నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు

"ఏమిరా, ఏంజేచ్చానవ్ ?" phoneలో నా ప్రశ్న.

స్నేహితుడి సమాధానం, "ఏం జెప్పమంటావ్ లేరా, ఈ lock down వల్ల రాత్రి దూల తీరింది. motor cycle మీద కాసేపు, highway లో lorry మీద కాసేపు, private busలో ఇంకాసేపు, ఆ తర్వాత అర్ధరాత్రి mobile flash వెలుగులో రెండు గంటలు కాలినడక చేసి తెల్లవారుఝామున ఎప్పుడో ఇల్లు చేరారా నాయనా! పులుసు కారిపోయింది. ఇదిగో ఇప్పుడే లేశా."

"ఏమిరా అయ్యా, అంత వరకూ ఎందుకున్నావ్? college కూడా నడవడం లేదుగా, ముందే పోవాల కదా ఇంటికి!" మావోడూ సదువుజెప్పే ఉద్యోగమే.

"పొయ్యి ఉండాల, కానీ పోలేదు, ఇలా అవుతుందని అనుకోలేదులే."

"అయినా రెండు గంటలేగారా ఇంటికి ? అంతసేపు ఎందుకు పట్టింది?"

"మన ఇంటికి కాదురా, home minister ఇంటికి వచ్చా!" సిగ్గైపోయినాడు మనోడు. Cabinet minister అనుకునేరు, కాదు, వాడితో కాపురంచేసే minister.

"ఓ...హో! అదీ సంగతి. పోతావ్, నడ్సుకుంటూ అయినా  పోతావ్, దేక్కుంటూ అయినా పోతావ్! భరించలేని విరహం అసుమంటిది మరి."

 "ఆపరా రేయ్, కుక్కలు తోలుకుంటూ నడిసినా రా రాత్రి, bypass నుంచి ఇంటికి, పెద్ద సాహసమే చేశా."

"అవునా, 'చెలియా, చెలియా చెయ్ జారివెళ్లకే' అంటూ నాగార్జున లాగా పాట పాడుకుంటూ వెళ్ళావ్ అనమాట!"

"అంత లేదు, అదృష్టం బాగుండి ఏమీ కరవలేదు, safeగా చేరా, ఏమైనా అయ్యుంటే ఈ lock down timeలో పెద్ద ఇబ్బందయ్యేది. తెల్లవారుఝామున ఇల్లుచేరి door కొట్టేంతవరకూ కుదురులేదు ప్రాణానికి"

"ఎవరి ప్రాణానికో?"

"చెప్పకుండా వచ్చాగా, నా ప్రాణానికేలే. చెప్పుంటే ఇలా ఎందుకు రానిస్తారు ?"

"ఆ..హా! కొంచెం surprisinguu, ఇంకొంచెం thrilluu .... పులుపు తగ్గలేదురా నీకు, ఐదు quarterలయ్యాక కూడా (తాగేవి కాదులే) బానే maintain చేస్తున్నావ్."

"పూలుపూ సలుపూ కాదులేరా, lock down వల్ల అన్ని పనులూ వాయిదా పడ్డాయిగా, చేసేదేం లేదింక. "

"అందుకని వచ్చానంటావ్ అత్తారింటికి? నేనింకా, చాన్నాళ్లయిందిగా, చూడకుండా ఉండలేక వచ్చావ నుకున్నాలే; అదే, మీ అత్తమామల్ని."

"ఏడిశావ్ లే గానీ, నీకంతా బానేఉందా లేక అంటుకుందా ఈ కరోనా?"

"ఇప్పటికైతే no symptoms. Right timeలో వచ్చేసాం, ఈ రెండు వారాలు అక్కడ (UKలో) ఇరుక్కొని ఉండుంటే అంతే సంగతులు."

"హ్మ్, ఎక్కడున్నావ్ మనింట్లోనేనా? జాగ్రత్తగా ఉండరోవ్, పెద్దోళ్ళకి దూరంగా ఉండు కొన్నాళ్లు"

"మనింట్లో కాదుగా నేనుండేది" నేనైతే సిగ్గుపడలేదు.

"ఓ..హో! అంతా అత్తారిల్లే అనమాట! సర్లే, మొత్తానికి అలా plan చేశాం ఇద్దరం ఈ  lock down period. అత్తారింట్లో అల్లుళ్ళకి ఉండే treatment అసుమంటిది మరి. అయినా, నా సంగతి అటుంచు, మేము పాతబడి పోయాంలేగాని, నీకెలా సాగుతోందో చెప్పరా కొత్తపెళ్ళికొడకా? ఇలాగన్నా అల్లెం తినే అవకాశం దొరికిందిలే, enjoy చెయ్. లేకపోతే jobలు, projectలు అనుకుంటూ ఈ ముచ్చట్లేవి అయ్యేవికాదు, మొత్తానికి ఈ కాలానికి సుడిగాడివే, కరోనా కలిసొచ్చింది నీకలాగా."

"బాగుందిరోవ్, తిండి ఎక్కువ అవడం ఒకటి, home quarantine వల్ల బయటికి వెళ్లలేక పోవడం ఒకటి తప్ప rest all రమ్యంగా ఉందిరా అబ్బాయ్"

"ఉంటుందుంటుంది. అలాకాదూ, home quarantineలో కూడా ఒక roomకే పరిమితం అయ్యి, అందరికీ దూరంగా ఉండట్లేదా, government instructions అనుసారం. ఇలాంటి over action బానే చేస్తావుగా నువ్వు"

"ఎక్కడా? వీళ్లు, 'ఆఁ , ఏముందిలే, నువ్వు గిలి గట్రా ఏం పెట్టుకోవద్దు. ఏమేం కావాలో మొహమాట పడకుండా అడిగి చేయించుకో హాయిగా!' అని పిచ్చ light తీసుకున్నారు. రెండు మూడు రోజులు resist చేసే ప్రయత్నం చేశాగాని, అబ్బే, కుదర లేదు, విష్ణు అవతారం ఎత్తించారు మనచేత"

"విష్ణు అవతారమా?"

"ఆ, నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు, అని శ్రీమహావిష్ణువుకు పోతన వాడిన ఒక adjective.

నవోఢోల్లస దిందిరా పరిచరిష్ణు --> నవ + ఊఢ + ఉల్లసత్ + ఇందిరా + పరిచరిష్ణు
నవ = కొత్త, ఊఢ = వివాహిత, ఉల్లసత్ = ఉల్లసించు, ఇందిర = లక్ష్మీదేవి, పరిచరిష్ణు = పరిచరించ బడేవాడు[1]

కొత్త పెళ్ళికూతురికి మల్లే నిత్యం ఉల్లాసంగా ఉండే లక్ష్మీదేవిచేత  పరిచరించ (సేవించ) బడే వాడు అని అర్థం. ఆరకంగా, ఆయన భూలోకంలో అవతారాలు తీసుకోవడం కాదు, మనమే పెళ్ళైన కొత్తలో నవ వధువూ and family చేసుకునే సేవలందుకోవడం ద్వారా ఆ కొన్నాళ్ళూ ఆయన అవతారం స్వీకరిస్తాం అనమాట."

"దేవుడా! ఇంకేం, మొదలుపెట్టు నీ అవతార ప్రయోజనం. sorry, already పెట్టావ్ కదూ, కొనసాగించు సాగినన్నాళ్లు." అని కర్తవ్యబోధ చేసి call cut చేసాడు.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] కొంతమంది "పరిచరించే వాడు" అనే అర్థం అన్వయిస్తారు, అయినా ఆ పద్యం భావంలో పెద్ద తేడా ఉండదు. ఎందుకంటే, ఈ సందర్భంలో సేవల స్వభావాన్ని (nature of the services) అర్థం చేసుకుంటే, సేవించడం, సేవించబడటం రెండూ సుఖదాయకములే, కాబట్టి అర్థం చెడదు.

యోగః కర్మసు కౌశలం!

అవి BTech అయ్యాక, కొత్తగా IITలో చేరిన రోజులు. Kharagpurలో అన్నిటికంటే ముందు appreciate చేసినది high speed internet and huge LAN sharing (ఆ, అదే అదే, DC++!). అవునుమరి, నా BTech పూర్తయ్యేసరికి నేను internet illiterate అనే చెప్పుకోవాలి. మొత్తం BTech అంతా కలిపి చూసినా 2-3 గంటలకంటే internet వాడిఉండను, ఆ రకంగా నా పట్టా (degree) offlineలోనే పూర్తి అయినట్లు. ఇదంతా చదివి ఎప్పుడో భూమిపుట్టినపుడు చేశానని అనుకునేరు, కాదు, మొన్నామధ్య వైస్సార్ CM అయిన తర్వాతే మొదలయ్యింది నా BTech . అప్పటికి నాకున్న internet craze వల్ల Kharagpurలో full time onlineలోనే బతికేసే వాణ్ణి. Orkut, facebook, blogging అన్నీ అక్కడే మొదలు.

వీటన్నికంటే, విపరీతంగా ఆకట్టుకున్నది అక్కడి LAN sharing, DC++.  అంటే ఏంటంటే, Simple గా, campusలోని computersని connect చేసి, అందరూ తమ తమ computersలో నుంచి, ఎంపిక చేసిన సమాచారం (files) అందరితో పంచుకునే ఒక వెసులుబాటు. ఈ వ్యవస్థ అప్పటికే చాలా పకడ్బందీగా నడుస్తూ ఉండేది. అలాగే, కొన్ని సంవత్సరాలుగా accumulate అయిన వివిధ రకాల సమాచారం sharingలో ఉండేది. ఎంత ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించిందంటే, అక్కడలేనిది ఏమీ లేదనేంత rich database అనమాట అది. అన్ని భాషల నవలలు, కథలు, సినిమాలు (national, international, regional) , పాటలు, పాఠ్య పుస్తకాలూ, documentaries, pdfలోకి మార్చబడిన ప్రాంతీయ మేగజైన్లు (చందమామ నుంచి స్వాతి వరకు దాదాపు అన్ని తెలుగు magazines, అన్ని సంచికలు దొరికాయి నాకు అక్కడ), cricket videos, cartoons, video lectures, ఇంకా ఎన్నెన్నో లభించేవి. సినిమాల మీద PhD చేసే ఒకాయన అక్కడ ఉన్న తన friend hostel roomలో unofficialగా ఉంటూ, తనకి కావాల్సిన సినిమాలని collect చేస్కుంటూ కొన్ని నెలలు campusలోనే  ఉన్నాడంటే అర్థంచేసుకోవచ్చు అక్కడి collection size గురించి. వీటన్నికన్నా ఎక్కువ porn కూడా దొరికేది, అది వేరే విషయం. నిజానికి ఇన్ని ఉన్నపుడు ఏం చేయాలో, ఎక్కడినుంచి మొదలు పెట్టాలో తెలియక తబ్బిబ్బయినంత పనైంది. సినిమా అంటే ఉన్న ప్రత్యేకాభిమానం వల్ల world cinemaలోకి తొంగిచూసే కిటికీ దొరికినందుకు సంతోషించి, వాటితోనే మొదలు పెట్టా. IMDB top 200 listతో మొదలైన ఆ సినిమోత్సవం రెండేళ్ల తర్వాత Kharagpur నుంచి వచ్చేవరకూ కొనసాగిందనే చెప్పాలి. అలా ఒకరోజు నేను ఎంపిక చేసి చూసిన సినిమా Philadelphia. USAలో జరిగిన కొన్ని యథార్థ సంఘటనల ఆధారంగా తీసిన సినిమా అది. Unfairగా fire (wrongful dismissal) చేశారని ఒక lawyer (Andrew) తాను పనిచేసిన law firm మీద caseపెట్టి గెలుస్తాడు. చాలా అద్భుతమైన, తప్పకుండా చూడాల్సిన సినిమా.

ఇలాంటి హత్తుకునే సినిమాలు చూసినప్పుడు intensityని బట్టి కొంత సమయం కోల్పోతూ ఉంటాను, ఆ spell అంతా పోయి తిరిగి మాములు మనిషిని  అవడానికి 1-2 రోజులు కూడా పడుతుంది ఒక్కోసారి. "అబ్బా! ఏమన్నా చెప్పాడా? అంతకన్నా గొప్పగా నటించాడుగా!" అనుకుంటూనే మరుసటిరోజు Embedded systems labకి వెళ్ళా. 3 గంటల తర్వాత కూడా ఆవాల్టి experiment పూర్తవలేదు. తీసుకున్న components అన్ని return చేస్తున్నపుడు అక్కడి lab technician అన్నాడు, "రేపు ఉదయం 11 నుంచి lab ఖాళీగా ఉంటుంది, నేను కూడా freeగానే ఉంటాను. కావాలంటే అప్పుడు వచ్చి పూర్తి చేస్కోండి" అని. అరే, ఈయన గమనిస్తూ ఉన్నాడన్నమాట. అయినా, experiment పూర్తిచేస్కోడానికి మేము ఆయన్ని అడగాలి కదా, ఎప్పుడు వచ్చి extra time చేస్కోవచ్చు అని, కానీ, ఆయనే చెబుతున్నాడు అడగకుండానే. ఆయనకేంటి అవసరం, అయన కేవలం technician, కావాల్సిన electronic componentsని studentsకి ఇవ్వడమే ఆయన బాధ్యత. అప్పటివరకు నేను చూసిన lab technicians అందరూ వాళ్ల బాధ్యతలే సరిగ్గా నిర్వర్తిస్తారని చెప్పలేని రకం. సాధారణంగా labs మధ్యాహ్నాలు ఉంటాయి. కాబట్టి, అయ్యేసరికి, ఈ technicians ఇంటికెళ్లే హడావుడిలో అందర్నీ తొందర పెడుతూ ఉంటారు. Experiment పూర్తయినా, కాకపోయినా, తొందరగా componentsని return చేయడమే వాళ్ళకి కావాలి. కానీ ఈయన మాత్రం differentగా ఉన్నాడు. Time అయ్యాక మేమే return చేసేవరకూ ఉండి, తర్వాత కూడా extra time మాకోసం ఇస్తా అంటున్నాడు. చెప్పడంకూడా ఎలాగ, సంతోషంగా నవ్వుతూ చెబుతున్నాడు. "తన jobని మరీ ఇంత seriousగా తీసుకుంటున్నాడేంటి ? ఈయన కూడా an excellent lab technician కదా!" అనుకుంటూ hostelకి బయల్దేరా. cycle తీసుకుంటూ ఆలోచిస్తున్నా, what makes us good at something? అని.  Am I a good _____? ఏదైనా సరే, Am I a good Son? Am I a good Engineer? Am I a good Farmer? Am I a good boyfriend? Am I a good Cricketer? Am I a good Scientist? Am I a good citizen? Am I a good Plumber? Am I a good Student?
 How to answer?

ముందురోజు చూసిన సినిమాలోని సన్నివేశం ఒకటి గుర్తొచ్చింది. Wrongful dismissalకి సంబంధించిన వాదప్రతివాదాల్లో, కింది సంభాషణ జరుగుతుంది. case పెట్టిన వ్యక్తి Andrewకి, తన తరపున వాదించే lawyer Joeకి మధ్య (courtలో అందరి ముందు) నడుస్తుంది.

Joe: Are you a good lawyer, Andrew?
Andrew: I am an excellent lawyer. (చాలా ధీమాగా, తృప్తిగా చెబుతాడు.)
Joe: What makes you an excellent lawyer? (అంతే ఇష్టంగా అడుగుతాడు Denzel Washington, భవిష్యత్తులో ఈ సన్నివేశాన్ని అసంఖ్యాకులు పదే పదే చూస్తారని ముందే తెలిసినట్లు!)
Andrew: I love the law. (small silence). I know the law. (small silence). And I excel at practicing it. (తప్పకూండా చూడండి, Academy Award వచ్చింది ఆ పాత్ర వేసిన Tom Hanksకి. ఈ scene మాత్రం కావాలంటే ఇక్కడ చూడొచ్చు)

Competent అయినప్పటికీ వేరే కారణం (Homosexuality and AIDS ) వల్ల unfairగా fire చేశారని నిరూపించేలా, చాలా సామాన్యమైన సన్నివేశంలా అనిపించినా, చాలా సార్వత్రికమైన సందేశం ఉన్నట్లు అనిపిస్తుంది నాకు. తాను law studentగా సాధించిన ఘనతలు, medals, grades, ఆ తర్వాత careerలో గెలిచిన గొప్ప caseలు, సాధించిన achievementsని అర్హతలుగా చూపించి తానొక గొప్ప lawyer అని చెప్పుకోకుండా, అంతకంటే చాలా fundamental ingredients వల్ల తనకా యోగ్యత ఉందని చెప్పుకుంటాడు Andrew.

అవును,  ఆ lawyer సమాధానంలో స్పష్టంగా ఉంది, అన్ని ప్రశ్నలకి సమాధానం. మొదట మనం చేస్తున్న పనిని ప్రేమించాలి. అంతేకదా!, ఇష్టంలేకుండా చేస్తున్న పనిలో గొప్ప achiever అవడం చాలా కష్టం, అరుదు. కేవలం ఇష్టం ఉన్నా సరిపోదు. చేస్తున్న పని గురించి పూర్తి అవగాహనా ఉండాలి. బాధ్యతలనెరిగి నడుచుకోవాలి. అప్పుడే ఆ పాత్రని సమర్థవంతంగా పోషించగలుగుతాం. ఇష్టమూ, అవగాహనా ఉన్నా సరిపోదు, అనుభవం పెరుగుతన్న కొద్దీ, ఆపనిలో మన నైపుణ్యం మెరుగవుతూ ఉండాలి కూడా. ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే అన్నట్లు ఉండకుండా, దినదిన ప్రవర్ధమానం చెందాలనమాట.  అప్పుడే, one can become good at something, in fact anything. ఆ lab technician కూడా, తన పనిని ప్రేమించబట్టి proactiveగా ఉండి మమ్మల్ని గమనించడం, పిల్లలు మొహమాట పడే అవకాశముంది అని, extra time and help తానే offer చేయడం అనేవి automaticగానే అలవడి ఉండొచ్చు. అవే ఆయన్ని ఒక మంచి lab technicianగా (కనీసం నాకు) గుర్తుండిపోయేలా చేశాయి.

అలా ఆలోచించుకుంటూ hostel వైపు వెళ్తున్న నాకు, ఒకవారంలో జరగబోతున్న స్నాతకోత్సవం (convocation) కోసం ఏర్పాటుచేసిన పెద్ద posterలో, IIT Kharagpur logo ఎదురయ్యింది. అప్పటికే తెగ చూసేసి మురిసిపోయి ఉన్నా, ఈసారి  కిందున్న motto "యోగః కర్మసు కౌశలం" ఒకసారి అలా తళుక్కున మెరిసింది. ఆహా! "చేసే పనుల (కర్మల) యందు కుశలత (skill, నైపుణ్యము) కలిగిఉన్నవాడే యోగి" అని భగవద్గీతలో పెద్దాయన చెప్పే ఉన్నాడుకదా అని గుర్తొచ్చి, "అయితే ఇవాళ అలాంటి ఒక కర్మయోగిని కలుసుకున్నా అనమాట" అనుకున్నా. ఆ mottoని అర్థంచేసుకోడం కోసం అప్పుడెప్పుడో ప్రయత్నం చేసినా, ఇప్పుడీ దెబ్బతో బాగా అర్థమైందనమాట. ఇంతకీ, "అప్పుడంటే ఎప్పుడు?" అనుకుంటున్నారా, ఎప్పుడంటే, offline  పట్టా రోజుల్లో. ఎందుకంటే, నా previous university motto కూడా చాలా యాదృశ్చికంగా అదే!

           

సిట్టింగులో సొరకాయ!

*****
హెచ్చరిక: పెద్దల మాటలు ఎక్కువగా దొర్లుతాయి కింద, కాబట్టి పిల్లలు చదవకపోతేనే మంచిది, పెద్దయ్యేదాకా.
****

మా సిట్టింగ్ సెట్టింగుల్లో చాలా తక్కువ మంది పిల్లలు మాత్రమే పానీయప్రియులు. maximum membersకి, అక్కడ చోటుచేసుకునే మాటల్లో munchingలా మాత్రమే పానీయాలతో పని. అంతేగానీ, lockdown సమయంలో ఎర్రగడ్డలో join అయ్యేంత పానీయోన్మాదం (addiction) లేదు. కానీ, already close friends మధ్య కూడా ఉండే చిన్న చిన్న inhibitionsని సైతం చెరిపెయ్యడంలో మాత్రం పానీయం పనితీరు భేష్. ఒక్కోసారి, ఆటలో అరటిపండులా 7up పట్టుకుని కూర్చునే participants కూడా పనికొస్తారు Infotainment (Information + Entertainment )కి.

ఇంత అనుభవం లేని కొంతమంది యువ మిత్రులు, అలాంటి ఒక అరటిపండు మిత్రుని గురించి ఒక వారం నాతో అన్నారు, "ఏంది మచ్చా నీకు ఆ'యప్ప' అంటే అంత లవ్వు? ఎప్పుడు కూచున్నా పట్టుకొస్తావు. ఆయనేమో బిజీ బిజీ అని పోజుకొడుతున్నా invite చేస్తావు. cool drink, stuff, బిర్యానీ పెట్టి girlfriend treatment ఇస్తున్నావ్. మనకవసరమంటావా ఈ పానకంలో పూడక ?" అని.

అప్పుడు చెప్పా వాళ్లతో, ఒక light fix చేస్తూ, "అరే, మీరు సరిగ్గా చూడ్డం లేదురా భయ్, ఆయన పానకంలో పూడక కాదు, మన సిట్టింగులో సొరకాయ! " అని. అర్థంకాక నావైపు చూస్తున్న వాళ్ళకి చెప్పా,"Actually మన అరటిపండు మచ్చా దగ్గర చాలా matter ఉంది, సమయం వచ్చినపుడల్లా చెప్పుకుందాం" అని.

ఆతర్వాత ఒకానొక వారం....

అప్పటికే celebration start అయ్యి ఓగంట (అనగా, రాత్రి 8 కావస్తోంది). "ఏంది మచ్చా ఈ చందుగాడు, సాయిగాడు? ఒక్కోసారి వీళ్ల statusలు చూస్తే *మోగాళ్ళేమో అనిపిస్తుంది నాకు" తలుపు తోసుకొని, mobile చూసుకుంటూ లోపలికొస్తున్న మా అరటిపండు మిత్రుడు ప్రశ్నిస్తున్నాడు, లోపలున్న మమ్మల్ని.

"అయితే మాత్రం నీకేమైంది మచ్చా! ****, నిన్నేం పట్టుకోడం లేదుగా వాళ్ళు. మరింకేంటి నీబాధ?" అని మా మిత్రునికి బాగా అలవాటైన అక్షింతలు వేశాడు Shan, మాలో ఒకడు. "f ***ing *మోఫోబిక్ మచ్చా!" అంటూ మిత్రునివైపు point చేస్తూ, మిగిలిన మా అందరి వైపు చూసి confirm చేశాడు.

"అరే, మరిట్లా పెట్టుకుంటారారా ఎవరన్నా status? నాకేం ఫోబియాలు లేవురా నాయనా, just out of curiosity అడుగుతున్నా అంతే" అన్నాడు మా మిత్రుడు. "అయినా ఏంది మచ్చా ఈ shan గాడు, నేననేసరికి భుజానేసుకొని వస్తాడు?" అంటూ నాకు complaint చేశాడు bag పక్కనపెట్టి, plateలో ఉన్న chicken ముక్క తీసుకుంటూ.

"అదేం లేదులే మచ్చా, shanది tough love అంతే. పిల్లల్లే మచ్చా, light తీస్కో" అన్నాన్నేను.

"వీళ్లు పిల్లలేంది మచ్చా? పిచ్చాపాటీకి రావట్లేదుగా నీదగ్గరికి, పీపాలు పట్టుకొని వస్తున్నారు. mehiగాడేమోగాని, shan గాడు మాత్రం పిల్లోడుగాదులే మచ్చా, పెద్ద పెద్ద పనులే చేస్తున్నాడని talk వచ్చింది campusలో" ఓరకంట చూస్తూ, sound రాకుండా నవ్వుతూ, tease చేస్తున్నాడు మిత్రుడు.

"Thanks మచ్చా!" glass పైకెత్తుతూ Mehi కృతజ్ఞత చూపించాడు, పిల్లోడు అన్నందుకు.

"అమ్మాయి,అబ్బాయి కలిసి కనిపిస్తే చాలు మచ్చా, చిల్లర start చేస్తారు నీలాంటోళ్లు. F***king hypocrites మచ్చా! ఇలాంటి campusలో ఉంటూ కూడా ఇంత scrapలాగా ఎలా think చేస్తారు మచ్చా మీరు? I pity you మచ్చా" అంటూ ఆవేశంగా glass ఖాళీచేశాడు shan.

"ఒరే, అందులో ఏం కలపలేదురా" అంటూ చేయెత్తి ఆపబోయాడు Mehi, కానీ, వాడికాసంగతి తెలిసే ఉంటుందని గుర్తొచ్చి ఆగిపోయాడు.

ఇంతలో మళ్ళీ shan, "నువ్వే better మచ్చా, మెల్లిగా వెనకాల నుంచి cycle bell కొట్టి acknowledge చేసావ్ చుసాన్రోయ్ అని, అదో సరసం" నాకు compliment. "కానీ ఇదేంది మచ్చా, scrap behavior. స్కూల్ పిల్లలు better మచ్చా, బొక్క లాగా" మా మిత్రునికి మళ్ళీ అక్షింతలు.

"అపరా రేయ్! దొరికిపోయినప్పుడల్లా గట్టిగా అరిసి cover చేస్తాడు మచ్చా వీడు. Good offence is the best defense మచ్చా వీడికి" అని నాకూ, shanకూ ఇద్దరికీ ఒకేసారి మా మిత్రుని సమాధానం.

"ఇయన్నీ కాదుగానీ, నీ romantic achievements గురించి చెప్పు మచ్చా, మొన్నే తెలిసింది sachinలాగా చాలా earlyగా అరంగేట్రం చేసావని" Mehi అడిగాడు మా మిత్రుణ్ణి, comedy tensionని clear చేస్తూ.

"నాకేముంటాయ్ లేరా, local college మాది. మీలాగా మెట్రోల్లో చదవలేదు మేము" అని మిత్రుని తోసిపుచ్చుడు.

"ఇదిగో, ఈ పుచ్చిపోయిన సమాధానాలే మానుకోమనేది, మర్యాదగా పిల్లలు అడిగినప్పుడు, చెప్పేదానికేమైంది మచ్చా?" నా చిరాకు.

"over action మచ్చా, scrap behavior ఎక్కడికిపోతుంది మచ్చా?" shan support నాకు. "అయినా, మొన్నటి story మీరందరూ నమ్మినా, నేను నమ్మడం లేదు మచ్చా. Ribbon cutting చేశా అంటాడుగానీ, ఏం చేశావ్, ఎలా చేశావ్ అంటే చెప్పడం లేదు. ఏదో అలా అయిపొయింది లేరా అని దాటేస్తున్నాడు. చేసినోడైతే చెప్పాలిగా మచ్చా. I am telling you, you are all fooled మచ్చా, అంతా fake".

"నీ ఇష్టంరా భయ్. నమ్మితే నమ్ము, లేకుంటే లేదు; అందుకే మచ్చా ఈ నాయాళ్లకి ఏం చెప్పకూడదు" మళ్ళీ మా ఇద్దరికీ మిత్రుని సమాధానం.

"లేదులే మచ్చా, I believe you. నీమీద కన్నా నాకు అమ్మాయిలమీద నమ్మకం. C Centersలోనే  numerous bold episodesకి అవకాశం ఉంది మెట్రో నగరాల్లో కంటే ." మరోసారి  భరోసా ఇచ్చా మన మిత్రునికి.

"సర్లే మచ్చా, ఇంకేమైనా ఉంటే చెప్పు adventures. ఇది జరిగి చాలా రోజులైందిగా, తర్వాత anymore girlfriends?" మళ్ళీ Mehi గారం గుడుస్తున్నాడు.

"లేదురా, ఈ long distance workout అవ్వక, light తీస్కున్నప్పటి నుంచి, Jio పుణ్యమా అని, dataనే అన్నీ" మిత్రుని నిరుత్సాహం.

"నువ్వు దుప్పటి కప్పుకొని CBN పచ్చ videos చూడటానికే సరిపోదేమోగా daily limit" నేను.

"నువ్వు మరీ మచ్చా, *****!" మిత్రుని అసహనం.

"అవన్నీ కాదు మచ్చా, let's focus, we were looking for some adventures" నా మార్గదర్శనం.

"ఇప్పుడు కాదు మచ్చా, రాజధానిలో ఉన్నపుడు adventures అంటే. మా friendగాడు ఒకడు ఉండేవాడు మచ్చా. మాంచి summerలో ప్రతివారం marketకి వెళ్లి కొనేవాడు మచ్చా సొరకాయ. కానీ, ఎప్పుడూ సొరకాయ కూర మాత్రం వండేవాడు కాదు మచ్చా roomలో. ఏమయిందిరా అంటే, ఎప్పటికప్పుడు ఏదోటి చెప్పేవాడు మచ్చా, పురుగు పట్టిందనో, చిన్నది కదా నేను officeకి వెళ్ళినప్పుడు ఒక్కణ్ణే వండుకొని తినేసాననో, కోస్తూ కింద పడేసాననో, ముదిరి పోయిందనో, ఇలాగా ఏదోటి చెప్పేవాడు. నాకేమో doubt వచ్చేది, వీడి వ్యవహారమేదో తేడాగా ఉందే కొంచెం అని. తర్వాత ఓ weekend మెత్తగా దువ్వి, encourage చేస్తే చెప్పాడు మచ్చా, వాడి summer scam. తల దగ్గర cut చేసి వాడుకునే వాడంట మచ్చా ఒంటరిగా ఉన్నపుడు relax అవ్వడానికి." case solve చేశాక media ముందుకొచ్చి చెప్పే CID DSP లాగా కళ్లు గర్వంతో మెరుస్తుండగా చెప్పాడు మా మిత్రుడు.

pin drop silenceలో, చేస్తున్న పని ఆపేసి మరీ వింటున్నాం మేమంతా. "F*** మచ్చా, truly original మచ్చా" Mehi కితాబు, glass పైకెత్తి. "Yes మచ్చా, it f***ing deserves a toast మచ్చా" అంతవరకూ silentగా ఉన్న BBTకూడా కదిలిపోయాడు episodeలోని creativityకి. "Good one రే" Shan నుంచికూడా  compliments. ఇంక మిగిలింది నేనే అన్నట్లు అందరూ నావైపే చూస్తున్నారు నా response కోసం.

"ఏంటో మచ్చా, ఇలాంటి తుత్తర episodes అన్నింటిలోనూ, చెప్పేవాడి friend గాడే heroగా  ఉంటాడు, it doesn't look like a coincidence to me" నా అనుమానం.

ఒక్కసారిగా అందరూ, భుజం మీదకి తలవాల్చి, దుబాయ్ శీను సినిమాలో రవితేజ లాగా "దొరికిపోయావ్ మచ్చా" అన్నట్లు మా మిత్రుని వంక చూసేసరికి, "obviously, it's an open secret" అని తేల్చేశాడు మా మిత్రుడు విజయ గర్వంతో నవ్వుతూ. "ఇంక బిర్యానీలు open చెయ్యండి. late అవుతోంది" అని తొందరపెట్టాడు.

"ఏదేమైనా మచ్చా, I like your curiosity, essential for a scientist, keep it up!" Shan genuine complimentకి తబ్బిబైపోయాడు మా మిత్రుడు.

"చెప్పానా, మనమిత్రుడు ఆటలో అరటిపండూ కాదు, పానకంలో పూడకా కాదురా భయ్, sittingలో సొరకాయ అని" పిల్లల అనుమానాన్ని నివృతి చేశాన్నేను.

"ఓహో, నీకీ adventure ముందే తెలుసా?" BBT ఆశ్చర్యం.

"నిన్ను నమ్మకూడదు మచ్చా,  ఎప్పుడూ ఇలాగే ఇరికిస్తావ్, ****" మా మిత్రుని అక్షింతలు నాకు.

అదీ, సిట్టింగులో సొరకాయ story.

మా బానుమతి ఆంటీ బడాయి (Episode-1)

(అన్ని Episodes ఇక్కడ దొరుకుతాయి.)

 

 మా సందులో ఒగ ఆయ్మ ఉండాది, ఆయ్మ పేరు బానుమతి. మేమంతా బానుమతి ఆంటీ అంటాం. ఆయ్మ బడాయి బండ్లమీద పోతాదనుకో. అంటే, ఆంటీ శానా బడాయి పడ్తాది అని అర్తం.  గోరోజనం అంటారుజూడు అది. ఈపుద్దు ఆయ్మ కత జెప్తా, బో... కామెడీగుంటాది. తులసి సిన్మాలోండే  కోకాపేట ఆంటీకి యామాత్రం తగ్గదు మాంటీగూడ. జీవిత చెరిత్ర మాదిరిగాకుండా, నాకు మతికుండే తమాసలు మాత్తరం మాట్టాడుకుందాం.

ఈమద్యనే వాల్ల పెద్దబిడ్డ  రింకూ రెడ్డి పెండ్లి ఐంది. ఓయ్మ! సెప్పవట్టదులే ఆయ్మ సెకలూ, ఆయ్మ బిడ్డ సెకలు.  ఓ రెణ్ణెల్ల ముందర మాసందులో ఇంగో పాప పెండ్లిగుడక ఐంది. ఆ పాప పేరు బుజ్జి. ఇంగజూడు, వాల్ల దగ్గరకే పొయ్ వీల్ల పెండ్లి గురించి బడాయి పడ్తాంది. ఆంటీ వాల్లు బానే ఉన్నోల్లేగాని, బుజ్జి వాల్లు ఇంగా రొంత ఎక్కువ ఉన్నోల్లు, కాబట్టి పెండ్లి గ్రాండుగా జేసినారు. బుజ్జి పెండ్లిలో బాగా పిల్సుకున్న్యారు గాబట్టి దగ్గరదగ్గర ఓ మూడువేల మంది కల్సినారు. అంతగాకపోయినా రింకూ రెడ్డి పెండ్లికి కూడా బానే వచ్చినారు జనం. ఐనాగాని, బానుమతి ఆంటీ "బుజ్జి పెండ్లి కంటే మా రింకూ పెండ్లికే బాగా వచ్చినారుగదా!" అని బుజ్జి వాల్లనే అడుగుతుంది. మరి తెల్సి అడుగుతుందో, తేలీక అడుగుతుందోగానీ, ఆంటీకి గట్స్ ఎక్కువేబ్బ. 'ఆయ్మతో ఎందుకులేబ్బా, తలకాయ నొప్పి' అని, "వచ్చిన్న్యారులే ఆంటీ" అని సెప్తారు.

ఆఁ, అసలీ సంగద్దెలిస్తే బానుమతి ఆంటీ ఎంత కామెడీ విలనో అర్తమైతాది మీకందరికి.  బుజ్జి పెండ్లి ముందురోజు ఇంటికొచ్చిన బందువులతో "రిసెప్షన్ లో  ఏస్కోడానికి గిల్టు నగల సెట్టు తెచ్చుకుంటాననిందే బుజ్జి, తెచ్చుకుందా?" అని అడిగిందట. అసలు విసయమేందంటే, ఆ పాప, పెండ్లికని బెంగుళూరుకుబొయ్, పద్నాలుగు లచ్చలు పెట్టి డైమండ్ నెక్లెస్, మ్యాచింగ్ కమ్మలు, గాజులు తెచ్చుకుందని తెలిసి, ఓర్సలేక, ఎట్టైన గబ్బుపట్టిచ్చాలని పతకం పడిందనమాట ఆంటీ. సూసినారా, పెద్ద కంచు గదా!

జగ్గూ వాల్లక్క మొగుడు దుబాయిలో పన్జేచ్చాడు, రింకూ మొగుడు అమెరికాలో జేచ్చాడు. దాన్నిగూడ వదల్లేదు ఆంటీ. "బొంగులే, దుబాయేముంది, ద.....గ్గెర, అమెరికాకు పొయ్యే ఇమానాలన్నీ దుబాయిమీదనే పోవాలంట" అని సందులో వాల్లకు ప్రపంచపటం జూపిచ్చింది. అల్లుడు ఎంత దూరంలో పన్జేచ్చే అంత గొప్ప, మా ఆంటీకి.

తల్లే అనుకుంటే, బిడ్డ ఇంగొగాకు ఎక్కువే సదివింది, బడాయిలో. మొగం మీదుండే గుల్లలు దాసిపెట్టడానికి దిన్నం బెత్తెడెత్తు ఏస్కుంటుంది మేకప్పు. సందులోకి వొచ్చిందంటే గుప్పున కొట్తాది సందంతా సెంటువాసన. మొన్నటిదాకా హై హీల్స్ ఏసుకుంటాన్న్యాది, రొంత ఎత్తు తక్కవలే. పెళ్లికి ముందు సడెన్గా ఓరోజు సందులోకొచ్చి "హై హీల్స్ ఆరోగ్యానికి మంచివి కాదంట, మానేద్దామనుకుంటాన" అనింది. 'ఈమ్మికి ఇంత సడెన్గా ఆరోగ్యమెందుకు గుర్తొచ్చిందబ్బా?' అని ఆలోచిస్తే తెల్సింది మరుసటి రోజు, 'రింకూ రెడ్డేగాదు, కాబోయే మొగుడుగూడ పొట్టేనని'. 'ఓరి నీ ఏషాలో!' అనుకున్నాం మా సందంతా.

ఆంటీ వాల్ల కుండేది సిన్న ఆల్టో కారు. జగ్గూ వాల్ల కారు పెద్ద SUV. అయినాగాని మన అంటీ, "ఆఁ, మన కార్లేముందిలే జగ్గూ, బుడ్డ కార్లు!" అని మూడు లచ్ఛల ఆల్టోని, పదమూడు లచ్చల SUVని  ఒకగాటికే కట్టేసింది. జగ్గూ గానికి యాన్నో కాలిందిగానీ, పాపం ఏమంటాడు, "నీకు బాతెల్సు ఆంటీ కార్ల గురించి" అని ఊరకున్న్యాడు.

పాపం, ఆ మద్య మాసిన్నమ్మ బిడ్డ రమ్య, డ్రస్ మెటీరియల్ తెచ్చుకోంటే సూసి, "ఇంగా ఎవరేసుకుంటానారు రమ్యా ఇట్లా, ఇప్పుడందరూ టాపులేసుకుంటాంటే!" అనింది. 'అందరూ' అంటే ఆయ్మ కూతుర్లు అని అర్తం. ఇట్లుంటాయి మా బానుమతి ఆంటీ లీలలు.

ముద్దుగా మా సందులో "News channel" అని పిల్చుకుంటారు మా బానుమతి ఆంటీని. ఎందుకంటే అందరి యవ్వారాలు ఆయ్మకే గావల్ల. అంతేనా, నాన్స్టాపుగా నస కూడా పెడ్తాంటాది కాబట్టి.

మీసందులో గుడక ఓ బానుమతి ఆంటీ ఉండాది గదా! 

నాకు భయమేస్తోంది, రేపు నాకు పెళ్లి !

చిన్నప్పుడు ఇంట్లోనో, బళ్ళోనో చెప్పినపని చేయకపోతే, "నీకుందిలే, మీ అమ్మ నీకు పెళ్లి చేస్తుంది!", "సోషల్ ఐవారు నీ పెళ్లి చేస్తాడు!"  అని భయపెట్టేవాళ్లు. కానీ ఇప్పుడు, 'కావాలి, కావాలి!' అనుకొని మరీ చేసుకుంటున్న పెళ్లి వల్ల వేస్తోంది భయం.

అవును, పెళ్లంటే ఎవరి నిర్వచనాలు వాళ్లకున్నా, అందరూ నిర్ద్వందంగా  అంగీకరించేది, 'అదొక పెద్ద మార్పు' అని. ఉదాహరణకి, ఇకమీద ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు, ఏదిపడితే అది తినలేం. ఇంకొకరు తిన్నారోలేదో తెలుసుకొని కూచోడం ఇంతవరకూ అలవాటు లేని పని.

అప్పుడెప్పుడో Steve Harvey చెప్పాడు, "మగవాళ్ళకి పెళ్లయ్యాక, I like *** కాస్తా , we hate *** అవుతుం"దని.  ఆ dashలో ఏ బుజ్జిముండని కుర్చోపెట్టాలో అని తలచుకుంటేనే భయమేస్తోంది. "నన్నొద్దు, please, నన్నొద్దు!" అని మనకున్న అన్ని మాం....చి అలవాట్లు, ఇష్టాలు, tasteలు, preferenceలు వేడుకుంటున్నాయ్.

కాళ్ళు చేతులు ఆడటం మొదలైనప్పటి నుంచి ఆడుతున్న Cricketని ఆపాల్సివస్తే? ఇంకేమన్నా ఉందా, ball తగిలి వేళ్ళు విరిగినప్పుడు కూడా ఆపలేదే!

మీసం రాకముందటి నుంచే మొదలైన మరో hobby, 'సౌందర్యారాధన' సంగతేంటి?

పనికిమాలిన పరిచయాలనుంచి, పనిగట్టుకొని మరీ పలకరించే friends వరకూ అన్నీ affect అవుతాయిగా.

అన్నదమ్ముల అనుబంధం సినిమా కాస్తా, దాయాదుల పోరై, కురుక్షేత్రంగా convert అవుతుందా?

వీణపాటలు వినడం కుదరక పోతే? మామ feel అవడూ?

మనకి నచ్చే సొరకాయ, బీరకాయలే వాళ్ళకి నచ్చాలని లేదుగా!

"తల్లా, పెళ్ళామా?" సినిమాకి రోజూ tickets కొన్నట్లే కదా పెళ్లంటే! కాదా?

Sitting settingలకి, సంభాషణలకీ ఇక సెలవా? దేవుడా! సగం జీవితం వాటితోనే కదా మన romancing; మిగిలిన సగం జీవితానికీ సరిపడా promise చేస్తుందా ఈ పెళ్లి? అబ్బే, అనుమానమే సుమా!

నంజుకోడానికి సరైన మాటలు లేకపోతే మనకి టీ-కాఫీలు కూడా సహించవే, ఇకమీద మనం తినే సగంపైగా భోజనాలు కేవలం ఒకే వ్యక్తితో కదా, manage చేయగలమా?

కొండలూ గుట్టలూ ఎక్కలేమా, No more trekking ? Oh my God! మన "Heights are Healthy" ఉద్యమం ఇక ముందుకు నడవదా?

Cycleకి, Bikeకి bye-bye చెప్పాల్సిందేనా? మనకి కారుల్లో ప్రపంచం సరిగా కనపడదే! గాలి తగలందే soul చిక్కదే!

కొన్ని కొన్ని conversationsలో replacement సాధ్యపడని బూతుల సంగతేంగానూ? కొన్నాళ్లే అయినా, వాడకుండా ఉండగలమా? weekend శివగాడో, KKనో call చేస్తే, చాటుగానే మాట్లాడాలా? లేక censor చేయాలా? నా మాటలకి నేనే కత్తెరేయాలా?

హతవిధీ! ఎంతటి కాలము దాపురించునో కదా! వైవాహికములనిన మావంటి స్వేచ్చా జీవులకి వెరపు గాక ఇంకేమి!

Best scrap

"మనలోని వెధవని వెలికితీసి చూపించేవాళ్లే మన best friends" అని ఒక పెద్దాయన ఎపుడో చెబితే విన్నట్టు గుర్తు. ఆ వెధవని మనకే చూపిస్తారనుకున్నా, కాని, బయటి ప్రపంచానికని తెలీలేదు. Thanks to some of my scrap friends, నాకు బాగా కావాల్సినవారి ముందు (మరి వారేగా మన ప్రపంచం) బాగా embarrass అయిన సందర్భాలు కొన్నున్నాయి. అందులో కొన్ని comedyగా ఉన్నవి చెప్పుకుందాం.

సన్నివేశం-1

ఆ మధ్య PhD రోజుల్లో, ఏదోపని మీద బెంగుళూరొచ్చిన మా అన్న నన్ను కలిసి, ఒక రాత్రి IIScలో నాతో ఉండి పొద్దున్న ఇంటికి వెళ్లేలా plan చేసుకున్నాడు. అందరు తెలుగు యువకుల్లాగే, రాత్రి భోజనానికి దగ్గర్లోని మంచి బిర్యానీ దొరికే restaurantకి వెళదామని KKకి call చేసి రమ్మన్నా, మా home restaurant Akshaya Deluxeకి వెళదామని. బండేసుకుని వచ్చాడు. ముగ్గురం కలిసి, BEL roadలో traffic వాళ్ళకి కట్టిన చలానాలు బాగా గుర్తుండటం వల్ల, మత్తికేరే సందుల్లోంచి వెళ్ళాం, అదో సరదా.

అందరూ, ఆ వయసులో chic magnet అవ్వాలనుకుంటారు, అదేంటో నేను cop magnet అయ్యా. బెంగుళూరులో bike trip వెళ్లిన 90+% సమయాల్లో నేను నడిపిన బండిని traffic cops ఆపారు, (కనీసం) అన్ని వందలూ వదిలాయి, అంత కన్నడ practice కూడా అయింది. 5-6 bikes కలిసి వెళ్లినా, అందరూ తప్పించుకున్నా, నాకు మాత్రం hi చెప్పితీరే వాళ్లు మామలు.  అన్ని సరిగ్గా ఉన్న సందర్భాల్లో కూడా, insurance expire  అయిందని కొన్నిసార్లు,  అది కూడా సరిగ్గా ఉన్నపుడు, bike history check చేసి ఇంతకు ముందు మన వెధవలు చేసిన signal jumpsకి నాతో కట్టించుకునే వాళ్ళు fine. తిరుపతి దేవుడిలాగా  క్రితం జన్మలో ఏ cop దగ్గరో, అప్పుచేసి ఏదో ఘనకార్యం చేసినట్లున్నా, దాని వడ్డీ ఇప్పుకూడా కట్టించుకుంటున్నారు. అలా నేను మా జనాల్లో notorious అయ్యా, cop magnet లాగా.

Akshayaకి reach అయ్యి, ఎముకలు ఉండే బిర్యానీ, లేని బిర్యానీ, మిరియం chicken order చేసి కూచున్నాం. ఇంతలో మనవాడు KK మొదలు పెట్టాడు. మా అన్న doctor అని తెలిసి ఆ directionలో సంభాషణ మొదలుపెట్టడం మంచిదే, ఒక విధం. కానీ, మన వాడికి వాళ్ల నియోజక వర్గం doctor గారి అక్రమాలు, దారుణాలు పూనాయో ఏమో కానీ, ఇవాళ్టి సమాజంలో doctors చేస్తున్న మోసాలు, medical expenses మధ్య తరగతి సమాజంపై గుదిబండలా మారిన తీరు గట్రా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు. అక్కడికి, మా అన్నే వెనకుండి అంతా నడిపిస్తున్నట్లు.  Hospital chains తో (నిస్సహాయ స్థితిలో కూడా కావొచ్చు) doctors కుమ్మక్కై జనాలని ఎలా ఇబ్బందికి గురిచేస్తున్నారో ఒక అర్ణబ్ గోస్వామి rangeలో దేశసేవ చేస్తున్నవాడిలా  feel అయ్యి వివరిస్తున్నాడు ఆయనకే.

"ఏందిరా అయ్యా ఇది, మొదటిసారి lifeలో కలవడం ఆయన్ని; మొదటి మాటలు  గొప్ప encouragingగా, memorableగా లేకపోయినా పర్లేదు, కానీ, పనిలేని TV channel వాళ్ళు పిలిచి చేసే పనికిమాలిన interviewకి ఏమాత్రం తీసిపోకుండా ఉందేంది సామి నీ పనితీరు" అని నేను  భయపడుతున్నా. అయినా, మన వాడు మెదడు ఇందాక వచ్చేప్పుడు labలోనే పెట్టివచ్చినట్లు  రెచ్చిపోతున్నాడు ferformanceతో. ఆపుదామని conversation divert చేస్తున్నా, మళ్ళీ మళ్ళీ అక్కడికే వస్తున్నాడు. అక్కడికి మా అన్నేదో ఇటీవలే అక్రమమేదో చేసి పట్టుబడినట్లు class పీకుతున్నాడు. Food వచ్చినా, నేను గిచ్చినా, వినే స్థితిలో లేడు. అసలు మేము కలిసేదే సంవత్సరానికి ఏ 3-4 సార్లో (PhD మరియు medicine పుణ్యమా అని). అలాంటిది, plan చేస్కోకుండా కుదిరింది కదాని కలవడానికి వస్తే, ఇదీ నా ద్వారా  ఆయన పొందిన welcome.

అప్పుడప్పుడే PG గట్రా అవజేస్కొని, "హమ్మయ్య! ఇప్పటికి కొంచెం free అయ్యాం" అనుకుంటూ పాపం మాములు సమాజంలోకి వస్తున్న time ఆయనకి. మనదేముంది భయ్యా, EAMCET రాస్తే చాలు Engineer అయిపోయినట్లే, అన్ని కాలేజీలు, సీట్లు, reimbursements. మధ్య తరగతిలో పుట్టి, Open categoryలో government medical seat సంపాదించి, doctor అవ్వాలంటే ఎంత కష్టమో ఎలా మరిచిపోయాడో మన scrap మచ్చా అని ఆలోచిస్తున్నా. అవునులే, 21 ఏళ్లకే డిగ్రీ తెచ్చుకొని, ఏ branchలో BTech చేసినా వచ్చే 30వేల software ఉద్యోగం ఒకటి తెచ్చుకుని, హైదరాబాద్, బెంగుళూరుల్లో ఆఫీసుల్లో కూచుని FBలో pics upload చేస్కుంటూ మర్చిపోయామేమోలే అనుకుంటున్నా. వెనక పుట్టిన పిల్ల బచ్చాగాళ్లందరూ engineering చేసి ఉద్యోగాలు చేస్తూ, పండగలకి ఇంటికొచ్చినపుడు పల్లెల్లో touch screen phonesతో హడావుడి చేస్తున్నా, పాపం ఆరేళ్ళ డిగ్రీ అవజేసుకుని, దానివల్ల గొప్ప పని (surgery), సంపాదన కుదరదని, కోటి రూపాయలు పోసి private PG seat కొనలేక, సమాజాన్ని, కుటుంబాన్ని, వెలివేసి, హైదరాబాద్ పద్మారావు నగర్లో తలుపులేసుకుని, entranceకి prepare అయ్యి seat కొట్టి, మూడేళ్ళకి ఆ torture కూడా అవజేసుకొని ఇంకో సంవత్సరం rural service పేర మళ్ళీ సమాజానికే almost free సేవ చేయడానికి రెడీ అవుతున్న అయన మనల్ని చూడటానికి వచ్చి, బిర్యానీ ఒకటి పెట్టించరా అంటే, నేనేమో మాంచి scrapని serve చేస్తున్నానా, ఛీ దీనమ్మ జీవితం! అనుకుంటున్నా. అబ్బే, మచ్చా ఇవేమి పట్టించునే స్థితిలో లేడు. అదేదో అమ్మాయి ముందర impression కోసం కష్టపడుతున్నట్లు లేని జ్ఞానాన్ని ప్రదర్శిస్తూ పరువు తీస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, ఆ మధ్య health center కెళ్లడానికి G బద్ధకం వల్ల, 'మచ్చా మీ అన్నని అడిగి prescription కనుక్కో మచ్చా' అన్నపుడు మాత్రం ఈ so called doctors చేసే అక్రమాలు గుర్తురావు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే మచ్చా చేసిన చిల్లర చాలానే ఉంది, but point అర్థమైంది కదా!

సన్నివేశం-2

ఇంకొన్నాళ్ళకి, PhD చివరి రోజుల్లో, సరదాగా friendsని తీస్కుని ఇంటికి వెళ్దాం, సీమ చూపిద్దాం అనిపించి, దగ్గరే (200 Kms) కాబట్టి,  one dayకి zoom car ఒకటి book చేసి రచ్చ చేద్దాం అని decide అయ్యాం. అప్పటికి మా gangలో ఒక pro driver (BBT), ఒక amateur driver (Mehi), ఇంకో trainee driver (Shan), మరియు నేనూ ఉన్నాం.  ఒకానొక ఆదివారం అంతా సిద్ధం చేసుకొని, అనంతపురం మీదుగా వెళ్లాలని పొద్దున్నే start అయ్యాం. ఎందుకంటే, అప్పటికి అనంతపురం General Hospitalలో పనిచేస్తున్న మా అన్నని కూడా ఎక్కించుకొని, అందరం కలిసి మధ్యాహ్నం భోజనం timeకి మాఊరెళ్ళొచ్చని. హమ్మయ్యా, ఈసారి మన KK మచ్చా లేడులే అని కంగారులేకుండా వెళ్తున్నాం. అంతా బానే ఉంది, highwayలో lightగా మబ్బుకప్పిన environmentలో memorable trip సాగుతోంది. Pro-driver, amateur-driver ఎక్కువగా నడుపుతున్నారు, కొద్దిగా attitude ఉన్న trainee driver (shan) just కాసేపు నడిపి నాతో కలిసి ప్రకృతిని ఆస్వాదిస్తున్నాడు. మిగిలిన drivers rideని enjoy చేస్తున్నారు. ఇంతలో అనంతపురం వచ్చాం. అప్పుడేదో flyover construction జరుగుతోంది, రోడ్డుమీద traffic గట్టిగా ఉంది, ఇలాంటి conditionsలో practice చేస్తేనే improve అవుతాం అని Mehi కొంచెం risk ఉన్నా తానే drive చేస్తున్నాడు. పెద్దవాడు కాబట్టి, సాహసం కంటే consequence గుర్తొచ్చి BBT కొంచెం ఇబ్బంది పడుతున్నాడు. కానీ, మేమందరం Mehiని support చేస్తూంటే కాదనలేక uncomfortableగానే ఒప్పుకున్నాడు. ఎటువంటి incidents జరగకుండానే hospital చేరుకున్నాం. Parkingలో car పెట్టి, మా అన్న luggage carలో నింపుకున్నాం. అంతా అయ్యాక, driver seat లో ఉన్న Mehi దగ్గరికొచ్చి BBT "ఇంక లే మచ్చా, నేను తీస్తా car" అని అడిగాడు. "లేదులే మచ్చా, నేనే continue చేస్తా బానే తీస్తున్నా కదా!' అన్నాడు Mehi. car parking నుంచి reverse చేస్తే guide చేయాలని అందరం బయట ఉన్నాం, ఇదంతా చూస్తూ. అక్కడ మొదలైంది రచ్చ. "కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడ"నే చందాన driver seatలో settle అయిన Mehi excitedగా drive చేయాలనీ,  "ఇందాక cityలో driveచేయనివ్వడమే చాలా ఎక్కువ నీకు" అన్న ఉద్దేశంలో BBT, ఒకరంటే ఒకరు నేనే drive చేస్తా అని గొడవ start చేసారు. చిన్నపిల్లలు కొట్టుకున్నట్లు seriousగా పోట్లాడుకుంటున్నారు మాటలతో. బయటున్న trainee driver shan "come on Mehi, తగ్గొద్దు అస్సల!" అని serious గా encourage చేసి, కామెడీగా నా వైపు చూస్తూ, "సమ్మగుందా?' అని నాలుక బయటపెట్టి తల అడ్డంగా ఊపుతున్నాడు, silent గా నవ్వుతూ.

చూస్తుండగానే వాతావరణం వేడెక్కింది. ఇద్దరి దగ్గరికెళ్లి, వీలైనంత మెల్లిగా సర్ది చెప్పడానికి try చేశా. పిచ్చ light తీసుకున్నారు ఇద్దరు నన్ను. "అంతా చూస్తున్న అన్న ముందర Already  వీళ్ల పిల్లతనం వల్ల మన పరువు పోయింది, ఇప్పుడు సర్దిచెబుదాం అని వెళ్లి విఫలమై ఇంకా అయ్యాం" అని బాధ పడటం తప్ప అక్కడ నేను చేయగలిగేదేం లేదని అర్థమైంది. వీళ్ళు మాత్రం రచ్చ ఆపడం లేదు, ఉన్న పరువునైనా కాపాడుకోవాలంటే ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తున్నా, shan మాత్రం encourage చేస్తూ ఇద్దరినీ ఎగదోస్తున్నాడు. ఇంతలో driver door దగ్గరున్న BBT carకి ఉన్న keys లాక్కొని Mehiని దిగమంటున్నాడు. "నువ్వు keys తీసుకుంటే మాత్రం నేను దిగుతాననుకున్నావా, పిచ్చ light, తీస్తే నేనే తియ్యాలి, లేకుంటే నువ్వు  keysతో, నేను steeringతో ఆడుకోవాల్సిందే" అంటున్నాడు Mehi. "ఓర్నీ పాసుకూలా, ఇదేం బేరం రా నాయనా! మిమ్మల్ని బెంగుళూరు నుంచి తెచ్చిమరీ మా సీమలో వెధవని అవుతున్నా" అనుకుంటూ ఓసారి మా అన్న వైపు చూసా, ఏ భావాలూ లేకుండా blank గా ఉన్నాడు, "మీరే తేల్చుకోండి" అన్నట్లు.  అప్పుడే, లోపల parkingలో ఉన్న car తీసుకోడానికి senior doctor ఒకాయన ఈ sceneని చీల్చుకుంటూ వెళ్తూ మా అన్నకి Hi చెప్పాడు. మిగిలిన వాళ్ళమెవరం అది పట్టించుకునే స్థితిలో లేము, అయన car బయటికి వెళ్ళడానికి మా car అడ్డంగా ఉంది, so మాదాకా వచ్చి wait చేస్తున్నాడు, తీస్తామని. మనవాళ్ళు coolగా "ఇంకా చర్చలు కొలిక్కిరాలేదు, నీ ఖర్మ, చావు అలాగే!" అన్నట్లు వదిలేసారు ఆయన్ని. ఇప్పటి వరకూ నన్నే ఇబ్బంది పెట్టారు, ఇప్పుడు మా అన్నని కూడా పెడుతున్నారు.  "ఏంది మచ్చా, ఇప్పుడేం చేయాలి?" అని shanని అడిగితే, "మనకున్న best chance Mehiనే" అన్నాడు. So, fastగా Mehi దగ్గరికెళ్లి, "మచ్చా, తప్పదు, పరిస్థితిని అర్థం చేస్కో"  అనంగానే, చాలా చిరాగ్గా driver seat లోంచి లేచి, fastగా వెనక్కెళ్ళి కూచున్నాడు పాపం. నా ఆరేళ్ళ పరిచయంలో, తనని అంత చిరాగ్గా నేనెప్పుడూ చూడలేదు. Sittingలో 9:45PMకి ఉన్నసరుకు సరిపోక ఇంకా తీసుకురావడానికి బయల్దేరుతున్నపుడు వద్దని ఆపినప్పుడు కూడా, ఉన్నదాన్నే మెల్లిగా తీసుకుందాంలే అనుకున్నాడు గానీ, ఇంత చిరాకు పడలేదు పాపం. మొత్తానికి, BBT car reverse చేసి ఆ doctorని పంపించాడు. అందరం car ఎక్కి కూచున్నాక మా ఊరికి ప్రయాణమయ్యాం. అన్న "దున్నపోతుల్లా ఎదిగినా పిల్ల చేష్టలు పోలేదు, ఎదవలకి" అనుకుంటున్నాడేమో అనుకుంటూ నేను BBTని guide చేస్తున్నా. ముందే మా అన్నముందు ఏమీ censor చేయాల్సిన అవసరంలేదని తెలుసుకున్న shan, ఇందాకటి గొడవ గురించి ఇద్దర్ని దొబ్బడం మొదలుపెట్టి sadistic pleasureని enjoy చేస్తున్నాడు. కాసేపటికి city దాటాక BBT car ఆపి, Mehi ని drive చేయమనేసరికి "హమ్మయ్యా, ఇద్దరి మొహాలు చూడలేకపోయాం, పోన్లే ఇప్పటికైనా రాజీ పడ్డార"ని ఉపిరిపీల్చుకున్నాం. వెనకాల చేరిన BBT, మగవాళ్ల సమస్యలైన prostate cancer గురించి చర్చించడం మొదలుపెట్టేసరికి, "నీకవసరమేలే మచ్చా" అని చురకేశాడు shan.

అరగంట ప్రయాణం తర్వాత ఇంటికి చేరుకొని, చికెన్, మటన్, సంగటి, పూరీ, పులావ్ అన్నీ దొబ్బితిని, మాడీ (మేడ) పైకెళ్లి, పుచ్చకాయలు తినేసి, వెంటనే పక్కేసాం. అలసిపోయి ఉన్నాడేమో BBT తొందరగానే నిద్రపోయాడు. ఇంతలో మా family friend ఒకాయన వచ్చి, "పొలాల్లో కుంటలు అన్నీ నిండుగా, కళ కళ లాడుతున్నాయి, ఈత కొడతారా?"అని అడిగేసరికి, మాకు sugar ఆగలేదు. మరి BBT చూస్తే నిద్రపోతున్నాడు, ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తుండగా, return ప్రయాణం ఆరోజు రాత్రికే కాబట్టి, ఒక active driver అవసరం అనుకొని, ఆయన rest తీస్కోడమే మంచిదని, పైగా, BBTకి ఈత రాదని మాకు ఇదివరకే తెలుసు కాబట్టి, మేము మాత్రమే పొలాల్లోకి వెళ్లిపోయాం మా అన్నతో కలిసి. అరగంట తర్వాత మా family friend bike మీదనుంచి BBT ఆవేశంగా దిగుతూ కనిపించే సరికి, సర్లే చూద్దామని వచ్చాడేమో అనుకున్నాం. మగ సూర్యకాంతంలాగా మీదపడి మాటలతో కరిచేస్తున్నాడు. "ఏంది మచ్చా, నన్ను పడుకోబెట్టి మీరు మాత్రమే ఇలా enjoy చేయడానికి వచ్చేస్తారా?" అని కడిగేస్తున్నాడు. మేమనుకున్న reason చెప్పి, disturb చేయకుండా వచ్చాంలే అని చెబుతున్నా వినకుండా అవసరంలేనంత అల్లరి, scene create చేస్తున్నాడు. తీరా చూస్తే, తాను కూడా ఈత కొట్టడానికి, పెద్ద తాడు కూడా తెచ్చుకున్నాడు. 5 feet లోతులో నిల్చుని, మమ్మల్ని (particularగా నన్ను) ragging చేస్తున్నాడు. "సర్లే మచ్చా, మర్చిపో ఇంక, వచ్చావ్ గా happyగా enjoy చెయ్" అంటే వినడే, అరగంట దాకా, "నన్ను మోసం చేసారు, వదిలేసి వచ్చారు, నేనంటే మీకు లెక్కేలేదు, మీరంతా కుమ్మక్కయ్యారు" అంటున్నాడు. అందరూ కలిసి holidayకి friend ఊరికి వచ్చారు, వాళ్ళ ఊళ్ళో, వాళ్ళ జనాల ముందు,  ఇంత రచ్చ బాగోదనే ఆలోచనే లేకుండా, సావగొట్టాడు. Hospital దగ్గర చిల్లర, ఇక్కడ అల్లరి కలిసి, మొత్తానికి, అన్న అనేసుకుని ఉంటాడు "వీడూ, వీడి friends, బాగున్నారా బాబు" అని సిగ్గుతో సచ్చిపోయినంత పనైంది నాకు. చివరికి, "మచ్చా, నన్ను క్షమించు, నీ కాళ్ళమీద పడమంటావా? అప్పుడైనా ఆపుతావా?" అంటే, అప్పటికి, అరవడం ఆపేసి, లోపల గొణగడం మొదలు పెట్టాడు మా నానమ్మ లాగ. అక్కడ కాసేపు ఆడుకొని, ఇంకో scenery దగ్గరికెళ్లి అక్కడ కూడా భవిష్యత్తులో post చేయడం కోసం ఇంకొన్ని pics తీసుకున్నాక కాస్త normal మనిషి అయ్యాడు. ఇంటికెళ్లి, coffee తాగుతూ, car hire duration extend చేసుకొని, మిగిలిన వంటలు దార్లో తినడానికి pack చేసుకొని కుండపోత వర్షంలో start అయ్యాం. 30Kms వరకూ, అస్సలు visibilityయే లేకపోయినా, BBT wonderfulగా drive చేసాడని Mehiనే compliment ఇచ్చాడు. అప్పటికి ఆ కథ సుఖాంతమైంది.

కానీ, నాకు మాత్రం 2008లో TCSలో select అయినప్పుడు, offer letter ఇస్తూ HR అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి. "Welcome to TATA family, ఇవాల్టినుంచి మీరందరూ members of the TATA family. వీధిచివర అంగట్లో పాల pocket కొన్నపుడు, busలో conductor చిల్లర ఇచ్చినపుడు కూడా thanks చెప్పడం దగ్గర్నుంచి, professional and personal lifeలో మన valuesని reflect చేయాలి మీ behaviour" అన్నాడు. మరి మేమేం చేసాం, భారతదేశంలోనే ప్రతిష్టాత్మకమైన పరిశోధనా సంస్థగా జనాల్లో తెలిసిన TATA Instituteని (IISc పాత పేరు) represent చేస్తూ కూడా చాలా scrapగా behave చేశామ్, చిల్లర రచ్చ చేశాం. ఇదంతా చెప్పాననుకో, "ticket ఇవ్వకుండా తక్కువ డబ్బులు తీస్కొని వాళ్ల జేబుల్లో వేసుకునే బెంగుళూరు conductorsకి చెప్పలేదేమోగానీ, complimentaryగా ఉంచుకోమని whiskey గ్లాసులిచ్చిన మత్తికేరే spirits వాడికి చెప్పాంలే మచ్చా Thanks!" అంటారు మావాళ్లు.

ఇంతకీ, best friends గురించి పైన చెప్పిన పెద్దాయన ఎవరోకాదు, మా అన్నే. So, problem లేదు, ఆయనకి తెలుసు best friends అంటే ఎలా ఉంటారో.

మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ రెండూ మేలే!

నీతులూ సూక్తులూ చెప్పడం నాకూ ఇష్టముండదు, వీలైనంత వరకూ హాస్యం రాయడానికే  తపిస్తాను, కష్టం కూడా కాబట్టి. అయినా, కొన్నిసార్లు జీవితం కూడా comedyతో కప్పి చెప్పలేనంత serious అవుతుంది, తప్పదు, మరి మిగిలిన రసాలని కూడా ఆస్వాదించాలి కదా!

ఎక్కడో చదివానో, ఎవరో చెబితే విన్నానో, లేదా, నా ఆలోచనల ఫలితంగా మనసులో రాసిపెట్టుకున్నానో, తెలీదు కానీ, "మనం జీవితంలో మర్చిపోవాల్సింది, మర్చిపోకూడనిదీ కూడా మేలే" అని ముద్రపడి పోయింది. కొంచెం confusingగా ఉంది కదా, ఇంకొంచెం వివరంగా చెప్పుకుందాం.

మొన్నామధ్య, ఒకానొక important conferenceకి work submit చేద్దామని, team అందరం బాగా కష్టపడుతున్నాం. Servers సచ్చిపోతున్నాయ్, జనాలు రాత్రుళ్లు కూడా work చేస్తున్నారు, deadline వరకూ కొంచెం relaxedగా ఉండటం వల్ల  last minuteలో అందరం కొంచెం హడావుడి పడాల్సివచ్చింది.  Anyway, నేను కూడా బాగా burnout అయ్యి ఉన్నా. శనివారం  పొద్దున, officeలో ఉండగా,  program run చేసి, gapలో Facebook check చేస్తున్నా. ఇంతలో ఒక message వచ్చింది, గుర్తుపట్టా, కాకినాడలో junior, మా branch కాదు, పెద్ద పరిచయం కూడా లేదు. ఈ messageకి ముందు ఎప్పుడు మాట్లాడానో అని చూస్తే, last message 2010లో, దాదాపు దశాబ్దం గడిచింది. "ఏంటబ్బా, ఇంత suddenగా ఈ message?" అనుకొని reply ఇవ్వడం start చేశా.  సారాంశం ఏంటంటే, తను ఈ weekendకి Edinburghలో ఉన్నట్లు, ఇక్కడ తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారేమో అని Facebookలో check చేస్తే, నేను దొరికాను, so, నాకు వీలైతే కలుద్దామని. తానున్న hotel మా officeకి కొంచెం దగ్గరే, కానీ, ఎక్కడైనా మంచి Biryani దొరికే చోట lunchకి కలుద్దాం అని అడిగాడు.  సర్లే, మనం కూడా ఎలాగూ lunch తెచ్చుకోలేదు, officeకి దగ్గర్లో ఉండే Tanjore restaurantకి రమ్మని చెబుదాం అనుకొని location share చేశా. Time fix చేసుకున్నాక, bye చెప్పి, తన profile చూడటం మొదలు పెట్టా. Amazon Germany(Berlin)లో work చేస్తున్నాడు, అంతకు ముందు Amazon  India, ఇంకా ముందు IIT Madrasలో CSE MTech, ఆ ఇంకా ముందు కాకినాడ JNTU CSE BTech. Impressive అనుకొని, పెద్దగా పరిచయంలేని వాడుకదా, అసలే wifeని వెంటబెట్టుకొని Scotland చూద్దామని వచ్చాడు, meeting awkwardగా ఉంటుందేమో అని కొంచెం అనుమానపడ్డా. అయినా, తనే propose చేసాడు కదా కలుద్దామని, so పర్లేదులే అనుకొని convince అయ్యా. Time అయ్యాక office నుంచి వెళ్లి restaurantలో కలిశా.

సీమవాడు కూడా అవ్వడం చేత, ఇంకొంచెం connectivity పెరిగి, బాగా తొందరగానే comfort zoneలో  పడింది conversation. ఏదో తెలీని welcoming తెలుస్తోంది నాకు ఇద్దరి body languageలో. Abroadలో ఉన్నారు కదా, మన జనాలు కనిపించేసరికి కొంచెం connect అయ్యారేమోలే అనుకున్నా. అసలే Berlinలో Indian food దొరకడం లేదంట, మొహం వాచి ఉన్నారు ఇద్దరు. chicken, lamb, biryani, masala dosa, నా prawns, ఇలా order చేసిన list పెద్దగానే ఉంది. "Green sauce, red sauce తిని తిని నాలుక చచ్చిపోయిందండి, UK చాలా better, ఇక్కడ Indian foodకి ఇబ్బందే లేదు, మా దగ్గర అస్సలు దొరకడం లేదు, వేరే cityకి వెళ్లి తిని వస్తూ ఉంటాం అప్పుడప్పుడు" అన్నారు. జగన్ policies నుంచి, Europeలో living వరకూ ఏదీ వదలకుండా discuss చేసాం, particularగా, పెళ్లయ్యాక వాళ్లు Germanyకి move అవడం, ఆ అమ్మాయి ఉద్యోగం, difference in life style, working conditions,etc.

అన్నీ అయ్యాక, "సార్ (కాకినాడలో juniors, seniorsని ఆలా పిలిచేవాళ్ళు) మిమ్మల్ని ఇవాళ కలవడానికి ఒక particular reason ఉంది" అన్నాడు.

"అవునా, చెప్పు, ఏంటది!"

"ఇంత suddenగా వీడెందుకు message చేశాడు, కలుద్దాం అంటున్నాడు, మనకి ఆమాత్రం పరిచయం కూడా లేదే అని అనుకోలేదా మీరు?"

"In fact అనుకున్నా, but, వేరే countryలో ఉన్నాం కదా అని, weekend, కలవడం కూడా easy కదా, Benguluruలో లాగా 2 గంటలు ప్రయాణం చేయక్కర్లేదు అని పిలిచావేమో అనుకున్నా"

"Actually, నా BTech final yearలో మీరు నాకు చాలా పెద్ద help చేసారు, అప్పటినుంచీ మీకు Thanks చెప్పడం కుదరలేదు నాకు. మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకి, ఇక్కడెక్కడో, ఇలా unexpectedగా కలిసి చెప్పే అవకాశం దొరికింది"

"ఓ!"

"నేను 2010లో GATE రాసినప్పుడు, నా hall ticketలో పేరు తప్పుగా వచ్చింది. Sadly, examకి 2 days ముందు realise అయ్యా నేను. అసలే నేను panic party, అందులో, నా friends కొంతమంది rank వచ్చినా కూడా ఈ issue వల్ల admission అప్పుడు ఇబ్బంది అవుతుంది అని భయపెట్టారు. ఒక్కసారి, కష్టపడి prepare అయ్యిందంతా waste అని బాధపడ్డాను. ఏం చేయాలో తెలీలేదు."

"ఓ, అవునా!"

"మన కాకినాడ Kharagpur administration zoneలోకి  వస్తుంది కాబట్టి, అక్కడి officeని reach అయ్యి, correct చేస్కోవచ్చు అని తెలిసింది. Phone ద్వారా try చేశా, కుదరలేదు. అక్కడ నాకు తెలిసిన వాళ్ళుకూడా ఎవరూ లేరు. RR Nagar friend ఒకడు, వాడికి తెలిసిన senior ఉన్నాడని చెప్పి, రోజంతా నానా చాకిరీ చేయించుకొని, hand ఇచ్చాడు. వాడితో పని అవ్వదని decide అయ్యి, ఏంచేసినా ఒక్కరోజే ఉంది  అని బాధపడుతూ ఉంటే, మా classmate, మీ junior, kamalakar reddy (మా junior ఎలా అయ్యాడో అర్థమైందనుకుంటా) విషయం తెలుసుకొని వాడే నా దగ్గరికొచ్చి Kharagpurలో ఉన్న మీ contact ఇచ్చాడు. మీకు call చేసి, help అడగ్గానే, అక్కడి office కెళ్లి, మాట్లాడి, forms చూపించి correct చేసిన hall ticket ఆ రోజే mail చేయించారు."

"Really! caste గ్రూపులు ఇలాకూడా ఉపయోగపడ్డాయన్నమాట!"

"ఆ! కొత్త hall ticket చూసుకొని, ప్రశాంతంగా పడుకున్నా ఆరోజు. Next day exam కూడా సరిగ్గా రాయగలిగా"

"Honestly, నాకివేమీ గుర్తులేవు, ఇంత జరిగిందా?"

"నేనేం ఆశ్చర్యపోను, మీ వరకూ just ఒక గంట పని, Kharagpur GATE officeకి వెళ్లి explain చేసి correct చేయించి ఉంటారు, అంతే, ఆ తర్వాత మర్చిపోవచ్చు. నేను కదా అక్కడ sufferingలో ఉన్నది, ఆ తర్వాత బయటపడినది. కాబట్టి, నాకు అది పెద్ద విషయం. ఆ correction వల్లే GATE rank వచ్చింది, ఐఐటీఎం లో చదివాను, amazonలో place అయ్యాను, తర్వాత Germany వచ్చాను అని చెప్పడం లేదు, అసలు అది admission అప్పుడు issue అయ్యేదోలేదో కూడా confirmగా తెలీదు. మహా ఐతే, next year రాసేవాణ్ణేమో, but, ఆ panic momentలో, కలిగిన reliefకి value ఉందిగా. పరిచయం లేకపోయినా, మీ junior చెప్పాడని help చేసారు, నేను కూడా నావైపు story, మరియు నా కృతజ్ఞతలు చెప్పుకోవాలి కదా, దేశంకాని దేశంలో, అనుకోకుండా ఇప్పటికి, ఇలా కుదిరింది."

"You are welcome!"

అనుకొని, దగ్గర్లో ఉన్న మా officeకి తీసుకెళ్లి, అక్కడి నుంచి కొన్ని దర్శనీయ ప్రదేశాలవైపుకి guide చేసి, next day కూడా ఇక్కడే ఉంటారు కాబట్టి, మళ్లీ కలవడానికి decide అయ్యి, వీడ్కోలు తీసుకున్నాం ఆవాళ్టికి.


అవును, మనం జీవితంలో ఎప్పటికీ మర్చిపోకూడనిది, "మనం పొందిన మేలు", వెంటనే మర్చిపోవాల్సింది "మనం చేసిన మేలు". ఇదన్నమాట పై confusionకి వివరణ.  Also, చిన్న helpయే కదా, మనం చేయకపోయినా పర్లేదు, ఇంకెవరైనా చేస్తారులే , పెద్ద farak పడదు అనుకోకూడదన్నమాట, ఏమో, అవతలి వాళ్లకి అది ఎంత పెద్దదో!  కాబట్టి, వీలైనంత చేద్దాం మేలు!