దయజూపి పలికింపు...!

నా మానస వీణపై నీ పదనర్తనాన వెలువడు శబ్దములకై

కరమున కలము వేచి యున్నది,

ఆ నీ తాండవము ధరియింప ధవళపత్రము దరి జేరినది,

దయజూపి పలికింపు,

జనగణమెల్ల పులకింప,

నా చేత పదమెల్ల.....!

మ్రొక్కెద మానవోత్తముని మనసార.....!

భుజశాలి భూజామాతను భజియింప

పులకించి మేనెల్ల తెలియకనె తరియించె;

సత్శీలి సాకేతపురాధిపుని స్మరియింప

మరపించి భవమెల్ల మనసంత మురిపించె;

ధర్మమూర్తి ధరణిజపతిందలవ,

తెలిసి తన బాట నడవ,

కడగ మద్పాతక రాశుల కరుణాపయొనిధిన్,

ఆజానుబాహున్మదిధరించి ఇహాహంబుల గెలవ,

మహిని మర్త్యోత్తమ కర్మల మన మ్రొక్కెద మరుజన్మకై మానవోత్తముని మనసార.....!

విధ్వంసమే...!

సురాగమవ్వని నినాదమే శాంతి,

వివాదమెరుగని ప్రదేశమే జగాన భ్రాంతి;

కనులు కనలేని కలయే కాబోలు కాంతి,

సువాదమవ్వని నినాదమే జనాన క్రాంతి;

లోకమాతకు కడుపుకోతే జాతిపూసే పసిడిపూత,

ఎల్లకాలపు రక్త చరితే జనులెరిగిన జాతి చరిత;

కత్తి పట్టిన కరాలే, కాలమొసగిన వరాలు

మోసమో, ద్వేషమో, రోషమో, కాల దోషమో అన్నింటా రుధిరమే,

మహియంతా కాల మహిష విధ్వంసమే...!