Sunday, September 13, 2020

Agenda లేని నీరాగార నివిష్ట పాంథులమవుదాం!

Weekend కావడంతో, evening walkకి Amarతో కలిసి అలా కాలువ గట్టుకి వెళ్లా. అంతా నడిచి ఊరి దగ్గరికి వచ్చేటప్పటికి ఒక interesting conversation నడిచింది. "మనిషి purest formలో ఎప్పుడు దొరుకుతాడు?" అని. 'Colleagues, relatives, neighbors, ఎరిగినవారు, చాలామంది friends కూడా ఏదో ఒక hidden agenda పెట్టుకొనే మాట్లాడుతున్న కాలమిది. మాటలెక్కడున్నాయి? అంతా Manipulation మయమే కదా. తెలిసినా తెలియనట్లు వ్యవహరించడం, కుదిరితే misinform చేసి ఇబ్బందికి గురిచేయడం, ఇందులో నాకేముంది అని ఆలోచించడం, వీలైనంత రాలగొడదాం అనుకోవడం, వాడు బాగుపడి పోతున్నాడే అని అసూయ, లేని బడాయిలు పోవడం, పబ్బం గడుపుకోవడానికి వీరి దగ్గర వారిని, వారి దగ్గర వీరిని తూలనాడటం, లేదా ఎవరి దగ్గర వారి భజన చేయడం, ఇవేకదా ఇవాళ జనాల మాటలు' అనుకున్నాం. "అవునన్నా, మనం నాగరికతలో ముందుకెళ్తున్నాం అనుకోడమేగానీ, actualగా ఇలాంటివన్నీ observe చేస్తే ఇంతేనా మన పరిపక్వత అనిపిస్తుందన్నా" అన్నాడు అమర్. 

సరదాగా ఎవరూ తెలీని ఊర్లోకెళ్లి, ఇంకా కుదిరితే, అక్కడి భాష తెలీని చోటికెళ్లి, టీకొట్టు దగ్గర టీనో, కాఫీనో తాగుతూ అక్కడ కూచున్న వాళ్లతో మాటకలిపితే, మనలోని స్వచ్ఛత బయల్పడుతుందేమో. వారెవరో, మనమెవరో. No hidden agenda. కాసేపటి తర్వాత జీవితంలో మళ్లీ కలిసే అవకాశమే ఉండదు. ఇంత చేయాలన్నమాట మనలోని స్వచ్చతని బయటకి తీయాలంటే. అప్పుడు మాట్లాడతాం మనిషిలాగా. ఉన్నది ఉన్నట్లు, అనిపించింది అనిపించినట్లు, దాయకుండా. అప్పు అడగరు కాబట్టి, మనం చేసే వ్యాపారంలో ఆదాయం ఎంతో చెబుతాం, వారికి దీని గురించి బయట ప్రచారం చేయాల్సిన పని ఉండదు కాబట్టి, ఆ వ్యాపారంలో మనం చేసే tricks గురించికూడా మాట్లాడతాం. రాసిపెట్టుకొని మళ్లీ మళ్లీ దీనిద్వారా వారిని exploit చేసే ఉద్దేశంతో కాకుండా genuineగా ఎదుటివారిమీది concernతో విషయాలు మాట్లాడతాం. తెలియని వాళ్లముందర బడాయికి పోవాల్సిన పనిలేదు, మరియు వాళ్లొచ్చి మనఊర్లో దండోరా వెయ్యరు కాబట్టి,  మన వృత్తిలోనో, సంసారంలోనో ఉన్న కష్ట నష్టాలు మాట్లాడటానికీ వెనుకాడం. ఎదుటివారి సమస్యలూ, ఆశక్తతల పట్ల  గెలిచేయాలని అనిపించదు, ఎత్తిపొడవాలని అనిపించదు.  Judge చేయాలనిపించదు, మనల్ని చేస్తారన్న consciousness ఉండదు. Ego ఊసే ఉండదు. కాళ్ళమీద పడదు కాబట్టి కాసేపు కడుపు చింపుకుంటాం. అసలక్కడ మనకి పేరే ఉండదు, శాస్త్రిగారు చెప్పినట్లు, అందరం, మనిషి అనే సంద్రాన కెరటాలైపోతాం. అప్పటివరకూ లోపల కప్పిఉంచిన మానవత్వంతో ఎగసిపడతాం. Rat race నుంచి relax అయ్యి, మనుషులమయ్యే ఆ కొంత సమయం కోసమే నేను మా జనాలని ప్రయాణాలు చేయడానికి, కొత్త చోట్లని, అక్కడి ప్రజలని, సంస్కృతులని తెలుసుకోడానికి తీసుకెళ్లేది. ప్రపంచంఎరిగిన వాళ్ళు, they don't hesitate to keep it real, కుంచించుకుపోయిన బుడగల్లాంటి ప్రపంచాల్లో బ్రతికేవారు they will end up living fake. అందువల్ల, సాటి ప్రజలతో deal చేసేటప్పుడు hidden agenda లేకుండా genuineగా జీవించడానికి ప్రయత్నిద్దాం. అందరం అందరితో, అలా టీకొట్టులో కలిసే జనాలతో ఉండేంత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం. 

Title గురించి:

శ్రీమద్భాగవతంలో,  ఒక సందర్భంలో, హిరాణ్యాక్షుడి శవం దగ్గర పడి ఏడుస్తున్న బంధు జనాలనుద్దేశించి, ఆయన అన్నగారైన హిరణ్యకశిపుడు ఇలా అంటాడు  

నీరాగార నివిష్ట పాంథుల  క్రియన్ సంసార సంచారుల్ వత్తురు, గూడి విత్తురు, సదా సంగంబు లేదొక్కచో !

నీరాగారము = చలివేంద్రము; నివిష్ట = ప్రవేశించిన; పాంథులు = బాటసారులు; క్రియన్ = లాగా; సంసార సంచారుల్ = సంసారాల్లోని జనాలు; వత్తురు=వస్తారు; కూడి = కలిసి; విత్తురు = విడిపోతారు; సదా = ఎల్లప్పుడూ; సంగము లేదొక్కచో = కలిసి ఉండరు;  

"చలివేంద్రంలో నీరు తాగడానికి వచ్చిన బాటసారులలాగా సంసారంలో మనుషులు కలుస్తారు, కాసేపు కలిసుంటారు, తర్వాత విడిపోతారు (చనిపోతారు), అంతేగానీ ఎల్లకాలమూ కలిసి ఉండరు" కాబట్టి ఇంక ఏడుపులు ఆపండి అంటాడు. కానీ, ఇంత చెప్పిన ఈ dirty fellow, అంతా అయ్యాక ఘోరమైన తపస్సు చేసి వరం అడుగుతాడు, ఏమని? మరణం లేకుండా. వీడి అసాధ్యం కూల! వీడు చెప్పిందేమిటి, చేసిందేమిటి? అది వేరే విషయం, మనమిప్పుడు చెప్పుకుంటున్న concept కొంచెం దూరం.

చెప్పొచ్చేదేంటంటే అధ్యక్షా, "నీరాగార నివిష్ట పాంథుల" లాగా మనం ఒకరితో ఒకరం మరింత స్వచ్ఛంగా ఉండేందుకు ప్రయత్నిద్దాం.