మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ రెండూ మేలే!

నీతులూ సూక్తులూ చెప్పడం నాకూ ఇష్టముండదు, వీలైనంత వరకూ హాస్యం రాయడానికే  తపిస్తాను, కష్టం కూడా కాబట్టి. అయినా, కొన్నిసార్లు జీవితం కూడా comedyతో కప్పి చెప్పలేనంత serious అవుతుంది, తప్పదు, మరి మిగిలిన రసాలని కూడా ఆస్వాదించాలి కదా!

ఎక్కడో చదివానో, ఎవరో చెబితే విన్నానో, లేదా, నా ఆలోచనల ఫలితంగా మనసులో రాసిపెట్టుకున్నానో, తెలీదు కానీ, "మనం జీవితంలో మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ కూడా మేలే" అని ముద్రపడి పోయింది. కొంచెం confusingగా ఉంది కదా, ఇంకొంచెం వివరంగా చెప్పుకుందాం.

మొన్నామధ్య, ఒకానొక important conferenceకి work submit చేద్దామని, team అందరం బాగా కష్టపడుతున్నాం. Servers సచ్చిపోతున్నాయ్, జనాలు రాత్రుళ్లు కూడా work చేస్తున్నారు, deadline వరకూ కొంచెం relaxedగా ఉండటం వల్ల  last minuteలో అందరం కొంచెం హడావుడి పడాల్సివచ్చింది.  Anyway, నేను కూడా బాగా burnout అయ్యి ఉన్నా. శనివారం  పొద్దున, officeలో ఉండగా,  program run చేసి, gapలో Facebook check చేస్తున్నా. ఇంతలో ఒక message వచ్చింది, గుర్తుపట్టా, కాకినాడలో junior, మా branch కాదు, పెద్ద పరిచయం కూడా లేదు. ఈ messageకి ముందు ఎప్పుడు మాట్లాడానో అని చూస్తే, last message 2010లో, దాదాపు దశాబ్దం గడిచింది. "ఏంటబ్బా, ఇంత suddenగా ఈ message?" అనుకొని reply ఇవ్వడం start చేశా.  సారాంశం ఏంటంటే, తను ఈ weekendకి Edinburghలో ఉన్నట్లు, ఇక్కడ తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారేమో అని Facebookలో check చేస్తే, నేను దొరికాను, so, నాకు వీలైతే కలుద్దామని. తానున్న hotel మా officeకి కొంచెం దగ్గరే, కానీ, ఎక్కడైనా మంచి Biryani దొరికే చోట lunchకి కలుద్దాం అని అడిగాడు.  సర్లే, మనం కూడా ఎలాగూ lunch తెచ్చుకోలేదు, officeకి దగ్గర్లో ఉండే Tanjore restaurantకి రమ్మని చెబుదాం అనుకొని location share చేశా. Time fix చేసుకున్నాక, bye చెప్పి, తన profile చూడటం మొదలు పెట్టా. Amazon Germany(Berlin)లో work చేస్తున్నాడు, అంతకు ముందు Amazon  India, ఇంకా ముందు IIT Madrasలో CSE MTech, ఆ ఇంకా ముందు కాకినాడ JNTU CSE BTech. Impressive అనుకొని, పెద్దగా పరిచయంలేని వాడుకదా, అసలే wifeని వెంటబెట్టుకొని Scotland చూద్దామని వచ్చాడు, meeting awkwardగా ఉంటుందేమో అని కొంచెం అనుమానపడ్డా. అయినా, తనే propose చేసాడు కదా కలుద్దామని, so పర్లేదులే అనుకొని convince అయ్యా. Time అయ్యాక office నుంచి వెళ్లి restaurantలో కలిశా.

సీమవాడు కూడా అవ్వడం చేత, ఇంకొంచెం connectivity పెరిగి, బాగా తొందరగానే comfort zoneలో  పడింది conversation. ఏదో తెలీని welcoming తెలుస్తోంది నాకు ఇద్దరి body languageలో. Abroadలో ఉన్నారు కదా, మన జనాలు కనిపించేసరికి కొంచెం connect అయ్యారేమోలే అనుకున్నా. అసలే Berlinలో Indian food దొరకడం లేదంట, మొహం వాచి ఉన్నారు ఇద్దరు. chicken, lamb, biryani, masala dosa, నా prawns, ఇలా order చేసిన list పెద్దగానే ఉంది. "Green sauce, red sauce తిని తిని నాలుక చచ్చిపోయిందండి, UK చాలా better, ఇక్కడ Indian foodకి ఇబ్బందే లేదు, మా దగ్గర అస్సలు దొరకడం లేదు, వేరే cityకి వెళ్లి తిని వస్తూ ఉంటాం అప్పుడప్పుడు" అన్నారు. జగన్ policies నుంచి, Europeలో living వరకూ ఏదీ వదలకుండా discuss చేసాం, particularగా, పెళ్లయ్యాక వాళ్లు Germanyకి move అవడం, ఆ అమ్మాయి ఉద్యోగం, difference in life style, working conditions,etc.

అన్నీ అయ్యాక, "సార్ (కాకినాడలో juniors, seniorsని ఆలా పిలిచేవాళ్ళు) మిమ్మల్ని ఇవాళ కలవడానికి ఒక particular reason ఉంది" అన్నాడు.

"అవునా, చెప్పు, ఏంటది!"

"ఇంత suddenగా వీడెందుకు message చేశాడు, కలుద్దాం అంటున్నాడు, మనకి ఆమాత్రం పరిచయం కూడా లేదే అని అనుకోలేదా మీరు?"

"In fact అనుకున్నా, but, వేరే countryలో ఉన్నాం కదా అని, weekend, కలవడం కూడా easy కదా, Benguluruలో లాగా 2 గంటలు ప్రయాణం చేయక్కర్లేదు అని పిలిచావేమో అనుకున్నా"

"Actually, నా BTech final yearలో మీరు నాకు చాలా పెద్ద help చేసారు, అప్పటినుంచీ మీకు Thanks చెప్పడం కుదరలేదు నాకు. మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకి, ఇక్కడెక్కడో, ఇలా unexpectedగా కలిసి చెప్పే అవకాశం దొరికింది"

"ఓ!"

"నేను 2010లో GATE రాసినప్పుడు, నా hall ticketలో పేరు తప్పుగా వచ్చింది. Sadly, examకి 2 days ముందు realise అయ్యా నేను. అసలే నేను panic party, అందులో, నా friends కొంతమంది rank వచ్చినా కూడా ఈ issue వల్ల admission అప్పుడు ఇబ్బంది అవుతుంది అని భయపెట్టారు. ఒక్కసారి, కష్టపడి prepare అయ్యిందంతా waste అని బాధపడ్డాను. ఏం చేయాలో తెలీలేదు."

"ఓ, అవునా!"

"మన కాకినాడ Kharagpur administration zoneలోకి  వస్తుంది కాబట్టి, అక్కడి officeని reach అయ్యి, correct చేస్కోవచ్చు అని తెలిసింది. Phone ద్వారా try చేశా, కుదరలేదు. అక్కడ నాకు తెలిసిన వాళ్ళుకూడా ఎవరూ లేరు. RR Nagar friend ఒకడు, వాడికి తెలిసిన senior ఉన్నాడని చెప్పి, రోజంతా నానా చాకిరీ చేయించుకొని, hand ఇచ్చాడు. వాడితో పని అవ్వదని decide అయ్యి, ఏంచేసినా ఒక్కరోజే ఉంది  అని బాధపడుతూ ఉంటే, మా classmate, మీ junior, kamalakar reddy (మా junior ఎలా అయ్యాడో అర్థమైందనుకుంటా) విషయం తెలుసుకొని వాడే నా దగ్గరికొచ్చి Kharagpurలో ఉన్న మీ contact ఇచ్చాడు. మీకు call చేసి, help అడగ్గానే, అక్కడి office కెళ్లి, మాట్లాడి, forms చూపించి correct చేసిన hall ticket ఆ రోజే mail చేయించారు."

"Really! caste గ్రూపులు ఇలాకూడా ఉపయోగపడ్డాయన్నమాట!"

"ఆ! కొత్త hall ticket చూసుకొని, ప్రశాంతంగా పడుకున్నా ఆరోజు. Next day exam కూడా సరిగ్గా రాయగలిగా"

"Honestly, నాకివేమీ గుర్తులేవు, ఇంత జరిగిందా?"

"నేనేం ఆశ్చర్యపోను, మీ వరకూ just ఒక గంట పని, Kharagpur GATE officeకి వెళ్లి explain చేసి correct చేయించి ఉంటారు, అంతే, ఆ తర్వాత మర్చిపోవచ్చు. నేను కదా అక్కడ sufferingలో ఉన్నది, ఆ తర్వాత బయటపడినది. కాబట్టి, నాకు అది పెద్ద విషయం. ఆ correction వల్లే GATE rank వచ్చింది, ఐఐటీఎం లో చదివాను, amazonలో place అయ్యాను, తర్వాత Germany వచ్చాను అని చెప్పడం లేదు, అసలు అది admission అప్పుడు issue అయ్యేదోలేదో కూడా confirmగా తెలీదు. మహా ఐతే, next year రాసేవాణ్ణేమో, but, ఆ panic momentలో, కలిగిన reliefకి value ఉందిగా. పరిచయం లేకపోయినా, మీ junior చెప్పాడని help చేసారు, నేను కూడా నావైపు story, మరియు నా కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోవాలి కదా, దేశంకాని దేశంలో, అనుకోకుండా ఇప్పటికి, ఇలా కుదిరింది."

"You are welcome!"

అనుకొని, దగ్గర్లో ఉన్న మా officeకి తీసుకెళ్లి, అక్కడి నుంచి కొన్ని దర్శనీయ ప్రదేశాలవైపుకి guide చేసి, next day కూడా ఇక్కడే ఉంటారు కాబట్టి, మళ్లీ కలవడానికి decide అయ్యి, వీడ్కోలు తీసుకున్నాం ఆవాళ్టికి.


అవును, మనం జీవితంలో ఎప్పటికీ మర్చిపోకూడనిది, "మనం పొందిన మేలు", వెంటనే మర్చిపోవాల్సింది "మనం చేసిన మేలు". ఇదన్నమాట పై confusionకి వివరణ.  Also, చిన్న helpయే కదా, మనం చేయకపోయినా పర్లేదు, ఇంకెవరైనా చేస్తారులే , పెద్ద farak పడదు అనుకోకూడదన్నమాట, ఏమో, అవతలి వాళ్లకి అది ఎంత పెద్దదో!  కాబట్టి, వీలైనంత చేద్దాం మేలు!