटा बेटा होता है. అలాంటి కొన్ని real-life smart stories .

------------------------------------------------------
"ఎన్నిసార్లు చెప్పా లక్ష్మీ నీకు! వడ్డించే ముందే నెయ్యి కాచిపెట్టుకోమని, తీరా అడిగిన తర్వాత వెళ్లి వేడిచేసి పట్టుకురావడం అలవాటయి పోయింది నీకు. అందాకా plateలోకి తొంగిచూస్తూ ఉండమంటావా మమ్మల్ని?" కరోనా విధించిన lockdownలో కూడా, మధ్యాహ్నం భోజనాల దగ్గర భార్యమీద తన అసహనాన్ని ప్రదర్శిస్తున్నాడు శ్రీనివాసరావు. Stove వెలిగించడానికి హడావిడిగా అగ్గిపెట్టె వెదుకుతున్న లక్ష్మికి సలహా ఇచ్చాడు, ఈమధ్యే M Tech పూర్తిచేసిన వాళ్ల ఒక్కగానొక్క కొడుకు అర్జున్, "ఒక lighter కొనుక్కోవచ్చుగా  mummy, stove దగ్గరే పడుంటుంది, అగ్గిపెట్టె కోసం అటూఇటూ వెళ్లకుండా".

"అందాకా, వీడి దగ్గర ఉన్న lighter తీస్కో లక్ష్మి, పనికొస్తుంది నీక్కూడా" నింపాదిగా అన్నాడు శ్రీనివాసరావు అర్జున్ ముఖంలోకి చూస్తూ.

తింటున్నది గొంతులో పడేసరికి, ఖల్లుమని దగ్గుతూ తండ్రివైపు షాకయ్యినట్లు చూస్తున్నాడు అర్జున్, తనకేం అర్థం కాలేదన్నట్లు.

"ఆపరా నీ నాటకాలు, పొద్దుటే నీ బ్యాగులో దొరికింది ఈ cigarette lighter. బ్యాగులన్నీ ఖాళీచేసి పైన cupboardలో పడేసినట్లు cutting ఇస్తే కనుక్కో లేరనుకున్నావా?" అని జేబులోంచి తీసి చూపించాడు.

అక్షరాలా తనదే. చేసేదేమి లేక, "అమ్మనా బాబోయ్, ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండాలనమాట నీతో" అనుకుంటూ, అమ్మకి అగ్గిపెట్టె వెదకడంలో సాయం చేయడానికి అన్నట్లు అక్కడి నుంచి లేచి వంటగదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.
------------------------------------------------------
సంతోష్ convocationకి Vizag నుంచి బెంగుళూరు వచ్చిన  తన family అందరూ evening flightకి return అవుతున్నారు. పొద్దున Convocation అయ్యాక, అక్కడే భోజనాలు అవజేసుకొని, Campus అంతా తిరిగి, అన్నిచోట్లా photos తీసుకొని, Messలో టీ, snacks తీస్కొని హాస్టల్లో తన roomకి వచ్చి ఒక్కొక్కరే రెడీ అయ్యారు.

Winterలో Europe వెళ్లి PhD join అయ్యేదాకా,  తనిప్పుడు అదే campusలో Research  Assistant గా work చేస్తున్నాడు. కాబట్టి, అమ్మానాన్న, పెద్దక్క బావ, చిన్నక్క కలిసి మొత్తం ఐదుగురికి మాత్రమే tickets book చేసారు.  అందరూ కలిసి airportకి ఎలా వెళ్ళాలి అని ఆలోచిస్తూంటే, సంతోష్ వాళ్ళ నాన్న అన్నారు, "నేనూ సంతోష్ బండి మీద వస్తాం, మీరంతా Cab తీస్కొని వెళ్ళండి" అని. అలానే బయలుదేరారు అందరూ.

బండిమీద వెళ్తున్న  తండ్రీకొడుకులు దేవనహళ్ళి toll gate దాటేశారు. అప్పుడు, తండ్రి, "ఓసారి బండి ఆపరా !" అనేసరికి, side తీస్కొని కొద్దిదూరంలో ఆపేశాడు సంతోష్. ఏం జరుగుతోందో అర్థంకాక, "Flightకి time అవుతోంటే, ఇక్కడ ఆపమంటాడేంటి ఈయన?" అనుకున్నాడు సంతోష్. బండిదిగి, పక్కకివెళ్లి జేబులోంచి సిగరెట్, అగ్గిపెట్టె తీసి వెలిగించాడు తండ్రి. "ఓర్నీ, దీనికా!" అనుకున్నాడు సంతోష్.

ఓ ఐదునిముషాలు మెల్లిగా సిగరెట్ ఆస్వాదించిన తండ్రి, దాన్ని పడేసి, బండి దిగకుండా కూర్చున్న సంతోష్ దగ్గరికొచ్చాడు. Mobile phone jeans లోపల పెడుతూ, 'ఇంక బండితీనా?' అన్నట్లు చూస్తున్న సంతోష్ మొహంలోకి లోతుగా చూస్తూ, "ఇదిగో ఇదుంచు" అని ఇందాక అయన వాడిన అగ్గిపెట్టె చేతిలో పెట్టాడు. Flight ఎక్కేటప్పుడు ఇలాంటివి ఉండకూడదు కదా, అందుకని ఇచ్చారేమోలే అనుకున్నాడు సంతోష్. కాదన్నట్లు ఇంకా తీక్షణంగా చూస్తూనే ఉన్నాడు తండ్రి. 'ఏంటా?' అని దానివైపు చూసిన సంతోష్ ఇట్టే గ్రహించాడు, అది తన roomలో cricket kit అడుగున దాచిందని. కొన్ని క్షణాలు ఇద్దరూ మాట్లాడుకోలేదు. కానీ, అనాల్సినవన్నీ అనేసినట్లు ఒకరికి, వినాల్సిందంతా విన్నట్లు ఇంకొకరికి అనిపించింది. మెల్లిగా తండ్రిగారొచ్చి బండిమీద వెనకాల కూచున్నారు. బండి airport వైపు దూసుకెళ్లింది, సంతోష్ గుండెలమీద (జేబులో) ఉన్న అగ్గిపెట్టె మాత్రం తెగ అదురుతోంది.
------------------------------------------------------

పొద్దున్నే ఏడుగంటలయ్యి, మొహంమీద ఎండ పడేసరికి, మేడ మీద పడుకున్న చందు మెల్లిగా నిద్రలేచాడు. Lockdownకి ముందే చెల్లెలు engagementకని వచ్చి, తిరిగి Benguluru వెళ్ళలేక ఇంటినుంచే work  చేస్తున్నాడు. కళ్లు నులుముకుంటూ కిందకొస్తూ, మెట్లమీద కూచొని కాబోయే బావగారితో phoneలో మాట్లాడుతున్న చెల్లెల్ని దాటుకొని, కొత్తగా కొన్న plastic chairలో కూర్చొని దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్న నాన్నగారి ముందు, ఇంకో కుర్చీలో కూలబడ్డాడు. నిద్రమత్తులో ఉన్నా, తనవేపు కొత్తగా చూస్తున్న నాన్నగారిని గమనించాడు కానీ, ఏమీఅనలేదు. ఇంతలో, చట్నీకని కొబ్బరి తీస్తున్న అమ్మ చూసి, "లేచావా, coffee తెస్తా ఉండు" అని వంటింట్లోకెళ్లింది. వెనకాలే తనూ వెళ్లి అడిగాడు "ఏమైందమ్మా, నాన్నగారు ఎప్పటిలాగా Mobile phoneలో Jagan videos పెట్టుకోకుండా, పొద్దున్నే చిరాగ్గా అలా చూస్తున్నారు నన్ను?" అని. "అవునా, ఏమోరా తెలీదు, అడగకపోయావా?" అంది పాలు కాస్తున్న అమ్మ.  "ఏమోలే" అనుకుంటూ, గబగబా coffee తాగేసి, ready అవ్వడానికి bathroomలోకి దూరిపోయాడు. 

Tiffin అయ్యాక మేడమీది గదిలోకి వెళ్లి, teamతో daily objectives meeting కోసం TV పక్కన పెట్టిన తన laptop bag  తీస్కొని  మేడ ఎక్కేసాడు. ఓ పావుగంటయ్యాక, "అమ్మా, నా earphones కనపడట్లేదు, bagలోనే ఉండాలి తీసారా ఎవరైనా?" అంటూ కిందకొచ్చి వెదకడం మొదలు పెట్టాడు హడావుడిగా. "అవున్రా, మర్చిపోయా చెప్పడం, రాత్రి మీ నాన్నగారు పడుకునేముందు కూడా ఆ సోది వీడియోలు చూస్తూ విసిగిస్తున్నారని నేనే నువ్వు చెవిలో పెట్టుకునేవి తీసుకోమన్నాను. ఆ TV దగ్గరే పెట్టారేమో చూడు" అంది. "ఆ, దొరికింది లే" అని తీసుకోని వెళ్ళిపోయాడు మేడ మీదకి.

మధ్యాహ్నం భోజనాల టైమయ్యేసరికి అందరూ dining table దగ్గర హాజరవుతున్నారు. అమ్మ వంటింట్లోంచి ఒక్కోటీ table మీదకి సర్దుతోంది. ఇంతలో చందు water bottle తీసుకోబోతూ, పక్కనే ఉన్న వేడి రసం  గిన్నె తాకి "అబ్బా!" అని, ఉఫ్ఫుమంటూ  చెయ్యి ఊదుకున్నాడు. అంతా చూస్తున్న నాన్నగారు, "ఒళ్లు కాస్త దగ్గర పెట్టుకుంటే మంచిది" అన్నారు ఘాటుగా. 'అరే, ఇంత చిన్నదానికే అంతమాట ఎందుకబ్బా!' అనుకున్నారు మిగిలిన అందరూ, కానీ ఎవరూ ఏమీ అనలేదు. భోజనాలు నిశ్శబ్దంగా అయిపోయి, చందు fastగా మేడెక్కేసాడు.   

పొద్దున్నించీ ఈయనేంటి చిరాగ్గా ఉన్నాడు మనమీద, కొంపదీసి బడ్డీ కొట్టు దగ్గర సిగరెట్ కొంటున్నపుడు చూసిన ప్రభాకర్ uncle గానీ ఆపుకోలేక ఈయన దగ్గర పిత్తేశాడా? చెప్పేవాడైతే మొన్న పొద్దున్న walkingలోనే చెప్పేసేవాడేమో, ఇవాళ్టిదాకా ఎందుకు ఆగుతాడు? ఎందుకైనా మంచిది జాగ్రత్త పెంచాలి అనుకుంటూ, mobile charger కోసం laptop bagలో వెదుకుతున్నాడు. shampoo packet లాంటివి తగిలాయి, అవేంటో వెంటనే తనకి స్ఫూరించింది. కరెంటు షాక్ తగిలినట్లు, 'వీటిని చాలా లోపల ఉన్న చిన్న zipలో కదా దాచేది, బయటి zipలోకెలా వచ్చాయి?' అనుకున్నాడు. వెంటనే earphones గుర్తొచ్చాయి. 'కొంపదీసి, రాత్రి వాటిని తీసుకునేటప్పుడు నాన్నగారు వీటిని చూసేశారా? గుండె వేగం కొంచెం పెరిగింది. అయినా, ఒకే సరంగా ఉండాలి కదా, ఇలా మూడు separateగా ఉన్నాయేంటి?  F***, దొరికిపోయాం. చూసేశానని చెప్పడానికి, ఇలా వీటిని separateగా చింపేసి తన సంతకం వదిలాడనమాట, మన బాబు. Benguluruలో ఎక్కడైనా దొరుకుతాయి కదా, ఇలా bagలో maintain చేయాల్సిన కక్కుర్తి ఎందుకురా?' అని అప్పుడెప్పుడో వీటిని bagలో దాచిన సంగతి గుర్తొచ్చి, తనని తానే తిట్టుకున్నాడు. 'పోన్లే, చేసేదేముంది, చెల్లెలి పెళ్లయ్యాక, late లేకుండా రమ విషయం బయట పెడదాం. కానీ, ఈలోపు ఈయన మనల్ని తిరుగుబోతు అనుకోకుండా ఉంటే చాలు' అనుకున్నాడు.

------------------------------------------------------------------

ఇంకొన్ని ఇంకో రోజు. 

సిట్టింగులో సొరకాయ!

*****
హెచ్చరిక: పెద్దల మాటలు ఎక్కువగా దొర్లుతాయి కింద, కాబట్టి పిల్లలు చదవకపోతేనే మంచిది, పెద్దయ్యేదాకా.
****

మా సిట్టింగ్ సెట్టింగుల్లో చాలా తక్కువ మంది పిల్లలు మాత్రమే పానీయప్రియులు. maximum membersకి, అక్కడ చోటుచేసుకునే మాటల్లో munchingలా మాత్రమే పానీయాలతో పని. అంతేగానీ, lockdown సమయంలో ఎర్రగడ్డలో join అయ్యేంత పానీయోన్మాదం (addiction) లేదు. కానీ, already close friends మధ్య కూడా ఉండే చిన్న చిన్న inhibitionsని సైతం చెరిపెయ్యడంలో మాత్రం పానీయం పనితీరు భేష్. ఒక్కోసారి, ఆటలో అరటిపండులా 7up పట్టుకుని కూర్చునే participants కూడా పనికొస్తారు Infotainment (Information + Entertainment )కి.

ఇంత అనుభవం లేని కొంతమంది యువ మిత్రులు, అలాంటి ఒక అరటిపండు మిత్రుని గురించి ఒక వారం నాతో అన్నారు, "ఏంది మచ్చా నీకు ఆ'యప్ప' అంటే అంత లవ్వు? ఎప్పుడు కూచున్నా పట్టుకొస్తావు. ఆయనేమో బిజీ బిజీ అని పోజుకొడుతున్నా invite చేస్తావు. cool drink, stuff, బిర్యానీ పెట్టి girlfriend treatment ఇస్తున్నావ్. మనకవసరమంటావా ఈ పానకంలో పూడక ?" అని.

అప్పుడు చెప్పా వాళ్లతో, ఒక light fix చేస్తూ, "అరే, మీరు సరిగ్గా చూడ్డం లేదురా భయ్, ఆయన పానకంలో పూడక కాదు, మన సిట్టింగులో సొరకాయ! " అని. అర్థంకాక నావైపు చూస్తున్న వాళ్ళకి చెప్పా,"Actually మన అరటిపండు మచ్చా దగ్గర చాలా matter ఉంది, సమయం వచ్చినపుడల్లా చెప్పుకుందాం" అని.

ఆతర్వాత ఒకానొక వారం....

అప్పటికే celebration start అయ్యి ఓగంట (అనగా, రాత్రి 8 కావస్తోంది). "ఏంది మచ్చా ఈ చందుగాడు, సాయిగాడు? ఒక్కోసారి వీళ్ల statusలు చూస్తే *మోగాళ్ళేమో అనిపిస్తుంది నాకు" తలుపు తోసుకొని, mobile చూసుకుంటూ లోపలికొస్తున్న మా అరటిపండు మిత్రుడు ప్రశ్నిస్తున్నాడు, లోపలున్న మమ్మల్ని.

"అయితే మాత్రం నీకేమైంది మచ్చా! ****, నిన్నేం పట్టుకోడం లేదుగా వాళ్ళు. మరింకేంటి నీబాధ?" అని మా మిత్రునికి బాగా అలవాటైన అక్షింతలు వేశాడు Shan, మాలో ఒకడు. "f ***ing *మోఫోబిక్ మచ్చా!" అంటూ మిత్రునివైపు point చేస్తూ, మిగిలిన మా అందరి వైపు చూసి confirm చేశాడు.

"అరే, మరిట్లా పెట్టుకుంటారారా ఎవరన్నా status? నాకేం ఫోబియాలు లేవురా నాయనా, just out of curiosity అడుగుతున్నా అంతే" అన్నాడు మా మిత్రుడు. "అయినా ఏంది మచ్చా ఈ shan గాడు, నేననేసరికి భుజానేసుకొని వస్తాడు?" అంటూ నాకు complaint చేశాడు bag పక్కనపెట్టి, plateలో ఉన్న chicken ముక్క తీసుకుంటూ.

"అదేం లేదులే మచ్చా, shanది tough love అంతే. పిల్లల్లే మచ్చా, light తీస్కో" అన్నాన్నేను.

"వీళ్లు పిల్లలేంది మచ్చా? పిచ్చాపాటీకి రావట్లేదుగా నీదగ్గరికి, పీపాలు పట్టుకొని వస్తున్నారు. mehiగాడేమోగాని, shan గాడు మాత్రం పిల్లోడుగాదులే మచ్చా, పెద్ద పెద్ద పనులే చేస్తున్నాడని talk వచ్చింది campusలో" ఓరకంట చూస్తూ, sound రాకుండా నవ్వుతూ, tease చేస్తున్నాడు మిత్రుడు.

"Thanks మచ్చా!" glass పైకెత్తుతూ Mehi కృతజ్ఞత చూపించాడు, పిల్లోడు అన్నందుకు.

"అమ్మాయి,అబ్బాయి కలిసి కనిపిస్తే చాలు మచ్చా, చిల్లర start చేస్తారు నీలాంటోళ్లు. F***king hypocrites మచ్చా! ఇలాంటి campusలో ఉంటూ కూడా ఇంత scrapలాగా ఎలా think చేస్తారు మచ్చా మీరు? I pity you మచ్చా" అంటూ ఆవేశంగా glass ఖాళీచేశాడు shan.

"ఒరే, అందులో ఏం కలపలేదురా" అంటూ చేయెత్తి ఆపబోయాడు Mehi, కానీ, వాడికాసంగతి తెలిసే ఉంటుందని గుర్తొచ్చి ఆగిపోయాడు.

ఇంతలో మళ్ళీ shan, "నువ్వే better మచ్చా, మెల్లిగా వెనకాల నుంచి cycle bell కొట్టి acknowledge చేసావ్ చుసాన్రోయ్ అని, అదో సరసం" నాకు compliment. "కానీ ఇదేంది మచ్చా, scrap behavior. స్కూల్ పిల్లలు better మచ్చా, బొక్క లాగా" మా మిత్రునికి మళ్ళీ అక్షింతలు.

"అపరా రేయ్! దొరికిపోయినప్పుడల్లా గట్టిగా అరిసి cover చేస్తాడు మచ్చా వీడు. Good offence is the best defense మచ్చా వీడికి" అని నాకూ, shanకూ ఇద్దరికీ ఒకేసారి మా మిత్రుని సమాధానం.

"ఇయన్నీ కాదుగానీ, నీ romantic achievements గురించి చెప్పు మచ్చా, మొన్నే తెలిసింది sachinలాగా చాలా earlyగా అరంగేట్రం చేసావని" Mehi అడిగాడు మా మిత్రుణ్ణి, comedy tensionని clear చేస్తూ.

"నాకేముంటాయ్ లేరా, local college మాది. మీలాగా మెట్రోల్లో చదవలేదు మేము" అని మిత్రుని తోసిపుచ్చుడు.

"ఇదిగో, ఈ పుచ్చిపోయిన సమాధానాలే మానుకోమనేది, మర్యాదగా పిల్లలు అడిగినప్పుడు, చెప్పేదానికేమైంది మచ్చా?" నా చిరాకు.

"over action మచ్చా, scrap behavior ఎక్కడికిపోతుంది మచ్చా?" shan support నాకు. "అయినా, మొన్నటి story మీరందరూ నమ్మినా, నేను నమ్మడం లేదు మచ్చా. Ribbon cutting చేశా అంటాడుగానీ, ఏం చేశావ్, ఎలా చేశావ్ అంటే చెప్పడం లేదు. ఏదో అలా అయిపొయింది లేరా అని దాటేస్తున్నాడు. చేసినోడైతే చెప్పాలిగా మచ్చా. I am telling you, you are all fooled మచ్చా, అంతా fake".

"నీ ఇష్టంరా భయ్. నమ్మితే నమ్ము, లేకుంటే లేదు; అందుకే మచ్చా ఈ నాయాళ్లకి ఏం చెప్పకూడదు" మళ్ళీ మా ఇద్దరికీ మిత్రుని సమాధానం.

"లేదులే మచ్చా, I believe you. నీమీద కన్నా నాకు అమ్మాయిలమీద నమ్మకం. C Centersలోనే  numerous bold episodesకి అవకాశం ఉంది మెట్రో నగరాల్లో కంటే ." మరోసారి  భరోసా ఇచ్చా మన మిత్రునికి.

"సర్లే మచ్చా, ఇంకేమైనా ఉంటే చెప్పు adventures. ఇది జరిగి చాలా రోజులైందిగా, తర్వాత anymore girlfriends?" మళ్ళీ Mehi గారం గుడుస్తున్నాడు.

"లేదురా, ఈ long distance workout అవ్వక, light తీస్కున్నప్పటి నుంచి, Jio పుణ్యమా అని, dataనే అన్నీ" మిత్రుని నిరుత్సాహం.

"నువ్వు దుప్పటి కప్పుకొని CBN పచ్చ videos చూడటానికే సరిపోదేమోగా daily limit" నేను.

"నువ్వు మరీ మచ్చా, *****!" మిత్రుని అసహనం.

"అవన్నీ కాదు మచ్చా, let's focus, we were looking for some adventures" నా మార్గదర్శనం.

"ఇప్పుడు కాదు మచ్చా, రాజధానిలో ఉన్నపుడు adventures అంటే. మా friendగాడు ఒకడు ఉండేవాడు మచ్చా. మాంచి summerలో ప్రతివారం marketకి వెళ్లి కొనేవాడు మచ్చా సొరకాయ. కానీ, ఎప్పుడూ సొరకాయ కూర మాత్రం వండేవాడు కాదు మచ్చా roomలో. ఏమయిందిరా అంటే, ఎప్పటికప్పుడు ఏదోటి చెప్పేవాడు మచ్చా, పురుగు పట్టిందనో, చిన్నది కదా నేను officeకి వెళ్ళినప్పుడు ఒక్కణ్ణే వండుకొని తినేసాననో, కోస్తూ కింద పడేసాననో, ముదిరి పోయిందనో, ఇలాగా ఏదోటి చెప్పేవాడు. నాకేమో doubt వచ్చేది, వీడి వ్యవహారమేదో తేడాగా ఉందే కొంచెం అని. తర్వాత ఓ weekend మెత్తగా దువ్వి, encourage చేస్తే చెప్పాడు మచ్చా, వాడి summer scam. తల దగ్గర cut చేసి వాడుకునే వాడంట మచ్చా ఒంటరిగా ఉన్నపుడు relax అవ్వడానికి." case solve చేశాక media ముందుకొచ్చి చెప్పే CID DSP లాగా కళ్లు గర్వంతో మెరుస్తుండగా చెప్పాడు మా మిత్రుడు.

pin drop silenceలో, చేస్తున్న పని ఆపేసి మరీ వింటున్నాం మేమంతా. "F*** మచ్చా, truly original మచ్చా" Mehi కితాబు, glass పైకెత్తి. "Yes మచ్చా, it f***ing deserves a toast మచ్చా" అంతవరకూ silentగా ఉన్న BBTకూడా కదిలిపోయాడు episodeలోని creativityకి. "Good one రే" Shan నుంచికూడా  compliments. ఇంక మిగిలింది నేనే అన్నట్లు అందరూ నావైపే చూస్తున్నారు నా response కోసం.

"ఏంటో మచ్చా, ఇలాంటి తుత్తర episodes అన్నింటిలోనూ, చెప్పేవాడి friend గాడే heroగా  ఉంటాడు, it doesn't look like a coincidence to me" నా అనుమానం.

ఒక్కసారిగా అందరూ, భుజం మీదకి తలవాల్చి, దుబాయ్ శీను సినిమాలో రవితేజ లాగా "దొరికిపోయావ్ మచ్చా" అన్నట్లు మా మిత్రుని వంక చూసేసరికి, "obviously, it's an open secret" అని తేల్చేశాడు మా మిత్రుడు విజయ గర్వంతో నవ్వుతూ. "ఇంక బిర్యానీలు open చెయ్యండి. late అవుతోంది" అని తొందరపెట్టాడు.

"ఏదేమైనా మచ్చా, I like your curiosity, essential for a scientist, keep it up!" Shan genuine complimentకి తబ్బిబైపోయాడు మా మిత్రుడు.

"చెప్పానా, మనమిత్రుడు ఆటలో అరటిపండూ కాదు, పానకంలో పూడకా కాదురా భయ్, sittingలో సొరకాయ అని" పిల్లల అనుమానాన్ని నివృతి చేశాన్నేను.

"ఓహో, నీకీ adventure ముందే తెలుసా?" BBT ఆశ్చర్యం.

"నిన్ను నమ్మకూడదు మచ్చా,  ఎప్పుడూ ఇలాగే ఇరికిస్తావ్, ****" మా మిత్రుని అక్షింతలు నాకు.

అదీ, సిట్టింగులో సొరకాయ story.

Best scrap

"మనలోని వెధవని వెలికితీసి చూపించేవాళ్లే మన best friends" అని ఒక పెద్దాయన ఎపుడో చెబితే విన్నట్టు గుర్తు. ఆ వెధవని మనకే చూపిస్తారనుకున్నా, కాని, బయటి ప్రపంచానికని తెలీలేదు. Thanks to some of my scrap friends, నాకు బాగా కావాల్సినవారి ముందు (మరి వారేగా మన ప్రపంచం) బాగా embarrass అయిన సందర్భాలు కొన్నున్నాయి. అందులో కొన్ని comedyగా ఉన్నవి చెప్పుకుందాం.

సన్నివేశం-1

ఆ మధ్య PhD రోజుల్లో, ఏదోపని మీద బెంగుళూరొచ్చిన మా అన్న నన్ను కలిసి, ఒక రాత్రి IIScలో నాతో ఉండి పొద్దున్న ఇంటికి వెళ్లేలా plan చేసుకున్నాడు. అందరు తెలుగు యువకుల్లాగే, రాత్రి భోజనానికి దగ్గర్లోని మంచి బిర్యానీ దొరికే restaurantకి వెళదామని KKకి call చేసి రమ్మన్నా, మా home restaurant Akshaya Deluxeకి వెళదామని. బండేసుకుని వచ్చాడు. ముగ్గురం కలిసి, BEL roadలో traffic వాళ్ళకి కట్టిన చలానాలు బాగా గుర్తుండటం వల్ల, మత్తికేరే సందుల్లోంచి వెళ్ళాం, అదో సరదా.

అందరూ, ఆ వయసులో chic magnet అవ్వాలనుకుంటారు, అదేంటో నేను cop magnet అయ్యా. బెంగుళూరులో bike trip వెళ్లిన 90+% సమయాల్లో నేను నడిపిన బండిని traffic cops ఆపారు, (కనీసం) అన్ని వందలూ వదిలాయి, అంత కన్నడ practice కూడా అయింది. 5-6 bikes కలిసి వెళ్లినా, అందరూ తప్పించుకున్నా, నాకు మాత్రం hi చెప్పితీరే వాళ్లు మామలు.  అన్ని సరిగ్గా ఉన్న సందర్భాల్లో కూడా, insurance expire  అయిందని కొన్నిసార్లు,  అది కూడా సరిగ్గా ఉన్నపుడు, bike history check చేసి ఇంతకు ముందు మన వెధవలు చేసిన signal jumpsకి నాతో కట్టించుకునే వాళ్ళు fine. తిరుపతి దేవుడిలాగా  క్రితం జన్మలో ఏ cop దగ్గరో, అప్పుచేసి ఏదో ఘనకార్యం చేసినట్లున్నా, దాని వడ్డీ ఇప్పుకూడా కట్టించుకుంటున్నారు. అలా నేను మా జనాల్లో notorious అయ్యా, cop magnet లాగా.

Akshayaకి reach అయ్యి, ఎముకలు ఉండే బిర్యానీ, లేని బిర్యానీ, మిరియం chicken order చేసి కూచున్నాం. ఇంతలో మనవాడు KK మొదలు పెట్టాడు. మా అన్న doctor అని తెలిసి ఆ directionలో సంభాషణ మొదలుపెట్టడం మంచిదే, ఒక విధం. కానీ, మన వాడికి వాళ్ల నియోజక వర్గం doctor గారి అక్రమాలు, దారుణాలు పూనాయో ఏమో కానీ, ఇవాళ్టి సమాజంలో doctors చేస్తున్న మోసాలు, medical expenses మధ్య తరగతి సమాజంపై గుదిబండలా మారిన తీరు గట్రా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు. అక్కడికి, మా అన్నే వెనకుండి అంతా నడిపిస్తున్నట్లు.  Hospital chains తో (నిస్సహాయ స్థితిలో కూడా కావొచ్చు) doctors కుమ్మక్కై జనాలని ఎలా ఇబ్బందికి గురిచేస్తున్నారో ఒక అర్ణబ్ గోస్వామి rangeలో దేశసేవ చేస్తున్నవాడిలా  feel అయ్యి వివరిస్తున్నాడు ఆయనకే.

"ఏందిరా అయ్యా ఇది, మొదటిసారి lifeలో కలవడం ఆయన్ని; మొదటి మాటలు  గొప్ప encouragingగా, memorableగా లేకపోయినా పర్లేదు, కానీ, పనిలేని TV channel వాళ్ళు పిలిచి చేసే పనికిమాలిన interviewకి ఏమాత్రం తీసిపోకుండా ఉందేంది సామి నీ పనితీరు" అని నేను  భయపడుతున్నా. అయినా, మన వాడు మెదడు ఇందాక వచ్చేప్పుడు labలోనే పెట్టివచ్చినట్లు  రెచ్చిపోతున్నాడు ferformanceతో. ఆపుదామని conversation divert చేస్తున్నా, మళ్ళీ మళ్ళీ అక్కడికే వస్తున్నాడు. అక్కడికి మా అన్నేదో ఇటీవలే అక్రమమేదో చేసి పట్టుబడినట్లు class పీకుతున్నాడు. Food వచ్చినా, నేను గిచ్చినా, వినే స్థితిలో లేడు. అసలు మేము కలిసేదే సంవత్సరానికి ఏ 3-4 సార్లో (PhD మరియు medicine పుణ్యమా అని). అలాంటిది, plan చేస్కోకుండా కుదిరింది కదాని కలవడానికి వస్తే, ఇదీ నా ద్వారా  ఆయన పొందిన welcome.

అప్పుడప్పుడే PG గట్రా అవజేస్కొని, "హమ్మయ్య! ఇప్పటికి కొంచెం free అయ్యాం" అనుకుంటూ పాపం మాములు సమాజంలోకి వస్తున్న time ఆయనకి. మనదేముంది భయ్యా, EAMCET రాస్తే చాలు Engineer అయిపోయినట్లే, అన్ని కాలేజీలు, సీట్లు, reimbursements. మధ్య తరగతిలో పుట్టి, Open categoryలో government medical seat సంపాదించి, doctor అవ్వాలంటే ఎంత కష్టమో ఎలా మరిచిపోయాడో మన scrap మచ్చా అని ఆలోచిస్తున్నా. అవునులే, 21 ఏళ్లకే డిగ్రీ తెచ్చుకొని, ఏ branchలో BTech చేసినా వచ్చే 30వేల software ఉద్యోగం ఒకటి తెచ్చుకుని, హైదరాబాద్, బెంగుళూరుల్లో ఆఫీసుల్లో కూచుని FBలో pics upload చేస్కుంటూ మర్చిపోయామేమోలే అనుకుంటున్నా. వెనక పుట్టిన పిల్ల బచ్చాగాళ్లందరూ engineering చేసి ఉద్యోగాలు చేస్తూ, పండగలకి ఇంటికొచ్చినపుడు పల్లెల్లో touch screen phonesతో హడావుడి చేస్తున్నా, పాపం ఆరేళ్ళ డిగ్రీ అవజేసుకుని, దానివల్ల గొప్ప పని (surgery), సంపాదన కుదరదని, కోటి రూపాయలు పోసి private PG seat కొనలేక, సమాజాన్ని, కుటుంబాన్ని, వెలివేసి, హైదరాబాద్ పద్మారావు నగర్లో తలుపులేసుకుని, entranceకి prepare అయ్యి seat కొట్టి, మూడేళ్ళకి ఆ torture కూడా అవజేసుకొని ఇంకో సంవత్సరం rural service పేర మళ్ళీ సమాజానికే almost free సేవ చేయడానికి రెడీ అవుతున్న అయన మనల్ని చూడటానికి వచ్చి, బిర్యానీ ఒకటి పెట్టించరా అంటే, నేనేమో మాంచి scrapని serve చేస్తున్నానా, ఛీ దీనమ్మ జీవితం! అనుకుంటున్నా. అబ్బే, మచ్చా ఇవేమి పట్టించునే స్థితిలో లేడు. అదేదో అమ్మాయి ముందర impression కోసం కష్టపడుతున్నట్లు లేని జ్ఞానాన్ని ప్రదర్శిస్తూ పరువు తీస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, ఆ మధ్య health center కెళ్లడానికి G బద్ధకం వల్ల, 'మచ్చా మీ అన్నని అడిగి prescription కనుక్కో మచ్చా' అన్నపుడు మాత్రం ఈ so called doctors చేసే అక్రమాలు గుర్తురావు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే మచ్చా చేసిన చిల్లర చాలానే ఉంది, but point అర్థమైంది కదా!

సన్నివేశం-2

ఇంకొన్నాళ్ళకి, PhD చివరి రోజుల్లో, సరదాగా friendsని తీస్కుని ఇంటికి వెళ్దాం, సీమ చూపిద్దాం అనిపించి, దగ్గరే (200 Kms) కాబట్టి,  one dayకి zoom car ఒకటి book చేసి రచ్చ చేద్దాం అని decide అయ్యాం. అప్పటికి మా gangలో ఒక pro driver (BBT), ఒక amateur driver (Mehi), ఇంకో trainee driver (Shan), మరియు నేనూ ఉన్నాం.  ఒకానొక ఆదివారం అంతా సిద్ధం చేసుకొని, అనంతపురం మీదుగా వెళ్లాలని పొద్దున్నే start అయ్యాం. ఎందుకంటే, అప్పటికి అనంతపురం General Hospitalలో పనిచేస్తున్న మా అన్నని కూడా ఎక్కించుకొని, అందరం కలిసి మధ్యాహ్నం భోజనం timeకి మాఊరెళ్ళొచ్చని. హమ్మయ్యా, ఈసారి మన KK మచ్చా లేడులే అని కంగారులేకుండా వెళ్తున్నాం. అంతా బానే ఉంది, highwayలో lightగా మబ్బుకప్పిన environmentలో memorable trip సాగుతోంది. Pro-driver, amateur-driver ఎక్కువగా నడుపుతున్నారు, కొద్దిగా attitude ఉన్న trainee driver (shan) just కాసేపు నడిపి నాతో కలిసి ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తున్నాడు. మిగిలిన drivers rideని enjoy చేస్తున్నారు. ఇంతలో అనంతపురం వచ్చాం. అప్పుడేదో flyover construction జరుగుతోంది, రోడ్డుమీద traffic గట్టిగా ఉంది, ఇలాంటి conditionsలో practice చేస్తేనే improve అవుతాం అని Mehi కొంచెం risk ఉన్నా తానే drive చేస్తున్నాడు. పెద్దవాడు కాబట్టి, సాహసం కంటే consequence గుర్తొచ్చి BBT కొంచెం ఇబ్బంది పడుతున్నాడు. కానీ, మేమందరం Mehiని support చేస్తూంటే కాదనలేక uncomfortableగానే ఒప్పుకున్నాడు. ఎటువంటి incidents జరగకుండానే hospital చేరుకున్నాం. Parkingలో car పెట్టి, మా అన్న luggage carలో నింపుకున్నాం. అంతా అయ్యాక, driver seat లో ఉన్న Mehi దగ్గరికొచ్చి BBT "ఇంక లే మచ్చా, నేను తీస్తా car" అని అడిగాడు. "లేదులే మచ్చా, నేనే continue చేస్తా బానే తీస్తున్నా కదా!' అన్నాడు Mehi. car parking నుంచి reverse చేస్తే guide చేయాలని అందరం బయట ఉన్నాం, ఇదంతా చూస్తూ. అక్కడ మొదలైంది రచ్చ. "కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడ"నే చందాన driver seatలో settle అయిన Mehi excitedగా drive చేయాలనీ,  "ఇందాక cityలో driveచేయనివ్వడమే చాలా ఎక్కువ నీకు" అన్న ఉద్దేశంలో BBT, ఒకరంటే ఒకరు నేనే drive చేస్తా అని గొడవ start చేసారు. చిన్నపిల్లలు కొట్టుకున్నట్లు seriousగా పోట్లాడుకుంటున్నారు మాటలతో. బయటున్న trainee driver shan "come on Mehi, తగ్గొద్దు అస్సల!" అని serious గా encourage చేసి, కామెడీగా నా వైపు చూస్తూ, "సమ్మగుందా?' అని నాలుక బయటపెట్టి తల అడ్డంగా ఊపుతున్నాడు, silent గా నవ్వుతూ.

చూస్తుండగానే వాతావరణం వేడెక్కింది. ఇద్దరి దగ్గరికెళ్లి, వీలైనంత మెల్లిగా సర్ది చెప్పడానికి try చేశా. పిచ్చ light తీసుకున్నారు ఇద్దరు నన్ను. "అంతా చూస్తున్న అన్న ముందర Already  వీళ్ల పిల్లతనం వల్ల మన పరువు పోయింది, ఇప్పుడు సర్దిచెబుదాం అని వెళ్లి విఫలమై ఇంకా అయ్యాం" అని బాధ పడటం తప్ప అక్కడ నేను చేయగలిగేదేం లేదని అర్థమైంది. వీళ్ళు మాత్రం రచ్చ ఆపడం లేదు, ఉన్న పరువునైనా కాపాడుకోవాలంటే ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తున్నా, shan మాత్రం encourage చేస్తూ ఇద్దరినీ ఎగదోస్తున్నాడు. ఇంతలో driver door దగ్గరున్న BBT carకి ఉన్న keys లాక్కొని Mehiని దిగమంటున్నాడు. "నువ్వు keys తీసుకుంటే మాత్రం నేను దిగుతాననుకున్నావా, పిచ్చ light, తీస్తే నేనే తియ్యాలి, లేకుంటే నువ్వు  keysతో, నేను steeringతో ఆడుకోవాల్సిందే" అంటున్నాడు Mehi. "ఓర్నీ పాసుకూలా, ఇదేం బేరం రా నాయనా! మిమ్మల్ని బెంగుళూరు నుంచి తెచ్చిమరీ మా సీమలో వెధవని అవుతున్నా" అనుకుంటూ ఓసారి మా అన్న వైపు చూసా, ఏ భావాలూ లేకుండా blank గా ఉన్నాడు, "మీరే తేల్చుకోండి" అన్నట్లు.  అప్పుడే, లోపల parkingలో ఉన్న car తీసుకోడానికి senior doctor ఒకాయన ఈ sceneని చీల్చుకుంటూ వెళ్తూ మా అన్నకి Hi చెప్పాడు. మిగిలిన వాళ్ళమెవరం అది పట్టించుకునే స్థితిలో లేము, అయన car బయటికి వెళ్ళడానికి మా car అడ్డంగా ఉంది, so మాదాకా వచ్చి wait చేస్తున్నాడు, తీస్తామని. మనవాళ్ళు coolగా "ఇంకా చర్చలు కొలిక్కిరాలేదు, నీ ఖర్మ, చావు అలాగే!" అన్నట్లు వదిలేసారు ఆయన్ని. ఇప్పటి వరకూ నన్నే ఇబ్బంది పెట్టారు, ఇప్పుడు మా అన్నని కూడా పెడుతున్నారు.  "ఏంది మచ్చా, ఇప్పుడేం చేయాలి?" అని shanని అడిగితే, "మనకున్న best chance Mehiనే" అన్నాడు. So, fastగా Mehi దగ్గరికెళ్లి, "మచ్చా, తప్పదు, పరిస్థితిని అర్థం చేస్కో"  అనంగానే, చాలా చిరాగ్గా driver seat లోంచి లేచి, fastగా వెనక్కెళ్ళి కూచున్నాడు పాపం. నా ఆరేళ్ళ పరిచయంలో, తనని అంత చిరాగ్గా నేనెప్పుడూ చూడలేదు. Sittingలో 9:45PMకి ఉన్నసరుకు సరిపోక ఇంకా తీసుకురావడానికి బయల్దేరుతున్నపుడు వద్దని ఆపినప్పుడు కూడా, ఉన్నదాన్నే మెల్లిగా తీసుకుందాంలే అనుకున్నాడు గానీ, ఇంత చిరాకు పడలేదు పాపం. మొత్తానికి, BBT car reverse చేసి ఆ doctorని పంపించాడు. అందరం car ఎక్కి కూచున్నాక మా ఊరికి ప్రయాణమయ్యాం. అన్న "దున్నపోతుల్లా ఎదిగినా పిల్ల చేష్టలు పోలేదు, ఎదవలకి" అనుకుంటున్నాడేమో అనుకుంటూ నేను BBTని guide చేస్తున్నా. ముందే మా అన్నముందు ఏమీ censor చేయాల్సిన అవసరంలేదని తెలుసుకున్న shan, ఇందాకటి గొడవ గురించి ఇద్దర్ని దొబ్బడం మొదలుపెట్టి sadistic pleasureని enjoy చేస్తున్నాడు. కాసేపటికి city దాటాక BBT car ఆపి, Mehi ని drive చేయమనేసరికి "హమ్మయ్యా, ఇద్దరి మొహాలు చూడలేకపోయాం, పోన్లే ఇప్పటికైనా రాజీ పడ్డార"ని ఉపిరిపీల్చుకున్నాం. వెనకాల చేరిన BBT, మగవాళ్ల సమస్యలైన prostate cancer గురించి చర్చించడం మొదలుపెట్టేసరికి, "నీకవసరమేలే మచ్చా" అని చురకేశాడు shan.

అరగంట ప్రయాణం తర్వాత ఇంటికి చేరుకొని, చికెన్, మటన్, సంగటి, పూరీ, పులావ్ అన్నీ దొబ్బితిని, మాడీ (మేడ) పైకెళ్లి, పుచ్చకాయలు తినేసి, వెంటనే పక్కేసాం. అలసిపోయి ఉన్నాడేమో BBT తొందరగానే నిద్రపోయాడు. ఇంతలో మా family friend ఒకాయన వచ్చి, "పొలాల్లో కుంటలు అన్నీ నిండుగా, కళ కళ లాడుతున్నాయి, ఈత కొడతారా?"అని అడిగేసరికి, మాకు sugar ఆగలేదు. మరి BBT చూస్తే నిద్రపోతున్నాడు, ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తుండగా, return ప్రయాణం ఆరోజు రాత్రికే కాబట్టి, ఒక active driver అవసరం అనుకొని, ఆయన rest తీస్కోడమే మంచిదని, పైగా, BBTకి ఈత రాదని మాకు ఇదివరకే తెలుసు కాబట్టి, మేము మాత్రమే పొలాల్లోకి వెళ్లిపోయాం మా అన్నతో కలిసి. అరగంట తర్వాత మా family friend bike మీదనుంచి BBT ఆవేశంగా దిగుతూ కనిపించే సరికి, సర్లే చూద్దామని వచ్చాడేమో అనుకున్నాం. మగ సూర్యకాంతంలాగా మీదపడి మాటలతో కరిచేస్తున్నాడు. "ఏంది మచ్చా, నన్ను పడుకోబెట్టి మీరు మాత్రమే ఇలా enjoy చేయడానికి వచ్చేస్తారా?" అని కడిగేస్తున్నాడు. మేమనుకున్న reason చెప్పి, disturb చేయకుండా వచ్చాంలే అని చెబుతున్నా వినకుండా అవసరంలేనంత అల్లరి, scene create చేస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, తాను కూడా ఈత కొట్టడానికి, పెద్ద తాడు కూడా తెచ్చుకున్నాడు. 5 feet లోతులో నిల్చుని, మమ్మల్ని (particularగా నన్ను) ragging చేస్తున్నాడు. "సర్లే మచ్చా, మర్చిపో ఇంక, వచ్చావ్ గా happyగా enjoy చెయ్" అంటే వినడే, అరగంట దాకా, "నన్ను మోసం చేసారు, వదిలేసి వచ్చారు, నేనంటే మీకు లెక్కేలేదు, మీరంతా కుమ్మక్కయ్యారు" అంటున్నాడు. అందరూ కలిసి holidayకి friend ఊరికి వచ్చారు, వాళ్ళ ఊళ్ళో, వాళ్ళ జనాల ముందు,  ఇంత రచ్చ బాగోదనే ఆలోచనే లేకుండా, సావగొట్టాడు. Hospital దగ్గర చిల్లర, ఇక్కడ అల్లరి కలిసి, మొత్తానికి, అన్న అనేసుకుని ఉంటాడు "వీడూ, వీడి friends, బాగున్నారా బాబు" అని సిగ్గుతో సచ్చిపోయినంత పనైంది నాకు. చివరికి, "మచ్చా, నన్ను క్షమించు, నీ కాళ్ళమీద పడమంటావా? అప్పుడైనా ఆపుతావా?" అంటే, అప్పటికి, అరవడం ఆపేసి, లోపల గొణగడం మొదలు పెట్టాడు మా నానమ్మ లాగ. అక్కడ కాసేపు ఆడుకొని, ఇంకో scenery దగ్గరికెళ్లి అక్కడ కూడా భవిష్యత్తులో post చేయడం కోసం ఇంకొన్ని pics తీసుకున్నాక కాస్త normal మనిషి అయ్యాడు. ఇంటికెళ్లి, coffee తాగుతూ, car hire duration extend చేసుకొని, మిగిలిన వంటలు దార్లో తినడానికి pack చేసుకొని కుండపోత వర్షంలో start అయ్యాం. 30Kms వరకూ, అస్సలు visibilityయే లేకపోయినా, BBT wonderfulగా drive చేసాడని Mehiనే compliment ఇచ్చాడు. అప్పటికి ఆ కథ సుఖాంతమైంది.

కానీ, నాకు మాత్రం 2008లో TCSలో select అయినప్పుడు, offer letter ఇస్తూ HR అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి. "Welcome to TATA family, ఇవాల్టినుంచి మీరందరూ members of the TATA family. వీధిచివర అంగట్లో పాల pocket కొన్నపుడు, busలో conductor చిల్లర ఇచ్చినపుడు కూడా thanks చెప్పడం దగ్గర్నుంచి, professional and personal lifeలో మన valuesని reflect చేయాలి మీ behaviour" అన్నాడు. మరి మేమేం చేసాం, భారతదేశంలోనే ప్రతిష్టాత్మకమైన పరిశోధనా సంస్థగా జనాల్లో తెలిసిన TATA Instituteని (IISc పాత పేరు) represent చేస్తూ కూడా చాలా scrapగా behave చేశామ్, చిల్లర రచ్చ చేశాం. ఇదంతా చెప్పాననుకో, "ticket ఇవ్వకుండా తక్కువ డబ్బులు తీస్కొని వాళ్ల జేబుల్లో వేసుకునే బెంగుళూరు conductorsకి చెప్పలేదేమోగానీ, complimentaryగా ఉంచుకోమని whiskey గ్లాసులిచ్చిన మత్తికేరే spirits వాడికి చెప్పాంలే మచ్చా Thanks!" అంటారు మావాళ్లు.

ఇంతకీ, best friends గురించి పైన చెప్పిన పెద్దాయన ఎవరోకాదు, మా అన్నే. So, problem లేదు, ఆయనకి తెలుసు best friends అంటే ఎలా ఉంటారో.

First Interview - The Face off

ఇంతలో, welcome చెబుతున్న uncleని చూసి , "మరీ అంచు పంచెలు expect చేయలేదులేకానీ, ఇలా night pants, T-shirtని కూడా expect చెయ్యలేదే" అనుకున్నా, బాగా... chill అవుతున్న అయన్ని చూసి. "సర్లే, అవంత important కాదులే, uncle అంటే ముసలాడనుకున్నా, పర్లేదు" అనుకొని, hallలో ఉన్న sofa setలో (sofa కాకుండా, oppositeలో) విడిగా ఉండే (రెండింటిలో) ఒక chair మీద కూచున్నా. అయన నాకెదురుగా sofaమీద కూచున్నాడు, మధ్యలో teapoy ఉంది. ఒకట్రెండు నిముషాలు కుశల ప్రశ్నలూ, పొద్దున్న జరిగిన defence గురించి అడిగి, kitchenలో నుంచి వచ్చిన తన భార్యని పరిచయం చేశాడు. నవ్వుతూ వచ్చి, ఆవిడ నాకు కొద్ధి దూరంలో left side, మా ఇద్దరినీ face చేస్తూ కూచున్నారు. ఇంతలో, లో...పలి నుంచి ఇంకో జంట వచ్చారు. "వీళ్లెవరో?" అనుకుంటూ చూస్తుండగానే, uncle పరిచయం చేశాడు, వీళ్లు తన అక్కాబావలని. అనగా, candidateకి అమ్మానాన్నలు అనమాట. పైకి లేచేందుకు ప్రయత్నిస్తూ "నమస్కారం అండి!" అని పైకని, "ఆహా!, చేశాడుగా uncle మనల్ని గట్టిగా!" అని లోపలనుకున్నా. "పర్లేదు బాబు కూచోండి" వాళ్ళ reply. వాళ్లు మరీ chill బట్టలు కాకుండా, officeకి వేసుకెళ్ళేవే కట్టుకున్నారు.

"Candidate వాళ్ల family APలో ఉంటుంది, వాళ్లంతా ఎందుకు, ముందు తను నీతో మాట్లాడాలంటోంది, బెంగుళూరులో మా ఇంట్లో కలిసి మాట్లాడుకోండి, పెద్దోళ్ల కథ తర్వాత చూద్దాం అని simpleగా tempt చేసి పిలిపించి, అందరి ముందు పడేసి, అడ్డంగా book చేశావుగా uncle" అనుకుంటున్నా. ఇంతలోనే అంతా వినిపించినట్లు ఓ నవ్వు నవ్వి, "నీకు తక్కువ time ఉంది కదా, పెళ్లికి attend అయ్యి వెళ్ళిపోతా అన్నావని, వీళ్లు కూడా వస్తామన్నారు నిన్న; ఇవాళ పొద్దున్నేreach అయ్యారు" అని సంజాయిషీ ఇచ్చాడు uncle. ఏమంటాం, "ఓహో!" అని ఊరుకున్నాం. ఇంతలో ఇంకొకరొచ్చారు hallలోకి, "తను వీళ్లబ్బాయి" అని అతణ్ని కూడా పరిచయం చేశాడు uncle, "ఈయన (candidateకి తమ్ముడు) ఈ రాష్ట్రంలోనే  చదువుకుంటున్నాడు, పొద్దుటే వచ్చాడు" అని. Uncle లాగే night dressలో chill కొడుతున్న brotherకి కూడా ఓ హాయ్ చెప్పేసి, ఇంకెవరైనా వస్తారేమోనని చూస్తుండగా,  uncle పిల్లలిద్దరూ వచ్చారు. వాళ్ళు మరీ చిన్నపిల్లలు, పాపం, అందుకని పరిచయం చేయలేదు. "పోన్లే భయ్యా, బామ్మలు, తాతయ్యలు కూడా వస్తారేమో అని భయపడ్డా. మొత్తానికి, మాంచి sketch వేసి, నన్ను బోనులోకి లాగి అందరూ చుట్టుముట్టారుగా, let's get started" అని దీర్ఘశ్వాస ఒకటి తీసుకున్నా. నా ఎదురుగా sofa మీద, uncle, అయన పక్కన candidate వాళ్ళ నాన్న, hallకి కొద్దిగా దూరంగా, dining table దగ్గర వాళ్ళ అమ్మ, నాకు ఎడమపక్కన uncle భార్య, ఆమె పక్కన candidate వాళ్ళ brother కూచున్నారు.  అందరూ నన్నే చూస్తున్నారు, చూడటంకాదది, తినడం అన్నా తక్కువే. "VIP treatment భయ్యా, అడిగావుగా, enjoy మాడి!" ఎవరో వెటకారిస్తున్నట్లు వినిపించింది. కొత్తగ్గా వయసొచ్చిన కాకినాడరోజుల్లో, అప్పుడప్పుడూ కొద్దిగా insensitiveగా చేసిన సౌందర్య అన్వేషణ మరియు ఆరాధన యొక్క కర్మఫలమేమో అనుకున్నా.

ఇంతలో uncle instruction మీద refreshments arrangements మొదలయ్యాయి. వాళ్ళావిడ మంచినీరూ, T తేవడానికి వెళ్లారు, దాంతోపాటు రవ్వలడ్డు కూడా (తెచ్చాకే తెలిసాయిలెండి items ఇవని). "హ్మ్, మీ ప్రస్థానం ఏమిటో మాట్లాడుకుందామా?" అని నన్నే మొదలుపెట్టమన్నాడు uncle. "ఉండు, మన family గురించి చెబుదాం, పరిచయాలకి continuation లాగా ఉంటుంది" అని వాళ్ల బావగారు కల్పించుకొని వాళ్ల వంశం రెండువైపులా (అనగా, వారిది, వాళ్ళావిడ వాళ్ళది) చెప్పుకుంటూ వచ్చారు. మాంచి హుషారుగా ఉన్నాడాయన. అటువైపు, ఇటువైపు కూడా ఉద్యోగస్తులమే, పేరుమోసిన వాళ్ళమేనన్న కించిత్ 'ఇది' ధ్వనించింది. తప్పేంకాదు, చెప్పుకోడానికే కదా కలుసుకుంది, కాబట్టి, అంతా attentiveగా విన్నా. అలా పెద్దలగురించి అయ్యాక, పిల్లల దగ్గరికొచ్చేసరికి, "ఇద్దర్ని వేరే రాష్టాల్లో చదివించాం" అని ఈసారి ఇంకొంచెం 'ఇది'గా చెప్పేసరికి, చాలా సహజంగానే అనుమానమొచ్చింది, "బహుశా EAMCETలో మంచి seat రాలేదేమో ఇద్దరికీ" అని. అక్కడికే వస్తున్నా అన్నట్లు, "ఇద్దరికీ seat వచ్చినా, మంచి చదువులకోసం, communication skills కోసం (నేనూ, మీరూ కూడా సరిగ్గానే విన్నాం) అని అలా plan చేశా" అన్నాడు. Particularly అబ్బాయి medical seat గురించి, "సీమలోని famous private collegeలో government seat వచ్చినా, బయటే prefer చేశాం" అన్నాడు.  "సర్లే భయ్యా! seriousగా తీస్కోవద్దు, ఏదో కాలం బాలేదు,  ఇప్పుడంతా మితిమీరిన marketing నడుస్తోంది కదా అని, ఎవర్ని నమ్మాలో నమ్మకూడదో తెలీక అనుమానించా అంతే!" అనుకున్నా, పైకి ఊకొడుతూ. ఏదేమైనా, ఈ setup అంతేలా ఉంది. తప్పదు ఎవరికైనా. Generalగానే జనాలు personal brandingకి పరాకాష్ఠ చూపిస్తున్నారు. ఇదంతా అర్థమైనట్లు uncle వారి బావగారిని ఆపేసి, ఇంక నా గురించి చెప్పామన్నారు.

నా స్వార్థపూరిత ప్రయోజనం నడిపిస్తుండగా, నేనేమీ జంకకుండా (#NoFilters), సంక్షిప్త సుందరంగా, సమాచారం మాత్రమే వెల్లడయ్యేలాగా (show-offలా కనపడకుండా) CV బయటపెట్టా, వ్యక్తిగతము, వృత్తిగతమూనూ. నాకంటే రెట్టింపు ఉత్సాహంగా విన్నారు అందరూ, I liked it. విజయవాడ శ్రీచైతన్యలో, "లెక్కలు చేయడం ఒక art" అంటూ blackboard, chalk piece రెండూ తానే అయ్యి class చెప్పే KSగారి period అంత animatedగా (+ve గానే; uncle గారి బావగారి వల్ల) నడిచింది ఆ episode. అపుడు మరోసారి, పొద్దున్న KK అడిగిన questions కనిపించాయి కళ్ళముందు. "మరేం పర్లేదు, process important participants అందరికీ" అనుకొని proceed అయ్యా.

ఇలాగా family విషయాలు, professional plans గట్రా మాట్లాడుకున్నాక, ఒకట్రెండు నిమిషాల pause వచ్చేసరికి, నాకేదో అర్థమైనట్లుగా "main round interview ఎక్కడై ఉంటుందబ్బా!, పెరడూ గట్రా ఉండవుకదా ఇలాంటిచోట్ల!" అనుకుంటున్నా. మరి మనకేమో కొత్త; సినిమాల్లో అలాగే చూపిస్తారు కదా, పెరట్లోనో, balconyలోనో అవుతాయి meetings అని expect చేస్తున్నా. తనకోసమే ఈ Pre-planned pause అన్నట్లు, దగ్గర్లోవున్న bedroom నుంచి అంతా follow అవుతున్న candidate, మేమంతా ఉన్న hallలోకి enter అయ్యింది. ఓహో! అంటే అన్నిసార్లు ఈ ఆడంగులే లోపలికెళ్ళి  తీసుకురావాలనేం లేదన్నమాట అనుకుంటుండగా, "మీరిద్దరూ మాట్లాడుకోండి, మేము అలా పక్కకెళతాం" అంటూ uncle అనేసరికి అందరూ లేచి dining వైపు వెళ్తున్నారు, ఒక్కరు తప్ప, uncle wife. ఆవిడ అక్కడే కూచున్నారు. పక్కనున్న brother వెళ్లిపోగా, ఆ placeలో కొత్త శాల్తీ settle అయ్యింది. "అనగా, మనకి లభించే maximum privacy ఇంతే అనమాట!" అని అర్థంచేసుకుంటూ, dining table దగ్గర, చెవులిటు పడేసి వాళ్ళల్లో వాళ్లే ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నట్లు కనిపించిన జనాన్ని చూసి, "This is cheating భయ్యా! మరీ రోడ్డుమీదకి కాకపోయినా, కొంచెం దూరమైనా వెళ్లాలిగా"  అనుకొని, వెంటనే, "wait, ఈ pre-meditated షాట్లే ఆడకూడదు, let's face it! ఇవాల్టికి బెంగుళూరే గ్వాలియర్, మనమే దేవుడు; స్టెయిన్, పార్నెల్ పిచ్చ light; ఓ అద్భుతానికి అవకాశమో, సాక్ష్యమో ఇచ్చినట్లు feel అయిన కల్లిస్ లాగా uncle కూడా feel అవ్వాల్సిందే ఈ పూటకి," అనుకొని, హాయ్ చెప్పా.

"చదువుకోడం కాకుండా ఇంకేమైనా చేస్తారా మీరు?" మొదటి ప్రశ్న. అంచనా లేని pitch కదా, ఈ unexpected bounceకి కొంచెం surprise అయ్యాం. Offend అయ్యాం అనుకున్నారో ఏమో, "అంటే, అలా కాదు, మీకున్న illustrious academic careerకి కొంచెం ఎక్కువ dedication కావాలేమో కదా! అందుకని other hobbiesకి time దొరకదేమో అని అలా అడుగుతున్నా" damage control exert చేశారు. (కంగారు పడకండి, exact language ఇది కాదు, భావం చెడిపోకుండా నేను అందమైన పదాలతో decorate చేశా, ఎంతైనా మనగురించి కదా!) .

"అలా ఏం లేదు, in fact నేనింకా, నా career కోసం ఇవ్వాల్సినంత time ఇవ్వడంలేదని feel అవుతుంటా" అన్నా.

"Seriously, with a PhD, you are saying you don't study enough?" అన్నట్లు చూసేసరికి,

"Damn Yes, I am not kidding. మనకున్న cotton businessల వల్ల research output is taking a toll. కవిత్వం చదవాలి, cricket ఆడాలి, రోడ్డుమీద పడి రాచకార్యాలు చేయాలి, cycling, biking, కొత్తగా zoom-car-ing, trekkingలు చేయాలి, friendships కావాలి, dark sides చూడాలి, simpleగా, nuclear science నుంచి nude woman దాకా అన్నీ నాకే కావాలి, ఇంకెప్పుడు careerకి ఉపయోగపడే పనులుచేసేది. నోట్లో స్పూను, దాంట్లో నిమ్మకాయ పెట్టుకొని, Balance Balance అంటూ పరుగెత్తడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాం", కంగారు పడకండి, ఆవేశంగా అన్నీ లోపలే అనుకున్నా, పైకి ఏమీ అనలేదు.

"I mean, చిన్న చిన్న hobbies గట్రా ఉంటాయి కదా" అని, పైనున్న listలోంచి, చెప్పుకోగలిగినవి మాత్రమే, చెప్పాల్సిన విధంగా చెప్పడం జరిగిందనమాట.

Suddenగా ఇంకో విషయం గుర్తొచ్చింది, Indiaకి వచ్చేముందే శర్మగారని, ఒకానొక  wise friendతో పెళ్లి గురించి కొంచెం gyan ఇవ్వమంటే, "పెద్ద పెద్ద shockingలకి ready ఉండు" అన్నారు. "ఎందుకని?" అంటే, చెప్పారు, "మీ(family) దగ్గరికి pilot profile కానీ, సినిమాలో పనిచేసే assistant director profile కానీ, జిల్లా కలెక్టర్ (IAS) profile కానీ వచ్చిందనుకో ఎలా feel అవుతారు?" అని అడిగారు. నా surprise cum shockని అర్థంచేసుకొని, ఆయనే అన్నారు మళ్లీ,  "కొద్దిగా uncomfortableగా feel అయ్యి, match అవ్వమేమోలే అని hesitate చేస్తారు కదా, అలానే, నీలాంటి, SEEMINGLY studious, PhD profile చూస్తే, typical family, ఇంకా particularగా, BTech and software engineer అమ్మాయిలు అలానే feel అవరంటావా?" అన్నారు.

"నిజమేనేమో, మనం కొంచెం కొత్తగా, unfamiliarగా అనిపించొచ్చేమో. Ultimateగా,  academic jobని, లేదా, కంపెనీల్లో scientist jobని కూడా దూరంగానే feel అవుతారా?"

"నీ చేతుల్లోనే ఉంది, IITలు, IIScలు, scientist, research papers, academic conferenceలు, postdocలు గట్రా అంటూ భయపెడితే  వాళ్లకి తెలీని కొత్త ప్రపంచం అనుకొని risk feel అవ్వొచ్చు మరి, familyలో ఇవి తెల్సిన వాళ్లు ఉంటే, no problem. కొద్దిగానైనా తెలిసిన జీవితంలోకి అడుగుపెట్టాలని అనుకుంటారు కానీ, పూర్తిగా unfamiliar terrain కోరుకోరుగా. Anyway, play it simple, Good luck!" అని కొంచెం జ్ఞానదానం చేశారు. In this case, it seems, he was close.

Back to Gwalior...

ఆ తర్వాత, interestలు, likingలు, time passలు, friends,  అలవాట్లు, వేషధారణలు, professional plans అబ్బో, అన్ని variations ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చింది. Workshop paperలో మన researchని beautify చెయ్యకుండా, disadvantagesని cover చేయడాలు గట్రా పెట్టుకోకుండా, pros cons అన్నీ వీలైనంత  nakedగా చూపించినట్లే చర్చలు నడిచాయి. Entertainment value మెండుగా ఉందని గుర్తించినా, పాఠకులు నిరుత్సాహపడతారని తెలుస్తున్నా, కొన్ని limitations వల్ల ఈ విషయం ఇలా తెగ్గొట్టాల్సి వస్తోంది. కానీ, రుచి తెలుసుకోవడం కోసం ఒక మెతుకు చూద్దాం. నేనడిగిన ఒక ప్రశ్నకి నా దగ్గరున్న జనాలు "దానిగురించెందుకు నీకెందుకు?" అన్నట్లు చూశారు, dining table దగ్గర జనాలు అందరూ "ఏం చెబుతాడో విందాం" అన్నట్లు silent అయిపోయారు. వాళ్లు initialగా ఇచ్చిన informationతో నాకు సమాధానం దొరకలేదు, అందుకే particularగా అడగాల్సి వచ్చిందీ ప్రశ్న: "మీ parents పెళ్లి మేనరికమా?" అని.  మనకెందుకా? నేను next generationకి ఇచ్చే ఆస్తిపాస్తులంటూ పెద్దగా ఏమీ ఉండదు, ఆరోగ్యం, చదువు మాత్రమే ఇవ్వాలని అనుకుంటా. అక్కడ మాత్రం రాజీపడను, అందుకోసమే అడిగా. మరి ఆరకంగా, candidate ఆరోగ్యం కూడా మనకి important కదా! Genuineగానే అనిపించిందేమో, జనాలెవరూ Affect అయినట్లు అనిపించలేదు.

మంచి పరిణామమేంటంటే, "At least కొంతమంది candidates homework చేసి వస్తున్నారు interviewsకి. వాళ్లకేం కావాలో స్పష్టత ఉన్నట్లుగా ఉంటోంది" అని బయట talk. People would like to believe that nothing is obvious, అందువల్ల, "ఫలానా వేషధారణ మీకేమైనా అభ్యంతరమా?", "నేను Job చేయడం గురించి మీ expectations ఏంటి, మీ family expectations ఏంటి?", "నాకున్న ఫలానా interest గురించి మీ అభిప్రాయమేంటి?" లాంటి ప్రశ్నలు అవలీలగా అడిగేస్తున్నారు. In fact, అందరూ ఉండటం వల్ల అడగలేకపోయిన ఒకానొక ప్రశ్నని (అదేమిటో మీ ఊహకి వదిలేస్తున్నా), తర్వాత uncle ద్వారా message చేయించి మరీ అడిగారు నా caseలో, అదీ మరి పరిస్థితి.  Completeness కోసం concluding remark: semi-privateగా నడిచినందువల్ల ఈ గంట timeకి, U certificate మాత్రమే సాధ్యపడింది. అనగా, old ball వల్ల వచ్చే reverse swingని face చేయాల్సిరాలేదు.

ఆవిధంగా, diplomaticగా కార్యక్రమం ముగించుకొని, dinnerకి late అవుతోందని సెలవు తీసుకునేందుకు ready అయ్యా. ఈమాటు మాత్రం వారికోరికని మన్నించి, వారి వాహనంలోనే  వెనుదిరుగ వలెనని నిశ్చయించుకొని బయలుదేరితిమి. వారి చోదకుడు తెలుగు నెరిగినవాడు, మరియు, మా సందర్శనార్థము బహు చక్కగా ఎరిగిన వాడునూ అవడంచేత,  మమ్ములను మిక్కిలి గౌరవముతో వ్యవహరించినాడు. వారి రెడ్ల (యజమానుల) యెడల ఆతని సానుకూల్యతని, స్వామిభక్తిని వ్యక్తపరిచినాడు. సర్లెమ్మని, మా ఆలోచనలని మరోవైపు మళ్లించడం కోసం, "music ఏమైనా ప్లే చేస్తారా" అని రిక్వెస్ట్ చేస్తే, "తప్పకుండా" అని, జేబులో ఉన్న, personal collection pen-drive insert చేస్తూ, "కొంచెం పాత పాటలు, పర్లేదా!" అన్నారు పాపం నొచ్చుకుంటూ, "అయ్యో దానికేముంది, నేను కూడా వింటా ఆనందంగా" అన్నా.

"ఇన్నాళ్లు ఏ మబ్బుల్లో దాక్కున్నావో వెన్నెల గువ్వా, వెన్నెల గువ్వా, ఇవ్వాళే చూశా నిన్ను వెన్నెల గువ్వా, వెన్నెల గువ్వా " అంటున్నారు ఇంకో రెడ్డిగారు పాటలో. "అయ్యో, లేదండి (SV)కృష్ణారెడ్డిగారు, మనకి ఇంకా time ఉంది ఈ పాట పాడటానికి" అనుకుంటూ ఆ journey కొనసాగించాం New BEL roadకి.


PS: పనులుచేస్తేనే పొరపాట్లూ జరుగుతాయి. కాబట్టి, ఏమైనా పొరపాటుగా అనిపిస్తే, వాటివెనకాల ఉన్న "పనిచేయాలన్న నా పట్టుదలని" పెద్దమనసుతో అర్థంచేసుకొని, పొరపాట్లని క్షమిస్తారని (anonymous participantsతో సహా) ప్రజలందరికీ మనవి. విచ్చలవిడిగా వాడుకోనిచ్చినందుకు KKకి ధన్యవాదాలు. 

First Interview - Gradual Building up

అలా 9:30కి తయారవ్వడం మొదలుపెట్టి, అయ్యాక, ఎక్కువ time లేదు కాబట్టి, ఈ పూట ప్రకృతిలో coffee skip చేసి, directగా department దగ్గర దిగేసరికి 10:30. 

"ఏంది మచ్చా, నీకన్నా ఆడోళ్లు నయం, గంటసేపు ready అయ్యావ్" time చూస్తూ KK విసుక్కున్నాడు.

"మా మతం భోజనాన్ని ఆస్వాదించడాన్ని తప్పుపట్టిందేమోగాని, స్నానాన్ని ఆస్వాదించమనే చెప్పింది మచ్చా" అన్నా.

"ఇట్టాంటివి బాగ చెబుతావ్ సామి నువ్వు!" అనుకుంటూ నన్ను వదిలిపెట్టి labకి వెళ్ళిపోయాడు. ఆయన ఏడుపు మయాంక్ దగ్గర attendanceకి late అయ్యిందని. అనవసరంగా acknowledge చేశా thesisలో, campusలోనే ఉండి, colloquiumకి, defenceకి రెంటికీ రాలేదు, ఏం ఉపయోగం?  

ఇంతలో, Mr. Kanhar "ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಿರಾ Sir?" అనుకుంటూ security postలోంచి బయటికొచ్చాడు నవ్వుకుంటూ. "ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದಿನಿ Sir, ನೀವು ಹೇಗಿದ್ದಿರಾ?" అని క్షేమసమాచారం పంచుకొని, late అవుతోందని, తర్వాత మాట్లాడదాం అని చెప్పి తొందరగా departmentలోపలికి బయలుదేరా. "ಸರಿ sir, ಆಮೇಲೆ ಮಾತಾಡೋಣ" అంటూ ప్రసన్నంగా departmentలోకి సాగనంపాడు.

ఆయనెవరా? అయన SERC/CDS దగ్గర security guard, కనీసం 3-4 ఏళ్లుగా, అప్పటికి. PhD రోజుల్లో Late nights roomకి వచ్చేముందు కా...సేపు మాట్లాడితే చాలు, పాపం, తెగ సంబరపడిపోతాడు. ఒడిశా నుంచి వచ్చి, నెలకి కేవలం 8వేల జీతానికి పనిచేస్తూ, అందులోనే ఎంతోకొంత మిగిల్చి ఇంటికి పంపాలని బాగా ఇరుకు గదుల్లో ఉంటూ, ఏదో తింటూ, చాలామందే (post-office వెనకాల) బతుకుతున్నారని చెప్పేవాడు. ఏదోరకంగా సాయపడాలనే చిన్న ఇది వల్ల, friend చేసుకున్నా. అడిగి మరీ, నా institute wifi credentials share చేశా, అవసరమైతే తన friends (other guards) కూడా share చేయమని చెప్పా. IPL season అప్పుడు అయన ఆనందం చూడాలి (MSD fan). Security guard కాబట్టి ప్రతిరోజు న్యూజ్ (అయన యాసలో News) చూడాలి, workout చేయాలి అనేవాడు, చేసేవాడునూ. ఒకానొక శనివారం సాయంత్రం చీకటిపడ్డాక lab meeting ముగించుకొని ఆత్రంగా hostelవైపు (ఇంకో meetingకని) వెళ్లబోతుంటే duty చేస్తూ కనిపించాడు. Shift (second) అయిపోయాక M-blockలో నా room దగ్గరికి రమ్మని చెప్పా. 10:15కి, roomలో, మనోళ్లందరూ మూడు-నాలుగు రౌండ్స్ అవగొట్టి, మాంచి రచ్చరచ్చగా ఉన్నపుడు door కొట్టాడు. Open చేసిన మనోళ్లు, noise ఎక్కువై, securityకి అనుమానమొచ్చి check చేస్తున్నాడేమో అనుకొని కంగారుపడ్డారు. ఇప్పుడీయన గడ్డము పట్టుకొని బతిమాలుకోమన్నట్లు cornerలో ఉన్న నావైపు చూసారు, మరది నా రూమ్ కదా! కంగారు పడొద్దని చెప్పి, door వేయమని, ఆయన్నికూడా మాతో కూచోబెట్టుకొని, order చేసిన extra paradise single mutton biryani ఇచ్చి తినమన్నా. మా చేతుల్లో ఉన్న గ్లాసులు చూసి, security అయ్యిఉండి students చేస్తున్న ఇంత రచ్చలో involve అవడానికి ఆయనకి భయమేసి, just 2నిముషాలు కూచుని వెళ్తా, ఇంటికెళ్లి తింటా అన్నాడు పాపం. సరే అని ఇచ్చి పంపించాం, అందరూ relax అయ్యారు. ఆ తర్వాత జరిగిన IDCCలో security teamకి, practiceకి kit, matchesకి bats ఏ team supply చేసిందో మీరు easyగానే guess చేయొచ్చు.

సరే, back to present(ation)...

MRC దగ్గర తమిళ్ T తాగుతూ ఇదంతా చూస్తున్న మా lab-mate Ramగాడు, తాగడం అవజేసి, నా వెంటరాగా department లోపలికి enter అయ్యాం. Guideని కలవడం కంటే ముందు, officeలోకెళ్ళి, staff కోసం తెచ్చిన chocolates ఇవ్వడం చూసి, "మెట్ల దగ్గరినుంచి, మాట్లాడే మైకు దాకా మంచి కర్మ మూటగడుతున్నట్లు ఉన్నావ్!" అన్నాడు మావాడు. "మంచిదేగా" అనుకుంటూ ముందుకెళ్ళాం.

మన exam time తెలిసినందువల్ల "Good luck with your presentation!" అని సాయంత్రం కలవాల్సిన (interview) జనాల దగ్గరినుంచి message. కంగారు పడకండి, candidate నుంచి కాదు, వాళ్ళ uncle దగ్గరినుంచి (వాళ్ళ ఇల్లే interview location). comedy వరకు OKకానీ, అంత romance promise చేయలేం storyలో; just to set the expectations right. 

ఉన్న అరగంటలో slides చూడటం గట్రా పెట్టుకోలేం అని, తొందరగా guideకి ఓసారి కనిపించి, presentationకి set-up arrange చేస్తా అని చెప్పి, labలోకెళ్లి lab-matesకి కేవలం కనిపిం(చాననిపిం)చి అట్నుంచటే auditoriumకి బయలుదేరా. నావెంటే మా lab సైన్యమంతా వచ్చింది, అది rule, lab presentationsకి attendance mandatory. Laptop, projector set చేస్కుని మన శ్రేయోభిలాషుల ఆశీస్సులతో  దివ్యంగా కార్యక్రమం ముగించుకొని, guide, examinerతో faculty clubలో భోంచేసి, మళ్లీ departmentలో submit చేయాల్సిన forms అన్ని చేసి, hostelకి వచ్చేసరికి 3PM.

"ఛ! Interviewకి ఖచ్చితంగా lateగానే వెళ్లే"దని decide అయిపోయా. Immediateగా బయలుదేరినా easyగా 4 దాటేస్తుంది, మరి మనం స్నానం చేసి వెళ్దాం అనుకుంటున్నాం. ఇంతలో మళ్ళీ వాళ్లే, ఈసారి call, వాళ్ళ vehicle పంపిస్తాం location share చేయమని. ఇదిగిదిగో, ఇదే VIP treatment అంటే. సెలవులకి ఇంటికెళ్తూ, "అర్ధరాత్రి bus ఉంది మచ్చా, bikeలో Hebbal police station దగ్గర దింప"మని అడిగే అలవాటుపడిన మనకి (Uber/Olaకి ముందు; పదిదాటాక బెంగుళూరులో city బస్సులు ఉండవని అలవాటు పడిన జీవితాలు), pick-upకి car పంపిస్తామంటే, "ఈ చిన్న చిన్న ఆనందాలే కదా జీవితమంటే" అనుకుంటాం. ఇదివరకే, మనమిచ్చే talks/tutorials కోసం company vehicles hostelకొచ్చి మరీ pick-up చేసుకున్న సందర్భాలున్నాయి. Concept same అయినా, context వేరబ్బా! Convince అవ్వండి.

స్వభావరీత్యా చాలా అల్పసంతోషులం కాబట్టి, అదేంవద్దని, "almost start అయిపోయా" అని సొల్లుచెప్పి, ready అవ్వడానికి సిద్ధమవుతున్నా. అవుతూనే ఆలోచిస్తున్నా, "అయినా, ఈ uncle ఏందీ, ఆయనేమో American citizen అంటాడు, candidate ఏమో కొంచెం modern అంటాడు, మొదటి round interviewకి family రచ్చ లేకుండా, సుబ్బరంగా ఏ cafeలోనో arrange చేయొచ్చు కదా! మనకి ఏ anxiety లేకుండా ఉండేది" అనుకుంటున్నా. "అయినా, ఇదే betterలే, మనకి జనాలతో అనుభవం అయినట్లు ఉంటుంది, పైగా, only aunt and uncle అన్నాడుగా, పెద్ద జనాలు ఉండరు కాబట్టి OK" అనుకుంటూ cab ఎక్కేసరికి 3:45PM. బెంగళూరు trafficలో ఈదుతూ interview locationకి వెళ్లేసరికి 4:35PM. Rich gated community, ఇంటిముందు Audi car, దానిపక్కన safari dressలో driver, ఇంటిలోపల తళతళలాడుతున్న furnishing, ఓడియమ్మ, uncle రచ్చ చేసాడుగా,  అవున్లే, green card అంటున్నాడు, companyకి GM అంటున్నాడు, ఈ మాత్రం శబ్దం చేస్తాడులే అనుకుంటున్నా. ఇంతలో....

(సశేషం)

First Interview - Prologue

ఏం, తొలిప్రేమలే చెప్పుకోవాలా? తొలి interview మాట్లాడుకోకూడదా?

సాగరసంగమం సినిమా గురించి మాట్లాడుతూ, త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్ గారు ఇలా అన్నారు ఓచోట "అదొక failure story. Success storyని ఎవరైనా చెబుతారు. పోనీ, hero failure అని చివరిదాకా దాస్తారా అంటే, సినిమా మొదటి sceneలోనే ప్రేక్షకులకి అర్థమైపోతుంది, hero పెద్ద failure అని. K. విశ్వనాథ్ గారు, ఆ failure storyనే ఎంతో గొప్పగా చెప్పి hit చేశారు. అంతేనా, సంవత్సరాలు గడిచినా, మళ్ళీ మళ్ళీ చూసేలా చేశారు" అని. అలాగే, నేను కూడా ముందే చెబుతున్నా, నాకు ఇదే చివరి interview కాదు. అయినా, మొదటిది ఎంతైనా ప్రత్యేకం; కనీసం, నాకు.

February 14, ప్రేమికుల దినోత్సవం, తెల్లవారుఝామున 5, Mekhri circle, lightగా చలి, phoneలో మాట్లాడుతున్నా "బుద్ధి బుర్ర లేవు మచ్చా నీకు, airport నుంచి వస్తున్నా అని తెలుసు, junctionలో,  RT nagar వైపు ఉన్నా అని చెప్పినా, సావగొడుతున్నావ్ ఎక్కడ, ఎక్కడ అని".

"సర్లే మచ్చా, నిద్దట్లో ఉన్నా, పొద్దున్నే మొదలు పెట్టావ్" అంటూ, నేను ఉన్నవైపు వచ్చాడు KK తన bike మీద.

రెండు పెద్ద bags మధ్యలో వేసుకొని బండి start అయ్యింది, IISc campus వైపు. విశాలమైన ఆ road మీద వెళ్తోంటే బెంగుళూరులో ఉన్నప్పుడు enjoy చేసిన road trips, ఆ early morning empty roads, చలి,..... ఆ సమయాలు అన్నీ గుర్తుచేసుకునే లోపే hostel వచ్చేసింది, దిగి, KK గది లోపలికెళ్ళి ఫటాఫట్ కాలకృత్యములు తీర్చుకొని, హడావుడిగా, మళ్ళీ బండివేసుకుని బయలు దేరాము, ఈసారి నేను తీసా. త్రివేణి టీకొట్టు దగ్గర ఆగి, ఇంకా చీకటి ఉండగానే పనులకి వెళ్లే వాళ్లతో కలిసి T తాగితే, ఆ feel వేరబ్బా, try చేయండి, highly recommended, యశ్వంతపూర్ soul చిక్కుతుంది ఆ timeలో అక్కడ. ఇప్పటికీ, ఆ టీకొట్టు వల్ల ఆ roadకి (triveni road) పేరొచ్చిందో, ఆ road వల్ల కొట్టుకి పేరొచ్చిందో తెలీదు, ఒకరిద్దరిని అడిగినా, "అవునా, good observation" అని పులిహార కలిపారే తప్ప, వివరం చెప్పలేదు. ఆ కొట్టువాన్నే అడుగుదామంటే, వాడు ఎక్కడలేని busy, very unwelcoming. అందువల్ల ఎప్పుడూ కుదరలేదు.

"ఏంది మచ్చా నువ్వు, 11కి Thesis defence అంటున్నావ్, 4కి first interview అంటున్నావ్? Night friendsతో dinner అంటున్నవ్, ఇప్పుడీ match ఆడటం అంత అవసరమా? Scotland నుంచి 12 గంటల flight తీస్కొని  వచ్చావు హాయిగా rest తీస్కొని freshగా కనిపించకుండా, నిద్రా, పాడు లేకుండా, match ఆడేసి, defence అవజేసుకొని, నిద్దర మొఖంతో ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వడం, ఇంత అల్లరి ఎందుకంటావ్?" అన్నాడు KK.

"హ్మ్, defend చేసుకున్న thesisకి సార్థకత చేకూరాలంటే, అంకితమిచ్చిన teamకి ఈ match ఆడాల్సిందే! అయినా ఓసారి ఆలోచించు మచ్చా, సరిగ్గా, external examinerకి వీలయ్యేలాగా మరియు మనం match ఆడే working day (Thursday)నే defence plan చేసి, అంతేనా, సాయంత్రం schedule చేసిన interview participantsకి కూడా set అయ్యేలా కుదిరి, వీటన్నిటినీ meet అయ్యేలా, airindia flight plan చేసి, ఇదంతా చూస్తుంటే మనపాలిటి దశావతారం cinema story లాగా కనపడట్లా నీకు?" అనేసరికి,

"అవును మచ్చా , కొంపదీసి ప్రకృతి కూడా సహకరించి సాయంత్రం interview set అవుద్దంటావా? పనిలో పని, మీవోడి పెళ్లి అయ్యాక నువ్వు కూడా చేసుకొని తీసుకెళ్తావా ఏంది?" అని KK ఆశ్చర్యపోయాడు.

"ఏడిసావ్, logic miss అయ్యావ్, సరిగ్గా చూడు, events అన్నీ, మనం plan చేసినవే, butterfly effects ఏం లేవిక్కడ, నీతో comedy చేస్తున్నా అంతే. Actually, సాయంత్రం interview కూడా నాకు net practice లాంటిది, serious interview కాదు. వాళ్ళ సంగతేమోగానీ, నాకు ముందే తెలుసు నేను రిజెక్ట్ చేస్తానని, అయినా, ముఖ్యంగా అనుభవం కోసం మరియు కాసేపు VIPలాగా feel అవ్వడం కోసం ఈ exercise" అన్నా.

"దారుణం మచ్చా నువ్వు, ఆమాత్రం దానికి ఇంటర్వ్యూ attend అవ్వడం దేనికి, అంతమందికి time బొక్క" అరిచాడు KK. "అరె, చెప్పాగా, experience and  VIP treatment. నావరకూ నాక్కావలసినవి దొరుకుతాయి, నో failure. For 50% parties, it is success. in fact, at least 50% parties అనాలి, వాళ్ళకి కూడా కలిసి మాట్లాడాక దాని ఉపయోగం పట్ల సంతృప్తి కలగొచ్చు. మనం నచ్చడమో నచ్చకపోవడమో జరుగుతాయి కదా!" అనగానే,

"కరెక్టేప్పా, నువ్వేమో నీ సరదా తీర్చుకోడానికి వెళ్లి, వాల్లేమో seriousగా నిన్ను కావాలనుకుంటే, అప్పుడేంది పరిస్థితి, అనవసరంగా వాళ్ళకి time and effort బొక్కకదా! " intelligent ప్రశ్నయేగా అన్నట్లు teasingగా చూశాడు నావైపు, T గ్లాసు మూతికి అంటించుకుంటూ.

"see, this is all part of the game! process మీద concentrate చేద్దాం, result మీద కాదు, వాళ్ళైనా, మనమైనా. ఏమో, నా preliminary feeling అలా ఉంది, చూద్దాం, అనుకున్నదానికంటే differentగా ఉంటే, practiceని matchలాగా మార్చేద్దాం."  అని vivaలో questionకి సమాధానం చెప్పినట్లు చెప్పా.

"ఇంతకీ, already ఎందుకు డిసైడ్ అయ్యావ్ reject అని, candidate చూడటానికి నచ్చలేదా, profile బాలేదా?"

"candidate అందం కంటే ఆరోగ్యం ముఖ్యం మచ్చా మనకి. On the positive side, family looks interesting"

"ఏంది మచ్చా, profileలో medical reports కూడా పెడతారా! " ఈసారి వెకిలి నువ్వుకూడా add చేసాడు teasing చూపుకి.

"అదే మరి; photos, bio-data share చేస్తారు కదా మచ్చా! కేవలం వాటితోనే ఆగిపోకుండా, profileలోని detailsతో internet మీద, మన contacts మీదా పడిపోతే, ఎంతోకొంత unedited, raw information దొరకబట్టొచ్చనమాట! "

 "అక్కడ పచ్చి నిజాలు దొరుకుతాయంటావ్!"

"దొరికే chance (మాత్రమే) ఉంది అంటున్నా, అంతే. ఎందుకంటే, interviewకి కూచునే ముందే, అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ online జీవితాలని, గట్టిగా edit చేసి, colouring ఇస్తారు, part of the homework." ఇప్పటికి ఇది చాలు, time అవుతున్నట్లు ఉంది, పద అని మళ్ళీ campusలోకి పయనమయ్యాం.

NBH వెనకాల bike park చేసి, gymkhana వైపు bridge మీదకి పరుగుపరుగున వెళ్ళాం. అప్పటికే ఆరుంబావు దాటేసి పావుగంట అయ్యింది. Matchకి lateగా వెళ్లడం తప్పలేదు ఆవాళ్టికి. Match అయ్యాక, A-messలో కలిసి పొంగల్ తింటానని friendకి ఇచ్చిన మాట గుర్తున్నా, for old times sake, teamతో C-messలో omelette, అందాలు నంజుకుంటూ breakfast తీరిగ్గా అవజేసి, hostelకి వచ్చేసరికి 9:30 అయ్యింది.

 (సశేషం)

ఎంత పనిచేసావ్ మచ్చా, ShanLanj!

మచ్చా ,
ఎంత పనిచేసావ్ మచ్చా!

"అన్న, తమ్ముడు, బావ, బామ్మర్ది, ఏంది భయ్యా ఇదంతా?
KR అనేస్తా ఎంచక్కా, పిచ్చ light!" అన్నోడివి, ఆనాటినుంచి నన్ను KRని చేసినోడివి, open mindedగా ఉండాలన్నోడివి, ఉన్నోడివి,
ఇంత పిచ్చి పని, అసలు ఎవరికీ నమ్మకమే కుదరడంలేని పని, ఎలా చేసావ్ మచ్చా ?

ఆరేళ్లుగా, అత్యంత సన్నిహితంగా, తిన్నాం-తిరిగాం, cricket ఆడాం-కబుర్లూ ఆడాం, కూర్చున్నాం-ఖాళీ చేసాం, సినిమా కెళ్ళాం-సైకిల్ తొక్కామ్, బైక్ రైడ్ కెళ్ళాం-hikeలు trekలు చేసాం, ఈతకొట్టాం-eager గా wait చేశాం, పనికొచ్చే పనులు-పనికిమాలిన పనులూ చేసాం, publications గురించి మాట్లాడుకున్నాం-police station experience గురించీ comedy చేసుకున్నాం, సమాజం గురించి చర్చించాం - substance abuse చేసాం, భవిష్యత్తు గురించి-బాధల గురించీ బొచ్చెడుసార్లు మంతనాలు జరిపాం, hot stuff-cold stuff తేడాలేకుండా share చేసుకున్నాం, ఇంకా కలిసి ఏం చేయలేదని నాకు చెప్పుకోకుండా ఇలాంటి పనిచేసావ్ మచ్చా నువ్వు?

అయినా నువ్వు గొప్పోడివి మచ్చా. నువ్వు కలిసి మనందరి timeని happy time చేసావ్, కలిసి లేనప్పుడు, నీ happy timesని share చేసి మమ్మల్ని సంతోష పెట్టావ్. కానీ, నువ్వు బాగాలేవని మాత్రం, ఒక్కసారి కూడా ఎందుకు చెప్పలేక పోయావ్ మచ్చా ?
మేము బాధ పడతామనా ?
అయితే ఇప్పుడేం చేసావో చూడు; ఒకేసారి అందర్నీ గొప్ప దుఃఖంలో తోసేసావ్.

"No free lunch భయ్యా!" అనేవాడివి; కానీ, నువ్వు మాకందరికి చాలా easyగా దొరికేశావే అనుకున్నాం. ఆ price ఇప్పుడు pay చేస్తున్నాం, నువ్వింక లేకుండా పోయాక;
నువ్వు కూడా postpaid plan లాంటోడివే మచ్చా, always hated them.

మొన్నటికి మొన్న, మూడు గంటలు call మాట్లాడి, stone అయ్యి చేసిన తుంటరి experiments కూడా చర్చించుకున్నాక, చెప్పుకోడానికి ఇంకేం లేవని పెట్టేసాం అనుకున్నా కానీ, చెప్పుకోలేక పెట్టేశావ్ అనుకోలేదు మచ్చా.

ఆర్నెల్లప్పుడే, A-Mess పైన, dry day అయినా కూడా, యశ్వంతపూర్ లో shutter కొట్టి సాధించుకొచ్చిన cheapest liquor తాగలేక తాగుతూ, నువ్వు మాట్లాడిన మాటలు ఇప్పుడు నాకు అర్థమవుతున్నాయ్ మచ్చా, అదంతా నువ్వు చెప్పలేక చెప్పుకున్న అంతరంగమని. ఇంకొంచెం తెలివిగా ప్రవర్తించాల్సిందేమో అనిపిస్తున్నా, ఇప్పుడిక ఏమీచేయలేను.

 2012లో, ఇంకా పిల్లబచ్చాగా ఉన్నపుడే,  football groundలో, నిక్కరేసుకొని నా teamలో cricket  ఆడినప్పుడు వర్మని మింగడంతో start చేసిన మన రచ్చ, ఆ మధ్య మా ఊర్లో గడిపిన holiday, ఇంట్లో తిన్న సంగటి-సీలు, కుంటలో కొట్టిన ఈత, నిన్న మొన్న European winter nightsలో share చేసుకున్న పొగ పరిమళం వరకూ అన్నీ పచ్చిగానే ఉంటాయి నాకు, ఎప్పటికీ.

జ్ఞాపకం వచ్చాక నన్నింతగా కదిలించిన బ్రతుకూ, చావూ రెండూ నీవే మచ్చా.

(To one of our best friends, from the rest of the pack)

మనందరి అంజి!

 "ఆగు తమ్ముడూ"  అన్నా, "అదేంటన్నా" అన్నా,   మన అంజి ప్రయివేటు చెప్పడానికి సిద్దమవుతున్నాడని అర్థం. ఇంక, చెయ్యెత్తి "నువ్వుండ్రా క్రాంతి" అన్నాడంటే, నాయాల్ది, క్రిష్ణంరాజు లెవెల్లో, KK ని 'కిందేసి కొడతా'డన్నమాటే.

Comedy కాసేపు పక్కన పెడితే, మన TSS clubకి, గొప్ప ఆస్తి మన అంజి. One of the most  important  veterans అని చెప్పుకోవచ్చు.  వెనకటి రోజుల్లో, అనగా, అంజి బాగా flatగా ఉన్న రోజుల్లో, అలవాటు లేక (నేను) first spell లో వాడుకోలేదు గాని, అడగ్గానే wicket ఇచ్చే slow bowler మనకి. Peak formలో ఉన్నపుడు (ఆ అదృష్టం captainగా నాకే దక్కింది, మాంచి primeలో ఉన్న అంజిని మీరు చూడలేదేమో అని నా feeling), matchకి రెండు కన్నా తక్కువ wickets ఎప్పుడూ లేదు, ఐదు నిముషాల్లో అవగొట్టే వాడు over, (అందులోనే, అప్పుడప్పుడు umpireకి ఒకట్రెండు జోకులు కూడా చెప్పేసే వాడు, I mean ప్రయివేటు) అంతటి మోసంచేశాడు అవలీలగా, opponent batsmenని.

Fieldingలో అయితే, తన signature  క్యాచ్ taking మనందరికీ సుపరిచయమే. Reverse cup లాగా, ఆ శైలిని 'అంజి take' అని గుర్తించాలి. కాలక్రమేణా, మెల్లగా, 30 yards లోపలికి వచ్చేసినా, అంజి బలమైన ఫీల్డర్.

Organiserగా, మనకి ఎనలేని సేవలందించాడు మన అంజి. అసలు, ఏ announcement కైనా, first respond అయ్యేది మన అంజి. Tournamentsని, Clubని బాధ్యతగా నిర్వహించడం దగ్గరినుంచి, అందరం ఒంట్లో కొద్దిగా భయం (discipline) ఉంచుకునేలా చేయడం వరకు (నేను కూడా :-P), TSS cricket అనే industryలో, చాన్నాళ్లుగా, చాలా పాత్రలు పోషించిన character artist మన అంజి. భవిష్యత్తులో మన club, ఒకవేళ lifetime achievement awards ఇవ్వాల్సి వస్తే, గుర్తుంచుకొని మరీ గౌరవించుకోవాల్సిన member అనమాట. White and white outfit, ముక్కుసూటి మనస్తత్వం, అమీర్ ఖాన్ లాంటి perfectionism, guideకే rules నేర్పించే తెగింపు (సింహస్వప్నం సుమీ), అన్నీ వెరసి, మన అంజి మర్చిపోలేని స్ఫురద్రూపి.
(On Hemanjaneyulu's birthday, on behalf of the TSS Cricket Club, IISc Bangalore)

మా బుల్లి ముత్యానికి!

గౌతమ్; అనగానే ఈగలు తోలే యవ్వారమేలే అని light తీస్కుంటారేమో, ఆగండి, చాలా struggle ఉంది ఇక్కడ. లేకపోతే, బొంగులో beamer boyని పట్టుకుని, Indiaకి దేవెగౌడని PM చేసినట్లు,  TSSకి captain అయ్యేలా  చేసిన king maker ఆయన. అంతేకాదు, మనపాలిట Mitchel Johnsonని కూడా చేశాడంటే మామూలు విషయం కాదుకదా! అంతేనా, ఆదిమ మానవుడి అంత కష్టపడకుండానే దొరికిన fireని బహుబాగా వాడుకున్న 'బాహుబలి'. (ఇక్కడ బాహుబలి cinemaలో పరదాలకి నూనెపూసి opposition మీదకి వదిలే scene వేసుకోండి అందరూ).  మరి, limited  resources ఉన్న teamని గెలిపించడంలో మిగిలిన వాళ్ళకంటే 'మనవాడు' గౌతమ్ దే ముఖ్యపాత్ర అన్నది అందరికి తెలిసిందే. On the field encourage చేయడంలో చుపించే creativity, mind blowing కాదనగలమా? ఒక్కోసారి, తెలుగు industryని ఇంకా "పంచులు వాడుకోవడం"  ద్వారా బతికిస్తున్నాడేమో అనే అనుమానం రాకపోదు. మరి సొంతంగా ప్రయోగించే పంచులు (e.g. 180 strike rate, nothing but the best, bro, నువ్వు English లో మాట్లాడొద్దు bro etc. లాంటివి) KK కొంచెం అతిగా enjoy చేసినా (ఏ కారణం చేతనైనా :- ), అవికూడా తక్కువేమి కాదు.

మరి తనకున్న enthusiasm గురించి, తన Youtube video ఎంత చెబుతుందో, KKని గెలిపించడంలో (Rohiతో కలిసి ఆడినపుడు తననికూడాలే) అంతకంటే ఎక్కువే చూశాం కదా! అలాంటి శ్రద్ధ ప్రదర్శించినపుడే, పరిస్థితులు కూడా ఆ rangeలో cooperate చేస్తాయేమో కదా! (నేను రోడ్లమీద ప్రదర్శించే దాని గురించి చెప్పడంలేదు). లేకపోతే, TPLలో ఆ David wicket ఏంది భయ్యా అది? అక్కడ fielder పెట్టడం ఏందీ, వాడు అక్కడికే catch ఇవ్వడం ఏందీ. Umpiring చేస్తున్న నేనేం feel అయ్యానో ఇప్పుడే కాదు, ఎప్పుడూ అడగొద్దు. Tournament నడపడానికి అందించిన సహకారం (civil వాడేలే, మనం పని కల్పించాంలే, అయినా సరే) గుర్తుంచుకోవాల్సిందే.  అంతా తానై నడిపించాడు అనకుండా ఉండగలమా? ఇక్కడ రాసుకున్న ఒకటీ, రెండే కాదు, ఎన్నో, ఎన్నెన్నో memories ని మనందరికీ పంచిన 'మనవాడు', మన 'ముత్యం' గౌతమ్ కి, we wish nothing but the best on his birthday!

(on Gautam Mutyala's birthday, on behalf of TSS Cricket Club, IISc Bangalore)

పేరు, ప్రపంచం, फरक: ఓ పే....ద్ద కథ!

High Schoolలో ఉన్నప్పుడు, మా seniorsకి, Hindiలో ఒక పాఠం ఉండేది, "नाम में क्या है?" అని. క్లుప్తంగా కథ ఏంటంటే (నాకు గుర్తు ఉన్నంత వరకూ), ఒక బాల యువకుడు (young adult) గురుకులంలో చదువుకుంటూ ఉంటాడు. అతనికి, ఒక గొప్ప పేరు పెట్టుకోవాలనిపించి, గురువుగారితో చెబుతాడు. అప్పటికే పేరు ఉందో లేదో నాకు గుర్తు లేదు, ఉందనే అనుకుందాం, కానీ, నచ్చలేదో ఏమో, ఇంకో గొప్పపేరు పెట్టుకుందాం అనుకున్నాడు పాపం. అదివిన్న గురువుగారు, 'ఓహో అలాగా! అయితే, అలా వెళ్లి, దేశంలో తిరిగిరా, నీకేమైనా నచ్చేపేర్లు వినిపిస్తాయేమో చూద్దాం' అని పంపిస్తారు. మనవాడు, చాలా ఉత్సాహంగా బయల్దేరతాడు. అలా వెళ్తున్న వాడికి, ఒకానొక ఊర్లో, గౌతమబుద్ధునికి కనిపించినట్లే, శవాన్ని శ్మశానానికి తీసుకెళ్తున్న ఒక గుంపు ఎదురవుతుంది. సరే చూద్దాం అని, ఒకరి దగ్గరికి వెళ్లి అడుగుతాడు, 'ఆ చనిపోయిన ఆయన పేరేంటని?' ఆయన పేరు అమర్ (अमर) అని తెలుస్తుంది. 'ఓహో' అని ముందుకెళ్తాడు. ఇంకోచోట, కడుదీనావస్థలో ఉన్న ఒక బిచ్చగత్తె కనిపిస్తే, ఆమెనీ అడుగుతాడు, తన 'పేరేంటని?' ఆమె, 'దౌలత్ (दौलत)' అని చెబుతుంది. ఇలాగా, ఇంకొన్ని సన్నివేశాలు అయ్యాక, ఆలోచించడం మొదలు పెడతాడు. అంటే, మరణం లేనివాడు (అమరుడు) అని పేరున్న వాడు కూడా చనిపోతాడు. సంపద (దౌలత్) అని పేరున్న మాత్రాన, ఆవిడకి అడుక్కునే అవస్థ తప్పలేదు. అప్పుడు, మనవాడికి మబ్బులు విడిపోయి, వెనక్కి తిరిగి, గురుకులం చేరుకుంటాడు. గురువుగారికి, తన అనుభవాలు విన్నవించుకొని, 'అబ్బే, పేరులోనేమీ లేదండి' అంటాడు. (సరిగ్గా గుర్తులేదు, కథ ఇలా ముగుస్తుందనే జ్ఞాపకం.)

ఇప్పుడు నా కథ. భాషమీదున్న మమకారం వల్లనో ఏమో, చిన్నప్పటి నుంచి, నాక్కూడా, నాపేరంటే కొంచెం అసంతృప్తి, 'ఏదైనా, అర్థం ఉండి ఏడిస్తే బావుండేది' కదా అని. అయినా, మనమేం చేస్తాం, అలీ ఏదో సినిమాలో అన్నట్లు, నేనప్పుడు బాగా చిన్నవాన్ని అవడం వల్ల, నాకు తెలీకుండా జరిగిపోయింది, ఆపలేక పోయాను. మా జిల్లాలో ఉన్నంతవరకూ, నా అసంతృప్తి మినహా, పెద్ద బాధలేం పడలేదు. కానీ, పది పాసయ్యి, ప్రపంచంలో మన పరిధి పెంచుకోవడం మొదలుపెట్టినప్పటినుంచి, మొదలయ్యాయి మన సన్నివేశాలు.

బెజవాడ శ్రీచైతన్య కళాశాలలో, అడిగిన వాళ్లలో సగానికి పైగా వాళ్లకి, రెండు కంటే ఎక్కువసార్లే చెప్పాల్సివచ్చింది నా పేరు. అలా అని, నా పేరేదో Tongue twister అనుకుంటారేమో, అబ్బే, ఒత్తులు గట్రా ఏమాత్రం లేని, చాలా simple పదం. దీనికంటే, ఆశ్చర్యం కలిగించిన విషయం ఏంటంటే, అలాంటి పేర్లు, మూడు తెలుగు ప్రాంతాల్లోనూ ఉంటాయి. సరేలే, ఈ English Medium high schoolsలో, modern పేర్ల మధ్యలో, ఎక్కడా తగల్లేదేమో అనుకొని, light తీసుకున్నా. పైగా, General Knowledge లేకుండా సాగిపోయిన వాళ్ల బాల్యాన్ని చూసి కొంచెం జాలిపడ్డ మాట వాస్తవం. అంటే, నా పేరేదో GK bitకి answer అనుకుంటారేమో. కాదు, నా ఉద్దేశం, Newspapers, కథలు, చదవడం, news, movies, చూడటం, etc.ల వల్ల ఎక్కడైనా ఇలాంటివి ఎదురయ్యి, పరిధి పెరిగి ఉండేది కదా అని. (ప్రతి తెలుగు కుటుంబంలో కనీసం ఒక్క శీనుగాడు (శ్రీనివాస్) అయినా ఉంటాడు కదా, ఆ rangeలో కాకపోయినా, నా పేరు మా areaలో world famous, అనగా, సర్వసాధారణం.) పోనిలే, వీళ్లకి అదేదో (పరిధి పెరగడం), చివరికి నా పరిచయం వల్ల జరిగింది అనుకొని సర్దుకున్నా. 

అలా, ప్రపంచంలో ఇంకొంచెం ప్రయాణం చేసాక, కాకినాడలో ఆగాల్సి వచ్చింది. అసలు problem అక్కడ ఎదురైందండి, ఆయ్! ప్రపంచం పెద్దది అవడం వల్ల ఎదురయ్యే సమస్య ఒకటి, నా General knowledgeని బాగా.... పెంచేసింది. ఒకే భాషలోని పదాలే అయినా, ఒక్కోసారి, కొన్ని పదాలకి, వేర్వేరు ప్రాంతాల్లో వేర్వేరు అర్థాలు ఏడుస్తాయన్నమాట. అలా, నా పేరుకి కూడా, కోస్తాలో, మరీ అంత గర్వపడలేని అర్థం ఒకటి ఉంది. బెజవాడలోనే అటువంటి knowledge కలిగినా, కాకినాడలో మరీ ఎక్కువ అనుభవంలోకి వచ్చిందన్నమాట. అందువల్ల, కొండకచో, embarrassment feel అవ్వాల్సివచ్చింది. అదన్నమాట మదీయ వేదన. అదలా ఉంచితే, ఒకసారి, ఒకానొక ఘనుడు, నా పేరు చెప్పగానే, 'ఏంటీ, గూండా రెడ్డా?' అన్నాడు. 'ఓర్నియయ్య, ఏమడుగుతున్నావో తెలుస్తోందా నీకు?' అనాలని ఉన్నా, 'కాదు, *******' అని మళ్ళీ repeat చేస్తే అర్ధమైనట్లు ఊకొట్టాడు. కాబట్టి, నేను కొట్టకుండా తప్పించుకున్నాడు. ఇలాంటి కారణాల వల్ల, నా పేరులో 'నా' వివరాలన్నీ cut చేస్కొని, కేవలం Reddy అని, ఒక 'పేరుకాని పేరు'తో చెలామణి అయ్యాను (అంతేగా మరి, అది నా ఒంటి పేరు కాదు, ఇంటి పేరు కూడా కాదు). కొంతకాలం క్రితం వరకూ నా Facebook పేరు 'Mopuri K Reddy'. ఇప్పటికీ, ఈ blog పేరు M K Reddy's Blog, mail IDతో పాటు, అన్ని usernames, mkreddy***. అది మరి, నాపేరంటే నాకుండిన ఇష్టం. అవన్నీ జీర్ణం చేసుకుంటూ అలా ఇంకా ముందుకెళ్లడం మూలాన, ఈసారి West Bengalలో  halt వచ్చింది.

మన previous encounters దృష్ట్యా, బాగా అలోచించి, ఈ కొత్త ప్రపంచంలో, మనకి మనమే నామకరణం చేసుకొని, కొత్త lifeనే start చేయొచ్చని అలోచించి, so called గొప్ప పేర్లు (కనీసం ఇబ్బంది పడని అర్థాలున్నవి) వెదకడం ప్రారంభించా. కానీ, పూర్వజన్మ వాసనలాగా, కాకినాడ నుంచి మన జాన్ జిగిరి అయిన యశ్వంత్ గాడు కూడా నాతోపాటు వచ్చాడు west bengalకి. ఇలా అని నా ఆలోచన గురించి చెప్పాక, 'రేయ్, ఎందుకురా ఇదంతా! చెబుతున్నా విను, బొక్కరా ఇవన్ని' అని వాడిదైన వైరాగ్యంతో అనేసరికి, అలాంటి ప్రయత్నమేమి చేయకుండా ఆగిపోయా. కానీ, ఎప్పుడూ లాగుతూ ఉండేది, అలాంటిది ఏమైనా చేసిఉండాల్సింది అని.

ఆతర్వాత, బెంగాల్ నుంచి బెంగుళూరుకి మకాం మార్చాక, ఒక సంవత్సరం వరకూ, నా ఈ plans ఏవీ execute చేయలేకపోయాను. ఇందుకు కారణం, ఇంకో BTech వాసన, శివ గాడు, నా అప్పటి room-mate, ఇక్కడికొచ్చాక Flat-mate. అందువల్ల, నేను అనుకున్న పేరు కేవలం (నా చాలా accountsకి) password లాగానే మిగిలిపోయింది. మరి మనకి లవ్వయినా, పువ్వైనా, అన్నీ మనమేగా. అలా ఉండగా, IIScలో seat వచ్చింది. అనగా, కొత్త జీవితం ఆరంభించడానికి ఇంకొక కొత్త అవకాశం వచ్చింది. ఈసారి 'ఎవరిమాటా వినేదిలే' అని fix అయ్యి, నన్ను నేను సిద్ధం చేసుకున్నా. తర్వాతి రోజు reporting అనగా, ముందురోజు సాయంత్రమే cabలో luggage అంతా వేసుకొని campusకి వెళ్ళా. Hostel ముందు దిగి, joining order hostel securityకి చూపించి, luggage move చేస్తున్నా. ఇంతలో ఎవరో ఎదురయి, 'new admission ఆ?' అనేసరికి, 'అవును, హాయ్, I am *****' అన్నా, నాకు నేను పెట్టుకున్న కొత్తపేరుని. ఇంతలో, వెనకనుంచి 'పెహ్' మని నవ్వులు వినిపిస్తే వెనక్కి తిరిగి చూశా. నన్ను drop చేయడానికి మరియు luggageతో help చేయడానికి వచ్చిన, మా నిమ్మగడ్డవారు, కాకొల్లు వారి పరిస్థితి ఇదిగో కిందిలా ఉంది.

మరి, యశ్వంత్ గాడూ, శివ గాడేమో నా క్రితం జన్మ వాసనలై తే, వీళ్ళు నా latest జన్మలో add అయిన వాసనలు, నాకు West Bengalలో  తోడైన జాన్ జిగిరీలు. నాయొక్క అనుభవాలని, previous attemptsని ఎరిగిన వాళ్ళు. 'ఛీ, జీవితం!' అనుకొని, స్వీయనామకరణ ప్రయత్నాన్ని మరోసారి విరమించుకున్నా. 

ఆ తర్వాత, ఇంకొన్నాళ్ళకి, పరిధి ఇంకొంచెం పెంచుకొని, ఖండాలు దాటేసి, వేరే దేశంలో పనికోసం వచ్చా. ఇక్కడ, నేను కూడా చాలా మంది పేర్లని మళ్ళీ చెప్పమని అడిగా. effect of globalisation; భాష, సంసృతి, etc. differences ఉన్నాయిగా, తప్పదు. correctగా పలకాలంటే, స్పష్టంగా వినేవరకూ, పదే పదే repeat చేయమనాల్సిందే. మనకి (కాకినాడ, etc. లలో) ఎదురైన differencesకి చాలా రెట్ల difference అనమాట. కానీ, 'ఏంటీ, గింటీ'ల్లాంటి వేషాలేమీ వెయ్యకుండా, ఓపిగ్గా మరియు genuineగా మళ్ళీ చెప్పమని అడగటమే. ఇన్ని అనుభవాలు, ప్రయత్నాల తర్వాత, ఇప్పుడిక, ఒక నిర్వికార, నిశ్చలమైన, పూర్తి acceptance modeలో operate అవుతున్నా. Happyగా, ఇంటిపేరు, మరియు ఇందాక అనుకున్న 'పేరుకాని పేరు', అన్నీ పక్కన పెట్టి, కేవలం, ఒంటిపేరునే, విపరీతంగా వాడుతున్నా. In fact, ఆ 'పేరుకాని పేరు'ని, పేరునుంచి పెకలించి, ఒంటి పేరు, ఇంటిపేరు మాత్రమే కొనసాగిస్తున్నా. Because, now I don't care any more. అంటే, నేనుకూడా, ఇందాకటి కథలో శిష్యుడిలా, 'పేరులో పెద్దగా ఏమీ లేనట్లే'నని చెబుతున్నా అనిపించొచ్చు. కానీ, నేను అనుభవించిన అసౌకర్యం మాత్రం, ఒక్కొక్కరికి ఒక్కోలా అనిపించవచ్చు. నామటుకు, నేను రాజీకి వచ్చేసా. నచ్చే పేరు కలిగి ఉండటం మంచిదే, అదృష్టం ఉంటే అలా జరగొచ్చు కూడా. కానీ, ఎప్పుడన్నా, 'ఏంటీ, రాంబాబా? ఎబ్బే, లాభంలేదు. Vibration లేదే!' అనే మాటలు వినిపించొచ్చు, లేదా మనసులోనే అనేసుకోవచ్చు, లేదా, ఇంకొంతమందికి funnyగా అనిపించొచ్చు. లేదూ, ఆశ్చర్యంగా, " కొత్తదనంలో కొట్టుకుపోకుండా, సంస్కృతి, చరిత్రలతో సంబంధం ఉన్న పేరులా ఉందే" అని rareగా appreciate చేసే జనాలూ తగలొచ్చు. ఏదేమైనా, in the end, పెద్ద फरक పడక పోవచ్చు అంటున్నా.

Confusion పొయ్యేలా, summary ఇచ్చే ప్రయత్నం చేస్తా, చుడండి: World is a bigger place, నీకు weird అనిపించింది ఇంకొకరికి సర్వసాధారణం అయిఉండొచ్చు (e.g. మన arranged marriages గురించి మా Russian flat-mateకి చెప్పా, సచ్చిపోయాడు ఎదవ!). నీకు world famous అయినది, ఇంకొకరు అసలు వినే ఉండకపోవచ్చు. కాబట్టి, ఇలాంటివి ఎదురైనప్పుడు, 'ఛీ ఛి ఛి ఛి ఛి! అలా ఎలాగా?' అని వేషాలు వెయ్యకుండా, 'ఓహో, ప్రపంచము బాగా పెద్దదనమాట' అని మన పరిధి పెంచుకోవాలన్నమాట.

కాబట్టి, పిల్లలకి పేరు పెట్టేటప్పుడు, కొంచెం, ఇవన్నీ మనసులో పెట్టుకోండి, లేదా, ఖలేజా సినిమాలోలాగా, 'చిచు' లాంటి పేరు పెట్టారేంటని పెద్దయ్యాక పిల్లలు నిలదీసే అవకాశముంది.

To my OBSESSIVE and dear friend!

I started to think, "What comes to my mind when I think about you as the captain of our sweetheart, the TSS cricket team?". Believe me, "Obsession" is all that you painted before me.

ఆ రోజుల్లో, TSSకి captain కావాలన్న నీ sheer obsession నాకింకా గుర్తే. ఎన్ని sittingsలో మనం దీనిగురించి వాదించుకున్నామో, అప్పటి captainని నువ్వు ఎంత శాస్త్రీయంగా (scientific, if you will) ఖండించావో (censored :-)) స్పష్టంగా గుర్తుంది మచ్చా. మీ DESE జనాలముందు నువ్వు prove చేస్కోవడం and  మీ తురకపాలెం whatsapp groupలో share చేస్కోవడం అనే aspects పక్కన పెడితే, I must say, your approach towards that was very new and a bit intense, and that is where I started to see your 'obsession'. కారణం ఏమైనా, కొద్దిగా ఆలస్యమైనా, eventually, you led us, and lead us to multiple victories. See, I told you, ఇవన్నీ మీడియాలో చెప్పుకోడానికి బావుంటాయి మచ్చా అని, చూశావా!

Next thing is, your obsession to try out new things on the field, of course, we ended up doing it off the field too. ఎంత సేపూ, non-aggressive, routine, safe, defensive field setకి అలవాటు పడిన teamకి కొత్త రక్తం తెచ్చావేమో, stay on the ground, I am not finished yet. Slipsలో tight field, aggressive pace bowling, just కొన్ని ఉదాహరణలే. అసలు, limited oversయే అయినా, runs restrict చేయడం కంటే, opponent గురించి ఆలోచించకుండా, all-out చేయడం గురించి TSS ఆలోచించడం నీ నాయకత్వంలోనేనేమో. Now, I suppose it has become a habit to us. Again, full credit to your obsession. 


 అలా నువ్వు బాగా ప్రోత్సహించిన ఇంకో ఆసక్తికరమైన అంశం 'sledging'. I was initially sceptical about it. అంతకు ముందువరకు, cricket is gentlemen's game, మా heros (సచిన్,ద్రావిడ్,కుంబ్లే,లక్ష్మణ్,శ్రీనాథ్ etc.) were all less aggressive with on field talking, etc. ఇలాంటివి చెప్పుకుని,we did not practice it. రోహిత్ లాంటి young bloodని చాలా సార్లు (వేరే teamsతో ఆడేప్పుడు) control చేసేవాళ్ళం. కానీ, game evolves, I think, you brought that fire (:-P) with you. You remember, from behind the stumps how we got MCB Bharath out, not just once, but on multiple occasions. We did Lachith also that way. And the peak of that was, of course in KK-KR. Barring some small issues, that was one memorable tournament to cherish for a lifetime, again, must say, you did play a vital role among others to make it what it is.


Team composition was one thing, I as a captain and many other leaders, sort of given less importance to. బహుశా, మా కారణాలు వేరు, at least, in my case, winning was not the main motive, so, easy to understand. Players availability was also another reason, I guess, you had a luxury of options. ఏదేమైనా, teamకి best ఇవ్వడానికి తపించడం నేను చూశాను. ప్రకృతిలో ఒక వంద టీలు దానిమీదే ఖర్చుపెట్టాం అంటే అతిశయోక్తి కాదు.

I think you handled the seniors and juniors in the team very well. Many of us think that respect means listening to or obeying the seniors. But, no, I think respect means the courage to genuinely discuss the issues and to act with bigger picture in mind. Of all the people, I think,  I am the one who can best endorse you on that :-).

Another one of your obsessions is to celebrate on the field. You showed, at least to me, how to celebrate our hearts out. Of course, its just your expression, but yes, what is the whole point of sports, if you hold the expressions of joy that come out of an exceptional display of sporting skill. Having said that, I am gonna warn you about getting carried away with your dances, because we have uncles playing in the opposition :-P (I mean, one who plays in Praveen's team).


Captain గా చేయగలిగిన, చేయాల్సిన ఏకైక పని, players అందరి నుంచి best performanceని రాబట్టుకోవడం. జాగ్రత్తగా గమనిస్తే, many of us enjoyed their successful game during your time, if not their best. రోహిత్ ఐతే almost allrounder అయిపోయాడు, (this is one way to see the top order failure :-P).  వివేక్ ఐతే KK-KR లో super star with bagging the legend more than 4 times, if i am not wrong. గౌతమ్ ఫేర్ఫార్మెన్స్ చూసి అనిల్ కి డౌట్ వచ్చి ఉంటుంది, వరంగల్ నుంచి బెంగుళూరు కి వచ్చేలోపు ఏదోఅయిందని. CM was always a strong addition, provided he practices and plays. I know, how much you went after him to play. అలాంటి commitment ఉన్నపుడే IPL (IISc వాలా) లాంటి విజయాలు సాధ్యమవుతాయి, అనుమానమే లేదు, it was our commitment to team that made us the champions. You were most successful in making all of us (even the non playing lot) to own the team. I couldn't imagine the publicizing we did, sorry, YOU MADE US to do, over mails, FB walls, noticeboards, what not, every where. Whatsapp statusల గురించి చెప్పోద్దులే. And, it played,  played big time!

You are a perfect example of the modern day 'David-Golliath'. And, you proved that not just once, but twice: KK_KR and the IPL. Honestly, I think I speak not just for me but for all, when I say we had no idea that you will win the KK-KR or that we will win the IPL. Its just your Obsession to win. Seriously. We had no Ajays, no Naveens, no Karthiks. If we look back, all that we had was a shaky batting order backed by a decent bowling and a stronger fielding, if you will. Not the tools you would wish to have to be champions. But, then we had one extraordinary thing, your obsession to win. Be it, begging Bharath UG to play, making the legend to come back (I am sure, he was more than happy to do that) from Hyderabad to play the matches just days before his international travel, the professionalism that was inculcated into the team and manifested in many ways such as practising, learning, sharing, enjoying the games, etc. And, guess what, it was no anti-climax, we did! Of course, we hadn't done it in style, but thats it, most of the exceptional things happen in that fashion. I am pretty sure on that day we won not just the championship but a lot of respect and love in the campus as well.

  

(At the end of Karmel Kranthi (KK)'s captaincy term for the TSS Cricket Club, IISc Bangalore, on behalf of the club.)

Missing Mathikere, మిస్సమ్మ సాక్షిగా!

జ్ఞాపకమొచ్చినప్పటి నుంచీ ఇంత ఒంటరిగా ఎప్పుడూ లేనేమో అనిపిస్తోంది😶. I know; ఊరు మారిన  ప్రతిసారీ కొత్తలో అనిపించేదే ఐనా, ఆరేళ్ళ తర్వాత మారానేమో, మనసు పొరల్లోని Mathikere వేళ్లని పెకలించిన బాధ. దాచి ఉంచిన memories అన్నీ తిరిగిపడుతున్నాయి చెల్లాచెదురుగా.

వారం ఆరు దినాలూ ఆనందంగా పనిచేసింతర్వాత (Saturday కూడా work చేసేవాన్ని), ఆరో రోజు సాయంత్రం ఏడింటికళ్లా meetingలో ఉండగానే మొదలయ్యే missed callలు, messageలు అన్నీ ఒక్కొక్కటే గుర్తొస్తున్నాయ్. Peak timeలో KR weekends, 3/4 weeks advanceగా book అయ్యేవి. అలా ఉండేది  యవ్వారం. 'ఈ వారం కుదరదేమో రా' అంటే, జనాలు గొడవ పెట్టే వాళ్లు, time ఇవ్వడం లేదని. ఆ ముచ్చట్లు అంత మురిపెం. మనసులు తప్ప, మనుషులు ఎక్కడ ఉండేవాళ్లు మా మీటింగుల్లో. మాటలు కావవి, మనసుల కౌగిలింతలు. ఆ time లో అడగాలి ఎవరైనా వరాలు, ఆపడానికి అర డజను మంది రుక్మిణులు కావాలేమో. అలాంటిది, ఇవాళ Edinburghలో, ఎవరూ లేక, సాయం సంధ్య జారిపోతుంటే, mobile phoneతో నిద్రపోబోతున్న Indiaని కదపడం ఇష్టంలేక, ఈ missing feelingని పక్కకి నెట్టడానికి 'మిస్సమ్మ' cinema start చేశానేగాని.....

MSR రోడ్డంతా పరుచుకున్న ప్రాణం రానంటే రానంటోంది. రోజుకు ఒకసారైనా వెళ్లే వాడినే, ఇకమీద పోలేనంటే తట్టుకోగలదా? It takes a lot of time and effort to build genuine friendships, luckily, అలాంటివి చాలానే దొరికాయ్ mathikereలో. IIScలో అనొచ్చు, కానీ, maximum తినింది, తిరిగింది, తాగింది mathikereలోనే కదా! ఒక్క, దొరికింది మాత్రం మల్లేశ్వరంలో.

సరదాగా సాయంత్రం బండిమీద వెళ్లి తిన్న MTC పునుగులు, తాగిన మలయాళీ టీలు, mess miss అయ్యాక హడావుడిగా తినొచ్చే pot బిర్యానీలు, amzad bhai అర ఉడికిన hyderabadi బిర్యానీ, plan వేసుకొని వెళ్లొచ్చే Akshaya Deluxe, rice పెట్టుకొని తెచ్చుకునే రంగెక్కువైన 'రుచి' curries, ఈ మధ్య Mehi&Co అలవాటు చేసిన అనఘ mess, మరీ lateగా అలవాటైన BEL road restobars, నిలబడి పలకరించే నేస్తంలాంటి NIAS gate, ఆ రెండు దున్నపోతుల్లాంటి speed breakersలు, campusలో మాత్రమే నడిచే లాగా cheapగా repair చేయగల మన yash bikes, messలో భోంచేసి, 9:10కి ఆరాంగా బయల్దేరి cinema చూసొచ్చే మన home theater మురళీ గోకుల, అప్పుడప్పు అలరించే Orion మాల్, త్రివేణి టీలు, చివరగా వారానికింత చొప్పున installmentsలో కొన్ని వేలు తగలేసిన Wholesale spirits, ఇలా తెలీకుండానే జీవితాన్ని పెనవేసుకున్న ప్రదేశాలు, వ్యక్తులు screen మీద కనిపిస్తున్నాయ్. ఇంతకీ, ఆ వ్యక్తులు కనపడటం లేదని వెతుకుతున్నారా! వారి కోసం వెదికితే మీరు వారు కాదని అర్థం. ఆ వారికి, ఈ పాటికి వారు కనిపించే ఉంటారు, ఆ అన్ని ప్రదేశాల్లో నాతో కలిసి. ఇది వారికోసం, వారి నేను రాసుకున్నది, కాబట్టి వారెవరో వేరేవాళ్లకి చెప్పకుండానే ముగిస్తా.

మరేం పర్లేదు, తొందర్లోనే settle అయిపోతా, కంగారేం అక్కర్లేదు, కొద్దిగా time పడుతుంది అంతే. తర్వాత Edinburgh గురించి రాద్దాం ఇంకోచోట కూచుని, ఇంకొకరితో.

All it takes is one good innings!

అవును, bad formలో ఉన్న batsmen తమకి తాము పదే పదే చెప్పుకునే phrase. In fact, ఈ మధ్య match కోసం room నుంచి బయల్దేరినప్పటి నుంచి groundకి reach అయ్యేదాకా దాన్నే జపిస్తున్నా, మంత్రం లాగా. Stupid shotకి out అయ్యాక ఆ రోజంతా ఎంత చిర్రాగ్గా ఉంటుందో, అంతో ఇంతో cricket ఆడిన మనదరికీ అర్థమైపోతుందనుకుంటా. "అలా ఎలా ఆడాన్రా?" అని department toilet లోపలి అద్దం ముందర ఎన్నిసార్లు అడిగానో, house keeping staffకే తెలుసు. Lunchకి వెళ్తూ cycle మీద, labకి వెళ్తూ liftలో, room నుంచి వస్తూ corridorలో, ఇలా రోజంతా ఎన్నిసార్లు మనల్ని మనమే ఆ question వేసుకుంటామో అందరికీ జ్ఞాపకమే కదా!

It's such a bad feeling, right! మత్తికెరె petrol bunkలో మూడోసారి మోసపోయినట్టు. అదే పనిగా, అంతకు ముందు ఆడిన అద్భుతమైన inningsలు, bowlers ఇచ్చిన compliments, captains మనపై ఉంచుకున్న confidence, వెనక్కి తిరిగితే కనిపించే కొన్ని వందల మ్యాచ్లు చూసుకుని, గుర్తు తెచ్చుకుని, "All it takes is one good innings from you!" అని మనల్ని మనమే ఓదార్చుకుని, మాములు మనుషులయ్యేందుకు ప్రయత్నిస్తాం. అదీ సరిపోక, మధ్యాహ్నం messలోనో, రాత్రి గ్లాసుల దగ్గర friendsతోనో, ఆ యొక్క sitting setting పీకేశాక, whatsappలో "బంగారం"తోనో చెప్పుకున్నాక గానీ సల్లబడం.

మనక్కొద్దిగా fans ఎక్కువ కాబట్టి, ఇలా blogలో global audienceని reach అవుతామనమాట!
Remember, all it takes is one good innings!

దేవుడి బొమ్మ - ఇది నా రామాయణం!

రిలీజ్ రోజునే సినిమా చూడ్డం మానేసి కొన్నేళ్ళయింది, పెద్దోళ్లం అయిపోయంగా. కానీ ఈ మధ్యనే ఆ పనిచేసి మళ్ళీ బాల్యంలోకెళ్ళొచ్చా. అంతా ఆ దేవుడి దయ!

అందరూ కేరళ వెళ్లి FBలో post చేస్తారు, "Landed in God's own country!" అని. కానీ, నేను, Mumbai వెళ్ళినపుడు చెప్పా, "God's own cityలో ఉన్నా" అని. ఈపాటికి అర్థమై ఉంటుంది మీకు, ఆ నా  దేవుడు సచిన్ టెండూల్కర్ అని.

ఇప్పటికే చాలామంది చెప్పేసున్నారు, ఆయనెందుకు దేవుడో. కానీ ఈ రోజు నేను కూడా చెబుతా. మరి మనకి కొన్ని వందల రామాయణాలున్నాయిగా, ఎవరి భక్తి వారిది. సరే ఇలా మొదలుపెట్టాం కనక, ఇలానే continue అవుదాం. Sachinకి, రాముడికి చాలా దగ్గర పోలికలు ఉన్నాయని నా గట్టి నమ్మకం. మొన్నే ఓ friendతో అంటే, "అవునా, ఎలాగా?" అని వేళ్ళు మడిచి, లెక్క పెట్టడానికి ready అయిపోయాడు, వెటకారంగా. అప్పుడే చెప్పా,  "నువ్వు కంగారుపడకు, పెద్ద article రాసి మరీ చెబుతా!" అని. ఇది నా రామాయణానికి పీఠిక.

నామటుకి, sachin ఈ యుగంలో పుట్టిన రాముడే. అక్కడా అంతే, రాముడిలాంటి ఓ అద్భుతం జరగడానికి ఓ పెద్ద కాన్స్పిరేషనే జరిగింది. దేవదేవుడు దిగిరావడం అంటే మాటలా? దేవతలంతా directగా, indirectగా  కిందకొచ్చి అంతా సిధ్ధం చేశారుకదా! ఇక్కడా, రెండున్నర దశాబ్దాల పాటు చోటుచేసుకున్న ఓ అద్భుతం కోసం జరిగిన arrangements చర్చించి, నాకు నేనే promotion ఇచ్చుకుంటా.

రాముడికి ఎన్నో పేర్లున్నా, దాశరథి అంటేనే ఇష్టపడతాడు, అది ఆయనకి తండ్రి మీద ఉన్న భక్తి, ఇష్టం. sachinకి కూడా అంతే, 50గానీ, 100గానీ అయిన వెంటనే, ఆకాశం వంక చూసి, తన తండ్రికి అంకితమిస్తాడు. ఎన్నిసార్లు? ప్రతీసారి. అది మన సచిన్ "రమేశ్ " టెండూల్కర్.

రాముణ్ణీ, సోదరుడు లక్ష్మణున్నీ విడదీసి చెప్పడం వీలుకాదంటే అతిశయోక్తి కాదు. దశరథుడు చనిపోయాడని తెలిసాక, అడవిలో ఉన్న రాముడు, లక్ష్మణుడితో అంటాడు "తమ్ముడూ , నీకింక తండ్రి లేడు!" అని. మరి ఆయనకో? లక్ష్మణుడు ఉన్నాడుగా, తండ్రిలాగా కాపాడుకోవడానికి. సచిన్ లాంటి ఓ అద్భుతాన్ని create చేసిందీ, అన్ని సమయాల్లో తోడుండి ముందుకి నడిపింది, సోదరుడు అజిత్ టెండూల్కర్. కోచ్ దగ్గరికి తీసుకెళ్లడం దగ్గరి నుంచి, పాకిస్థాన్ పేస్ బౌలింగుకి ముక్కు చితికిపోయినప్పుడు, career ని దెబ్బతీసే గాయాల బారినపడినప్పుడ్డు, ఇలా ఎన్నోసార్లు. వీళ్ళని కూడా లోకంలోని సోదరులకు ఆదర్శం అనడంలో అతిశయోక్తిలేదు.

ఇప్పుడు అమ్మవారి గురించి. ఈ part నాపాలిటి "సౌందర్యలహరి". అంజలి. నిజంగానే దండం పెట్టాలి, తల్లికి. "మన పెళ్లి గురించి మా ఇంట్లో నేను మాట్లాడలేను, నువ్వే వెళ్లి అడగమంటే", వెళ్ళిపోయి అడిగేసిందంట, "మీ అబ్బాయీ , నేను పెళ్లి చేసుకుందాం అనుకుంటున్నాం " అని. అలా....ఒప్పేసుకున్నారు, మరెందుకు ఒప్పుకోరు? మాలక్ష్మి, తానే,  "మీ ఇంటికొద్దామనుకుంటున్నాను" అంటే. ఈ particular సంగతి వినగానే, నాకు వనవాసం ముందు scene గుర్తొచ్చింది. కైకమ్మ మందిరం నుంచి వార్త తెలుసుకొన్న రాముడు, సీతమ్మ దగ్గరకి వచ్చి, "నేను వనవాసం కోసం వెళ్తాను"  అని చెబుతాడు. "సరే పదండి, నేనూ వస్తాను" అంటుంది. "నువ్వెందుకు ? అక్కడ చాలా కష్టం, క్రూర మృగాలు కూడా ఉంటాయి, వద్దు" అని వారిస్తాడు. "క్రూరమృగాలా?, మా నాన్న, నన్ను ఒక మగాడికిచ్చి చేశాడనుకున్నానే ?" అంటుంది. "అనగలుగుతుంద"నమాట. సాక్షాత్తూ, వాల్మీకి మహర్షే ఇలా రాశాడని చెబితే మనలో చాలామంది నమ్మలేరేమో.

"రామో విగ్రహవాన్ ధర్మః" అన్నాడు రాక్షసుడైన మారీచుడు, రాముడి గురించి. 'రా'తో మొదలయ్యే పదం వినపడగానే, భయపడిపోయేవాడు. ఎంతో విధ్వంసకరంగా batting చేయగలిగిన batsmen చరిత్రలో చాలా మందే ఉన్నా, ఇలాంటి సంఘటనలు మాత్రం సచిన్ గురించే చెప్పుకున్నాం, shane warne సహకారంతో. Hayden ఐతే, ఏకంగా "ఇండియా వెళ్లి దేవున్ని చూసొచ్చాను, 4లో batting ఆడుతున్నాడు అక్కడ" అన్నాడంట.

ఆ కాలంలో, పూర్వభాషి అని చెప్పుకున్నా, సత్యమే పలికాడని చెప్పుకున్నా, దయాళు అన్నా, పరాక్రమశాలి అన్నా, ఏకపత్ని కలిగిన రాజు అన్నా, ఈ కాలంలో Alcoholని endorse చేయకుండా చాలా నష్టపోయాడనుకున్నా, controversy లేకుండా క్రమశిక్షణతో సుదీర్ఘమైన careerని కట్టుకున్నాడన్నా, ఉదాత్తమైన నడవడితో ఆదర్శంగా నిలిచాడన్నా, కాలాన్ని, కదిలే రైళ్లని, పెరిగే వయసుని (తనది, మనది కూడా) ఆటతో ఆపాడన్నా, వేరు కాదేమో!

మనిషి అనే ప్రక్రియకి, జీవితం అనే processకి, రాముడు ఒక ప్రమాణం. ఎలాగా? "ఔను మరి, ఈయనో శ్రీరామ చంద్రుడు", ఎన్నిసారు వినలేదు ఈమాటని? సచిన్ కూడా అంతే. ఇక మీద బాగా ఆడగలిగిన, ఆడుతున్న cricketers అందరికీ, ఈ దేవుడే ప్రమాణం. For example, ఈమధ్య, కోహ్లికి, సచిన్‌కి రోజూ జరుగుతున్న పోలిక మనకు కొత్తదేం కాదు.